Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Μή ἐπαισχυνθῇς τό μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδέ ἐμέ τόν δέσμιον αὐτοῦ».
Φυλακισμένος στή Ρώμη ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθύνεται στόν μαθητή του ἐπίσκοπο Ἐφέσου Τιμόθεο καί τοῦ δίνει τίς τελευταῖες του συμβουλές καί ὁδηγίες προσπαθώντας νά τόν στηρίξει στίς δοκιμασίες καί τούς πειρασμούς πού θά ἀντιμετωπίσει.
Γνωρίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπό τήν προσωπική του πείρα ὅτι ἡ ζωή τῶν πιστῶν εἶναι συνυφασμένη μέ τό μαρτύριο, ἐφόσον μαρτύριο εἶναι ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως στόν Χριστό, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε ὁ πρῶτος μάρτυρας καί μάλιστα γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων.
Γνωρίζει ὁ ἀπόστολος ὅτι ἡ ἐπιλογή τῆς ὁμολογίας τῆς πίστεως στόν Χριστό καί τοῦ μαρτυρίου πού αὐτή συνεπάγεται, δέν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση, ἀκόμη καί γιά τόν μαθητή του Τιμόθεο, γιατί μέ τήν ἐπιλογή αὐτή ξεχωρίζει ὁ πιστός ἀπό τό πλῆθος τῶν εἰδωλολατρῶν καί τῶν ἀπίστων. Μέ τή θέλησή του τοποθετεῖ τόν ἑαυτό του σέ μία ὁμάδα τήν ὁποία οἱ πολλοί, οἱ ἀντίθετοι, χλευάζουν καί συκοφαντοῦν, θεωρώντας ἐπαίσχυντη τιμωρία καί ἄσκοπη θυσία τό μαρτύριο γιά τήν πίστη στόν Ἐσταυρωμένο Χριστό.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει τόν μαθητή του Τιμόθεο νά μήν ντραπεῖ γιά τό μαρτύριο τοῦ διδασκάλου του, ἀλλά καί νά μήν ντραπεῖ νά τό ἐπιλέξει καί ὁ ἴδιος, δίνοντας τή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
«Μή ἐπαισχυνθῇς τό μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδέ ἐμέ τόν δέσμιον αὐτοῦ».
Στήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου δέν ἀνταποκρίνεται μόνο ὁ ἀπόστολος Τιμόθεος, ἀνταποκρίνεται, ἀδελφοί μου, καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος ἱερομάρτυς Ἐλευθέριος. Καί ἀνταποκρίνεται ὄχι μόνο μέ τόν λόγο, ὄχι μόνο μέ τή μαρτυρία καί τήν ὁμολογία τῆς πίστεως στόν Χριστό, ἀλλά καί μέ τή θυσία τῆς ζωῆς του.
Ἡ ἀριστοκρατική καταγωγή του δέν τόν κάνει νά ντρέπεται, γιατί βρίσκεται δέσμιος γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ στίς φυλακές τῆς Ρώμης, ὅπως καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, οὔτε γιατί ὑπομένει τά σκληρά βασανιστήρια, στά ὁποῖα τόν ὑποβάλλει ὁ ρωμαῖος αὐτοκράτορας, οὔτε γιατί ρίχνεται στήν ἀρένα τῆς Ρώμης γιά νά γίνει βορά στά ἄγρια θηρία, τά ὁποῖα ὅμως τόν σέβονται καί δέν τόν ἀγγίξουν, οὔτε γιατί στό τέλος δέχεται τό διά ξίφους μαρτύριο, γιά νά ἀπολαύσει στόν οὐρανό τή δόξα πού περιμένει ὅσους ὁμολογοῦν τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.
Ἀδελφοί μου, ἡ προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου πού βλέπουμε σήμερα νά γίνεται πραγματικότητα στή ζωή τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου Ἐλευθερίου, ἀπευθύνεται καί σέ μᾶς. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει καί ἐμᾶς νά μήν αἰσχυνόμεθα, νά μήν ντρεπόμαστε νά ὁμολογοῦμε τήν πίστη μας στόν Χριστό, νά μήν διστάζουμε καί νά μήν ἀποφεύγουμε νά ὁμολογοῦμε ὅτι εἴμαστε ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι μετέχουμε στά ἱερά μυστήριά της, ὅτι νηστεύουμε, ὅτι προσευχόμεθα, ὅτι πιστεύουμε στούς ἁγίους της καί στά θαύματά τους.
Ἐμεῖς δέν ἀντιμετωπίζουμε οὔτε βασανιστήρια, οὔτε φυλακίσεις, οὔτε μαρτύρια, ἔχουμε ὅμως χρέος νά δίδουμε τή μαρτυρία τῆς πίστεώς μας στό περιβάλλον στό ὁποῖο ζοῦμε καί τό ὁποῖο συχνά εἶναι ἀδιάφορο ἤ καί ἀντίθετο πρός τήν πίστη, τό ὁποῖο συχνά χλευάζει καί εἰρωνεύεται ὅσους δηλώνουν ὅτι πιστεύουν, ὅτι ἐκκλησιάζονται, ὅτι εἶναι συνειδητοί χριστιανοί.
Ὅλα αὐτά δέν θά πρέπει νά μᾶς φοβίζουν καί νά μᾶς πτοοῦν. Δέν θά πρέπει νά μᾶς κάνουν νά δειλιάζουμε καί νά ἀρνούμεθα τή σχέση μας μέ τόν Χριστό, μέ τήν Ἐκκλησία, μέ τούς ἁγίους. Γιατί, ἐάν διστάζουμε νά ὁμολογήσουμε τήν πίστη μας, εἶναι σάν νά αἰσχυνόμεθα, σάν νά ντρεπόμαστε, γιά τόν Χριστό πού σταυρώθηκε γιά χάρη μας, γιά τούς ἁγίους, γιά τόν ἀπόστολο Παῦλο, πού τόν ἀκούσαμε σήμερα νά ζητᾶ ἀπό τόν μαθητή του νά μήν ντρέπεται γι᾽ αὐτόν πού εἶναι δέσμιος γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ, σάν νά ντρεπόμαστε γιά τόν ἅγιο Ἐλευθέριο πού τιμοῦμε σήμερα, γιά τόν ἅγιο Δημήτριο πού προσκυνοῦμε τό ἱερό λείψανό του, καί γιά ὅλους τούς ἁγίους.
Ἄν ντρεπόμαστε νά ὁμολογήσουμε τήν πίστη μας καί τή χριστιανική μας ἰδιότητα, τότε εἶναι σάν νά ντρεπόμαστε γιά τούς ἁγίους μας, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν δέσμιοι γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ, καί τότε δέν ἔχει νόημα νά τιμοῦμε τή μνήμη τους, νά ἀσπαζόμασθε τίς ἱερές εἰκόνες τους, νά προσκυνοῦμε τά τίμια λείψανά τους.
Γι᾽ αὐτό ἄς ἔχουμε πάντοτε ὑπόψη μας τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου πού ἀκούσαμε σήμερα καί τό παράδειγμα τῆς ζωῆς καί τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου καί τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, καί ἄς δίδουμε καί ἐμεῖς τήν ὁμολογία τῆς πίστεως στόν Χριστό, μιμούμενοι τούς τιμωμένους ἁγίους ἔστω καί μόνο ὡς πρός τήν πρόθεση καί τή διάθεση, γιά νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς διά τῶν πρεσβειῶν τους τόν μισθό ὅσων ὁμολογοῦν τόν Χριστό.
.jpg)
