Η πανήγυρις του Αγίου Αρσενίου - H ομιλία του Μητροπολίτη Βέροιας

Κατά το διήμερο 7 και 8 Μαΐου πανηγύρισε ο ιερός Ναός Αγίου Αρσενίου Αρχιεπισκόπου Ελασσώνος. Στον πανηγυρικό εσπερινό χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Σαλώνων κ. Αντώνιος, συγχοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων Βεροίας κ. Παντελεήμονος και Ελασσώνος κ. Χαρίτωνος. Το πρωί της τρίτης τελέστηκε
πολυαρχιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος χοροστάτησε στον όρθρο και κήρυξε το θείο λόγο, ενώ συλλειτούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Νευροκοπίου κ. Σεραφείμ (Βουλγαρία), Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος, Κίτρους κ. Γεώργιος, Γρεβενών κ. Δαυίδ, ο Θεοφ. Επίσκοπος Σαλώνων κ. Αντώνιος και ο επιχώριος Μητροπολίτης κ. Χαρίτων, ο οποίος προσφωνώντας στο τέλος της θείας Λειτουργίας τους Αρχιερείς μεταξ’υ άλλων τόνισε: “Με πνευματική χαρά και αναστάσιμη ευφροσύνη εοράζει σήμερα η αγία μας Εκκλησία και η Ιερά μας Μητρόπολις την μνήμη του εν αγίοις Πατρός ημών Αρσενίου επισκόπου Ελασσώνος προστάτου και συμπολιούχου της τοπικής μας εκκλησίας. Παρότι ο Άγιος Αρσένιος πρόσφατα έγινε γνωστός στο χριστιανικό ορθόδοξο πλήρωμα έχει καταστεί λαοφιλής και αγαπητός στις καρδιές των ανθρώπων. Ακολούθησε τριετές μνημόσυνο υπερ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Μητροπολίτου Ελασσωνος κυρού Βασιλείου.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΒΕΡΟΙΑΣ

«Ἐλασσῶνος ποιμένα, Θετταλίας τό κλέισμα … Ἀρσένιον ὑμνή­σω­μεν πιστοί».

Καί δέν θά μπορούσαμε αὐτή τήν ἡμέρα, ἀδελφοί μου, νά μήν ἀκο­λο­υθήσουμε τήν παρό­τρυν­­ση τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου καί νά μήν τι­μή­σουμε κατά χρέος τό μέγα καύχημα τῆς Ἐλασσόνος, τόν κα­λό ποιμένα καί τοῦ ἀρχιποί­με­νος Χριστοῦ μι­μητή, τόν στοργικό προ­­στάτη καί φύλακα τῆς λογικῆς αὐτῆς ποί­μνης, τόν καλό γεωργό τοῦ ἀμπε­λῶνος τοῦ Κυρίου, τόν ἀκούραστο ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χρι­στοῦ, τόν ἅγιο Ἀρσένιο, ἐπίσκοπο Ἐλασσόνος.

Δέν θά μπορούσαμε νά μήν τιμή­σουμε τόν ἅγιο Ἀρσένιο, ἰδιαι­τέ­ρως ἐδῶ, στήν Ἐλασ­σόνα, ὅπου ὁ πε­ρικαλλής να­ός του· ὅπου τό σε­πτό καί χαρι­τό­βρυ­το λείψανό του, τό ὁποῖο ἐπέ­στρεψε χάρη στήν ἀγάπη καί τίς ἄο­κνες προ­σπά­θειες τοῦ μακαρι­στοῦ ποιμε­νάρ­­χου τῆς Ἐλασσόνος καί πολυ­φι­λήτου ἀ­δελ­φοῦ κυροῦ Βα­σι­λείου, ὁ ὁποῖος ἤθελε νά χαρίσει στήν ἐπαρχία του καί στό ποίμνιό του, τόν ἅγιο ἐπί­σκοπό του, γιά νά μένει ἐσαεί κο­ντά του, στήριγμα καί καταφυγή κλήρου καί λαοῦ.

Τιμοῦμε καί ὑμνοῦμε σήμερα τόν ἅγιο Ἀρσένιο γιά τήν πολλή του ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώπους, ἀγά­πη ἡ ὁποία πήγαζε ἀπό τήν ἀπό­λυτη ἀγά­πη του πρός τόν Θεό.

Τόν τιμοῦμε, γιατί μέ τή ζωή του, μέ τό ἔργο του, ὅπου ἡ Ἐκ­κλησία τόν κάλεσε νά διακο­νήσει, ἐδῶ στήν Ἐλασσόνα, ἀλλά καί στή Ρω­σία, μέ τίς γνώσεις καί τίς ἀρετές του, ἔγινε κατά τήν ἐντολή Χρι­στοῦ «πόλις ἐπάνω ὄρους κειμέ­νη», ἔγινε λυχνία πού φώτισε τό σκο­τάδι τῆς ἀγνοίας καί διέλυσε τίς σκιές τοῦ φόβου, ἔγινε «φῶς τοῦ κόσμου» πού ἀκτινοβόλησε τό φῶς τοῦ Χριστοῦ στίς ψυχές τῶν ἀν­θρώπων.

Καί αὐτό συνεχίζει νά κάνει καί σή­μερα ὁ ἅγιος Ἀρσένιος, ἐπίσκο­πος Ἐλασσόνος. Γιατί ὁ ἑορτασμός τῆς μνήμης του εἶναι ἀναθεώρηση τῆς ἐκβάσεως τῆς ἀναστροφῆς του, ὅπως γράφει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος. Εἶναι προτρο­πή καί παρότρυνση νά ἀκολουθή­σουμε καί ἐμεῖς τό παράδειγμά του, παράδειγμα ζωῆς σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, παράδειγμα ὑπα­­­­κοῆς σέ ὅ,τι Ἐκεῖνος ἔχει σχε­διάσει γιά τή ζωή τοῦ καθενός μας, παράδειγμα καθαρότητος βίου καί αὐταπαρνήσεως χάριν τῶν ἀδελ­φῶν του.

Εἶναι ἀκόμη ἀφορμή αἴ­νου καί δοξολογίας πρός τόν Θεό πού καί στούς νεωτέρους χρό­νους ἀνέδει­ξε καί συνεχίζει νά ἀνα­δεικνύει ἁγίους, ἀνέδειξε καί συ­νε­χίζει νά ἀναδεικνύει φωτι­σμέ­­νους ἱεράρ­χες πού ὁδηγοῦν τόν λαό του εἰς νομάς σωτηρίους.

Καί δέν πρέπει νά λησμονοῦμε, ἀδελφοί μου, ὅτι ἡ τιμή τῶν ἁ­γί­ων δέν εἶναι μία τυπική ἐκδή­λωση τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ ὕμνοι καί οἱ λειτουργίες, οἱ λιτανεῖες καί οἱ ἀγρυπνίες πρός τούς ἑορταζομέ­νους ἁγίους ἔχουν σκοπό νά μᾶς ἀφυπνίσουν ἀπό τή λήθη καί τήν ἀδράνεια τῆς καθημερινότητος μιᾶς ἐκκοσμικευμένης καί ὑλό­φρο­­νος ἐποχῆς, καί νά μᾶς δεί­ξουν τόν δρόμο πού καλούμεθα ὅλοι νά βαδίσουμε, τόν δρόμο πρός τόν Θεό, τόν δρόμο τόν ὁποῖο βάδισαν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἔφθασαν στόν οὐρανό, ὅπου μᾶς ἀναμένουν «ἵνα μή χω­ρίς ἡμῶν τελειωθῶσι».

Οἱ μνῆμες τῶν ἁγίων μας ἔχουν σκοπό νά μᾶς ἀφυπνήσουν, ὥστε νά γίνουμε καί ἐμεῖς μιμητές τοῦ ζήλου καί τῆς ἁγιότητός τους, διό­τι χωρίς αὐτή τήν προσπάθεια ἀπό μέρους μας ἡ τιμή τῶν ἁγίων εἶ­ναι κενός λόγος, εἶναι πράξη χω­­ρίς ἀξία καί χωρίς ἀντίκρυσμα, εἶ­ναι ἀδιαφορία γιά τούς ἴδιους τούς ἁγίους καί τόν ἁγιάσαντα αὐτούς Θεό, ὁ ὁποῖος καί μᾶς κα­λεῖ λέγο­ντας «ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγώ ἅγιος εἰμί».

Καί αὐτή τήν ἀνάγκη τῆς μιμή­σεως τῶν ἁγίων μας μᾶς ὑπενθυ­μί­ζει καί ἡ παρουσία τῶν ἱερῶν τους λειψάνων ἀνάμεσα σας, ἡ ὁποία ἀπο­τε­λεῖ ἀπόδειξη τῆς χάρι­τος καί τῆς εὐνοίας τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μᾶς προσφέρει μέ τά ἱερά λείψανα διαρκῆ παρότρυνση πρός τήν ἄνω ζωή, ἡ ὁποία ἀπο­τελεῖ στόχο καί τόν σκοπό κάθε πιστοῦ.

Αὐτή τή ζωή εὐχόμεθα καί ἔχου­με τή βεβαιότητα ὅτι θά ἀπολαμ­βάνει πλησίον τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἁγίου προκατόχου του, τοῦ ἑορ­τα­ζομένου σήμερα ἁγίου Ἀρσενίου, τόν ὁποῖο ὑπερβαλλόντως ἀγάπη­σε καί γιά τόν ὁποῖο πολύ ἐκο­πία­σε ἀλλά καί ἀπό τόν ὁποῖο ἀπήλαυσε μεγάλες δωρεές, ὁ μα­καριστός Μητροπο­λί­της Ἐλασσό­νος κυρός Βασίλειος, τοῦ ὁποίου τό τριετές μνημόσυνο ἐπιτελοῦμε σήμερα.

Γιά ὅλους ἐσᾶς πού ζήσατε μέσα στήν πατρική του ἀγάπη καί τήν ποιμαντική του μέριμνα, πού τόν ζήσατε νά μοχθεῖ γιά τήν ἀνακαί­νιση τῶν ἱερῶν ναῶν καί τῶν ἱε­ρῶν μονῶν τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μη­τροπόλεως, γιά τήν προβολή τῶν πνευματικῶν θησαυρῶν τους, ἀλ­λά καί νά χαίρεται σάν ἀληθι­νός πατέρας, βλέποντας τίς προσπά­θει­ές του νά εὐοδοῦνται, τίς ἱστο­ρι­κές μονές τῆς ἐπαρχίας του ὄχι μόνο νά ἀνακαινίζονται κτι­ρια­κά ἀλλά καί πνευματικά μέ τήν πα­ρουσία νέων μοναχῶν καί μο­να­­ζουσῶν, πού συνεχίζουν τήν εὐ­σε­βῆ παράδοση τῶν περασμένων αἰ­ώ­νων, προσφέροντας στήν Ἐκ­κλη­σία τοῦ Χριστοῦ καρπόν πολύν. Καρπός ἄλλωστε τῆς πνευματι­κῆς του σπορᾶς καί τῆς ἀνα­γεννή­σεως τῶν μονῶν καί τοῦ μοναχι­σμοῦ στήν περιοχή τῆς Ἐλασσόνας εἶναι καί ὁ διάδοχός του στόν ἐπι­σκο­πικό θρόνο, ὁ Σεβα­σμιώ­τατος ποιμε­νάρ­χης σας κύριος Χαρίτων.

Ἀλλά καί γιά ὅλους ἐμᾶς πού δια­­­κονήσαμε μαζί του τό ἱερό θυ­σιαστήριο καί τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί συν­δεθήκαμε μέ εἰ­λι­κρινῆ ἐν Χρι­στῷ ἀδελφική ἀγάπη, πού εἴχαμε τήν εὐκαιρία νά δοῦμε καί νά διαπιστώσουμε τά πολλά χαρίσματα τά ὁποῖα τοῦ εἶχε δώσει ὁ Θεός, καί τά ὁποῖα ἔθεσε στή διακονία τῆς Ἐκκλησίας, πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε θέσεις μεγάλης εὐ­θύ­νης, ὅπως ἡ διεύθυνση τῶν Οἰκονομικῶν Ὑπηρεσιῶν της, καί ἀπό τίς ὁποῖες προώθησε τά δίκαια τῆς Ἐκκλησία μας καί ἀποδεί­χθηκε ἱκανώτατος καί στή διοίκη­ση, ὁ χρόνος τῆς σωματικῆς του ἀπουσίας εἶναι ἀσύλληπτος.

Τόν αἰσθανόμεθα ὅ­μως πάντοτε παρό­ντα στή ζωή μας, στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, καί ἐδῶ στήν Ἱερά Μητρόπολη Ἐλασ­σόνος, τήν ὁποία ἀνακαίνισε καί ἀνανέωσε πνευμα­τικά καί στήν ὁποία ἀναπαύ­εται πλέον, πλησίον τοῦ ἠγαπημένου του ἁγίου Ἀρ­σε­νίου καί ἐδῶ στή γῆ καί, πιστεύ­ουμε, καί στόν οὐ­ρανό, ἀπό ὅπου θά προσεύχονται καί οἱ δύο γιά ὅλους ὅσους τούς μνημονεύ­ουν καί τούς τι­μοῦν, καί ἰδιαίτερως γιά τήν πνευματική αὐτή ἄμπελο καί ὅλους ἐσᾶς.