Στο Φαράγγι του Ενιπέα με τους Ορειβάτες Βέροιας

Γράφει ο Νίκος Τσιαμούρας

Εντυπωσιακές ορθοπλαγιές, χαράδρες και ρέματα, πυκνή βλάστηση, γραφικές ξύλινες γέφυρες, τρεχούμενα νερά, λιμνούλες με κρυστάλλινα νερά και μικροί καταρράκτες συνθέτουν ένα υπέροχο φυσικό περιβάλλον. Αυτό το εκπληκτικό φαράγγι συνδυάζει τη μαγεία του τόπου, την αίγλη του Ολύμπου, τους θρύλους και τις μυστικές ζωές των 12 θεών. Κοίταξα έξω τον ορίζοντα ξημερώνει, ξημέρωσε… Η τελευταία γουλιά καφέ επιβεβαιώνει τη φήμη της, είναι η ωραιότερη. Φύγαμε από την Βέροια στις 7+30 το πρωί, φίλοι ορειβάτες, προορισμός ο Ενιπέας ποταμός του Ολύμπου. Το Λιτόχωρο μας υποδέχεται μέσα στο πρωινό ήρεμο και ήσυχο. Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά είναι γύρω στο 1530, χρονολογία που κατέφθασε ο Άγιος Διονύσιος στην περιοχή. Η Λιτοχωρίτικη παλικαριά των κατοίκων άστραψε στις δασικές οροσειρές και τις χαράδρες του Ολύμπου. Στην Τουρκοκρατία, στην γερμανική κατοχή και στα χρόνια της εθνικής αντίστασης, έδωσαν βροντερό παρών. Βρισκόμαστε στον Όλυμπο, αναμφίβολα το πιο δημοφιλές βουνό με τη μυθική γοητεία του. Η ιστορία στάθηκε πολυτάραχη στην ευρύτερη περιοχή, το βουνό υπήρξε κρησφύγετο και ορμητήριο διάσημων κλεφτών και αρματολών.
Πήραμε το μονοπάτι από τη θέση «Μύλοι» σε υψόμετρο 400 μέτρων και ακριβώς στην είσοδο του Εθνικού Δρυμού, από την πλευρά του Λιτόχωρου. Μπροστά μας εκτυλίσσονται εικόνες ανεπανάληπτες ομορφιάς, εντυπωσιακές καταπράσινες βουνοκορφές και κάτω χαμηλά να κυλάει τα ήρεμα νερά του ο Ενιπέας. Σύμφωνα με την μυθολογία, στο φαράγγι του Ενιπέα κατασπαράχθηκε από τις Μαινάδες ο μουσικός Ορφέας. Στα γαλαζοπράσινα και κρυστάλλινα νερά του λουζόταν η πανέμορφη Λητώ. Το τοπίο είναι πραγματικά μαγευτικό. Κάθε στροφή του μονοπατιού δείχνει κάτι καινούριο να θαυμάσεις και να καμαρώσεις.
Πήραμε το μονοπάτι, έχοντας δεξιά μας το ποτάμι οδοιπορούμε κατά μήκος του μονοπατιού. Μυρωδιές καθαρού αέρα, βρεγμένης γης, άγριων λουλουδιών και πράσινης βλάστησης. Είναι μια μυρωδιά που νομίζεις ότι έχει χαθεί στο βάθος των χρόνων και κάθε φορά που βρισκόμαστε στην αγκαλιά της φύσης είναι ίδια και απαράλλαχτη.

Προχωράμε ή ίδια αίσθηση η ίδια ελευθερία. Τώρα η ομορφιά γίνεται - άγρια ομορφιά - που δεν την χορταίνεις, όσο και να σταθείς εδώ, όσες φορές και αν περάσεις. Η υγρασία έντονη κολλάει στο δέρμα και το πρόσωπο. Η μέρα συννεφιασμένη αλλά και με πολλά διαστήματα με ήλιο. Τώρα σκιές κάτω από τα δένδρα του δάσους, τα χρώματα ζωηρά. Το μονοπάτι δίπλα από το ποτάμι οδηγεί το βλέμμα και τα βήματα σε μικρότερα μονοπάτια γεμάτα όλο εκπλήξεις. Μόνιμοι κάτοικοι πεταλούδες και έντομα, διάφορα είδη πουλιών, μικρές σαύρες και τρωκτικά. Νερά κρυστάλλινα, στα νερά του λουζόταν η Λητώ στην δωρική διάλεκτο Λατώ. Κόρη των Τιτάνων Κοίου και Φοίβης. Με τον Δία απέκτησε 2 παιδιά τον Απόλλωνα και την Άρτεμη. Ο Ενιπέας ήταν ένας ποτάμιος θεός, προσωποποίηση του Ποσειδώνα. Πανέμορφος νέος, αντικείμενο πόθου για όλες τις θεές, ο ίδιος έδειξε προτίμηση στην θεά του έρωτα Αφροδίτη, προκαλώντας την οργή της Ήρας. Για να τον εκδικηθεί η βασίλισσα των θεών τον μεταμόρφωσε σε ποταμό. Τον καταράστηκε όσο όμορφος ήταν, τόσο επώδυνο να είναι το τέλος του. Έτσι ο ποταμός του Ολύμπου δεν εκβάλλει πουθενά, τα γαλαζοπράσινα και κρυστάλλινα νερά του συνεχίζουν την υπόγεια ροή τους μετά το Λιτόχωρο με διακριτικότητα στις μυστικές υπόγειες κοίτες, του κάμπου της Πιερίας.
Βαδίζουμε δίπλα από το ποτάμι, νοιώθουμε την ανάσα του, έχεις την εντύπωση ότι θα καταλήξουμε στα κρύα αβαθή νερά του ποταμού. Φυτά ευδοκιμούν σε όλο το δασωμένο μέρος του βουνού, μεταλλάσσοντας το τοπίο σε ένα τεράστιο πολύχρωμο ψηφιδωτό. Πρίμουλες και δεκάδες ανοιξιάτικα αγριολούλουδα. Η ανάβαση συνεχίζεται μέσα από πυκνό δάσος οξιάς, νερά τρέχουν από παντού. Καταπράσινο τοπίο. Γεμάτο οξιές, πλατάνια και υδρόβια φυτά, άπλετο οξυγόνο. Το τέλειο περιβάλλον, με τους ήχους των πουλιών, συνεχίζουμε. Μονοπάτι γλιστερό χρειάζεται προσοχή. Το μονοπάτι συνεχίζει κατηφορικό, η πορεία μας με τον ίδιο ρυθμό, τώρα ανάβαση, στο σημείο εδώ θα δυσκολέψει αυτούς που δεν έχουν καλή φυσική κατάσταση.
Βήματα αργά, σταθερά κερδίζουμε ύψος. Συνεχίζουμε την ανάβαση, βρισκόμαστε σε υψόμετρο 740 μέτρων, η θέα από εδώ πανέμορφη και δροσερή από τις ανάσες του ποταμού που κατεβαίνει στο σημείο αυτό ορμητικά. Ο μυθικός Ορφέας εδώ άφησε την τελευταία του πνοή. Γιος του Οίαγρου βασιλιά της Θράκης και της Καλλιόπης της Μούσας της επικής ποίησης. Γεννήθηκε στο όρος Ελικών στα Λίβηθρα (Πιερίας). Οιωνοσκόπος και μάντης, εξασκούσε μαγικές τέχνες, ιδιαίτερα την αστρολογία. Από τον Πίνδαρο αναφέρεται ως πατέρας των τραγουδιών.
Η κοπιώδης πορεία συνεχίζεται με μια ανάσα ξεκούρασης στην πηγή Καστάνια (το νερό είναι πόσιμο), ακριβώς μετά το πρώτο ξύλινο γεφύρι της διαδρομής. Συνεχίζουμε για την δεύτερη ξύλινη γέφυρα όπου ο Ενιπέας σχηματίζει λιμνούλες και λίγο ψηλότερα ένας ήπιος καταρράκτης συμπληρώνει την ομορφιά. Μετά από δυόμιση ώρες πορεία με αναβάσεις και καταβάσεις με πολύ πράσινο και υγρασία, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Πλησιάζουμε στην θέση «Μύλοι». Μυρωδιές από ψητό κρέας μας γαργαλάει τη μύτη, φθάσαμε στην ταβέρνα «Οι Μύλοι» και στο τέλος της διαδρομής μετά από μια πορεία 9 χιλιομέτρων που είχε διάρκεια 5 ώρες.
Μια φανταστική διαδρομή μέσα από ένα μοναδικό καταπράσινο τοπίο με τρεχούμενα νερά, καλογραμμένο μονοπάτι, με σημεία εκπληκτικής θέας φθάσαμε στο τέλος του φαραγγιού.
Μεσημέρι και στο Λιτόχωρο κόσμος πολύς. Όλα γύρω καθαρά και περιποιημένα. Τραπεζάκια έξω. Καφέ, μπυραρίες, καλόγουστα εστιατόρια. Όλα στη θέση τους. Ραντεβού επαγγελματικά, τουριστικά, φιλικά, ορειβατικά, όλα γύρω από την πλατεία. Επιστροφή στην Βέροια χωρίς στάση για καφέ. Οι εικόνες και οι σκέψεις της ημέρας έρχονται από μόνες τους. Aφήσαμε πίσω μας το ονειρεμένο τοπίο που δημιουργεί η δύναμη του ποταμού. Ενιπέα, την αίγλη του Ολύμπου, τους θρύλους και τις μυστικές ζωές των θεών και για μια άλλη φορά μια μοναδική εμπειρία αποκτήθηκε και φώλιασε στην άκρη του μυαλού. Άλλη μια πορεία στο μοναδικό ποτάμι του Ολύμπου, τον Ενιπέα πήρε τέλος με επιτυχία.