αγροτικών προϊόντων. Οργανωµένες αγορές µε κανόνες στη λειτουργία τους σηµαίνει λιγότερο «µαύρο χρήµα», δηλαδή πάταξη της παραοικονοµίας και καλύτερη ροή των εσόδων για το ∆ηµόσιο, το οποίο, µε οποιονδήποτε συντελεστή φόρου, από τη λαθραία διακίνηση, στις εισπράξεις γράφει µηδέν.
Οι τελευταίες πληροφορίες θέλουν τους καθ’ ύλην αρµόδιους να βλέπουν µε ενδιαφέρον µια διαφορετική προσέγγιση επί του προκειµένου, έτσι ώστε και ισχυρό κίνητρο για Οµάδες Παραγωγών να υπάρξει και καλύτερη ροή εσόδων να προκύψει. Μεσοµακροπρόθεσµα, µια θετική εξέλιξη στο συγκεκριµένο θέµα, θα λειτουργήσει προς όφελος και της µεταποιητικής βιοµηχανίας, το κύριο πρόβληµα της οποίας παραµένει η ασυντόνιστη ροή της πρώτης ύλης, τα προβλήµατα οµοιογένειας που ανακύπτουν όταν το προϊόν προέρχεται από πολλούς µεµoνωµένους παραγωγούς και το έλλειµµα προγραµµατισµού το οποίο υφίσταται επί µονίµου βάσεως. Σε πολλές από τις συζητήσεις οι οποίες γίνονται, εκπρόσωποι τόσο της µεταποιητικής βιοµηχανίας όσο και ευρύτερης διακίνησης των αγροτικών προϊόντων και του λιανεµπορίου, εκφράζουν σταθερά την αγωνία τους για το έλλειµµα συνεννόησης µε την πλευρά των παραγωγών. Αυτό µπορεί να λυθεί µόνο από οργανωµένα συλλογικά σχήµατα, όπως είναι οι πρωτοβάθµιοι συνεταιρισµοί, οι µικρές και ευέλικτες Οµάδες Παραγωγών και οι Οργανώσεις τους κατά κλάδο προϊόντος. Επ’ αυτού το τελευταίο διάστηµα έχει γίνει αρκετή δουλεία, η κλαδική αντίληψη έχει περάσει σε όλο το φάσµα των συντελεστών της παραγωγής, οι διαχωρισµοί των Οµάδων κατά κλάδο προϊόντος, υπό τη σκέψη ενιαίων συνεταιριστικών σχηµάτων, όπως έγινε πρόσφατα µε τον ΘΕΣγη και των Θρακών Αµνός, είναι εδώ.
Μετά από χρόνια απαξίωσης των συνεταιριστικών σχηµατισµών και ελλείµµατος εµπιστοσύνης των αγροτών στις κοινές προσπάθειες, το κλίµα αρχίζει να γυρίζει και πάλι. Κυρίως οι νέοι σε ηλικία επαγγελµατίες του αγροτικού χώρου, έχοντας λιγότερες κακές εµπειρίες και περισσότερα διαβάσµατα στο ενεργητικό τους, «ψάχνονται» κατά το κοινώς λεγόµενο και κινούνται δραστήρια για τη δηµιουργία νέων υγιών σχηµάτων τα οποία µάλιστα να είναι σταθερά προσανατολισµένα στην αγορά. Οι ακραίες συµπεριφορές του ιδιωτικού εµπορίου και της µεταποιητικής βιοµηχανίας, όπως γίνεται αυτό τον καιρό µε το επιτραπέζιο αλλά και το βιοµηχανικό ροδάκινο, οι δυσκολίες στη βιοµηχανική ντοµάτα και τα περιθώρια αναδιοργάνωσης στους ξηρούς καρπούς (αµύγδαλο και φιστίκι Αιγίνης) κάνουν όλο και περισσότερους αγρότες να ξαναβλέπουν τις δυνατότητες συνεργασίας και κοινής δράσης κάτι το οποίο όµως για να «τρέξει» γρήγορα καλό είναι να διευκολυνθεί µε άρση εµποδίων ή ακόµα και µε κίνητρα από την Πολιτεία.
.jpg)
