Ο Βεροιώτης στον Άγιο Πέτρο

Ένας Βεροιώτης πεθαίνει και πάει στον παράδεισο. Φτάνοντας εκεί, βλέπει μπροστά του τον Άγιο Πέτρο, ο οποίος τον σταματάει και του λέει: - Ώπα! Για μισό, πού πας εσύ έτσι φουριόζος; -Μέσα, του απαντάει δείχνοντάς του την πόρτα. -Μέσα ε; Για κάτσε να τσεκάρω τα βιβλία μου... Περνούν δυο λεπτά και τελικά
τον βρίσκει. -Α, μάλιστα! Εδώ λέει πως δεν έχεις κάνει τίποτα πολύ κακό στη ζωή σου, αλλά και τίποτα πολύ καλό. Για να σε αφήσω να μπεις θα πρέπει οπωσδήποτε να μου πεις μια καλή σου πράξη.
-Εντάξει λοιπόν Άγιε, θα σου πω μια: Οδηγούσα ένα βράδυ επιστρέφοντας στο σπίτι μου και περνώντας από την Ανοίξεως τι βλέπω στο πεζοδρόμιο; Δεκαπέντε σκυλιά έχουν περικυκλώσει μια κοπελίτσα και ετοιμάζονται να την κατασπαράξουν. Κατεβαίνω κι εγώ, πιάνω μια πέτρα που βρήκα μπροστά μου, την πετάω επάνω τους και αρχίζω να φωνάζω και να τα φοβερίζω με χέρια και με πόδια μπαίνοντας ανάμεσα σε αυτά και την κοπελίτσα, η οποία βρήκε ευκαιρία και άρχισε να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Τα σκυλιά δεν την ακολούθησαν γιατί ασχολούνταν μαζί μου και έτσι σώθηκε.

Ο Άγιος Πέτρος έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό.

-Καλά ρε θηρίο και κατάφερες 15 σκυλιά μόνος σου; Πότε έγινε αυτό και το χάσαμε;

-Ε, θα 'ναι κανα πεντάλεπτο...