25 να πάτε 25 να γυρίσετε ήταν η έγνοια μου και η ευχή μου, το πρωινό του Σαββάτου, προς τους επικεφαλής της πορείας για τις ανεμογεννήτριες, η οποία άπλωνε το φυτίλι της δράσης
στα βουνά της Καστανιάς … οι κατασκηνωτές άρχισαν να έρχονται, σκηνάκια να στήνονται, η γραμματεία να εργάζεται στα κόκκινα, το μαγειρείο να φροντίζει τους ταξιδιώτες που έφταναν, το φυτίλι απλώνεται κι άλλο …
Ώρα 17:15 παίρνω έγκριση από τον Γλάρο και μαζί με τον φίλο μου τον Μπερεκεντέκε πατάμε το κουμπί… ΕΚΡΗΞΗ… ΚΟΣΜΟΧΑΜΟΣ… Οι ενωμοτάρχες οδηγούν τις ενωμοτίες με τα σήματα ψηλά… τα τρενάκια πρέπει να περάσουν τα πρώτα 100, να συνδεθούν σε αλυσίδα με συνδετήρες, να περάσουν άλλα 100 και να σχηματίσουν με ξυλάκια … το «1918-2018 100 Χρόνια Πρόσκοποι Βέροιας, Ζωή που Συγκλονίζει». Παίζουμε, γνωριζόμαστε, γελάμε, συμμετέχουμε… προβάρουμε τα τραγούδια της πυράς τρώγοντας για απογευματινό κομπόστα… ετοιμάζουμε τα σκετς… ο χρόνος κυλλά… το επετειακό δείπνο των 100 χρόνων είναι έτοιμο… ευτυχώς δεν είναι Προσκοπική φασολάδα… αλλά αξίζει για 100… βλέπουμε και ακούμε με τεχνολογικά μέσα απόδημους Βεροιώτες Προσκόπους… Σκωτία, Πολωνία, Αγγλία, ακόμα και Λάρισα Ηλείας, είναι μπροστά μας…
…το επιτελείο μας καλεί να διαβούμε το φωτεινό μονοπάτι της πυράς προετοιμάζοντάς μας για το τι θα συμβεί… ο πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Παλαιών Προσκόπων Ελλάδας, οι Κένταυροι από το Βόλο, η Κατερίνη, η Θεσσαλονίκη μας τιμούν και τους τιμούμε… άφθονο γέλιο, τραγουδάμε… στους Προσκόπους δεν χειροκροτούμε, επιβραβεύουμε, τονίζω συνεχώς, αλλά το χειροκρότημα έρχεται αυθόρμητα από όλους. Χορεύουμε, θυμόμαστε, δεν ξεχνάμε, συγκινούμαστε, τιμούμε με τον δικό μας τρόπο πρόσωπα και καταστάσεις…
100 Προσκοπικά UFO έρχονται συμβολικά μέσα στην νυχτιά από άλλους γαλαξίες για μας… κάποιος «κατεστραμμένος» μας ξυπνάει το πρωί με τα ηχεία στο τέρμα… ο Δημήτρης κάνει πολλούς στην εκκλησία να συγκινηθούν με τον λόγο του… όλοι μας μνημονεύουμε κάποιον δικό μας όπως μας παρακίνησε ο πάτερ Νεκτάριος στην δέησή μας… τρώμε κόλλυβα και χαλβά για δεκατιανό… το τυπικό της ανανέωσης της Προσκοπικής Υπόσχεσης είναι αυτό θα σφραγίσει τα 100 μας χρόνια… η επανάληψη των λόγων της Υπόσχεσης δονεί το χώμα του Προσκοπικού Κέντρου…
Η φλόγα έρχεται και έχει και χορηγούς… ανάβει ο βωμός… ο ίδιος ο Δίας αυτοπροσώπως κατεβαίνει στην Καστανιά για να κηρύξει την έναρξη των Μίνι Ολυμπιακών Αγώνων… 25 μικροί φίλοι τρέχουν σαν να μην υπάρχει αύριο για να είναι στους τρεις πρώτους που θα ανέβουν στα πιο πρωτότυπα βάθρα αγώνων που στήθηκαν ποτέ… οι ενήλικες έχουν forum… οι σπόροι έπεσαν… ΚΑΛΗ ΡΙΖΑ…
Κάτι ωραίες μυρωδιές απλώνονται παντού… η εντολή του αρχηγού ρητή: δεν τρώμε αν δεν πέσει η κατασκήνωση… ξεκνάμε νωχελικά… μάλλον δεν θέλουμε να τελειώσει… οι σκηνές διπλώνονται και μαζεύονται στο τολ, το πανό μαζεύεται, πέφτει η γέφυρα που άντεξε ανελέητες επιδρομές δυο μέρες τώρα, το φωτογραφείο βγάζει τις τελευταίες φωτό, το Προσκοπικό Πρατήριο κατεβάζει ρολά, η γραμματεία κλείνει τα PC’s, τελευταία επιβράβευση για το μαγειρείο και τους ψητάδες…
Η ώρα της υποστολής… οι μικροί μας φίλοι είναι αυτοί που κατεβάζουν τα σήματα των 100 χρόνων και της Ένωσης Παλαιών Προσκόπων… μακάρι να είναι αυτοί που θα τα ανεβάζουν σε πιο ψηλούς ιστούς… Τιμή μου να υποστείλω την Σημαία μας μετά από παραίνεση του αρχηγού… στην παραδίδω με σεβασμό και αγάπη…
Τι ξεχάσαμε; Να διαβάσουμε το μήνυμα του προέδρου του Δ.Σ./Σ.Ε.Π, να κάνουμε τα λεγάμενα Προσκοπικά βαφτίσια… και το κυριότερο ξεχάσαμε (ή μάλλον μας πρόλαβε ο καιρός) να κάνουμε αξιολόγηση… για μένα προσωπικά και προσκοπικά η αξιολόγηση έληξε όταν ο αδελφός Θ.Μ. έφερε την μικρή του κόρη μπροστά μου και μου είπε: …η κόρη μου θέλει να σας πει κάτι… γονατίζω μπροστά στην μικρούλα και μου λέει: …ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΠΡΟΣΚΟΠΟΣ……
στα βουνά της Καστανιάς … οι κατασκηνωτές άρχισαν να έρχονται, σκηνάκια να στήνονται, η γραμματεία να εργάζεται στα κόκκινα, το μαγειρείο να φροντίζει τους ταξιδιώτες που έφταναν, το φυτίλι απλώνεται κι άλλο …
Ώρα 17:15 παίρνω έγκριση από τον Γλάρο και μαζί με τον φίλο μου τον Μπερεκεντέκε πατάμε το κουμπί… ΕΚΡΗΞΗ… ΚΟΣΜΟΧΑΜΟΣ… Οι ενωμοτάρχες οδηγούν τις ενωμοτίες με τα σήματα ψηλά… τα τρενάκια πρέπει να περάσουν τα πρώτα 100, να συνδεθούν σε αλυσίδα με συνδετήρες, να περάσουν άλλα 100 και να σχηματίσουν με ξυλάκια … το «1918-2018 100 Χρόνια Πρόσκοποι Βέροιας, Ζωή που Συγκλονίζει». Παίζουμε, γνωριζόμαστε, γελάμε, συμμετέχουμε… προβάρουμε τα τραγούδια της πυράς τρώγοντας για απογευματινό κομπόστα… ετοιμάζουμε τα σκετς… ο χρόνος κυλλά… το επετειακό δείπνο των 100 χρόνων είναι έτοιμο… ευτυχώς δεν είναι Προσκοπική φασολάδα… αλλά αξίζει για 100… βλέπουμε και ακούμε με τεχνολογικά μέσα απόδημους Βεροιώτες Προσκόπους… Σκωτία, Πολωνία, Αγγλία, ακόμα και Λάρισα Ηλείας, είναι μπροστά μας…
…το επιτελείο μας καλεί να διαβούμε το φωτεινό μονοπάτι της πυράς προετοιμάζοντάς μας για το τι θα συμβεί… ο πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Παλαιών Προσκόπων Ελλάδας, οι Κένταυροι από το Βόλο, η Κατερίνη, η Θεσσαλονίκη μας τιμούν και τους τιμούμε… άφθονο γέλιο, τραγουδάμε… στους Προσκόπους δεν χειροκροτούμε, επιβραβεύουμε, τονίζω συνεχώς, αλλά το χειροκρότημα έρχεται αυθόρμητα από όλους. Χορεύουμε, θυμόμαστε, δεν ξεχνάμε, συγκινούμαστε, τιμούμε με τον δικό μας τρόπο πρόσωπα και καταστάσεις…
100 Προσκοπικά UFO έρχονται συμβολικά μέσα στην νυχτιά από άλλους γαλαξίες για μας… κάποιος «κατεστραμμένος» μας ξυπνάει το πρωί με τα ηχεία στο τέρμα… ο Δημήτρης κάνει πολλούς στην εκκλησία να συγκινηθούν με τον λόγο του… όλοι μας μνημονεύουμε κάποιον δικό μας όπως μας παρακίνησε ο πάτερ Νεκτάριος στην δέησή μας… τρώμε κόλλυβα και χαλβά για δεκατιανό… το τυπικό της ανανέωσης της Προσκοπικής Υπόσχεσης είναι αυτό θα σφραγίσει τα 100 μας χρόνια… η επανάληψη των λόγων της Υπόσχεσης δονεί το χώμα του Προσκοπικού Κέντρου…
Η φλόγα έρχεται και έχει και χορηγούς… ανάβει ο βωμός… ο ίδιος ο Δίας αυτοπροσώπως κατεβαίνει στην Καστανιά για να κηρύξει την έναρξη των Μίνι Ολυμπιακών Αγώνων… 25 μικροί φίλοι τρέχουν σαν να μην υπάρχει αύριο για να είναι στους τρεις πρώτους που θα ανέβουν στα πιο πρωτότυπα βάθρα αγώνων που στήθηκαν ποτέ… οι ενήλικες έχουν forum… οι σπόροι έπεσαν… ΚΑΛΗ ΡΙΖΑ…
Κάτι ωραίες μυρωδιές απλώνονται παντού… η εντολή του αρχηγού ρητή: δεν τρώμε αν δεν πέσει η κατασκήνωση… ξεκνάμε νωχελικά… μάλλον δεν θέλουμε να τελειώσει… οι σκηνές διπλώνονται και μαζεύονται στο τολ, το πανό μαζεύεται, πέφτει η γέφυρα που άντεξε ανελέητες επιδρομές δυο μέρες τώρα, το φωτογραφείο βγάζει τις τελευταίες φωτό, το Προσκοπικό Πρατήριο κατεβάζει ρολά, η γραμματεία κλείνει τα PC’s, τελευταία επιβράβευση για το μαγειρείο και τους ψητάδες…
Η ώρα της υποστολής… οι μικροί μας φίλοι είναι αυτοί που κατεβάζουν τα σήματα των 100 χρόνων και της Ένωσης Παλαιών Προσκόπων… μακάρι να είναι αυτοί που θα τα ανεβάζουν σε πιο ψηλούς ιστούς… Τιμή μου να υποστείλω την Σημαία μας μετά από παραίνεση του αρχηγού… στην παραδίδω με σεβασμό και αγάπη…
Τι ξεχάσαμε; Να διαβάσουμε το μήνυμα του προέδρου του Δ.Σ./Σ.Ε.Π, να κάνουμε τα λεγάμενα Προσκοπικά βαφτίσια… και το κυριότερο ξεχάσαμε (ή μάλλον μας πρόλαβε ο καιρός) να κάνουμε αξιολόγηση… για μένα προσωπικά και προσκοπικά η αξιολόγηση έληξε όταν ο αδελφός Θ.Μ. έφερε την μικρή του κόρη μπροστά μου και μου είπε: …η κόρη μου θέλει να σας πει κάτι… γονατίζω μπροστά στην μικρούλα και μου λέει: …ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΠΡΟΣΚΟΠΟΣ……
"ΕΣΟ ΕΤΟΙΜΟΣ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΝΤΑ ΠΡΟΣΚΟΠΟΣ.