Νεότητας. Στη Σύναξη απηύθυνε χαιρετισμό ο Υπεύθυνος του Γραφείου Νεότητας Αρχιμ. Διονύσιος Ανθόπουλος, ο οποίος κάλεσε τον σεβασμιώτατο να απευθύνει πατρικούς λόγους και ευχές προς τους Κατηχητές και Κυκλάρχες. Ακολούθησε κοπή βασιλόπιτας και γεύμα.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
«Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν».
Κυριακή μετά τά Φῶτα, Κυριακή μετά τή βάπτιση τοῦ Κυρίου, καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς παρουσιάζει τόν Χριστό, στήν ἀρχή τῆς δημόσιας ζωῆς του, νά μᾶς ἀπευθύνει μία πρόσκληση. Μία πρόσκληση μετανοίας, ὅμοια μέ αὐτήν πού ἀπηύθυνε καί ὁ Πρόδρομός του, ὁ ἅγιος Ἰωάννης, σέ ὅσους ἐρχόταν νά τόν ἀκούσουν στήν ἔρημo τοῦ Ἰορδάνου. «Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν».
Τί σημαίνει ὅμως αὐτή ἡ πρόσκληση καί γιατί, ἐφόσον ὁ Χριστός ἀπευθύνει τήν ἴδια πρόσκληση μέ τόν Ἰωάννη;
Ἡ ταύτιση τῆς προσκλήσεως τοῦ Χριστοῦ μέ αὐτή τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου θέλει νά μᾶς δείξει τή συνέχεια πού ὑπάρχει στό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ προφῆτες προλέγουν τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ καί κηρύσσουν τή μετάνοια. Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ἡ παρουσία τοῦ ὁποίου ἐπίσης προαναγγέλεται ἀπό τούς παλαιότερους προφῆτες, κηρύσσει καί αὐτός τή μετάνοια, προσθέτοντας στήν πρόσκληση αὐτή καί μία χαρμόσυνη ἀναγγελία, αὐτή τῆς ἐλεύσεως τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Ὅμως οἱ προφῆτες καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος δέν ὁμιλοῦν ἀφ᾽ ἑαυτῶν, δέν αὐτοσχεδιάζουν στό κήρυγμά τους. Τά λόγια τους εἶναι λόγια τοῦ Θεοῦ πού μεταφέρονται διά τοῦ στόματός τους στούς ἀνθρώπους, καί γι᾽ αὐτό δέν θά μποροῦσαν νά κηρύττουν κάτι διαφορετικό ἀπό αὐτό πού κηρύττει ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς δημόσιας ζωῆς καί διδασκαλίας του ὁ Χριστός.
Νά, λοιπόν, γιατί ταυτίζεται ἡ πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ μέ τήν πρόσκληση τοῦ Προδρόμου.
Ὁ Χριστός ὅμως δέν περιορίζεται στό νά ἐξαγγείλει τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ὅπως κάνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Κάνει μέ τή θυσία του τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἐφικτή καί προσβάσιμη γιά κάθε ἄνθρωπο πού τόν πιστεύει καί ἀποδεικνύει ἔμπρακτα τή μετάνοιά του, ὅπως βλέπουμε νά συμβαίνει μέ τόν εὐγνώμονα ληστή ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ὁ ὁποῖος μετανοεῖ καί γίνεται αὐθημερόν ἔνοικος τοῦ παραδείσου.
Ὁ Χριστός δίνει μέ τήν ἐνανθρώπησή του στόν ἄνθρωπο τό ἀντίδωρο τῆς μετανοίας του, προσφέροντάς του τήν ἄφεση, τήν ὁποία κανείς ἀπό τίς προφῆτες δέν μποροῦσε νά προσφέρει, ἐφόσον μόνο ὁ Χριστός μέ τή σταυρική του θυσία μποροῦσε νά πληρώσει τό ἀντίλυτρο τῆς ἀνθρωπίνης ἁμαρτίας καί νά σώσει τόν ἄνθρωπο καθιστώντας τον καί πάλι κληρονόμο τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἀναγκαιότητα ὅμως τῆς μετανοίας γιά τήν εἴσοδο στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ παραμένει γιά τόν ἄνθρωπο. Διότι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ «ἐντός ἡμῶν ἐστί», καί γιά νά εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέσα στήν ψυχή μας, δέν εἶναι δυνατόν νά βρίσκεται μέσα στήν ψυχή μας καί ἡ ἁμαρτία, νά βρίσκονται τά πάθη καί οἱ ἀδυναμίες. Δέν εἶναι δυνατόν ἡ ψυχή μας πλήρης κακιῶν καί ρύπων πνευματικῶν.
Σέ μία τέτοια ψυχή δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξει ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, διότι ὁ Θεός δέν συγκατοικεῖ μέ τήν ἁμαρτία καί τό σκότος. Δέν συγκατοικεῖ μέσα στά ἐρείπια πού ἀφήνουν στήν ψυχή ὁ φθόνος, ὁ ἐγωισμός, ἡ ἐμπάθεια, οἱ ἡδονές, οἱ ἐφάμαρτες ἐπιθυμίες.
Εἶναι πρόθυμος νά τά ἀποκαταστήσει, νά τά θεραπεύσει, νά τά καθαρίσει διά τῆς χάριτός του, ἐφόσον ὅμως ὁ ἄνθρωπος κατανοήσει ὅτι ὅλα αὐτά τά ὁποῖα δημιούργησε ὁ ἴδιος ἀπομακρυνόμενος ἀπό τόν Θεό καί μή ἐφαρμόζοντας στή ζωή του τίς ἐντολές καί τό θέλημά του· ὅλα αὐτά τά ὁποῖα ἐπέτρεψε μέ τήν ἀμέλεια, τήν ἀπροσεξία του, τήν ἀδυναμία του, τή ραθυμία νά συσσωρευθοῦν στήν ψυχή του· ὅλα αὐτά τά ὁποῖα συνεργείᾳ τοῦ διαβόλου κατέλαβαν τήν ψυχή του, ὥστε νά μήν ὑπάρχει χῶρος γιά τόν Θεό, χῶρος γιά τή βασιλεία του, πρέπει νά ἐκκενωθοῦν, ὥστε νά μπορεῖ νά ἔλθει ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί νά ἐγκατασταθεῖ ἐντός του.
Καί ὁ μόνος τρόπος νά ἐπιτευχθεῖ αὐτό εἶναι ἡ μετάνοια. Εἶναι ἡ ἀπόφαση νά ἀπαλλαγεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπό ὅσα βαραίνουν καί ρυπαίνουν τήν ψυχή του καί νά ζητήσει τήν ἄφεση ἀπό τόν Θεό. Εἶναι ἡ ἀπόφαση νά μεταβάλλει τή ζωή του καί ἀπαρνούμενος τήν ἁμαρτία, τά πάθη καί τήν ἀνυπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, νά ζήσει σύμφωνα μέ τίς ἐντολές του.
Πολλοί ἀποφεύγουν τή μετάνοια ἤ τήν ἀντιμετωπίζουν ἀρνητικά, γιατί ἔχουν τήν ἐντύπωση ὅτι ἡ μετάνοια εἶναι κάτι δυσάρεστο καί λυπηρό, εἶναι κάτι τό ὁποῖο συνθλίβει τόν ἄνθρωπο καί τόν ἐξουθενώνει. Ὅμως ἡ ἀληθινή μετάνοια ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο καί γεμίζει τήν ψυχή του μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν χαρά πού τήν συνοδεύει, γιατί τῆς ἀνοίγει τήν προοπτική τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Καί ὅποιος θέλει νά ζήσει τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, θά πρέπει νά ἀρχίσει νά ἐξοικειώνεται ἀπό αὐτή τή ζωή, ζώντας σύμφωνα μέ τίς ἐντολές καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά μπορέσει νά ζήσει καί αἰωνίως στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν τήν ὁποία ἑτοίμασε γιά τούς ἀγαπῶντας αὐτόν.
Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἄς ἀνταποκριθοῦμε στήν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ, καί ἄς ἐγκαινιάσουμε τόν νέο χρόνο μέ μετάνοια, κάνοντας μιά καινούργια ἀρχή καί στή ζωή μας, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς νά ζήσουμε τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί νά ἀπολαύσουμε τά ἀγαθά πού ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά τούς ἐκλεκτούς του.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΚΑΤΗΧΗΤΩΝ
Ἡ εἴσοδός μας στό νέο ἔτος πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες μᾶς δίνει τήν εὐκαιρία νά συναντηθοῦμε σήμερα, στήν καθιερωμένη πλέον σύναξη τῶν κατηχητῶν καί τῶν κατηχητριῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, τήν πρώτη τοῦ νέου ἔτους, ἐδῶ στήν Ἀλεξάνδρεια, γιά νά ἀνταλλάξουμε εὐχές καί σκέψεις γιά τόν καινούργιο χρόνο ἀλλά καί γιά τή διακονία μας στό κατηχητικό ἔργο τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, ἔτσι ὥστε νά ἀποδώσει κατά τό δυνατόν περισσότερους καρπούς τή νέα χρονιά, καί νά εἶναι πρός ὠφέλεια καί δική σας ἀλλά καί τῶν παιδιῶν καί τῶν νέων τῶν κατηχητικῶν μας σχολείων.
Ζοῦμε, ὅπως ὅλοι γνωρίζετε, σέ ἕνα κόσμο πού μεταβάλλεται ταχύτατα. Ζοῦμε σέ ἕνα κόσμο στόν ὁποῖο ἡ βία καί ὁ φανατισμός διαδίδονται ταχύτατα. Ζοῦμε σέ ἕνα κόσμο στόν ὁποῖο ἡ ἀβεβαιότητα αὐξάνεται κατακόρυφα, καί ὅλοι προβληματιζόμαστε γιά τό μέλλον καί ἀνησυχοῦμε γιά τίς ἐπιλογές πού θά πρέπει νά κάνουμε στή ζωή μας.
Ἰδιαιτέρως ὅμως σημαντικό εἶναι τό θέμα τῶν ἐπιλογῶν γιά σᾶς τούς νέους, ἀλλά καί γιά τούς ἀκόμη νεώτερους, γιά τά παιδιά τῶν κατηχητικῶν μας σχολείων, γιατί οἱ ἐπιλογές καθορίζουν ἐν πολλοῖς τήν ἐξέλιξη καί τό μέλλον σας.
Καί δέν ἀναφέρομαι μόνο στίς μεγάλες καί σημαντικές ἐπιλογές τῆς ζωῆς, ἀλλά καί στίς μικρότερες, στίς καθημερινές, γιατί κάθε ἐπιλογή ἔχει τή σημασία της, σημασία πού μπορεῖ νά μήν μᾶς εἶναι ἐμφανής καί κατανοητή τή στιγμή πού τήν κάνουμε, ἀλλά, ὅταν ἀργότερα θά στρέφετε τό βλέμμα στό παρελθόν καί θά κάνετε ἀνασκόπηση καί ἀξιολόγηση τῆς ζωῆς σας, θά ἔχετε πολλές φορές τήν εὐκαιρία νά διαπιστώσετε πόσο ἁπλές ἐπιλογές γιά φαινομενικά ἀσήμαντα πράγματα ἔχουν τή σημασία τους καί τόν ρόλο τους στήν ἐξέλιξη τῆς ζωῆς μας. Θά ἔχετε πολλές φορές τήν εὐκαιρία νά διαπιστώσετε τόν ρόλο πού διαδραμάτισε στή ζωή σας μία καί μόνο στιγμή πού βρεθήκατε σέ μία ὁμιλία ἤ σέ μία ἀκολουθία, πού συναντήσατε κάποιον ἄνθρωπο, πού διαβάσατε ἕνα βιβλίο, πού ἀκούσατε μία πρόταση ἤ μία συμβουλή· πόσο ὅλα αὐτά τά ἁπλά καί τά ταπεινά μπορεῖ νά εἶχαν ἀποφασιστική σημασία γιά τή ζωή σας καί τήν φυσική καί τήν πνευματική.
Στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου καί μάλιστα τοῦ πιστοῦ δέν ὑπάρχουν τυχαῖα πράγματα. Ὅλα ἐξυπηρετοῦν κάποιον σκοπό καί εἶναι μέσα στό σχέδιο τῆς θείας Προνοίας γιά τόν ἄνθρωπο.
Αὐτό, βεβαίως, δέν σημαίνει ὅτι ὁ Θεός μᾶς δεσμεύει καί δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά καθορίσουμε ἐμεῖς τίς ἐπιλογές μας καί τό μέλλον μας. Μᾶς ἀφήνει ἐλεύθερους νά ἐπιλέξουμε αὐτό πού θέλουμε· ὅπως γράφει ὅμως ὁ ἀπόστολος Παῦλος «τοῖς ἀγαπῶσι τόν Θεόν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν». Γιά ὅποιον ἀγαπᾶ τόν Θεό, τά πάντα συνεργοῦν ὥστε νά προκύψει τό ἀγαθό. Καί τό ἀγαθό, καί τό πνευματικό ὄφελος, μποροῦν νά προκύψουν καί ἀπό τό καλό καί ἀπό τό κακό, καί ἀπό τήν ὀρθή καί ἀπό τή λανθασμένη ἐπιλογή μας, ἀλλά μέ διαφορετικό τρόπο. Μπορεῖ καί μέσα ἀπό μία λανθασμένη ἐπιλογή μας νά προκύψει κάτι καλό, νά προκύψει ὠφέλεια, ἀλλά γιά νά προκύψει, νά χρειασθεῖ νά περάσουμε κάποιον πειρασμό, κάποια δοκιμασία, κάποια θλίψη, κάποια στέρηση τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, πράγματα πού θά μπορούσαμε νά εἴχαμε ἀποφύγει, ἐάν κάναμε τίς σωστές ἐπιλογές.
Ἐάν, παραδείγματος χάριν, ἕνα παιδί, παρά τίς προειδοποιήσεις τῆς μητέρας του ἤ τοῦ πατέρα του νά προσέχει, πέσει καί χτυπήσει, οἱ γονεῖς του δέν θά τό ἀφήσουν ἀβοήθητο, νά κλαίει καί νά πονᾶ. Ἀσφαλῶς θά σπεύσουν νά τό σηκώσουν, νά τό φροντίσουν καί νά τό παρηγορήσουν. Τό ἴδιο κάνει καί ὁ Θεός, ἐάν ἐξαιτίας κάποια λανθασμένης ἐπιλογῆς μας πέσουμε καί τραυματισθοῦμε ψυχικά. Δέν μᾶς ἀφήνει ἀβοήθητους. Σπεύδει μέ τήν πατρική του ἀγάπη καί τούς τρόπους πού αὐτή κάθε φορά ἐφευρίσκει νά μᾶς σηκώσει, νά μᾶς θεραπεύσει, νά μᾶς στηρίξει. Ὅμως ἡ πτώση εἶναι πάντοτε μία ὀδυνηρή ἐμπειρία καί μία ταλαιπωρία, τήν ὁποία θά μπορούσαμε νά εἴχαμε ἀποφύγει, ἐάν κάναμε τή σωστή ἐπιλογή.
Πῶς ὅμως μποροῦμε νά κάνουμε τίς σωστές ἐπιλογές στή ζωή μας; Κάθε ὀρθή ἐπιλογή χρειάζεται γνώση τῶν δεδομένων, ἐμπειρία καί σύνεση. Συχνά ὅμως δέν ἔχουμε ἱκανοποιητική γνώση τῶν δεδομένων καί ἐμπειρία, γιατί ἡ ἀνθρώπινη γνώση εἶναι πεπερασμένη καί τά δεδομένα δέν ἀφοροῦν μόνο σέ ὅσα βλέπουμε ἤ σέ ὅσα ἐξαρτῶνται ἀπό ἐμᾶς, ἀλλά καί σέ ὅσα δέν βλέπουμε ἤ σέ ὅσα δέν ἐξαρτῶνται ἀπό ἐμᾶς.
Ἔτσι πολλές φορές καλούμεθα νά ἐπιλέξουμε, ἐνῶ βρισκόμαστε στή θέση τοῦ ὁδοιπόρου πού στέκεται μπροστά σέ μία διασταύρωση, καί δέν ξέρει ποιόν ἀπό τούς δύο δρόμους νά ἀκολουθήσει, καθώς ἡ σήμανση ἀπουσιάζει, ἤ σάν τόν ὁδηγό πού ἑτοιμάζεται νά στρίψει σέ μία στροφή χωρίς ὁρατότητα.
Εἴμαστε, λοιπόν, ἀβοήθητοι στίς ἐπιλογές μας; Ἤ μποροῦμε νά ἔχουμε κάποια βοήθεια;
Δόξα τῷ Θεῷ δέν εἴμαστε ἀβοήθητοι. Ὁ Θεός μᾶς βοηθᾶ μέ πολλούς τρόπους στίς ἐπιλογές μας. Μᾶς βοηθᾶ μέ τόν νόμο καί τίς ἐντολές του, πού μᾶς δίνουν τίς βασικές κατευθύνσεις τῆς ζωῆς μας. Μᾶς βοηθᾶ μέ πνευματικούς ἀνθρώπους, πού μποροῦν νά μᾶς κατευθύνουν, ἔχοντας μεγαλύτερη ἐμπειρία ἀπό ἐμᾶς καί ἔχουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Μᾶς βοηθᾶ ὅμως καί στήν καθημερινότητά μας μέ τή χάρη καί τόν φωτισμό του.
Ἑορτάσαμε προχθές τή μεγάλη ἑορτή τῶν Θεοφανείων ἤ τῶν Φώτων, ὅπως τήν ὀνομάζουμε, γιατί ὁ ἐπιφανείς Τριαδικός Θεός φώτισε μέ τήν παρουσία τόν κόσμο, τήν κτίση καί τούς ἀνθρώπους. Καί αὐτός ὁ θεῖος φωτισμός δέν συνέβη ἐφάπαξ μόνο, κατά τή στιγμή τῆς βαπτίσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἀποτελεῖ μία πραγματικότητα στήν Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία μεταδίδει τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ μέσω τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, τόν ὁποῖο τελέσαμε καί ἀπό τόν ὁποῖο μεταλάβαμε ὅλοι, καί μέσω τῶν ἱερῶν μυστηρίων της.
Ἀκούσαμε κατά τήν ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ τόν διάκονο ἤ τόν ἱερέα νά ἀπευθύνει πρός τόν Θεό τή δέηση «ὑπέρ τοῦ φωτισθῆναι ἡμᾶς φωτισμόν γνώσεως καί εὐσεβείας διά τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος», ἀλλά καί τόν ἱερέα νά ὁμολογεῖ πανηγυρικά ὅτι «Σήμερον ὁ ἄδυτος ἥλιος ἀνέτειλε, καί ὁ κόσμος τῷ φωτί Κυρίου καταυγάζεται … Σήμερον τοῦ σκότους ἐλυτρώθημεν καί τῷ φωτί τῆς θεογνωσίας καταυγαζόμεθα».
Αὐτός ὁ φωτισμός τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτός πού χρειαζόμαστε ὅλοι γιά τή ζωή μας. Τή ζωή μας τή φυσική, τήν καθημερινή, ἀλλά καί τήν πνευματική. Εἶναι αὐτός πού ζητᾶ καί ὁ ψαλμωδός Δαβίδ, ὅταν παρακαλεῖ τόν Θεό «γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι».
Καί ὅπως τό φῶς, ὅπου φέγγει, διώχνει τό σκοτάδι, διώχνει τίς σκιές καί μᾶς ἐπιτρέπει νά δοῦμε, μᾶς ἐπιτρέπει νά διακρίνουμε ποῦ ὑπάρχουν ἐμπόδια, ποῦ ὑπάρχουν παγίδες, ποῦ ὑπάρχουν προσκόμματα, ἔτσι καί τό φῶς τοῦ Θεοῦ, ὁ φωτισμός τῆς θείας του Χάριτος, φωτίζει τόν νοῦ μας, φωτίζει τήν ψυχή μας, φωτίζει τή ζωή μας, καί μᾶς ἐπιτρέπει νά διακρίνουμε τί πρέπει νά κάνουμε, πῶς πρέπει νά κινηθοῦμε, τί πρέπει νά ἐπιλέξουμε στή ζωή μας.
Καί ἀκόμη μᾶς βοηθᾶ νά διακρίνουμε τούς κινδύνους πού ἐλλοχεύουν γιά τήν ψυχή μας, τίς παγίδες καί τούς πειρασμούς.
Μᾶς βοηθᾶ καί στά ἁπλᾶ καί καθημερινά πράγματα, στή μελέτη μας, στίς ἐξετάσεις μας, στίς συνομιλίες μας καί στίς συναναστροφές μας μέ τούς ἀνθρώπους. Ὅ,τι καί νά κάνουμε, ὅ,τι καί νά λέμε, ὅταν ἔχουμε τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ, γίνεται πιό εὔκολα, γίνεται πιό ὠφέλιμο, γίνεται πιό οὐσιαστικό, ὅπως, ὅπου φέγγει τό φῶς, ὅλα εἶναι πιό ὡραῖα, πιό εὐχάριστα, πιό φωτεινά, πιό λαμπρά.
Ὁ φωτισμός τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἐπιδρᾶ ὁ Θεός στή ζωή μας καί ἐπηρεάζει τίς ἐπιλογές μας πρός τό συμφέρον μας. Οἱ ἐπιλογές εἶναι δικές μας, ἀλλά, ὅταν ἔχουμε τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ, τότε μποροῦμε εὐκολότερα νά διακρίνουμε τί πρέπει νά ἐπιλέξουμε, τί πρέπει νά ποῦμε καί νά κάνουμε. Ὅταν ἔχουμε τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ, μποροῦμε πιό εὔκολα νά ἀντιμετωπίσουμε καί τά διλήμματα καί τίς ἀμφιβολίες στίς ὁποῖες μερικές φορές βρισκόμαστε, γιατί ὁ φωτισμός τοῦ Θεοῦ διαλύει τό σκοτάδι καί μᾶς κάνει νά διακρίνουμε καθαρώτερα τά πράγματα γύρω μας, μᾶς κάνει νά ἔχουμε καθαρή σκέψη καί καθαρό νοῦ, καί νά βρίσκουμε λύσεις ἐκεῖ πού δέν τό περιμέναμε. Ἐκεῖ πού νομίζουμε ὅτι βρισκόσμασταν σέ ἀπορία, ὅτι βρισκόμασταν σέ ἀδιέξοδο, βρίσκουμε τή λύση. Δέν τή βρίσκουμε μόνοι μας. Εἶναι ὁ φωτισμός καί ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ πού μυστικά μᾶς τήν ὑποδεικνύει.
Χωρίς τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ εἶναι σάν νά βαδίζουμε στό ἡμίφως ἤ στό σκοτάδι. Εἶναι σάν νά βαδίζουμε στή ζωή μας, νά βαδίζουμε στόν δρόμο, χωρίς φῶς. Καί ποιός δέν θέλει τό φῶς; Καί ποιός δέν ἀντιλαμβάνεται τήν ἀνάγκη τοῦ φωτός στή ζωή του;
Ἄν ἀντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, τή χρησιμότητα καί τή σημασία τοῦ φυσικοῦ ἤ τοῦ τεχνητοῦ φωτός, ἀντιλαμβανόμαστε, πιστεύω, καί τή σημασία τοῦ θείου φωτός καί τοῦ θείου φωτισμοῦ στή ζωή μας.
Γι᾽ αὐτό καί θά πρέπει νά τόν ἐπιζητοῦμε καί νά τόν ἐπιδιώκουμε. Γι᾽ αὐτό θά πρέπει νά ἀξιοποιοῦμε ὅλα τά μέσα καί ὅλους τούς τρόπους πού θέτει ἡ Ἐκκλησία μας στή διάθεσή μας γιά νά λαμβάνουμε τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ. Μέ τά ἱερά μυστήρια, μέ τίς ἁγιαστικές πράξεις, μέ τή λειτουργική ζωή, μέ τή μελέτη καί τήν ἀκρόαση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Μέσω ὅλων αὐτῶν ἡ ψυχή καί ὁ νοῦς μας φωτίζεται καί καθοδηγεῖται στό ἀγαθό καί βρίσκει λύσεις καί κάνει τίς ὀρθές ἐπιλογές.
Ἐκτός αὐτῶν ὅμως θά πρέπει νά παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μᾶς δίνει τόν φωτισμό του. Θά πρέπει νά προσευχόμαστε γι᾽ αὐτό καί νά τοῦ τόν ζητοῦμε, ὅπως τόν ζητοῦσαν καί οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Διότι, ὅταν τόν ζητοῦμε μέ θέρμη καί ἐπιμονή, ὁ Θεός δέν θά μᾶς τόν στερήσει. Θά μᾶς τόν δώσει καί μᾶς τόν δίνει, ὥστε νά προοδεύουμε στή ζωή μας, καί νά γινόμαστε καί ἐμεῖς φωτεινές λαμπάδες πού θά δείχνουν τό φῶς καί στούς ἄλλους ἀνθρώπους γύρω μας.
Καί ἔχουμε τόσο ἀνάγκη ἀπό ἀνθρώπους πού ἔχουν τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ, καθώς ζοῦμε σέ ἕνα γενικότερο σκοτάδι, πού ὀφείλεται στήν ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Θεό, στήν ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό τους καί στήν ἀδιαφορία τους γιά ὅ,τι πνευματικό.
Ὁ θεῖος φωτισμός ἄς ἀποτελεῖ, λοιπόν, τό διαρκές αἴτημα τῆς προσευχῆς μας καί τή διαρκή ἐπιδίωξη τῆς ζωῆς μας τή νέα χρονιά, καί εὔχομαι ὁ Θεός νά σᾶς τόν χαρίζει πλούσιο μαζί μέ τίς ἄλλες δωρεές του αὐτόν τόν χρόνο καί νά εἶναι καρποφόρος καί εὐλογημένος γιά ὅλους μας.
