Πλήθος Βεροιωτών άλλαξε χρόνο στον Άγιο Αντώνιο

Όπως κάθε χρόνο την παραμονή της πρωτοχρονιάς στις 23.30 το βράδυ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην ακολουθία του εσπερινού και κήρυξε τον θείο λόγο στον κατάμεστο Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου πολιούχου Βεροίας. Στο τέλος της ιερής ακολουθίας ο Σεβασμιώτατος διάβασε σχετική ευχή και στη συνέχεια ευλόγησε την βασιλόπιτα την οποία και διένειμε στους ιερείς και τον πιστό λαό. Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει καί φέτος νά βρισκόμασθε αὐτή τήν ὥρα, στήν ἀλλαγή τοῦ χρόνου, ὅλοι μαζί συγκεντρωμένοι στόν ναό τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Ἀντω­νίου τοῦ Νέου, γιά νά εὐ­χα­ριστήσουμε τόν Θεό καί γιά τόν χρό­νο πού κλείνει καί γιά αὐτόν πού μέσα στό ἄπειρο ἔλεός του μᾶς χαρίζει, ἀλλά καί γιά νά ἀνταλ­λά­ξουμε ἑόρτιες σκέψεις καί εὐχές.

Καί εἶναι ὄντως μεγάλη εὐλογία ὅτι, παρά τά ὅποια προβλήματα καί τίς ὅποιες δυσκολίες ἀντιμε­τώ­­πισε ὁ καθένας μας τόν χρόνο πού πέρασε, ὁ Θεός μᾶς προσφέρει τήν ἐλπίδα τοῦ νέου ἔτους, τήν ἐλ­­πίδα καί τήν προσδοκία ὅτι, ὅσα δέν κάναμε καί ὅσα δέν ζήσαμε, θά τά πραγματοποιή­σουμε καί θά τά ζήσουμε τή νέα χρονιά.

Ἕνα ἀπό αὐτά, ἀδελφοί μου, θά πρέπει νά εἶναι καί ἡ προσέγγισή μας μέ τόν Θεό. Κάθε χρόνος θά πρέπει νά μᾶς φέρνει πιό κοντά στόν δωρεο­δότη Θεό, πού εἶναι αὐ­τός πού μᾶς χαρίζει τό νέο ἔτος καί ὅλα ὅσα αὐτό μᾶς φέρνει, μέ σκοπό νά μᾶς ὁδηγήσει πλησίον του. Καί ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖον ὁ Θεός ἐπιθυμεῖ διακαῶς νά εἴμεθα πλησίον του εἶναι ἡ ἄπειρη ἀγάπη του γιά μᾶς. Γιατί γνωρίζει ὁ Θεός ὅτι πουθενά ἀλλοῦ δέν μποροῦμε νά βροῦμε τήν ἀσφάλεια καί τήν ἠρεμία πού Ἐκεῖνος χαρίζει· που­θενά ἀλλοῦ δέν μποροῦμε νά αἰ­σθαν­­θοῦμε τή χαρά πού Ἐκεῖνος μᾶς προσφέρει.

Γι᾽ αὐτό καί μᾶς θέ­­λει κοντά του καί τό ἐπιδιώκει μέ κάθε τρόπο, ἔστω καί ἐάν ἐμεῖς ἀπομακρυνό­μα­σθε ἀπό τήν ἀγάπη του μέ τίς ἐπιλογές μας καί μέ τίς πράξεις μας.

Ἄς προσπαθήσουμε, λοιπόν, τό νέο ἔτος νά ἀνταποκριθοῦμε στήν ἐπιθυμία αὐτή τοῦ Θεοῦ γιά ἐμᾶς καί νά τόν πλη­σιά­σουμε περισσό­τερο μέσα ἀπό τίς εὐ­και­ρίες πού θά μᾶς προσ­φέρει καί φέ­τος ἡ το­πι­κή μας Ἐκκλησία, ἡ ὁποία καί ἀφι­ερώνει τό νέο ἔτος στήν ἱερα­πο­στολή καί στόν ἐπα­ν­ευ­αγγε­λι­σμό, ἀλλά καί μέ τήν προ­σωπική μας προ­σπά­θεια καί τόν προσω­πι­κό μας ἀγώνα ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς.

Ἄς μήν ἀφήσουμε νά μᾶς ἐπη­ρε­ά­­σουν οἱ φωνές ἐκείνων πού ἐπι­διώκουν νά βγάλουν τόν Χρι­στό καί τήν πίστη του ἀπό τήν κα­θη­με­­ρινότητά μας, ἀπό τά σχολεῖα μας, ἀπό τή δημόσια ζωή τῆς πα­τρίδος μας. Πάντοτε θά ὑπάρχουν ἐκεῖνοι τούς ὁποίους θά τούς ἐνο­χλεῖ ἡ μορφή καί ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ἡ πίστη μας σέ Αὐτόν καί τά πνευματικά ἐρείσματα πού προσ­­φέρει στίς ψυχές τῶν ἀν­θρώ­πων. Πάντοτε θά ὑπάρχουν ἐκεῖ­νοι οἱ ὁποῖοι ἐν ὀνόματι μιᾶς δῆ­θεν κοινωνικῆς ἐξελίξεως καί προ­­όδου θά προσπα­θοῦν νά ἀμφι­σβητήσουν προαιώνιες ἀρχές καί ἀξίες τῆς πίστεως καί τῆς Ἐκκλη­σίας, γνωρίζοντας ὅτι, ἐάν ἐκλεί­ψουν αὐτές, δέν ὑπάρχει τίποτε πού νά προστατεύσει τούς ἀνθρώ­πους καί τήν κοινωνία ἀπό μιά διαρκῆ ἠθική κρίση.

Ἄς κλείσουμε τά αὐτιά μας σέ αὐ­τές τίς σειρῆνες καί τίς προκλή­σεις τους, καί ἄς μείνουμε ἑδραῖοι στήν πίστη μας, ἡ ὁποία μᾶς δίνει τή μοναδική προοπτική νά ὑπερ­βοῦμε ὅ,τι μᾶς δεσμεύει πραγμα­τι­κά, νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τά πά­θη, τόν ἐγωι­σμό καί τήν ἰδιο­τέ­λεια, καί νά στραφοῦμε μέ ἀγά­πη καί ἀλληλεγγύη πρός τόν συν­άν­θρωπο, πρός τόν πλησίον μας, ἁπλώνοντάς του τό χέρι μας γιά νά στηριχθεῖ καί νά ξεπερά­σου­με ὅλοι μαζί τίς δυσκολίες πού ἀντι­με­τωπίζουμε τόσο ὡς ἄτομα, ὅσο καί ὡς κοι­­νωνία καί ὡς ἔθνος.

Ἄς ἐμπιστευθοῦμε «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡ­μῶν» κατά τό νέο ἔτος στήν ἀγά­πη τοῦ Θεοῦ καί ἄς τοῦ ζητήσουμε ἀπόψε νά μᾶς χαρίσει τό νέο ἔτος εἰρηνικό γιά ὅλο τόν κόσμο καί ἰδιαιτέρως γιά τήν πα­τρίδα μας.

Ἄς τόν ἱκετεύσουμε νά σκέ­πει καί νά προστατεύει μέ τή χάρη του τούς νέους καί τά παιδιά μας, ἀπό τούς πειρασμούς καί τούς κινδύ­νους πού ἐλλοχεύουν καθημερινά στή ζωή τους.

Ἄς τόν ἱκετεύσουμε νά ἁπα­λύ­νει τόν πόνο καί νά ἐνισχύει μέ τήν πα­ρηγορία καί τήν ἐλπίδα του τούς ἀσθενεῖς, τούς ἀδυνάτους, τούς ἐνδεεῖς, ὅσους ὑποφέρουν, ὅσους πεινοῦν καί διψοῦν, ὅσους ἀντιμετωπίζουν ἀνυπέρβλητες δυ­σκο­­λίες στή ζωή τους, ὅσους αἰ­σθά­νονται μόνοι καί ἐγκαταλε­λει­μένοι ἀπό τούς ἀνθρώπους, ὅσους αἰσθάνονται ἀπογοήτευση ἀπό τή ζωή τους καί τήν ἐξέλιξή της, ὅσους ἔχουν χάσει τήν ἐλπίδα τους καί τήν αἰσιοδοξία τους, ὅσους ἔχουν αἰσθανθεῖ τήν πίστη τους νά κλονίζεται ἤ τήν ἔχουν χάσει, ὅσους ὑποφέρουν ἀπό ἔλ­λει­­ψη κατοικίας ἤ ἐργασίας, ὅσους ζοῦν μακριά ἀπό τήν πατρίδα τους, διωγμένοι ἐξαιτίας τοῦ πολέμου, ὅσους κινδυνεύουν καί δοκιμάζο­νται ἐπειδή πιστεύουν καί λατρεύ­ουν τόν Θεό, καί ἰδιαιτέρως τούς ἀδελ­φούς μας στή Μέση Ἀνατολή.

Ἄς τόν ἱκετεύσουμε νά φωτίσει τόν νοῦ καί νά κατευθύνει τά δια­βήματα ὅσων κρατοῦν στά χέ­ρια τους τίς τύχες τοῦ κόσμου, καί ὅ­σους ἀσχολοῦνται μέ τίς δια­πραγ­­μα­τεύσεις γιά τό ὄνομα τῆς γειτο­νικῆς μας χώρας, στίς ὁποῖες δια­κυ­βεύεται τό ὄνομα, ἡ ἱστορία καί ἡ ὑπόσταση τῆς Μακε­δονίας μας, τῆς ἁγιοτόκου καί ἡρωοτόκου αὐ­τῆς γῆς τῶν πατέρων μας.

Ἄς τόν ἱκετεύσουμε νά χαρί­σει τόν νέο χρόνο χαρούμενο, εἰ­ρη­νι­κό καί καρποφόρο στήν πα­τρίδα μας, στήν Ἐκκλησία μας, στήν Ἱε­ρά Μητρόπολή μας, σέ ὅλους ἐμᾶς πού ἤρθαμε ἀπόψε ἐδῶ γιά νά ἐξαγιάσουμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τήν εἴσοδό μας στήν και­νούρ­για χρο­νιά.

Ἄς προσευχηθοῦμε καί γιά τούς ἀδελφούς μας πού δέν βρίσκονται ἀπόψε μαζί μας· γιά ἐκείνους πού μᾶς ἀκοῦν μέσα ἀπό τή συχνότητα τοῦ «Παυλείου Λόγου», ἀλλά καί ἐκείνους πού ἡ σκέψη τους εἶναι ἐδῶ νοερά· καί ἀκόμη γιά ἐκείνους πού βρίσκονται μακριά καί ἔχουν ἀνάγκη ἀπό τήν προσευχή μας.

Ἄς ζητήσουμε ἀπό τόν Θεό νά χαρίσει σέ ὅλους μας πλούσια τά ἀγαθά του, «κατά τήν ἑκάστου ἰδίαν χρεί­αν».

Καί εὔχομαι, ἀδελφοί μου, πατρι­κά καί ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου ὁ ἀγαθός καί φιλάνθρωπος Θεός νά πληροῖ τήν ψυχή καί τή ζωή ὅλων σας μέ τή χάρη καί τήν εὐ­λογία του καί νά μᾶς ἀξιώσει νά διέλ­θουμε καί αὐτόν τόν χρόνο μέ ὑγεία σωματική καί πνευματική γιά νά ὑμνοῦμε καί νά δοξάζουμε καί αὐτόν τόν χρόνο τό ἄμετρο ἔλεός του καί τήν ἄπειρη ἀγάπη του.