Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε Τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο υπερ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Ιερομονάχου Ιωακείμ Καρεώτου, κατά το οποίο παρέστησαν και πολλά πνευματικά του τέκνα. Ο μακαριστός πολλάκις εστήριξε με τους πνευματικούς του λόγους το ποίμνιο της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας μετέχοντας σε συνέδρια, ομιλίες, ημερίδες, συνάξεις, ιερές πανηγύρεις και ακολουθίες, εκπομπές στο ραδιοφωνικό σταθμό κ.ά. Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Πάντα οὖν ποιῶμεν ὡς αὐτοῦ ἐν ἡμῖν κατοικοῦντος, ἵνα ὦμεν αὐτοῦ ναοί καί αὐτός ἐν ἡμῖν Θεός ἡμῶν».
Ἀγρυπνοῦμε ἀπόψε τιμώντας ἕναν ἀπό τούς μεγάλους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, τιμώντας τόν ἅγιο Ἰγνάτιο τόν θεοφόρο, τοῦ ὁποίου τήν τιμία καί χαριτόβρυτο κάρα, πού θησαυρίζεται στόν ἱερό Μητροπολιτικό μας ναό, ἔχουμε ἐνώπιόν μας εἰς προσκύνηση καί εὐλογία. Ἔτσι ἔχουμε τήν εὐλογία νά βρίσκεται ἀνάμεσά μας ὄχι μόνο νοερά ὁ ἅγιος θεοφόρος Ἰγνάτιος, ἀλλά καί αἰσθητά καί σωματικά, γιά νά αἰσθανόμαστε μέσω αὐτοῦ καί τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖο ἔφερε καί ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος μέσα του καί τοῦ ὁποίου ἡ χάρη ἁγιάζει τό ἱερό λείψανό του.
Πῶς ὅμως κατόρθωσε ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος νά γίνει θεοφόρος καί νά ἔχει μέσα στήν ὕπαρξή του ζῶντα καί ἐνεργοῦντα τόν Θεό;
Τήν ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό μᾶς τήν δίνει, ἀδελφοί μου, ὁ ἴδιος ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος μέ ὅσα γράφει στήν ἐπιστολή του πρός τούς χριστιανούς τῆς Ἐφέσου.
«Πάντα οὖν ποιῶμεν ὡς αὐτοῦ ἐν ἡμῖν κατοικοῦντος, ἵνα ὦμεν αὐτοῦ ναοί καί αὐτός ἐν ἡμῖν Θεός ἡμῶν».
Ὅλα ὅσα κάνουμε, λέγει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος, θά πρέπει νά τά κάνουμε σάν νά ἔχουμε τόν Θεό μέσα μας, σάν νά κατοικεῖ ὁ Θεός στήν ψυχή μας, ὥστε νά εἴμαστε ναοί του καί αὐτός νά εἶναι ὁ Θεός μας.
Ἡ συμβουλή τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου εἶναι πρακτική καί ὠφέλιμη, ἀδελφοί μου, γιά ὅλους μας. Γιατί μᾶς συστήνει ἕνα πρακτικό τρόπο γιά νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ πού εἶναι αὐτό πού ἀπαιτεῖται, ὥστε ὁ Θεός νά ἐνοικεῖ καί νά ἐμπεριπατεῖ στήν ψυχή μας, ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Καί ὁ τρόπος αὐτός δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τό νά ἐνεργοῦμε καί νά ἀποφασίζουμε τί θά κάνουμε ἔχοντας τήν αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ μέσα μας. Αὐτή ἡ αἴσθηση μᾶς βοηθᾶ νά παίρνουμε ἀποφάσεις καί νά κάνουμε πράξεις πού εἶναι σύμφωνες μέ τίς ἐντολές καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἄς σκεφθοῦμε, ἀδελφοί μου, πόσες φορές ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας ἀνθρώπων γύρω μας, ἡ γνώμη τους, ἡ κριτική τους, μᾶς προβληματίζει καί μᾶς ἐπηρεάζει στίς ἐπιλογές μας. Πόσες φορές ἡ αἴσθηση ὅτι πρόσωπα σεβαστά καί ἀγαπημένα μας θά μάθουν τί κάνουμε καί θά χαροῦν ἤ θά λυπηθοῦν, μᾶς συγκρατεῖ ἤ μᾶς παρακινεῖ νά κάνουμε κάποια πράξη. Πόσες φορές ἡ γνώμη κάποιων ἀνθρώπων, πού μπορεῖ καί νά μή διάκεινται εὐνοϊκά ἀπέναντί μας, μᾶς ὁδηγεῖ σέ διαφορετικές ἐπιλογές ἀπό αὐτές πού θά κάναμε πραγματικά.
Καί ἐάν ὅλα αὐτά τά πρόσωπα, ὅλοι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι εἴτε λόγω τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς ἀγάπης πού τρέφουμε πρός αὐτούς εἴτε λόγω τῆς ἀνθρωπαρεσκείας μας καθορίζουν ὡς ἕνα σημεῖο τίς πράξεις μας, πόσο πιό λογικό καί πιό ἀναμενόμενο εἶναι νά καθορίζει τίς πράξεις μας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἡ συναίσθηση ὅτι ὅ,τι καί ἄν κάνουμε, τό κάνουμε ἐνώπιόν του, τό κάνουμε ἐν γνώσει του, γιατί τίποτε δέν μένει κρυφό ἀπό τόν Θεό· τό κάνουμε ἔχοντάς τον μέσα στήν ψυχή μας· τό κάνουμε γνωρίζοντας πόσα ἔχει κάνει ὁ Θεός γιά χάρη μας καί τί περιμένει ἀπό ἐμᾶς· τό κάνουμε γνωρίζοντας πόσο χαροποιεῖ τόν Θεό τό νά βαδίζουμε σύμφωνα μέ τίς ἐντολές του, ἐκφράζοντας ἔτσι τήν ἀγάπη μας καί τόν σεβασμό μας πρός Ἐκεῖνον, καί πόσο λυπεῖ τόν Θεό νά παρακοῦμε τό θέλημά του καί νά ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τόν δρόμο του καί ἀπό τήν ἀγάπη του, παρασυρόμενοι ἀπό τήν ἀδυναμία μας καί ἀπό τόν διάβολο στήν ἁμαρτία καί τήν παρακοή.
Γι᾽ αὐτό ἀκριβῶς καί μᾶς συμβουλεύει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος νά θυμόμαστε πρίν ἀπό κάθε τι πού κάνουμε ὅτι ἔχουμε μέσα μας τόν Θεό, ἔχουμε τόν Θεό ἔνοικο τῆς ψυχῆς μας. Καί ὅπως, ὅταν ἔχουμε φιλοξενούμενο κάποιο σπουδαῖο καί σεβαστό πρόσωπο δέν κάνουμε ὁτιδήποτε δέν θά ἦταν πρέπον ἤ θά τό δυσαρεστοῦσε, ἔτσι θά πρέπει νά αἰσθανόμαστε καί γιά τόν Θεό. Καί μέ βοήθεια αὐτῆς τῆς αἰσθήσεως τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ, θά μπορέσουμε νά ἐπιτύχουμε καί ἐμεῖς αὐτό πού γράφει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ θεοφόρος, θά μπορέσουμε νά εἴμαστε πράγματι ναός τοῦ Θεοῦ καί αὐτός νά εἶναι ὁ Θεός πού κατοικεῖ μέσα μας, ὅπως κατοικοῦσε καί στήν ψυχή τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου καί τόν καθοδηγοῦσε στή ζωή του καί τόν ἁγίαζε. Κατοικοῦσε στήν ψυχή του καί τόν ἐνίσχυσε στό μαρτύριο, ὅπου τόν ἀνέδειξε νικητή καί θριαμβευτή καί κληρονόμο τῆς αἰωνίου ζωῆς καί βασιλείας του.
Ἀδελφοί μου, τιμώντας ἀπόψε τόν ἅγιο Ἰγνάτιο τόν θεοφόρο, λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ, πού ἦρθε στόν κόσμο ὄχι μόνο γιά νά γεννηθεῖ στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ ἀλλά καί γιά νά γεννηθεῖ καί νά κατοικήσει στήν ψυχή τοῦ καθενός μας, ἄς ἀκολουθήσουμε τήν προτροπή του, καί εὔχομαι διά πρεσβειῶν του νά γίνουμε καί ἐμεῖς ναός τοῦ Θεοῦ καί νά τόν ἔχουμε πάντοτε κατοικοῦντα καί μένοντα στήν ψυχή μας.
.jpg)
.jpg)
.png)
