Ανεβαίνουμε στο Βέρμιο, στην κορυφή Κτένια με τους Ορειβάτες Βέροιας

Γράφει ο Νικόλαος Τσιαμούρας

Το βουνό ασκεί πάνω μας μια μυστική έλξη, ψιθυριστά μας γνέφει να διαβούμε τη ράχη του και να ανεβούμε στην κορφή του. Μπήκαμε στο δάσος με τις πανύψηλες οξιές. Το δάσος μας ταξιδεύει δίνοντας μια νότα ευαισθησίας στον ρομαντισμό μας.
Αφήσαμε το δρόμο που οδηγεί στον Κοπανό και στρίψαμε αριστερά για Νάουσα. Στους πρόποδες του ανατολικού Βέρμιου σε μια φυσική αγκαλιά ξεπροβάλλει μπρος τα μάτια μας η πόλη της Νάουσας που είναι κτισμένη σε υψόμετρο 330 μ.
Από το 1955 με βασιλικό διάταγμα χαρακτηρίζεται και «ηρωική πόλη» (πλάι στο Μεσολόγγι, το Σούλι και το Αρκάδι) για τους αγώνες και τις θυσίες κατά την περίοδο των απελευθερωτικών αγώνων του 1822, από τον τουρκικό ζυγό.
Οι βόρειες και ανατολικές πλαγιές του Βέρμιου είναι καλυμμένες από δάση με κωνοφόρα και οξιές ενώ οι δυτικές πλαγιές του είναι σχεδόν γυμνές.
Φθάσαμε στον Άγιο Νικόλαο Νάουσας 7+30 η ώρα και η κίνηση ακόμη περιορισμένη. Μόνο εμείς μια συντροφιά 2 ορειβατών Η ομορφιά της φύσης τριγύρω, μας ταξιδεύει. Προετοιμασία και αναχώρηση για ανάβαση. Τώρα ορειβατούμε δίπλα από τις πηγές του ποταμού Αράπιτσα. Πηγάζει από το άλσος του Αγίου Νικολάου στους πρόποδες του βουνού κατηφορίζει μέσα από την πόλη της Νάουσας και συνεχίζει την καθοδική της πορεία στην τάφρο 66. Ονομάστηκε Αράπιτσα, από τη σκοτεινή απόχρωση των νερών της και από το δέος που προκαλεί το τοπίο της, καθώς σχηματίζει εντυπωσιακούς καταρράκτες και η κοίτη της μέσα στην πόλη της Νάουσας γίνεται βαθιά και απότομη.
Στην αρχαιότητα το ποτάμι λατρευόταν ως ο θεός Όλγανος, η προτομή του οποίου βρέθηκε στην κοίτη του. Η πορεία ξεκινά δεξιά από το ξενοδοχείο «Βέρμιο».
Περνώντας από την περίφραξη των πηγών μπαίνουμε σε κανονικό μονοπάτι σηματοδοτημένο με κόκκινα σημάδια. Τώρα διαδρομή ονειρεμένη ανάμεσα σε πυκνά δάση. Είναι πρωί έχει δροσιά αλλά εμείς απτόητοι συνεχίζουμε. Τώρα αφήνεσαι στην καθαρότητα του πράσινου τοπίου, η αύρα του ορεινού καθαρού αέρα εισβάλλει στα πνευμόνια μας. Το απέραντο πράσινο του δάσους μας ταξιδεύει, το θρόισμα του δροσερού αέρα σε κάνει να νοιώθεις μέρος και εσύ αυτής της ανεπανάληπτης φύσης.
Βρεθήκαμε σε πυκνό δάσος οξιάς μας μεταφέρει μυρωδιές και ήχους γνώριμους, το μονοπάτι φιδοσέρνεται τώρα ανηφορικό, δύσβατο, απτόητοι συνεχίζουμε. Τριγύρω κορυφές γεμάτες αίγλη, κρύβουν μονοπάτια που «κυλάνε» μαζί με ρυάκια, που γίνονται παραπόταμοι και ορμητικά νερά. Αγριοτριανταφυλλιές, κυκλάμινα, κρίνα αγριολούλουδα, ένα πολύχρωμο χαλί που αλλάζει με τις εποχές. 
Στη διασταύρωση των μονοπατιών, πήραμε πορεία δεξιά, μέσα από πυκνό δάσος οξιάς συνεχίζουμε την πορεία μας. Πυκνά δάση από δρυς, καστανιές, οξιές, μαύρη πεύκη, να ξετυλίγονται μπροστά μας. Το δάσος μας ταξιδεύει δίνοντας μια νότα ευαισθησίας στον ρομαντισμό μας. Οι εικόνες που παρελαύνουν μπρος τα μάτια μας προκαλούν μια ανεξάντλητη ευθυμία. Οδοιπορούμε, απολαμβάνουμε την ερημιά τις χορογραφίες του αέρα.
Τα λεπτά της ώρας περνούν μαζί με την ομορφιά του άγριου τοπίου κάνουν την πορεία μας ονειρική , ησυχία… μόνο εμείς και ο άνεμος που μας κρατάει συντροφιά.

Οδοιπορούμε για 1 ώρα και συνεχίζουμε προς την κορυφή. Η μέρα ηλιόλουστη και λαμπερή παρ όλες τις προβλέψεις για βροχές. Ανάβαση και πάλι ανάβαση. Όλα τα δένδρα και τα κλαδιά φορτωμένα με τα υπέροχα χρώματα του πράσινου. Ο βαθύ πράσινο της οξιάς και το δροσερό πράσινο των θάμνων. Τα πόδια μας απολαμβάνουν το παχύ στρώμα των πεσμένων φύλλων. Το μονοπάτι άγριο, ανηφορικό, κουραστικό μα συνάμα σαγηνευτικό.

Φθάσαμε στην κορυφή μετά από 2ωρη επίπονη πεζοπορία. Βρισκόμαστε στην κορυφή «Κτενια», να' μαστε τώρα να θαυμάζουμε την πόλη της Νάουσας και τον κάμπο της με τα οπωροφόρα δένδρα... Μοιραζόμαστε την ξεχωριστή μυρωδιά της φύσης και γύρω μας να πλημμυρίζουν μυριάδες τα χρώματα της φύσης.

Η επιστροφή μας σημαδεύτηκε από την ίδια διαδρομή μέσα από παρθένο δάσος. Τώρα άγρια μουσική δροσερού αέρα μας μαστιγώνει το πρόσωπο. Χαθήκαμε στον τόπο και τον χρόνο, ο περήφανος ήλιος, η καταπράσινη βουνοπλαγιά, ο αέρας, το γυμνό τοπίο, η ερημιά δεν μας αφήνουν περιθώρια. Αφήσαμε πίσω την σημερινή άγρια ομορφιά του βουνού και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Συνεχίζουμε την κατάβαση…
Σήμερα το βουνό ήταν τρομερά απαιτητικό, πολύωρο και δύσκολο, όμως όλοι εμείς μια συντροφιά τα καταφέραμε θαυμάσια. Σταθήκαμε τυχεροί και σήμερα. Για άλλη μια φορά μάθαμε να σεβόμαστε και να αγαπάμε τη φύση - σήμερα - με το ήρεμο πρόσωπο. Συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα...