Αγγελλική Κοτταρίδη: "Ο Αλέξανδρος δεν χώρισε τους ανθρώπους σε Έλληνες και βάρβαρους"

Οι αρχές και οι αξίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν και είναι πάντα επίκαιρες για την Αγγελική Κοτταρίδη, η οποία εκ της θέσεώς της ως Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ημαθίας, και έχοντας μελετήσει όσο λίγοι την ιστορία του, δίνει τη δική της απάντηση σε ανάρτηση στην προσωπική της σελίδα
στο facebook για την "κατάχρηση" όπως λέει του "ονόματός του". Διαβάστε αναλυτικά:

 
ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟ...
Επειδή πολλή κατάχρηση του ονόματός του γίνεται,,. ας θυμηθούμε ότι ο Αλέξανδρος, ακριβώς επειδή ήταν ο Αλέξανδρος, δεν χώρισε τους ανθρώπους σε Έλληνες και βάρβαρους... ονειρεύτηκε την Οικουμένη της αρετής όπου τα έθνη θα έσμιγαν εις γάμου κοινωνίαν... θέλοντας να κάνει ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους δημότες του ίδιου Δήμου, μέλη της ίδιας Πολιτείας... 

"και έμεινε τώρα ανήλιαγο εκείνο το κομμάτι της γης που τον Αλέξανδρο δεν γνώρισε.."

ως φαίνεται μεγάλο το κομμάτι ακόμη που βασιλεύει η σκιά και ας επικαλούνται πολλοί ακόμη το όνομα του...

Ο Πλούταρχος από την Χαιρώνεια, πολύ πιο κοντά του από ότι όλοι εμείς σήμερα, γέννημα ο ίδιος της ελληνιστικής Οικουμένης που φυσικά συνέχιζε ακμαία στα χρόνια των αυτοκρατόρων γράφει:

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΤΥΧΗΣ Η ΑΡΕΤΗΣ ΛΟΓΟΣ Αʹ

I. Οὗτος ὁ τῆς Τύχης λόγος ἐστίν, ἴδιον καὶ μόνης αὑτῆς ἔργον ἀποφαινομένης Ἀλέξανδρον....
VI......, Ἀλέξανδρος δὲ τῷ λόγῳ τὸ ἔργον παρέσχεν. Οὐ γάρ, ὡς Ἀριστοτέλης συνεβούλευεν αὐτῷ, τοῖς μὲν Ἕλλησιν ἡγεμονικῶς τοῖς δὲ βαρβάροις δεσποτικῶς χρώμενος, καὶ τῶν μὲν ὡς φίλων καὶ οἰκείων ἐπιμελόμενος τοῖς δ´ ὡς ζῴοις ἢ φυτοῖς προσφερόμενος, πολέμων πολλῶν καὶ φυγῶν ἐνέπλησε καὶ στάσεων ὑπούλων τὴν ἡγεμονίαν, ἀλλὰ κοινὸς ἥκειν θεόθεν ἁρμοστὴς καὶ διαλλακτὴς τῶν ὅλων νομίζων, οὓς τῷ λόγῳ μὴ συνῆγε τοῖς ὅπλοις βιαζόμενος καὶ εἰς ταὐτὸ συνενεγκὼν τὰ πανταχόθεν, ὥσπερ ἐν κρατῆρι φιλοτησίῳ μίξας τοὺς βίους καὶ τὰ ἤθη καὶ τοὺς γάμους καὶ τὰς διαίτας, πατρίδα μὲν τὴν οἰκουμένην προσέταξεν ἡγεῖσθαι πάντας, ἀκρόπολιν δὲ καὶ φρουρὰν τὸ στρατόπεδον, συγγενεῖς δὲ τοὺς ἀγαθούς, ἀλλοφύλους δὲ τοὺς πονηρούς· τὸ δ´ Ἑλληνικὸν καὶ βαρβαρικὸν μὴ χλαμύδι μηδὲ πέλτῃ μηδ´ ἀκινάκῃ μηδὲ κάνδυι διορίζειν, ἀλλὰ τὸ μὲν Ἑλληνικὸν ἀρετῇ τὸ δὲ βαρβαρικὸν κακίᾳ τεκμαίρεσθαι, κοινὰς δ´ ἐσθῆτας ἡγεῖσθαι καὶ τραπέζας καὶ γάμους καὶ διαίτας, δι´ αἵματος καὶ τέκνων ἀνακεραννυμένους.
....................................................................................................

VII. ....... Οὐ γὰρ λῃστρικῶς τὴν Ἀσίαν καταδραμὼν οὐδ´ ὥσπερ ἅρπαγμα καὶ λάφυρον εὐτυχίας ἀνελπίστου σπαράξαι καὶ ἀνασύρασθαι διανοηθείς, καθάπερ ὕστερον μὲν Ἀννίβας Ἰταλίαν, πρότερον δὲ Τρῆρες Ἰωνίαν καὶ Σκύθαι Μηδίαν ἐπῆλθον· ἀλλ´ ἑνὸς ὑπήκοα λόγου τὰ ἐπὶ γῆς καὶ μιᾶς πολιτείας, ἕνα δῆμον ἀνθρώπους ἅπαντας ἀποφῆναι βουλόμενος, οὕτως ἑαυτὸν ἐσχημάτιζεν· εἰ δὲ μὴ ταχέως ὁ δεῦρο καταπέμψας τὴν Ἀλεξάνδρου ψυχὴν ἀνεκαλέσατο δαίμων, εἷς ἂν νόμος ἅπαντας ἀνθρώπους διῳκεῖτο καὶ πρὸς ἓν δίκαιον ὡς πρὸς κοινὸν ἐπέβλεπον φῶς. Νῦν δὲ τῆς γῆς ἀνήλιον μέρος ἔμεινεν, ὅσον Ἀλέξανδρον οὐκ εἶδεν.