ράμπες των πεζοδρομίων του κέντρου, που σπάνια θα τις πετύχεις άδειες. Όπως αυτή της Μ. Αλεξάνδρου, που είναι και μπροστά σε τράπεζα... Αν την πετύχεις όμως; Τζόκερ!
Ούτε παρκάρισμα θέλει, μπρος-πίσω, πρώτη-όπισθεν. Το πετάς με τη μούρη και φεύγοντας (όποτε θα είναι αυτό, από 5 λεπτά μέχρι και όλο το πρωινό) τσουπ με μια κίνηση φεύγεις πάλι. Τώρα αν, λέμε ΑΝ τύχει και περάσει και κανένας τυφλός... δε βαριέσαι βρε αδελφέ, δεν έχει τυφλούς η Βέροια!
Για να μην αναφερθούμε στον ανοιχτό κάδο ανακύκλωσης που ειδικά σε μέρες βροχής θα έπρεπε να είναι κλειστός. Μπαίνει μέσα η βροχή, βαραίνουν τα χαρτόκουτα και τα υπόλοιπα σκουπίδια, υπερδιπλασιάζεται το βάρος τους, αυξάνεται το κόστος μεταφοράς των απορριμμάτων στο ΧΥΤΑ και ποιος τα πληρώνει στο τέλος; Εμείς!