Παράκληση στην Παναγία και χειροθεσία Πρεσβύτερου στην Αλεξάνδρεια (ΦΩΤΟ)

Το Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Αλεξάνδρου Αλεξανδρείας. Εν συνεχεία τέλεσε παράκληση στην Παναγία με την ευκαιρία της μεταφοράς της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας της Μελικιώτισσας. Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την εις πρωτοπρεσβύτερον χειροθεσία του προϊσταμένου του Ιερού Ναού π. Θωμά Μπεκιάρη. Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό:

«Σέ γάρ μητέρα πρόξενον ζωῆς ἀνέ­δειξεν, ὁ ἀπάτωρ ἐκ σοῦ ἐναν­θρωπῆσαι εὐδοκήσας Θεός», ἀκού­σαμε πρίν ἀπό λίγο, ἀδελφοί μου, νά ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος πρός τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυ­ρίου μας, ἐγκωμιάζοντάς την ὡς «πρόξενον ζωῆς».

Καί ἐάν στό Θεοτο­κίο αὐτό ὁ χα­ρακτηρισμός τῆς Παναγίας μας ὡς προξένου τῆς ζωῆς ὀφείλεται στό μέγα θαῦμα τοῦ ὁποίου κατέστη κοι­νωνός καί μέτοχος, στό θαῦμα δηλαδή τῆς ἐπι­λογῆς της ἀπό τόν Θεό νά γίνει Μητέρα του, νά γίνει Ἐκείνη ἡ ὁποία θά τοῦ ἔδινε τήν ἀνθρώπινη σάρκα γιά νά ἔλθει στόν κόσμο ὡς ἄνθρωπος καί νά τόν σώσει, νά τοῦ προσφέρει δη­λα­­δή καί πάλι τή ζωή πού τοῦ εἶχε στε­ρή­σει ἡ παρακοή στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἁμαρτία, στήν πε­ρί­­πτω­ση τῆς ἱερᾶς καί ἱστορικῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Μελι­κι­ώ­­τισσας, ἡ ὁποία ἦρθε μέ τήν εὐ­και­ρία τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Ἀλε­­ξάνδρου γιά νά συνεορτάσει μαζί μας τήν πανήγυρη τοῦ ἱεροῦ σας ναοῦ καί νά σᾶς μεταφέρει τή Θεο­μητορική εὐλογία, ἡ Παναγία μας ὑπῆρξε πρόξενος ζωῆς μέ ἕνα δια­φορετικό τρόπο.

Καί ὁ τρόπος αὐτός εἶναι πιό αἰ­σθη­τός καί πιό ἁπτός γιά μᾶς τούς χοϊκούς ἀνθρώπους, πού ἴσως δέν μποροῦμε νά συλλάβουμε τό νόη­μα τῆς ζωῆς πού μᾶς χάρισε διά τῆς γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ της. Διότι, ὅπως ὅλοι θά ἔχετε ἀκού­σει αὐτές τίς ἡμέρες, ἡ θαυματουργή αὐτή εἰ­­κόνα τῆς Παναγίας τῆς Μελι­κι­ώ­­­τισσας προστάτευσε καί ἔσωσε τή ζωή πενήντα πέντε ἀθώων ὑπάρ­ξεων, γυναικῶν καί παιδιῶν, πού εἶχαν καταφύγει στή διάρκεια τοῦ ἐμφυλίου πολέμου στόν ναό τοῦ ἁγίου Νικολάου τῆς Μελίκης γιά νά σωθοῦν. Ἦταν αὐτή πού συγκράτησε τίς σφαῖρες πού περ­νοῦσαν μέσα ἀπό τό παράθυρο τοῦ ναοῦ γιά νά σκορπίσουν τόν τρόμο καί τόν θάνατο.

Καί ἦταν βέβαιος ὁ θάνατος γιά τούς ἀθώους ἐκείνους ἀνθρώπους πού εἶχαν ἀναζητήσει τήν ἀσφά­λεια καί τήν προστασία μέσα στόν ναό, ἐάν ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας δέν συγκρατοῦσε αὐτές τίς σφαῖ­ρες ἐπάνω στό δικό της σῶμα, ὅπως φαίνεται ξεκάθαρα, καί δέν γλίτωνε ἔτσι τά παιδιά της, ὡς στορ­γική μητέρα, ἀπό τόν  θάνατο καί δέν τούς χάριζε μέ αὐτό τόν θαυμαστό τρόπο τή ζωή.

Δέν ἦταν ὅμως μόνο τότε πρόξε­νος ζωῆς καί προστάτις τῶν ἀν­θρώπων ἡ ἱερά καί θαυματουργός αὐτή εἰκόνα τῆς Παναγίας μας. Συνεχίζει νά εἶναι καί σήμερα, ἀδελφοί μου.

Γιατί ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας μας καί κάθε εἰκόνα τῆς Παναγίας μας δέν εἶναι ἁπλῶς μία εἰκόνα, μία ἀπεικόνιση τοῦ ἱεροῦ προσώπου τῆς Παναγίας. Εἶναι τό ὁρατό μέσο διά τοῦ ὁποίου ἡ Παναγία μας μᾶς μεταδίδει τή χάρη καί τήν εὐλογία της. Εἶναι τό ὁρατό μέσο διά τοῦ ὁποίου δέχεται τήν εὐλάβεια καί τόν σεβασμό, τήν τιμή καί τήν ἀ­γά­­πη τῶν παιδιῶν της. Εἶναι τό ὁρατό μέσο διά τοῦ ὁποίου ἀκούει τά αἰτή­μα­τά τους καί τά μεταφέρει στόν Υἱό της μαζί μέ τίς δικές της πρεσβεῖες καί παρακλήσεις γιά τήν ἐκπλή­ρωσή τους.

Ἀλλά ἡ Παναγία μας εἶναι καί αὐτή ἡ ὁποία καθημερινά μᾶς δια­φυλάττει σώους ἀπό τά «πε­πυ­ρω­μέ­να βέλη τοῦ πονηροῦ, τά καθ᾽ ἡ­μῶν δολί­ως κινούμενα». Εἶναι αὐ­τή ἡ ὁποία μᾶς προστατεύει, ὅταν ἀγω­νιζόμαστε ἐναντίον τοῦ ἀντι­κειμένου. Εἶναι αὐτή ἡ ὁποία μέ τό μητρικό της χέρι μᾶς καλύπτει, γιά νά μήν πληγωθοῦμε ἀπό τίς ἐπι­θέσεις τοῦ διαβόλου, πού θέλει νά μᾶς παρασύρει στήν ἁμαρτία καί νά μᾶς ὁδηγήσει δι᾽ αὐτῆς στόν ψυχικό καί πνευματικό θάνατο, ὅπως ἔκανε καί μέ τούς πρωτο­πλά­­στους, καί νά μᾶς στερήσει τήν αἰώνια ζωή.

Ὅλα αὐτά ὅμως, ἀδελφοί μου, τά κάνει ἡ Παναγία μας ὑπό μία προ­ϋ­πόθεση, ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι θέ­λουμε τήν προστασία της καί τήν ἐπιδιώκουμε· ὑπό τήν προϋ­πό­θεση ὅτι καταφεύγουμε σ᾽ Αὐ­τήν καί παραμένουμε κοντά της ὄχι μό­νο στήν ὥρα τοῦ κινδύνου καί τῆς ἀνάγκης, ἀλλά «πάσας τάς ἡ­μέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν».

Μᾶς προσφέρει ἡ Παναγία μας τήν προστασία της, μᾶς σώζει ἀπό ὅ,τι μᾶς ἀπειλεῖ καί μᾶς προσφέρει τή ζωή, ὅταν μένουμε διαρκῶς κο­ντά της ἀπό ἀγάπη καί ἀπό πίστη στή δική της ἀγάπη, ὅπως ἀκριβῶς ἔκαναν καί οἱ ἀδελφοί μας ἐκεῖνοι, τούς ὁποίους ἔσωσε στή δύσκολη ὥρα τοῦ πολέμου μέ τήν εἰκόνα της ἡ Παναγία μας.

Εὔχομαι, λοιπόν, ἀδελφοί μου, ἡ χάρη τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Πανα­γίας τῆς Μελικιώτισσας, πού βρί­σκε­ται αὐτές τίς ἡμέρες πρός προσ­κύνηση ἐδῶ στόν ἱερό ναό τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρου, ἀλλά καί τό θαῦμα τῆς σωτηρίας τῶν ἀν­θρώ­πων πού μᾶς ὑπενθυμίζει, νά γίνουν ἀφορμή νά ἀποφα­σί­σου­με καί ἐμεῖς νά θέσουμε τή ζωή μας ὑπό τήν προστασία τῆς Παναγίας μας. Νά εἴμαστε κοντά της πάντο­τε, μέ τήν ὑπακοή μας στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της καί μέ τήν ἀγάπη καί τό σεβασμό μας πρός τήν ἱερά μορφή της, γιά νά γίνει καί γιά μᾶς, ἀδελφοί μου, «πρόξενος ζω­ῆς», ὄχι μόνο τῆς ἐπιγείου ζωῆς ἀλλά καί τῆς αἰωνίου.