Δείτε τι έγινε στην Αγρυπνία της Παναγίας Δοβρά

Την Τετάρτη 16 Μαΐου το βράδυ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε Ιερά Αγρυπνία και κήρυξε τον θείο λόγο επί τη εορτή της Αναλήψεως του Σωτήρος στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας. Διαβάστε αναλυτικά την ομιλία του Μητροπολίτη: «Καί ἔσεσθέ μοι μάρτυρες … ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». Μέ αὐτή τήν προτροπή πρός τούς μαθητές του κλείνει ὁ κύκλος τῆς ἐπιγείου παρουσίας τοῦ Κυρίου μας. Καί αὐτή ἀποτελεῖ τήν τε­λευ­ταία του ἐντολή, τήν τελευ­ταία του παρακαταθήκη, τήν τελευταία του ἐπιθυμία, πρίν νά ἀναληφθεῖ στούς οὐρανούς καί νά ἐπιστρέψει στόν Θεό Πατέρα.

«Τό ἔργο ἐτελείωσα ὅ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω», εἶχε πεῖ ὁ Χρι­στός στήν ἀρχιερατική του προ­σευ­­χή πρός τόν Θεό.

Τό ἔργο του ἦταν νά ἀποκαλύψει τόν Θεό στούς ἀνθρώπους καί νά τούς κά­νει γνωστό τό θέλημά του· ἦταν νά καταλύσει τόν μεσότοιχο τῆς ἔχθρας μεταξύ Θεοῦ καί ἀν­θρώ­πων καί νά ἑνώσει τά διεστῶ­τα. Καί ὅλα αὐτά τά εἶχε κάνει ὁ Χριστός, ὥστε νά μπορεῖ νά ἐπι­στρέψει στούς οὐρανούς ἀφήνο­ντας τούς μαθητές του νά συνε­χί­σουν τό ἔργο του μέ τή στήριξη καί τή χάρη τοῦ Παρα­κλήτου, τοῦ Παναγίου Πνεύματος, πού ἐπρό­κειτο νά κατέλθει σέ λίγες ἡμέρες.

Τόν γνώρισαν οἱ μαθητές του, τόν ἄκουσαν, τόν ἔζησαν νά κη­ρύττει, νά θαυμα­τουρ­γεῖ, νά κι­νεῖται ἀνά­μεσα στούς ἀνθρώπους γιά τρία ὁλό­κληρα χρόνια. Ἤξε­ραν ποι­ός ἦταν καί μέσω αὐτοῦ εἶχαν γνωρί­σει καί τόν Θεό-Πατέ­ρα του. Καί τώ­ρα καλοῦνται νά γίνουν καί μάρ­τυ­ρές του. Νά γί­νουν αὐτοί πού θά διαδώσουν ὅσα ἄκουσαν καί εἶδαν ἀπό τόν Χριστό στά πέ­ρατα τοῦ κόσμου.

«Καί ἔσεσθέ μοι μάρτυρες … ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς».

Γιατί ὅμως ὁ Χριστός ἀναθέτει στούς μαθητές του καί δι᾽ αὐτῶν καί σέ ὅλους ὅσοι ἀνά τούς αἰῶνες θά πιστεύσουν σέ αὐτόν αὐτή τήν ἀποστολή; Δέν θά μποροῦσε νά τό κάνει ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στός;

Τήν ἀναθέτει, ἀδελφοί μου, γιά δύο λόγους.

Ὁ πρῶτος εἶναι γιατί μέ αὐτό τόν τρόπο ἐπεκτείνεται τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ ἀνά τούς αἰῶνες, ἐφόσον διά τῶν μαθητῶν του γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι κάθε ἐποχῆς τόν Χρι­στό καί τό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεώς του, τό ὁποῖο καί ἀποδεικνύει τή θεία του φύση καί ἀποτελεῖ τήν ἐγγύηση καί τῆς δικῆς μας ἀνα­στάσεως καί, κατά συνέπεια, τῆς ἀπολυτρώσεώς μας ἀπό τήν ἁμαρ­τία καί τῆς θεώσεώς μας.

Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι ὅτι αὐτό πού ζητᾶ ὁ Χριστός ἀπό τούς μα­θητές του, τό νά εἶναι δηλαδή μάρ­­τυρές του ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς, ἀποτελεῖ μία ὑπενθύμιση καί μία προτροπή γιά τή δική τους ζωή καί πορεία.

Τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ δέν εἶ­ναι μία διδασκαλία, δέν εἶναι μία θεωρία πού πρέπει νά μετα­δώ­σουν οἱ μαθητές του στούς ἄλλους ἀν­θρώπους, ἀλλά εἶναι κάτι πού πρέ­πει νά τό δείξουν μέ τή ζωή τους. Ἡ ζωή τους πρέπει νά εἶναι τέτοια, ὥστε νά ἀποτελεῖ μαρ­τυ­ρία Ἰησοῦ Χριστοῦ. Νά εἶναι τέτοια, ὥστε, ὅταν τούς βλέπουν οἱ ἄνθρωποι, νά βλέπουν μέσα ἀπό αὐτούς τόν Χριστό. Νά συμβαίνει, δηλαδή, κατ᾽ ἀναλογία αὐτό πού ἔλεγε ὁ Χρι­στός γιά τόν ἑαυτό του καί τόν Πατέρα του. «Ὁ ἑωρακώς ἐμέ, ἑώ­ρακε καί τόν Πατέρα μου». Ὅποιος μέ εἶδε, εἶδε καί τόν Πατέρα μου.

Βεβαίως, ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά ταυτισθοῦμε μέ τόν Χριστό, ὅπως ταυτίζεται ὁ ἴδιος μέ τόν Θεό-Πα­τέρα μέ τόν ὁποῖο εἶναι ὁμοού­σιος καί ὁμόθρονος, θά πρέπει ὅμως ἡ ζωή μας νά εἶναι σέ τέτοιο βαθμό ἐναρμονισμένη μέ τό Εὐαγ­γέλιό του καί μέ τή ζωή του, ὥστε νά δί­νει τή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χρι­στοῦ σέ ὅσους μᾶς βλέπουν καί ζοῦν γύρω μας.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός δέν περιό­ρι­σε τήν προτροπή του πρός τούς μαθητές καί ἀποστόλους του μόνο στό κήρυγμα· γιατί δέν ἀρκεῖ ὁ λό­γος, δέν ἀρκεῖ ἡ διδασκαλία, ἄν δέν συνοδεύεται ἀπό τήν πράξη, ἄν δέν συνοδεύεται ἀπό τό πα­ρά­δειγμα τῆς ζωῆς μας, πού εἶναι ἡ μαρτυρία τῆς ἀληθείας ὅσων λέ­γουμε.

Χρειάζεται, ἀδελφοί μου, νά ζοῦ­με καί ἐμεῖς αὐτό πού διακηρύσσει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ζῶ δέ οὐ­κέ­τι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός». Καί ὅταν ζεῖ ὁ Χριστός μέσα μας, ὅταν ἡ ζωή μας ταυτίζεται μέ τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἡ ζωή μας εἶναι πράγματι ἐν Χριστῷ ζωή, τότε θά εἴμαστε μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, εἴ­τε εἴμαστε κληρικοί, εἴτε εἴμαστε μο­ναχοί, εἴτε εἴμαστε λαϊκοί, γιατί ἡ ζωή μας θά εἶναι τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ ἐφαρμοσμένο στήν πράξη, ἡ ζωή μας θά εἶναι μία ὁ­μο­­­λογία ὅτι πιστεύουμε στόν δι᾽ ἡ­μᾶς σταυρωθέντα, ἀναστάντα καί ἀναληφθέντα Κύριο, ὁ ὁποῖος εἶ­ναι ὁ ἀρχηγός τῆς πίστεώς μας, εἶναι ὁ λυτρωτής τῶν ψυχῶν μας, εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος μᾶς ἀγάπησε περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον καί στόν ὁποῖο ὀφείλουμε καί ἐμεῖς τήν τελεία ἀγάπη. Αὐτή πού ἐκ­φρά­ζεται διά τῆς ὑπακοῆς μας στό θέλημά του καί μᾶς καθιστᾶ μάρ­τυ­ρές του ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.
Ἀκούοντας σήμερα γιά μία ἀκόμη φο­ρά τήν τελευταία αὐτή προτρο­πή καί ἐπιθυμία τοῦ Χριστοῦ, λίγο πρίν τήν εἰς οὐρανούς ἔνδοξο Ἀνά­­ληψή του, ἄς ἐλέγξουμε τόν ἑαυτό μας καί ἄς προσπαθήσουμε νά τήν κάνουμε πράξη στή ζωή μας καί μέ τή ζωή μας.»