Ζιώγαλας: «Είμαι απαισιόδοξος, οπότε γράφω αισιόδοξα»

Ο Νίκος Ζιώγαλας, με καταγωγή από τη Βέροια είναι ένας από τους πιο αγαπημένους Ελληνες τραγουδοποιούς εδώ και 2-3 δεκαετίες, με αρκετά τραγούδια του να παίζονται ανελλιπώς όχι μονάχα στα ραδιόφωνα, αλλά σε κάθε μουσική βραδιά ή παρεΐστικη σύναξη... ανεξαρτήτως ηλικίας.
Δεν είναι κι εύκολο αυτό, ιδίως για κάποιον που δεν κλείστηκε ποτέ σε δεδομένες φόρμες, αλλά πάντα πειραματίστηκε σύμφωνα με τα γούστα του, αγκαλιάζοντας και τη «δυστοκία» του, όπως την ονομάζει ο ίδιος. Σε πρόσφατη συνέντευξή του είχε αναφέρει χαρακτηριστικά πως:

«Τα τραγούδια είναι πλάσματα αυθύπαρκτα. Από τη στιγμή που έχουν φύγει από τα χέρια του δημιουργού, δεν ξέρει κανείς ποτέ πού θα φτάσουν. Αυτό είναι άλλωστε και το στοιχείο που με κάνει να χαίρομαι περισσότερο. Από όλη τη διαδικασία της δουλειάς μου, αυτό που μου αρέσει πιο πολύ είναι όταν κάθομαι και γράφω κάποιο τραγούδι. Μου αρέσει να το παίζω κιόλας - αλλά περισσότερο με εξιτάρει το πρώτο στάδιο της δημιουργίας. Πραγματικά δεν ξέρεις πού θα σε πάει, είναι μια εντελώς ανοιχτή διαδικασία - από το πού μπορεί να ακουστεί ένα τραγούδι, μέχρι το τι χορδές μπορεί ν' αγγίξει στις καρδιές των ανθρώπων. Είναι πολύ παράξενο το ότι μπορεί ο καθένας να το εκλάβει διαφορετικά. Να γράψεις για παράδειγμα ένα τραγούδι για ένα αγαπημένο πρόσωπο που έχασες, και να το πάρει μια ποδοσφαιρική ομάδα να το κάνει ύμνο... ή κάποιος άλλος να το θεωρήσει ερωτικό - καθένας για κάποιον δικό του προσωπικό λόγο να το ακούει και να ευχαριστιέται. Είμαι απαισιόδοξος, οπότε γράφω αισιόδοξα».