Τον τελευταίο χαιρετισμό σε ένα ξεχωριστό τέκνο της έδωσε το μεσημέρι του Σαββάτου η Βέροια. Ο Στάθης Παναγιωτίδης δεν είναι πια ανάμεσα μας, αναπαύεται παρέα με τους μεγάλους αυτής της πόλης. Η Βέροια το τελευταίο διάστημα έχασε σπουδαίους ανθρώπους που ο καθένας με τον τρόπο του την τίμησαν όπως της αξίζει.
Μετά τον Ευθύμη Βαρλάμη, τον Άκη Αμοιρίδη και ο Στάθης Παναγιωτίδης αποχαιρέτησε την πόλη που λάτρεψε όσο λίγοι. Ο Στάθης υπηρέτησε με πάθος, συνέπεια και επιμονή την πρόοδο και την προκοπή της γενέθλιας γης. Ήταν εκεί σε κάθε μεγάλο ή μικρό έργο που άλλαξε, βελτίωσε και ανέδειξε την πολυαγαπημένη του Βέροια. Όμως πάνω και περισσότερο από όλα ο Στάθης ήταν ο ορισμός του καλού ανθρώπου. Ήταν ο Βεροιώτης της ευγένειας ,της καλοσύνης, της προσφοράς. Ένας πραγματικός, γνήσιος ευπατρίδης. Θα μπορούσαν να γεμίσουν ολόκληρες σελίδες για να περιγραφεί η κοινωνική προσφορά του Στάθη. Όσοι τον γνώριζαν ξέρουν και όσοι δεν είχαν την τύχη (κυρίως οι νεώτεροι) να ακούσουν για αυτόν θα πρέπει να μάθουν. Ίσως θα πρέπει η πόλη σύντομα να αποκτήσει ένα βιβλίο για τους ανθρώπους που την τίμησαν και σε αυτό το βιβλίο ο Στάθης θα καταλαμβάνει μια ξεχωριστή θέση. Έτσι για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Ο υπογράφων είχε την τύχη να ανήκει σε εκείνους που συνεργάστηκαν με τον Στάθη για αρκετά χρόνια στο Δήμο Βέροιας, αλλά κυρίως να τιμηθεί από μια πραγματική φιλία μαζί του. Με αυτό το δεδομένο και μετά λόγου γνώσεως θα τολμούσα να πω, ίσως και καθ’ υπερβολή, ότι οι ακολουθούντες της γενιάς Παναγιωτίδη είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων και των αναγκών του τόπου μας. Θα τον αδικούσα τον Στάθη αν σε αυτό το σημείωμα περιοριζόμουν μόνο στην κοινωνική προσφορά του, αν παρέλειπα να αναφερθώ στον μάχιμο επαγγελματία, στον υπέροχο οικογενειάρχη, στον θαυμάσιο άνθρωπο, σε αυτόν που η έννοια φιλότιμο έβρισκε τον ορισμό της. Είμαι βέβαιος ότι το Δημοτικό Συμβούλιο και ο Δήμαρχος σύντομα θα επιτελέσουν το καθήκον τους και ένας δρόμος της πολυαγαπημένης του Βέροιας θα φέρει το όνομα του
Μετά τον Ευθύμη Βαρλάμη, τον Άκη Αμοιρίδη και ο Στάθης Παναγιωτίδης αποχαιρέτησε την πόλη που λάτρεψε όσο λίγοι. Ο Στάθης υπηρέτησε με πάθος, συνέπεια και επιμονή την πρόοδο και την προκοπή της γενέθλιας γης. Ήταν εκεί σε κάθε μεγάλο ή μικρό έργο που άλλαξε, βελτίωσε και ανέδειξε την πολυαγαπημένη του Βέροια. Όμως πάνω και περισσότερο από όλα ο Στάθης ήταν ο ορισμός του καλού ανθρώπου. Ήταν ο Βεροιώτης της ευγένειας ,της καλοσύνης, της προσφοράς. Ένας πραγματικός, γνήσιος ευπατρίδης. Θα μπορούσαν να γεμίσουν ολόκληρες σελίδες για να περιγραφεί η κοινωνική προσφορά του Στάθη. Όσοι τον γνώριζαν ξέρουν και όσοι δεν είχαν την τύχη (κυρίως οι νεώτεροι) να ακούσουν για αυτόν θα πρέπει να μάθουν. Ίσως θα πρέπει η πόλη σύντομα να αποκτήσει ένα βιβλίο για τους ανθρώπους που την τίμησαν και σε αυτό το βιβλίο ο Στάθης θα καταλαμβάνει μια ξεχωριστή θέση. Έτσι για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Ο υπογράφων είχε την τύχη να ανήκει σε εκείνους που συνεργάστηκαν με τον Στάθη για αρκετά χρόνια στο Δήμο Βέροιας, αλλά κυρίως να τιμηθεί από μια πραγματική φιλία μαζί του. Με αυτό το δεδομένο και μετά λόγου γνώσεως θα τολμούσα να πω, ίσως και καθ’ υπερβολή, ότι οι ακολουθούντες της γενιάς Παναγιωτίδη είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων και των αναγκών του τόπου μας. Θα τον αδικούσα τον Στάθη αν σε αυτό το σημείωμα περιοριζόμουν μόνο στην κοινωνική προσφορά του, αν παρέλειπα να αναφερθώ στον μάχιμο επαγγελματία, στον υπέροχο οικογενειάρχη, στον θαυμάσιο άνθρωπο, σε αυτόν που η έννοια φιλότιμο έβρισκε τον ορισμό της. Είμαι βέβαιος ότι το Δημοτικό Συμβούλιο και ο Δήμαρχος σύντομα θα επιτελέσουν το καθήκον τους και ένας δρόμος της πολυαγαπημένης του Βέροιας θα φέρει το όνομα του
.jpg)
