Αρχιερατική θεία λειτουργία στον Παλαιό Πρόδρομο

Το Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων ιερούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίων Αποστόλων Παλαιού Προδρόμου Ημαθίας. Πλήθος κόσμου πιστών Χριστιανών παρακολούθησε τις θρησκευτικές εκδηλώσεις και προσευχήθηκε ευλαβικά. Δείτε φωτογραφίες:

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία:

«Λαλοῦμεν Θεοῦ σοφίαν … τήν ἀποκεκρυμμένην , ἥν προώρισεν ὁ Θεός πρό τῶν αἰώνων εἰς δόξαν ἡμῶν».

Μέ λίγα λόγια προσπαθεῖ ὁ ἀπό­στολος Παῦλος στό σημερινό ἀπο­στολικό ἀνάγνωσμα νά ἐξηγήσει στούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου τό περιεχόμενο τῆς διδασκαλίας καί τοῦ κηρύγματός του. Καί τό κά­νει αὐτό, γιατί ἡ πίστη στόν Χριστό, πού τούς εἶχε διδάξει, καί τό εὐαγγέλιό του, στό ὁποῖο τούς εἶχε καλέσει νά πιστεύσουν, ἦταν πολύ διαφορετικά ἀπό ὅσα πίστευ­αν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι στόν περι­γυρό τους, τόσο οἱ εἰδωλολάτρες ὅσο καί οἱ Ἑβραῖοι.

Οἱ χρι­στιανοί τῆς Κορίνθου βρι­σκόταν πολλές φορές στό στό­χα­στρο ὅλων ἐκεί­νων, τῶν πρώην ὁμοπίστων τους, πού διερωτῶντο γιατί πίστευσαν σέ αὐτή τή νέα θρησκεία, γιατί πί­στευσαν στόν Χριστό πού κήρυξε ὁ ἀπόστολος.

Ποιά ἦταν, λοιπόν, ἡ διαφορά τοῦ κηρύγματος τοῦ ἀπο­στόλου ἀπό ὅσα δίδασκαν οἱ διδά­σκαλοι τῶν ἄλλων θρησκειῶν;

Ἡ διαφορά λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔγκειται στό γεγονός ὅτι ἐκεῖνος καί οἱ ἄλλοι ἀπόστολοι δέν διδάσκουν δικές τους ἀπόψεις καί δικές τους ἰδεολογίες. Δέν δι­δά­­σκουν θεωρίες πού ἐφηῦραν ἄν­θρω­ποι καί θεούς πού ἀνακάλυ­ψαν οἱ ἴδιοι. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος διδάσκει «Θεοῦ σο­φί­αν». Διδάσκει τή σοφία τοῦ Θεοῦ τήν ὁποία ἀπο­κά­λυψε ὁ ἴδιος «ἐν μυστηρίῳ», μέ­σα ἀπό τό μυστήριο τῆς θείας ἐναν­θρωπήσεως γιά τή σω­τηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Καί αὐτή ἡ σοφία δέν εἶναι κάτι ἄλλο παρά τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο τό ὁποῖο εἶχε ἑτοι­μά­­σει πρό αἰώνων προκειμένου νά τόν δοξάσει.

Αὐτό ἀκριβῶς κάνει τήν πίστη μας στόν Χριστό νά διαφέρει, ἀ­δελ­φοί μου, ἀπό κάθε ἄλλη πίστη καί ἀπό κάθε ἄλλη θρησκεία. Ὁ Θεός δημιούργησε τόν ἄνθρωπο γιά νά ἀπολαμβάνει τόν κόσμο πού δημιούργησε γιά χάρη του. Καί θέλησε νά τόν καταστήσει κύ­ριο τῆς κτίσεως πού ὁ ἴδιος ἔπλασε γιά νά εὐφραίνεται ἀπό αὐτήν καί νά ἀπολαμβάνει συγχρόνως μέσα σέ αὐτή τή χα­ρά τῆς δικῆς του πα­ρουσίας.

Ἡ παρακοή ὅμως τῶν πρωτοπλά­στων ἄλλαξε τήν πορεία τοῦ ἀν­θρώπου καί τόν ἀπομάκρυνε ἀπό τό ἀρχικό αὐτό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Δέν ἀπομάκρυνε ὅμως τόν Θεό ἀπό τό σχέδιό του, ὁ ὁποῖος, ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἔ­στει­­λε τόν Υἱό του γιά νά ἀπο­κατα­στή­σει μέ τήν ἐνανθρώπησή του καί μέ τή σταυρική θυσία καί τήν ἀνάστασή του τόν πεπτωκότα ἄν­θρωπο, νά τόν ἐπαναφέρει δη­λαδή ἐκεῖ ἀπό ὅπου ἐξέπεσε, στή δόξα τήν ὁποία εἶχε ἑτοιμάσει ὁ Θεός γιά αὐτόν.

Αὐτή τήν ἀλήθεια, λοιπόν, κη­ρύτ­­τει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀπο­καλύπτοντας καί αὐτός μέ τή σει­ρά του στούς Κορινθίους τή σοφία τοῦ Θεοῦ, μέσα στό σχέδιο τῆς ὁ­ποίας εἶναι καί ἡ ἐπιστροφή τοῦ ἀνθρώπου στόν Θεό μέ τόν τρόπο πού ὑποδεικνύουν οἱ ἐντολές πού μᾶς ἔδωσε ὁ Χριστός κατά τήν ἐπί γῆς παρουσία του καί μέ τό Εὐαγ­γέλιό του, ὥστε νά ἀπολαύσουμε τή δόξα πού ἔχει ἑτοιμάσει γιά μᾶς.

Δέν εἶναι, λοιπόν, οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἐντολές αὐστηρές γιά τή δι­κή του ἱκανοποίηση. Δέν ἐπιθυμεῖ μέ αὐτές νά μᾶς ἐπιβάλλει τό θέ­λη­μά του, νά μᾶς στερήσει τήν ἐλευθερία μας, ὅπως ἰσχυρίζονται ὁρισμένοι, ἤ νά ἐπιθέσει στούς ὤμους μας φορτία δυσβάστακτα πού θά κάνουν δύσκολη καί δυσά­ρε­στη τή ζωή μας.

Τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά δέν συμ­βαί­νει, ἀδελφοί μου. Τό εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, πού συνεχίζει νά κη­ρύτ­τει ἀνά τούς αἰῶνες ἡ Ἐκκλη­σία μας, εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πού ἀποβλέπει στήν ὁλοκλήρωση τοῦ σχεδίου του. Εἶναι ὁδηγίες τῆς πατρικῆς του ἀγάπης πού μᾶς βοη­θοῦν νά ἐπιστρέψουμε κοντά του γιά νά γίνουμε μέτοχοι τῆς δόξης του, γιά νά ἀπολαύσουμε τή δόξα πού ἑτοίμασε ὁ Θεός καί γιά μᾶς καί τήν ὁποία ἀκούσαμε νά περι­γράφει μέ τήν τελευταία του φρά­ση ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Μᾶς καλεῖ νά ἀπο­λαύσουμε «ἅ ὀφθαλ­μός οὐκ εἶδεν καί οὖς οὐκ ἤκουσεν καί ἐπί καρ­δίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέ­βη, ἅ ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγα­πῶσιν αὐτόν», ὅσα δηλαδή τά μάτια κανενός ἀνθρώπου δέν ἔ­χουν δεῖ καί ὅσα τά αὐ­τιά του δέν ἄκουσαν καί γιά ὅσα δέν δημι­ουρ­γήθηκε ποτέ πόθος στήν καρ­διά του, ὅλα αὐτά τά ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά χάρη αὐτῶν πού ἀγαπᾶ.

Τόσο μεγάλα καί τόσα σπουδαῖα εἶναι, δηλαδή, αὐτά πού ὁ φιλάν­θρωπος Θεός ἔχει ἑτοιμάσει γιά ἐμᾶς, πού δέν συγκρίνονται, ἀδελφοί μου, μέ τίπο­τε ἀπό ὅσα ζοῦμε καί ἀπό ὅσα ἀπολαμβά­νου­με καί ἀπό ὅσα βλέπουμε στή γῆ.

Καί αὐτά τά ἀγαθά ἐλπίζουμε καί εὐ­χόμεθα καί προσευχηθήκαμε σή­­μερα, τελώντας τό τεσσαρα­κον­θή­μερο μνημόσυνο τῆς μακαρι­στῆς ἀδελφῆς μας Ἀσπασίας, νά χαρίσει ὁ Θεός καί σέ ἐκείνη, ὥστε νά τά ἀπολαμβάνει αἰωνίως μαζί μέ ὅλους τούς ἁγίους καί τούς δικαίους του.