Γράφει ο Νικόλαος Τσιαμούρας
Αυτή η ορεινή γωνιά κρυμμένη στις επάλξεις των βουνών τους υποδέχεται στην μοναξιά της Καλοκαιρινής φύσης. Ένας τόπος γεμάτος μνήμες από μια Ελλάδα απόμακρη και ξεχασμένη. Βρίσκονται στην κοιλάδα της αρχαίας Πελαγονίας, οι Πελαγόνες συνόρευαν στα δυτικά με τους Δασσαρήτες, στα βόρεια μετους Δάρδανους, τους Παίονες ανατολικά και τους Λύγκηστες στα νότια.
Διαδρομή Βέροια - Πτολεμαϊδα - Μελίτη - Αχλάδα - Σκοπός - Ορειβατικό καταφύγιο. Μπροστά τους ξεπροβάλλει η πόλη της Φλώρινας, η πορεία τους προς το χωριό Μελίτη. Η αρχαία ονομασία της περιοχής ήταν Λυγκηστίς. Αρχικά αυτόνομο μακεδονικό κρατίδιο και το οποίο ο Φίλιππος Β΄ ένωσε με το δικό του μεγάλο μακεδονικό βασίλειο. Η περιοχή οφείλει την ονομασία της στον πρώτο μυθικό βασιλιά της τον ήρωα και αργοναύτη Λυγκέα. Οι Λυγκηστές σύμφωνα με τον Στράβωνα κατάγονται από τους Βακχιάδες, οι οποίοι διώχθηκαν από την Κόρινθο στα μέσα του 7ου π. Χ. αιώνα. Πρώτος βασιλιάς της Λυγκηστίδος (μέσα 5ου π. Χ. αιώνα) είναι ο γιος του Βρομερού, Αρραβαίος Α', εγγονή του οποίου θεωρείται η Ευρυδίκη, μητέρα του Φιλίππου του Β'.
Η περιοχή κατακλύσθηκε από ελληνικά φύλα γύρω στον 19ο π. Χ. αιώνα όταν η Πελαγονία ήταν ένα από τα δυο κέντρα του ελληνόφωνου κόσμου , το δεύτερο ήταν η Χαονία. Στην αρχαία Πελαγονία, οι κάτοικοι της πριν υποταχθούν στο μακεδονικό βασίλειο τελούσαν υπό την κυριαρχία των Λυγκηστών.
Οι Πελαγόνες κατοικούσαν στην κοιλάδα του ποταμού Εριγώνα. Τσέρνα στα σλαβομακεδονικά, Εριγκόνους στη λατινική γλώσσα. Αναφέρεται από τους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους γεωγράφους και ιστορικούς. Ο Εριγώνας παραπόταμος του Αξιού. Πηγάζει δυτικά του Κρούσεβου και μετά από 207 χιλιόμετρα ροής συμβάλλει στον Αξιό κοντά στην πόλη Γκράτσκο.
Επώνυμος ήρωας τους είναι ο Πηλεγόνος γιός του Αξιού και της νύμφης Περιβοίας καθώς και πατέρας του Αστεροπαίου. Πλησιάζουμε την Μελίτη παλιά ονομαζόταν Βοστάρανη «τόπος που έχει μελίσσια». Χτισμένη σε υψόμετρο 680 μέτρων, στους πρόποδες του Βόρα στη δυτική πλευρά του. Τη διασχίζει ο ποταμός Σταραρέκας ή Γεροπόταμος και χύνεται στον Σακουλέβα. Υπάρχουν ερείπια ρωμαϊκών λουτρών, η βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και η εκκλησία του προφήτη Ηλία.
Η σημερινή ονομασία της οφείλεται στην αρχαία Ελληνική πόλη Μελίτων που κατά την Ρωμαϊκή περίοδο, αποτέλεσε κόμβο της Εγνατία οδού. Αναφέρεται στα Οθωμανικά τεφτέρια του 1481 με το όνομα Βοστεράνη.
Η περιοχή κατακλύσθηκε από ελληνικά φύλα γύρω στον 19ο π. Χ. αιώνα όταν η Πελαγονία ήταν ένα από τα δυο κέντρα του ελληνόφωνου κόσμου , το δεύτερο ήταν η Χαονία. Στην αρχαία Πελαγονία, οι κάτοικοι της πριν υποταχθούν στο μακεδονικό βασίλειο τελούσαν υπό την κυριαρχία των Λυγκηστών.
Οι Πελαγόνες κατοικούσαν στην κοιλάδα του ποταμού Εριγώνα. Τσέρνα στα σλαβομακεδονικά, Εριγκόνους στη λατινική γλώσσα. Αναφέρεται από τους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους γεωγράφους και ιστορικούς. Ο Εριγώνας παραπόταμος του Αξιού. Πηγάζει δυτικά του Κρούσεβου και μετά από 207 χιλιόμετρα ροής συμβάλλει στον Αξιό κοντά στην πόλη Γκράτσκο.
Επώνυμος ήρωας τους είναι ο Πηλεγόνος γιός του Αξιού και της νύμφης Περιβοίας καθώς και πατέρας του Αστεροπαίου. Πλησιάζουμε την Μελίτη παλιά ονομαζόταν Βοστάρανη «τόπος που έχει μελίσσια». Χτισμένη σε υψόμετρο 680 μέτρων, στους πρόποδες του Βόρα στη δυτική πλευρά του. Τη διασχίζει ο ποταμός Σταραρέκας ή Γεροπόταμος και χύνεται στον Σακουλέβα. Υπάρχουν ερείπια ρωμαϊκών λουτρών, η βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και η εκκλησία του προφήτη Ηλία.
Η σημερινή ονομασία της οφείλεται στην αρχαία Ελληνική πόλη Μελίτων που κατά την Ρωμαϊκή περίοδο, αποτέλεσε κόμβο της Εγνατία οδού. Αναφέρεται στα Οθωμανικά τεφτέρια του 1481 με το όνομα Βοστεράνη.
Ο ανηφορικός δρόμος τους οδηγεί στην Αχλάδα, μέχρι το 1926 ονομαζόταν Κρουσοράτη. Αναφέρεται ήδη από τον 15ο αιώνα μ. Χ. Το 1626 -1627 στην Οθωμανική κυριαρχία ονομαζόταν Κρουσοράντ. Ο δασικός δρόμος θα τους οδηγήσει στο καταφύγιο σε υψόμετρο 1150 μέτρων. Άφησαν το αυτοκίνητο και τώρα ορειβατούν σε μέρη πρωτόγνωρα, άγνωστα, ξένα για αυτούς, από την δυτική πλευρά του όρους Βόρα έρχονται για πρώτη φορά. Αφήνονται στην άγρια ομορφιά του τοπίου.
Εδώ πάνω στα ξεχασμένα βουνά νοιώθεις διπλά Έλληνας. Πέρασαν χρόνια από τότε που σε τούτα τα εδώ τα βουνά φύσηξε άνεμος πολέμου. Βούλγαροι, Σλάβοι, Σέρβοι, Α΄ παγκόσμιος πόλεμος, Β΄ παγκόσμιος πόλεμος, Εμφύλιος... ιστορικές μάχες που έγιναν εδώ και ένα αιώνα.
Σήμερα η εγκατάλειψη, η ερημιά, η σιωπή, μόνο το θρόϊσμα των βελανιδιών και το απέραντο τοπίο. Ο χώρος κατασκήνωσης γεμάτος από ορειβάτες από όλη την Ελλάδα.
Απόγευμα, ο καιρός συννεφιασμένος και βαρύς, σύννεφα κυνηγημένα, η βροχή δεν αργεί. Βραδιάζει, βράδιασε μαζί με την νύχτα και η βροχή συντροφιά. Κάτω από συνεχή βροχή η βραδιά πήρε τέλος με βραδινό φαγητό (ορειβατική φασολάδα, σαλάτες και κρασί).
Ξημερώνει μια μέρα βροχερή και άστατη, οι φίλοι ορειβάτες ετοιμάζονται.
Ορειβατούν τώρα στο υγρό μονοπάτι με μια κλίση συνεχώς ανηφορική. Το βουνό αποκαλύπτεται σιγά - σιγά βροχερό αλλά και συνάμα γοητευτικό.
Το βουνό ξεπροβάλλει μπροστά τους, αναδύεται από κάθε γωνιά αβίαστα με μια ακατάβλητη δύναμη από τα βάθη του χρόνου και σκιαγραφεί το πραγματικό του πρόσωπο.
Το σκληρό τοπίο τα σμιλεμένα βράχια από την βροχή και τους αέρηδες τους εντυπωσιάζουν. Όλο το βουνό μέχρι και την κορυφή μια ανάβαση. Μέσα από το βροχερό σκηνικό βιώνουν την απλόχερη ομορφιά της αιώνιας ελληνικής φύσης. Δάσος από οξιές τους μεταφέρει μυρωδιές και ήχους γνώριμους. Τα λεπτά και οι ώρες περνούν κάτω από συνεχή βροχή θέληση και αντοχή δοκιμάζονται. Οδοιπορούν για περισσότερο από 2 ώρες, οι φίλοι ορειβάτες δυσκολεύονται από τα παιχνιδίσματα του καιρού, απτόητοι όμως συνεχίζουν.
Όσο πλησιάζουν προς την κορυφή, νοιώθουν ότι αφήνουν πίσω τους ένα γήινο κόσμο για να εισέλθουν σε ένα άλλο θεϊκό. Ομίχλη τυλίγει την κορυφή των βράχων, προσθέτοντας ακόμη μια απόκοσμη ατμόσφαιρα σε αυτό το παράξενο θαύμα.
Η βροχή συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Όσο ανεβαίνουν ψηλότερα η ομίχλη ολοένα και πιο πυκνή, σκεπάζει και τυλίγει τις απέναντι κορυφογραμμές.
Το τοπίο αγριεύει…! Μια επίπονη ομίχλη τους σπρώχνει διακριτικά στο μονοπάτι της επιστροφής. Η πορεία τους από την ίδια πλευρά του βουνού, η κατάβαση γίνεται γρήγορα και εύκολα. Άφησαν πίσω τους το βουνό, μια τελευταία ματιά μέχρι τη μακρινή γραμμή του ορίζοντα, η κορυφή μένει οριστικά πίσω τους. Έφθασαν στα αυτοκίνητα, πήραν το δρόμο της επιστροφής. Η 77η Πανελλήνια Ορειβατική Συνάντηση στο όρος Βόρα και στην κορυφή Πιπερίτσα πήρε τέλος. Συγχαρητήρια στον ΣΕΟ Φλώρινας για την όλη διοργάνωση και φιλοξενία.
Εδώ πάνω στα ξεχασμένα βουνά νοιώθεις διπλά Έλληνας. Πέρασαν χρόνια από τότε που σε τούτα τα εδώ τα βουνά φύσηξε άνεμος πολέμου. Βούλγαροι, Σλάβοι, Σέρβοι, Α΄ παγκόσμιος πόλεμος, Β΄ παγκόσμιος πόλεμος, Εμφύλιος... ιστορικές μάχες που έγιναν εδώ και ένα αιώνα.
Σήμερα η εγκατάλειψη, η ερημιά, η σιωπή, μόνο το θρόϊσμα των βελανιδιών και το απέραντο τοπίο. Ο χώρος κατασκήνωσης γεμάτος από ορειβάτες από όλη την Ελλάδα.
Απόγευμα, ο καιρός συννεφιασμένος και βαρύς, σύννεφα κυνηγημένα, η βροχή δεν αργεί. Βραδιάζει, βράδιασε μαζί με την νύχτα και η βροχή συντροφιά. Κάτω από συνεχή βροχή η βραδιά πήρε τέλος με βραδινό φαγητό (ορειβατική φασολάδα, σαλάτες και κρασί).
Ξημερώνει μια μέρα βροχερή και άστατη, οι φίλοι ορειβάτες ετοιμάζονται.
Ορειβατούν τώρα στο υγρό μονοπάτι με μια κλίση συνεχώς ανηφορική. Το βουνό αποκαλύπτεται σιγά - σιγά βροχερό αλλά και συνάμα γοητευτικό.
Το βουνό ξεπροβάλλει μπροστά τους, αναδύεται από κάθε γωνιά αβίαστα με μια ακατάβλητη δύναμη από τα βάθη του χρόνου και σκιαγραφεί το πραγματικό του πρόσωπο.
Το σκληρό τοπίο τα σμιλεμένα βράχια από την βροχή και τους αέρηδες τους εντυπωσιάζουν. Όλο το βουνό μέχρι και την κορυφή μια ανάβαση. Μέσα από το βροχερό σκηνικό βιώνουν την απλόχερη ομορφιά της αιώνιας ελληνικής φύσης. Δάσος από οξιές τους μεταφέρει μυρωδιές και ήχους γνώριμους. Τα λεπτά και οι ώρες περνούν κάτω από συνεχή βροχή θέληση και αντοχή δοκιμάζονται. Οδοιπορούν για περισσότερο από 2 ώρες, οι φίλοι ορειβάτες δυσκολεύονται από τα παιχνιδίσματα του καιρού, απτόητοι όμως συνεχίζουν.
Όσο πλησιάζουν προς την κορυφή, νοιώθουν ότι αφήνουν πίσω τους ένα γήινο κόσμο για να εισέλθουν σε ένα άλλο θεϊκό. Ομίχλη τυλίγει την κορυφή των βράχων, προσθέτοντας ακόμη μια απόκοσμη ατμόσφαιρα σε αυτό το παράξενο θαύμα.
Η βροχή συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Όσο ανεβαίνουν ψηλότερα η ομίχλη ολοένα και πιο πυκνή, σκεπάζει και τυλίγει τις απέναντι κορυφογραμμές.
Το τοπίο αγριεύει…! Μια επίπονη ομίχλη τους σπρώχνει διακριτικά στο μονοπάτι της επιστροφής. Η πορεία τους από την ίδια πλευρά του βουνού, η κατάβαση γίνεται γρήγορα και εύκολα. Άφησαν πίσω τους το βουνό, μια τελευταία ματιά μέχρι τη μακρινή γραμμή του ορίζοντα, η κορυφή μένει οριστικά πίσω τους. Έφθασαν στα αυτοκίνητα, πήραν το δρόμο της επιστροφής. Η 77η Πανελλήνια Ορειβατική Συνάντηση στο όρος Βόρα και στην κορυφή Πιπερίτσα πήρε τέλος. Συγχαρητήρια στον ΣΕΟ Φλώρινας για την όλη διοργάνωση και φιλοξενία.
