Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στην Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής Λουτρού

Την Μεγάλη Πέμπτη 5 Απριλίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε στην Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής Λουτρού. Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία: «Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνά­μνησιν». Λίγες ὧρες μᾶς χωρίζουν ἀπό τό Πάθος τοῦ Κυρίου μας. Λίγες ὧρες μᾶς
χωρίζουνἀπό τήν προδοσία καί τήν παράδοση τοῦ Χριστοῦ στούς Γραμματεῖς καί τούς Φαρι­σαί­ους. Λίγες ὧρες μᾶς χωρίζουν ἀπό τή στιγμή πού τό πανάχραντο Σῶμα του θά καρφωθεῖ ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί τό πανάγιο αἷμα του θά ρεύσει «διά τήν τοῦ κόσμου ζω­ήν καί σωτηρίαν», ὁλοκληρώ­νο­ντας τή θυσία του χάριν τῶν ἀν­θρώπων. Καί ὁΧριστός προσ­φέ­ρει στούς μαθητές του μία πρό­γευ­ση αὐτῆς τῆς θυσίας του. Τούς πα­ρα­δίδει τά ἄχραντα μυστήρια, τά ἀντίτυπα τοῦ σώματος καί τοῦ αἵ­ματός του, καί τούς ζητᾶ νά τό ἐπα­­ναλαμβάνουν «εἰς ἀνάμνησίν» του.

Ὁ Χριστός εἶχε ζήσει τρία χρό­νια μαζί μέ τούς μαθητές του. Τόν εἶ­χαν ἀκούσει νά διδάσκει στή Συ­να­γωγή ἀλλά καί τούς ὄχλους· τόν εἶχαν δεῖ νά θεραπεύει ἀσθενεῖς καί νά ἀνιστᾶ νεκρούς, νά περι­πα­τεῖ ἐπί τῶν κυμάτων καί νά πολ­λαπλασιάζει ἄρτους καί ἰχθῦς γιά νά χορτάσει τό πλῆθος. Καί ἀκόμη εἶχαν ὁδοιπορήσει μα­ζί του, εἶχαν προ­σευχηθεῖ, εἶχαν συμ­φάγει πολ­λές φορές.

Ὅμως ἀπό ὅλα αὐτά, τά ὁποῖα ἐπανειλημμένα εἶχαν κάνει μα­ζί μέ τόν διδάσκαλό τους, ἀπό ὅλα αὐτά τά καθημερινά καί ἐπα­να­λαμ­βανόμενα πού δημιουργοῦν στόνἄνθρωπο τίς ἀναμνήσεις του, ὁ Χριστός δέν ἐπέλεξε τίποτε γιά νά τό συστήσει ὡςἀνάμνησή του στούς μαθητές του. Ἀντίθετα τούς συστήνει κάτι ἐντελῶς διαφορε­τικό,ἐντε­λῶς μοναδικό, τό ὁποῖο ὅμως ἐκ­φρά­ζει τό νόημα καί τόν σκοπό τῆς ἐπί γῆς παρουσίας του.

Συστήνει στούς μαθητές του τήν προσφορά τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴ­νου, δύο θεμελιωδῶν στοιχείων τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς, ὡς ἀντί­τυ­πα τῶν δύο συστατικῶν τῆς θεαν­θρωπίνης ὑπάρξεώς του, τοῦ σώ­μα­­τος καί τοῦ αἵματός του. Συστή­νει στούς μαθητές του τή θυσία τοῦ ἑαυτοῦ του χάριν τῶν ἀν­θρώ­πων ὡς τήν ἀνάμνηση πού θέλει νά ἔχουν ἀπό τόν διδάσκαλό τους.

Ἡ ἐπιλογή τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἀσφαλῶς τυχαία, γιατί ἡ θυσία του γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας εἶναι λόγος τῆς ἐνανθρωπή­σε­ώς του· εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁ­ποῖο πιστεύουμε στόν Χριστό καί ἀκολουθοῦμε τή διδασκαλία του καί τίς ἐντολές του· εἶναιἡ αἰτία καί τό μέσον τῆς σωτηρίας μας. Ἄν ὁ Χριστός ἐρχόταν στή γῆ γιά νά μᾶς διδάξει καί δέν θυσιαζόταν γιά χάρη τῆς σωτηρίας μας, τότε δέν θά ὑπῆρχε κανένας λόγος νά τόν πιστεύσουμε καί νά τόν ἀκο­λουθήσουμε. Τότε ἴσως θά εἶχε ξε­χα­σθεῖ,ὅπως καί πολλοί ἄλλοι δι­δάσκαλοι, πού πέρασαν ἀπό τή γῆ καί δίδαξαν τούςἀνθρώπους.

Ἀλλά ὁ Χριστός δέν δίδαξε μόνο, οὔτε ἔκανε μόνο θαύματα. Θυσιά­σθη­κε γιά μᾶς. Θυσιάσθηκε γιά τόν ἀποστάτη ἄνθρωπο, γιά τό πλάσμα του πού παρήκουσε τήνἐντολή τοῦ Θεοῦ καί ἀπομακρύνθηκε ἀπό κο­ντά του. Ἔγινε ἄνθρωπος καί ἦρθε στή γῆ καί θυσιάστηκε ἐπί τοῦ Σταυροῦ προσφέροντας τή δι­κή του ὑπακοή στόν Θεό-Πατέρα ὡς ἀντίδοτο τῆς δικῆς μας ἀνυπα­κοῆς καί σβύνοντας μέ τό αἷμα του τίςἁμαρτίες μας.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός συστήνει ὡς ἀνάμνησή του τήν προσφορά τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου, τοῦ σώ­μα­­τος καί τοῦ αἵματός του, γιατί ἔτσι θά ἐνθυμούμεθα τή θυ­σία του γιά χάρη μας, θά ἐνθυμού­μεθα τό πιό σημαντικό πού ἔκανε γιά μᾶς καί πού δένἔκανε κανένας ἄλλος, ὄχι μόνο γι᾽αὐτούς πού μέ τή συμ­περιφορά τους ἔγιναν ἐ­χθροί του, ἀλ­λά οὔτε καί γιά τούς φίλους του. Θά ἐνθυμούμεθα τήν ἄπειρη ἀγάπη του γιά μᾶς, τήν ἀγάπη πού μᾶς δίδαξε, τήν ἀγάπη πού ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς καί τῆς ὁποίας μᾶς προσ­­φέρει ὡς τέλειο καί ἀνυπέρ­βλη­το παράδειγμα τή θυσία του.

«Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνά­μνησιν».

Ἡ ἀνάμνηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι, λοιπόν, ἀνάμνηση ἀγάπης καί θυ­σί­ας. Καί ἄνἘκεῖνος μᾶς ἀγά­πησε τόσο πολύ ὥστε θυ­σιά­­σθηκε γιά χά­ρη μας, καλού­με­θα καίἐμεῖς, ἀδελφοί μου, νά ζήσου­με τήν ἀνά­μνησή του ἐπαναλαμβάνοντας καί μετέχοντας στή δική του προσ­φο­ρά καί θυσία. Καλούμεθα νά τόν ἐνθυμούμεθα ὡς διδάσκαλο καί σω­­τήρα μας, μιμούμενοι τό παρά­δειγμα τῆς ἀγάπης καί τῆς θυσίας του. Καλούμεθα νά τόν ἀγα­ποῦ­με θυσιάζοντας ὅ,τι ἀπαιτεῖται γιά τόν καθένα μας, προκειμένου νά τοῦ προσφέρουμε τήν ἀγάπη μας. Καλούμεθα νά προσφέρουμε καίἐμεῖς θυσιαστικά τήν ἀγάπη μας στούς συνανθρώπους μας, στούς ἀδελφούς μας.

«Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνά­μνησιν».

Ὁ Χριστός μᾶς προσφέρει τή θυ­σία του, μᾶς προσφέρει τό μυ­στή­ριο τῆς θείας Εὐχαριστίας ὡς τήν ἀνάμνησή του. Ἄς μήν παρα­λεί­που­με νά ἐνθυμούμεθα τόν Κύριό μας μετέχοντας στό μυστήριο τῆς θυσίας του καί κοινωνώντας τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματός του. Ἄς μήν παραλείπουμε νά προσερ­χό­με­θα στό μυστήριο τῆς θείας Εὐ­χα­ριστίας ἀνταποδίδοντας στήν ἀγά­πη του τή δική μας ἀγάπη καί θυ­σιάζοντας γιά χάρη του ὅλα ἐκεῖ­να, τά πάθη, τίς ἀδυναμίες, τίς ἁμαρτίες μας, πούἔκαναν τόν Χρι­στό νά θυσιασθεῖ γιά χάρη μας, ὥστε νά ἔχουμε πάντοτε ζωντανή στήν ψυχή μας καί τή ζωή μας τήν ἀνάμνησή του μέχρι νά ἀξιωθοῦμε νά τόν συναντήσουμε στή βασι­λεία του.