Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου
«Ἐχθροί τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοί αὐτοῦ» (Ματθ. 10.36).
Παράδοξος ἀκούεται ὁ λόγος τοῦ Κυρίου. Γιατί ποιός μπορεῖ νά πιστεύσει ὅτι οἱ δικοί μας ἄνθρωποι, οἱ συγγενεῖς μας, οἱ γονεῖς μας, οἱ ἀδελφοί μας, δέν θέλουν τό καλό μας ἤ δέν θέλουν τό συμφέρον μας, δέν θέλουν νά εἴμαστε καλά καί νά προοδεύουμε; Ποιός μπορεῖ νά πιστεύσει ὅτι ἀντίθετα ἀπό ὅλα αὐτά πού θά ἀνέμενε κανείς, αὐτοί γίνονται ἐχθροί μας καί ἀντιτίθενται στό καλό μας;
Κανείς ἀσφαλῶς, ἀδελφοί μου. Ἀλλά ὁ λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι ἀληθής καί ἐπιβεβαιώνεται καί στή ζωή τῆς ἑορταζομένης καί λαμπρῶς πανηγυριζόμενης ἁγίας νεομάρτυρος Χρυσῆς. Διότι οἱ γονεῖς καί οἱ οἰκεῖοι της, ἄνθρωποι πιστοί καί εὐλαβεῖς κατά τά λοιπά, πού τή γαλούχησαν μέ τά νάματα τῆς πίστεως, γίνονται αὐτοί πού στή δύσκολη ὥρα τοῦ πειρασμοῦ, ὅταν τούς ζητοῦν νά τήν πείσουν νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη της στόν Χριστό καί νά ὑποκύψει στίς ἀπαιτήσεις τοῦ Τούρκου πού εἶχε ἑλκυσθεῖ ἀπό τό σωματικό της κάλλος, προκειμένου νά γλιτώσει ἐκείνη τόν θάνατο καί οἱ ἴδιοι τά βασανιστήρια, ἀντί νά τήν στηρίξουν στήν πίστη, τήν παρακαλοῦν νά ὑποχωρήσει γιά νά σωθεῖ ἡ ἴδια καί ἡ οἰκογένειά της.
«Καί ἐχθροί τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοί αὐτοῦ». Οἱ οἰκεῖοι της δέν ἀντιλαμβάνονται τό κακό πού κάνουν. Ἄνθρωποι ἁπλοί, πού λύγισαν στήν πίεση τῶν ἀλλοθρήσκων, νομίζουν ὅτι θά εἶναι πρός ὄφελός της, ἄν ἀρνηθεῖ τήν πίστη της. Νομίζουν ὅτι θά κερδίσει τή ζωή καί τά πλούτη πού τῆς προσφέρει ὁ Τοῦρκος, ἄν ἀλλάξει τήν πίστη της. Δέν σκέφτονται ὅμως ὅτι ἡ πρόσκαιρη ζωή πού θά κερδίσει ἀρνούμενη τόν Χριστό, θά τήν ὁδηγήσει στόν αἰώνιο θάνατο, καί τά ἐπίγεια πλούτη θά ἀποτελέσουν ἀφορμή γιά νά στερηθεῖ τά αἰώνια ἀγαθά τά ὁποῖα ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Θεός «τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» στήν οὐράνια βασιλεία του.
Δέν τά σκέφτονται ὅλα αὐτά οἱ οἰκεῖοι της, γιατί καί γι᾽ αὐτούς ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Κυρίου «οὐ πάντες χωροῦσιν τόν λόγον, ἀλλ᾽ οἷς δέδοται». Αὐτοί δέν μποροῦν νά ἀντέξουν τό μαρτύριο. Δέν ἔχουν τήν ἰσχυρή καί ἀκλόνητη πίστη τῆς νεαρῆς θυγατέρας τους πού εἶναι ἀποφασισμένη νά θυσιάσει τά πάντα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἐπαναλαμβάνοντας μέ τίς πράξεις της τούς λόγους τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου: «τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; … πέπεισμαι γάρ ὅτι οὔτε θάνατος … οὔτε ἀρχαί οὔτε δυνάμεις … δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι».
Μέ τή δύναμη τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης της ἡ ἁγία Χρυσῆ κατορθώνει νά μήν ὑποκύψει στόν πειρασμό τῆς φυσικῆς ἀγάπης πρός τούς οἰκείους της, καί νά προχωρήσει στό μαρτύριο, ἀφήνοντας πίσω της ἀδελφούς καί ἀδελφές, πατέρα καί μητέρα, γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ εὐαγγελίου. Βαδίζει ὅμως στό μαρτύριο ἔχοντας ἐμπιστοσύνη στή διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου ὅτι «πᾶς ὅστις ἀφῆκεν οἰκίας ἤ ἀδελφούς ἤ ἀδελφάς ἤ πατέρα ἤ μητέρα … ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καί ζωήν αἰώνιον κληρονομήσει». Θυσιάζει τή ζωή της γιά τόν Χριστό καί ἀξιώνεται τῆς αἰωνίου δόξης καί στή γῆ καί στόν οὐρανό.
Ἀδελφοί μου, ἡ ζωή καί τό μαρτύριο τῆς συμπολίτιδός σας ἁγίας νεομάρτυρος Χρυσῆς ὑπενθυμίζουν σέ ὅλους μας πόσο ἀναγκαῖο εἶναι ἡ προσωπική μας σχέση μέ τόν Θεό, ἡ πίστη μας καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό νά μήν ἐπηρεάζονται ἀπό πρόσωπα καί ἀπό ἀγάπες τοῦ παρόντος κόσμου. Γιατί πολλές φορές συμβαίνει ἄνθρωποι πού μᾶς ἀγαποῦν, ἄνθρωποι μέ τούς ὁποίους συνδεόμεθα καί τούς ὁποίους ἐμπιστευόμαστε, νά ἐπιχειροῦν ἐν γνώσει ἤ καί ἐν ἀγνοίᾳ τους νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Χριστό καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Νά μᾶς συμβουλεύουν καί νά μᾶς παρακινοῦν νά κάνουμε πράγματα πού εἶναι ἀντίθετα μέ τό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Νά προσπαθοῦν νά μᾶς ἀποτρέψουν ἀπό τόν ἐκκλησιασμό, τήν προσευχή, τή νηστεία, τή μυστηριακή ζωή ἤ καί νά μᾶς εἰρωνεύονται γιά ὅλα ὅσα κάνουμε .
Καί ἀκόμη μπορεῖ νά ἀντιτίθενται στήν πίστη καί τήν ἀγάπη μας στόν Χριστό καί στήν προσπάθειά μας νά ζήσουμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή ὄχι μέ τούς λόγους τους ἀλλά μέ τά ἔργα τους καί μέ τή συμπεριφορά τους ἀπέναντί μας.
Ὅλα αὐτά, ἀδελφοί μου, δέν θά πρέπει οὔτε νά μᾶς ξενίζουν οὔτε νά μᾶς ἀπογοητεύουν. Ἐμεῖς θά πρέπει νά ἔχουμε κατά νοῦ τόν λόγο τοῦ Κυρίου «ἐχθροί τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοί αὐτοῦ», ὄχι νά τούς ἀντιμετωπίζουμε ὡς ἐχθρούς καί νά φερόμασθε ἀπέναντί τους μέ κακία καί μίσος, ἀλλά γιά νά εἴμαστε σέ ἐγρήγορση, ὥστε νά μήν ἐπηρεαζόμαστε καί νά μήν παρασυρόμαστε ἀπό αὐτά. Θά πρέπει νά ἔχουμε κατά νοῦ τό παράδειγμα τῆς ἁγίας νεομάρτυρος Χρυσῆς καί νά συνεχίζουμε τόν ἀγώνα ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν πίστη μας καί τήν ἀγάπη μας στόν Χριστό, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς διά τῶν πρεσβειῶν της νά εἰσέλθουμε στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Κλείνοντας, ἀδελφοί μου, θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω ἀπό καρδίας τόν Σεβασμιώτατο ποιμενάρχη σας καί προσφιλέστατο ἀδελφό, Ἅγιο Ἐδέσσης κύριο Ἰωήλ πού εἶχε τήν καλωσύνη νά μέ προσκαλέσει στήν ἱερά αὐτή πανήγυρη, γιά νά ἑορτάσουμε μαζί τή νεομάρτυρα ἁγία Χρυσῆ, μία ἁγία πού ἁγίασε μέ τό μαρτυρικό της αἷμα τόν τόπο σας καί τή γῆ τῆς Μακεδονίας μας, καί νά εὐχηθῶ ὁ Θεός διά πρεσβειῶν τῆς ἁγίας Χρυσῆς νά σᾶς εὐλογεῖ καί νά εὐλογεῖ καί τήν πατρίδα μας προστατεύοντάς την ἀπό ὅλους ἐκείνους πού τήν ἐπιβουλεύονται καί ἐπιβουλεύονται καί τήν πίστη μας καί τήν ἀγάπη μας στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία του.
.jpg)
.jpg)
