Καταρχήν να ξεκαθαρίσω για ορισμένους ηλίθιους Βεροιώτες που βλέπουν καθημερινά φαντάσματα. Μιλάω μόνο για τον Μπάρακ Ομπάμα, ως φυσική παρουσία και όχι για την πολιτική της Αμερικής, τους πολέμους και όλα τα εγκλήματα που έχουν κάνει. Τον κρίνω μόνο από το φαίνεσθαι κατά την διάρκεια
της επίσκεψής του στην Αθήνα.
Ρε μάγκες τον είδα να κατεβαίνει από το αεροπλάνο και έπαθα την πλάκα της ζωής μου. Ρε εσείς τι λαμπάδα ήταν αυτή; Τι κορμί; Τι στυλ; Τι image;
Και από την άλλη πλευρά, είχες τον Ηλιοκαμμένο τον Πάνο να τον περιμένει μ' ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και ένα σακάκι που αγκομαχάει από τα κιλά και τα κουμπιά να είναι έτοιμα για εκτόξευση. Έχω μείνει άφωνος με το στυλ του Μπάρακ Ομπάμα. Τον έκαναν γκρο-πλαν και σκέφτηκα ρε τι κορμί είναι αυτό; Ο Φειδίας το σμίλευσε; Ρε εσείς, αυτός δεν σκύβει να δέσει ούτε τα κορδόνια του. Δεν καταδέχεται!
Μπήκε στο Μέγαρο Μαξίμου και σκέπασε όλο το Μέγαρο. Ανέβηκε τα μαρμάρινα σκαλοπάτια και οι λαμπαδένιοι τσολιάδες υπέκυψαν μπροστά του. Υποκλίθηκαν! Και μπαίνει μέσα ο άρχοντας, στυλάτος, αεράτος, ευθυτενής, καμαρωτός και μένουν όλοι «παγωτό».
Αυτός δεν πρέπει να λέγεται Μπάρακ Ομπάμα. Κριστιάνο Ομπάμα πρέπει να ονομαστεί! Τα μανικετόκουμπα που φορούσε άλλο πράγμα. Μου θύμισαν χαμόγελο γύφτου. Πέντε κιλά χρυσάφι. Και μετά βλέπω δίπλα του, αυτόν τον υπουργό εξωτερικών τον χοντρό τον Κοτζιά. Μ' ένα σακάκι δανεικό, τρία μανίκια μεγαλύτερο, μέχρι και τα δάχτυλα του έκρυβε, με μια φάτσα ατροφικό σαν δεξιός ψάλτης.
Έβλεπα τον Τσίπρα να μπαίνει στην λιμουζίνα και σκεφτόμουν από μέσα μου. Ρε εσύ προσβάλλεις την λίμο, ενώ έμπαινε ο Άρχοντας και έλεγα από μέσα μου. «Του πάει του παλιόπ@υστα»!
Πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Εγώ πιστεύω αυτός ο Ιούλιος Καίσαρας σ' ένα πράγμα στάθηκε άτυχος. Δεν έκανε έναν γιο, για να του μοιάζει! Πω, πω, πω! Άλλο πράγμα ο τύπος!
της επίσκεψής του στην Αθήνα.
Υ.Γ. Το παραπάνω κείμενο είναι εμπνευσμένο από τον φίλο μου δημοσιογράφο Γιώργο Γεωργίου που είχε σχολιάσει την υποδοχή του Μπίλ Κλίντον πριν από 17 χρόνια στην Αθήνα!
