Το βιβλίο του «Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το καλοκαίρι» παρουσίασε το απόγευμα της Δευτέρας 5/3 στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας, ο Χρήστος Δασκαλάκης. Πρόκειται για ένα παιδικό βιβλίο, που πηγάζει μέσα από δυο συγκλονιστικές ιστορίες που βίωσε ο συγγραφέας σε μικρή ηλικία, από τις οποίες διδάχθηκε το μεγαλείο της ελευθερίας και την αίσθηση
της απώλειας, τους δυο λόγους για τους οποίους γράφτηκε το βιβλίο. Ιστορίες που πέρασε στο βιβλίο μέσα από τους ήρωές του, τον Νικόλα και την Ευτυχία και που διηγήθηκε στα παιδιά και το υπόλοιπο κοινό που παρακολούθησε την παρουσίαση. Μέσα από αυτές πέρασε διδάγματα για το bullying, την υπομονή, την επιμονή και την πίστη στον εαυτό μας για την επίτευξη των στόχων μας, την αγάπη, την προσωπική επιλογή.
της απώλειας, τους δυο λόγους για τους οποίους γράφτηκε το βιβλίο. Ιστορίες που πέρασε στο βιβλίο μέσα από τους ήρωές του, τον Νικόλα και την Ευτυχία και που διηγήθηκε στα παιδιά και το υπόλοιπο κοινό που παρακολούθησε την παρουσίαση. Μέσα από αυτές πέρασε διδάγματα για το bullying, την υπομονή, την επιμονή και την πίστη στον εαυτό μας για την επίτευξη των στόχων μας, την αγάπη, την προσωπική επιλογή.
Η πρώτη ιστορία που διηγήθηκε έχει να κάνει με την ελευθερία. Την αρετή της ελευθερίας που του δίδαξαν οι γονείς που μέχρι τα έξι του χρόνια πίστευε για βιολογικούς, όταν οι ίδιοι δεν εμπόδισαν τους βιολογικούς του γονείς να τον πάρουν από τη γειτονιά που μεγάλωνε στην Αθήνα και να τον μεταφέρουν να μεγαλώσει μαζί τους στην Ύδρα. «Ό, τι αγαπάς δεν το φυλακίζεις... Το αφήνεις ελεύθερο» ήταν το δίδαγμα της πρώτης εμπειρίας του και όπως είπε, επέστρεψε στους θετούς του γονείς έπειτα από 20 χρόνια.
Η δεύτερη ιστορία έχει να κάνει με την αίσθηση της απώλειας, απώλεια που βίωσε έντονα στην Ύδρα, σε ένα μοναστήρι όπου έβρισκε καταφύγιο από το bullying που δεχόταν από τους συμμαθητές του, λόγω εμφάνισης. «Ήμουν χοντρός και άσχημος και οι συμμαθητές μου με κορόιδευαν». Είχα δυο λύσεις, ή να κοροϊδεύω και γω ή να τους αποδείξω μεγαλώνοντας πως αυτό που έκαναν δεν ήταν σωστό».
Μόνη του παρηγοριά τότε η μοναχή Καλλινίκη, που τον απασχολούσε ώρες στο μοναστήρι, με ιστορίες και παιχνίδι, λέγοντάς του να κάνει υπομονή. «Αυτή η προτροπή της υπομονής καρφώθηκε στο μυαλό μου. Όταν αυτή έφυγε από τη ζωή, ένιωσα πως έχασα το στήριγμά μου. Κατάλαβα όμως ότι δε χάθηκε, συνέχισε να είναι στη ζωή μου μέσα στο μυαλό μου, να με συμβουλεύει να κάνω υπομονή». Έτσι διδάχθηκε, μέσα από την απώλεια, πως κάτι που «φεύγει» μπορεί να έρθει πίσω με μια άλλη μορφή…
Με τη σκέψη της υπομονής πορεύθηκε στη συνέχεια, όπου κατάφερε να αλλάξει την εμφάνισή του, να μην τον κοροϊδεύουν πια οι συμμαθητές του και να κατακτήσει τα όνειρά του. Ρομαντικό και ποιητικό είπε πως θεωρεί τον τίτλο του βιβλίου, καθώς όπως μια χιονονιφάδα κατάφερε να αγαπήσει το καλοκαίρι, έτσι όλα είναι πιθανά. «Με τη συγγραφή του βιβλίου, είχαν την ευκαιρία να κάνω περισσότερους μικρούς φίλους και να μοιραστώ τις εμπειρίες μου, που μπορεί να ήταν σκοτεινές αλλά με καλό τέλος», είπε κλείνοντας και ολοκλήρωσε την παρουσίαση με το τραγούδι «Ένα παραμύθι θα πω», εμπνευσμένο από το βιβλίο. Δείτε το βίντεο του τραγουδιού και φωτογραφίες από την παρουσίαση:
Με τη σκέψη της υπομονής πορεύθηκε στη συνέχεια, όπου κατάφερε να αλλάξει την εμφάνισή του, να μην τον κοροϊδεύουν πια οι συμμαθητές του και να κατακτήσει τα όνειρά του. Ρομαντικό και ποιητικό είπε πως θεωρεί τον τίτλο του βιβλίου, καθώς όπως μια χιονονιφάδα κατάφερε να αγαπήσει το καλοκαίρι, έτσι όλα είναι πιθανά. «Με τη συγγραφή του βιβλίου, είχαν την ευκαιρία να κάνω περισσότερους μικρούς φίλους και να μοιραστώ τις εμπειρίες μου, που μπορεί να ήταν σκοτεινές αλλά με καλό τέλος», είπε κλείνοντας και ολοκλήρωσε την παρουσίαση με το τραγούδι «Ένα παραμύθι θα πω», εμπνευσμένο από το βιβλίο. Δείτε το βίντεο του τραγουδιού και φωτογραφίες από την παρουσίαση: