Εν συνεχεία τελέστηκε πολυαρχιερατικός εσπερινός χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Σαλώνων κ. Αντωνίου και συγχοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Άρτης κ. Καλλινίκου και Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ.Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και το θείο Λόγο.
Ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στο τέλος ευχαρίστησε τον Σεβ. Μητροπολίτη Καστορίας κ. Σεραφείμ για την μεγάλη ευλογία που επιφύλαξε στον λαό της Ημαθίας να φιλοξενεί αυτές τις χαρμόσυνες ημέρες την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης που φυλάσσεται στην πόλη της Καστοριάς. Επίσης ευχαρίστησε τον Σεβ. Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωρόθεο που ευλόγησε να μεταφερθεί γι΄αυτές τις ημέρες στην Μητρόπολη μας η Ιερή Κάρα της Αγίας Μεθοδίας εν Κυμώλω την οποία μετέφερε ο Αρχιερατικός Επίτροπος Κιμώλου Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Βεντούρης. Τέλος ευχαριστίες εξέφρασε προς τους δύο Ιεράρχες τον Σεβ. Μητροπολίτη Άρτης κ. Ιγνάτιο και τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Σαλώνων κ. Αντώνιο που λαμπρύνουν με την παρουσία τους αυτές τις πανηγυρικές ημέρες.
Την Κυριακή 16 Οκτωβρίου το πρωί στον Παλαιό Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Αποστόλων Παύλου και Πέτρου Βεροίας, τελέστηκε ο Όρθρος όπου χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Άρτης κ. Καλλίνικος και εν συνεχεία πολυαρχιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος και συνλειτουργούντων του Σεβ. Μητροπολίτου Άρτης κ. Καλλινίκου και του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Σαλώνων κ. Αντωνίου.
Στο τέλος αφού τελέστηκε η Δοξολογία, έγινε η εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας από το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βεροίας Ναούσης και Καμπανίας, κ.κ. Παντελεήμονα. Ακολούθησε τρισάγιο πεσόντων στο ηρώο της πόλεως, κατάθεση στεφάνων και στρατιωτική παρέλαση.
Δείτε φωτογραφίες από τον Εσπερινό
Δείτε φωτογραφίες από τη Θεία Λειτουργία και τη Δοξολογία
«Μήτηρ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου, σῶν οἰκετῶν παρακλήσεις δέχου, Πανάμωμε».
Τήν παράκληση αὐτή τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου ἀπευθύναμε καί ἐμεῖς ἀπόψε, παραμονή τῆς ἐπετείου τῶν Ἐλευθερίων τῆς πόλεώς μας, ἐν ἑνί στόματι καί μιά καρδίᾳ πρός τήν Παναγία Παρθένο.
Τήν ἀπευθύναμε ἐνώπιον τῆς σεπτῆς καί χαριτοβρύτου εἰκόνος της, τῆς Παναγίας τῆς Φανερωμένης, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Καστορίας καί μετέφερε πρό ἡμερῶν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κύριος Σεραφείμ εἰς τήν Ἱερά Μητρόπολή μας καί τήν ὁποία ὑποδεχθήκαμε πρίν ἀπό λίγο στόν παλαιό Μητροπολιτικό ναό τῆς Βεροίας. Ἦρθε ἡ ἱερή εἰκόνα τῆς Παναγίας μας γιά νά λαμπρύνει μέ τήν παρουσία της τούς ἑορτασμούς ἐπί τῇ ἀπελευθερώσει τῆς πόλεώς μας καί μάλιστα γιά πρώτη φορά στόν περικαλλῆ καί ὑπέρλαμπρο αὐτό ναό τῶν πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων Παύλου καί Πέτρου.
Τούς ἑορτασμούς μας ὅμως λαμπρύνει, ἀδελφοί μου, μέ τή σεπτή παρουσία της καί μία ἀπό τίς νεώτερες ὁσιακές μορφές τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁσία Μεθοδία ἡ ἐν Κιμώλῳ, τῆς ὁποίας τήν ἱερά καί θαυματουργή κάρα μετέφερε κατόπιν ἀδείας καί εὐλογίας τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σύρου, Τήνου καί Κιμώλου κυρίου Δωροθέου, ὁ ἀρχιερατικός ἐπίτροπος Κιμώλου π. Δημήτριος Βεντούρης καί τήν ὁποία ἐπίσης ὑποδεχθήκαμε πρό ὀλίγου.
Ἐκφράζοντας τή βαθυτάτη εὐγνωμοσύνη μας πρός τούς Σεβασμιωτάτου ἀδελφούς Μητροπολίτες Καστορίας καί Σύρου καί τούς μεταφέραντας τά ἱερά αὐτά κειμήλια κληρικούς γιά τή μεγάλη εὐλογία τήν ὁποία ἐπεδαψίλευσαν στήν πόλη καί τήν Ἱερά Μητρόπολή μας, ἐκφράζουμε καί τήν ὁλοκάρδιο εὐχαριστία μας πρός τόν ἄρτι ἐκλεγέντα Μητροπολίτη Ἄρτης κύριο Καλλίνικο καί τόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Σαλώνων κύριο Ἀντώνιο, προσφιλεῖς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι μέ πολλή ἀγάπη καί καλωσύνη δέχθηκαν τήν πρόσκληση τῆς ἐλαχιστότητός μου καί ἦρθαν στήν πόλη μας γιά νά τιμήσουν καί αὐτοί μέ τήν παρουσία τους καί νά λαμπρύνουν μέ τή συμμετοχή τους στίς ἱερές Ἀκολουθίες τήν ἑορτή τῶν Ἐλευθερίων τῆς πόλεώς μας καί τήν ἑορτή πάντων τῶν ἐν Βεροίᾳ καί ἐν τῇ Μητροπόλει μας ἁγίων.
Ἀδελφοί μου, ἡ φετινή ἐπέτειος τῶν Ἐλευθερίων τῆς Βεροίας ἔχει μία ἰδιαίτερη αἴγλη καί μία ἰδιαίτερη σημασία. Διότι εἶναι ἡ πρώτη φορά πού πανηγυρίζουμε αὐτή τήν ἐξόχως σημαντική γιά τήν πόλη μας ἡμέρα στόν ἀνακαινισμένο μετά ἀπό πολλούς κόπους καί προσπάθειες πολλῶν ἐτῶν παλαιό Μητροπολιτικό ναό τῆς Βεροίας, ὁ ὁποῖος μέ τήν ἀποκατάσταση καί τόν ἐγκαινιασμό του πανηγυρίζει σήμερα καί τά δικά του Ἐλευθέρια.
Γι᾽αὐτό καί ἐμεῖς στρέφουμε σήμερα τά βλέμματα τῆς ψυχῆς μας πρός τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Φανερωμένης, στρέφουμε τά βλέμματά μας καί πρός τό ἱερό λείψανο τῆς πιστῆς θεραπαινίδος της, τῆς ὁσίας Μεθοδίας τῆς ἐν Κιμώλῳ, καί εὐχαριστοῦμε τόν πανοικτίρμονα Θεό γιά τή διπλή αὐτή εὐλογία πού ἀπολαμβάνουμε.
Γιατί εἶναι δῶρο καί εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἡ παρουσία ἱστορικῶν καί θαυματουργῶν ἱερῶν εἰκόνων ἀνάμεσά μας. Εἶναι δῶρο καί εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἡ διατήρηση καί ἡ παρουσία τῶν τιμίων καί χαριτοβρύτων λειψάνων τῶν ἁγίων μας μέσα στήν Ἐκκλησία μας. Εἶναι δῶρα πολύτιμα καί εὐλογίες οὐράνιες ὄχι μόνο γιατί μᾶς μεταφέρουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί πλουτίζουν μέ τά θαύματά τους τή ζωή μας, ἀλλά καί γιατί ἀνανεώνουν τόν σύνδεσμό μας μέ τήν ἱστορία καί τίς παραδόσεις τοῦ εὐσεβοῦς μας Γένους.
Καί δέν πρέπει ποτέ νά ξεχνοῦμε ὅτι ἐάν κάτι κράτησε ζωντανή τή φλόγα τῆς ἐλευθερίας στήν ψυχή τῶν πατέρων μας, ἐάν κάτι τούς ἔκανε νά μήν ξεχάσουν ποιοί ἦταν, τί γλῶσσα μιλοῦσαν καί τί πίστευαν, ὥστε νά μή χάσουν τήν ἐθνική τους συνείδηση καί τήν ἐθνική ταυτότητα, καί νά ἔχουν τό θάρρος νά ἀγωνίζονται πάντοτε γιά τήν ἐλευθερία τους, ἄοπλοι αὐτοί ἀπέναντι σέ ἕναν πανίσχυρο κατακτητή, ἦταν τά ἱερά κειμήλια τῆς πίστεώς μας, ἦταν οἱ θαυματουργές εἰκόνες τῆς Παναγίας μας, ἐνώπιον τῶν ὁποίων ἀπηύθυναν καθημερινά τήν ἱκεσία πού ἀπευθύναμε καί ἐμεῖς ἀπόψε λέγοντας: «σῶν οἰκετῶν παρακλήσεις δέχου, Πανάμωμε». Ἦταν τά ἱερά λείψανα τῶν ἁγίων μας στά ὁποῖα κατέφευγαν καί ἐπικαλοῦντο καί λάμβαναν ἐνίσχυση καί χάρη. Ἦταν ἡ παρουσία τῶν ἁγίων πού τούς αἰσθανόταν ὡς προστάτες τους καί ἀντλοῦσαν ἀπό τό δικό τους μαρτύριο, ἀπό τή δική τους ἀσκητική ζωή, ἀπό τόν δικό τους ἀγώνα ἐναντίον τοῦ ἀντικειμένου, δύναμη γιά νά ἀγωνίζονται καί αὐτοί ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος.
Γι᾽ αὐτό προσκυνώντας καί ἀσπαζόμενοι καί ἐμεῖς σήμερα τήν ἱερή εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Φανερωμένης καί τή σεπτή καί χαριτόβρυτη κάρα τῆς ὁσίας Μεθοδίας τῆς ἐν Κιμώλῳ, ἄς εὐχαριστήσουμε τόν Θεό γιά τήν ἐλευθερία πού μᾶς χάρισε καί γιά τίς οὐράνιες εὐλογίες πού μᾶς παρέσχε, καί ἄς ἐπαναλάβουμε πρός τήν Παναγία μας τήν ἱκεσία τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου: «σῶν οἰκετῶν παρακλήσεις δέχου, Πανάμωμε», διά πρεσβειῶν τῆς ὁσίας Μητρός ἡμῶν Μεθοδίας τῆς ἐν Κιμώλῳ καί πάντων τῶν ἐν Βεροίᾳ ἁγίων, καί φύλαττε τήν πόλη μας καί τήν πατρίδα μας πάντοτε ἐλεύθερη ἀπό παντός ἐχθροῦ καί παντός κινδύνου.
Η ομιλία του Μητροπολίτου Βεροίας κ. Παντελεήμονος στη Θ. Λειτουργία:
«Ἡμέρα χαρμόσυνος καί εὐφροσύνης ἀνάπλεως» ἡ σημερινή ἐπέτειος τῶν Ἐλευθερίων τῆς πόλεώς μας. Ἡμέρα λαμπρᾶς πανηγύρεως, διότι ἑκατόν τέσσερα χρόνια μετά τή μεγάλη ἐκείνη ἡμέρα κατά τήν ὁποία ὁ ἑλληνικός στρατός εἰσῆλθε θριαμβευτής καί ἐλευθερωτής, ἀξιούμεθα νά πανηγυρίζουμε τήν ἀπελευθέρωση τῆς πόλεώς μας στόν πρόσφατα ἀποκατασταθέντα καί ἀνακαινισθέντα παλαιό ἱερό Μητροπολιτικό ναό τῶν πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων Παύλου καί Πέτρου καί νά ἀναπέμπουμε ὕμνο αἰνέσεως καί εὐχαριστίας πρός τόν ἐλευθερώσαντα ἡμᾶς Κύριο.
Ἑκατόν τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Βεροίας ἀπό τόν βαρύ ζυγό τῆς μακραίωνης σκλαβιᾶς. Ἑκατόν τέσσερα χρόνια ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη κατά τήν ὁποία οἱ καμπάνες τῶν ἐκκλησιῶν ἤχησαν πανηγυρικά γιά νά ἀναγγείλουν τό θαῦμα. Ἑκατόν τέσσερα χρόνια ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη κατά τήν ὁποία τά δάκρυα τῆς ὀδύνης καί τῆς θλίψεως γιά τίς συμφορές καί τά βάσανα πού ὑπέμεναν ἐπί πεντακόσια περίπου χρόνια, ὑπόδουλοι οἱ Ἕλληνες ἑνός σκληροῦ καί ἀδυσώπητου ἀλλόθρησκου δυνάστη, μετεβλήθησαν σέ δάκρυα χαρᾶς καί εὐχαριστίας πρός τόν Θεό· τά δάκρυα τῆς ἱκεσίας πρός τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου καί τούς ἁγίους νά μεσιτεύσουν στόν Θεό γιά νά χαρίσει ἐπιτέλους τή νίκη στούς Ἕλληνες καί τήν ἐλευθερία στή Βέροια μετετράπησαν σέ δάκρυα εὐγνωμοσύνης πρός τούς οὐράνιους προστάτες τους.
Ἑκατόν τέσσερα χρόνια ἔχουν περάσει ἀπό τήν ἡμέρα τῶν Ἐλευθερίων τῆς Βεροίας καί ὁ νοῦς μας γυρίζει πίσω καί ξεφυλλίζει τίς αἱματοβαμμένες σελίδες τῆς ἱστορίας. Γυρίζει καί σταματᾶ στίς ἡμέρες τῆς μεγάλης καταστροφῆς, τῆς μεγάλης συμφορᾶς, ὅταν οἱ κατακτητές μπῆκαν στήν πόλη, μπῆκαν στόν ἱερό αὐτό ναό καί μέ ἄγριες διαθέσεις ἔσυραν ἔξω τόν Μητροπολίτη Βεροίας Ἀρσένιο πού λειτουργοῦσε ἐκείνη τήν ὥρα καί τόν ὁδήγησαν στό μαρτύριο, στόν πλάτανο πού σώζεται ἀκόμη ἔξω ἀπό τόν ναό.
Γυρίζει καί σταματᾶ ὁ νοῦς στόν πρῶτο μάρτυρα μιᾶς περιόδου πού προσέφερε τόσους μάρτυρες στήν Ἐκκλησία καί τόσους ἥρωες στήν πατρίδα. Γυρίζει καί ἀτενίζει τούς ποταμούς τῶν αἱμάτων πού πότισαν τό δένδρο τῆς ἐλευθερίας.
Γυρίζει καί ψηλαφᾶ τά δάκρυα ἐκείνων πού μυστικά καί σιωπηλά προσευχόταν νύκτα καί ἡμέρα στήν Παναγία καί τούς ἁγίους νά κάνουν τό θαῦμα τους γιά νά ἐλευθερωθεῖ ἡ πατρίδα.
Γυρίζει καί σταματᾶ σέ ἐκείνους πού ἀγωνίσθηκαν παίρνοντας τά ὅπλα ἐναντίον τῶν κατακτητῶν καί ἐπαναστατώντας μαζί μέ τούς ἄλλους Ἕλληνες στόν μεγάλο ξεσηκωμό τοῦ Γένους.
Πόσοι ἀγῶνες, πόσα αἵματα, πόσα δάκρυα, πόσες ἱκεσίες γιά νά ἔρθει τό ποθούμενο, γιά νά ἔρθει ἡ ἐλευθερία πού προσδοκοῦσαν, γιά νά σταματήσει νά ξημερώνει ἡ ἡμέρα σκοτεινή καί θλιβερή, καί νά ἀνατείλει ἐκείνη ἡμέρα πού ἀργοῦσε καί συνέχιζε νά σκιάζει τά πάντα ἡ σκλαβιά.
Καί ἡ ἡμέρα αὐτή ἀρχίζει νά ἀχνοφέγγει, ὅταν φθάνουν ἐκεῖνοι οἱ τολμηροί καί γενναῖοι ἐθελοντές, ἀξιωματικοί τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ, μέ τή λαχτάρα καί τή θέληση νά ἐλευθερώσουν τήν ὑπόδουλη Μακεδονία μας. Παῦλος Μελᾶς, Κωνσταντίνος Μαζαράκης-Αἰνιάν, Ἀθανάσιος Σουλιώτης-Νικολαΐδης, Νικόλαος Ρόκας καί τόσοι ἄλλοι, ἐγκαταλείπουν τήν ἄνεση τοῦ ἐλεύθερου Ἑλληνικοῦ κράτους, ἀλλάζουν τά ὀνόματά τους κι ἔρχονται ἐδῶ νά ἀγωνισθοῦν γιά νά ἀπελευθερώσουν τούς ἀδελφούς τους ἀπό τόν τουρκικό ζυγό.
Ὡς καπετάν Ἀκρίτας, καπετάν Μιχάλης Ματαπάς, καπετάν Κολιός, καπετάν Κόρακας, καπετάν Τέλλος Ἄγρας προσπαθοῦν οἱ Ἕλληνες ἀξιωματικοί νά συντονίσουν μέ τή βοήθεια τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ, τῶν ἐπισκόπων καί τῶν δασκάλων τῆς περιοχῆς τόν ἀγώνα κατά τῶν Τούρκων ἀλλά καί κατά τῶν Βουλγάρων πού ἐποφθαλμιοῦν τή γῆ τῆς Μακεδονίας.
Ἀγωνίζονται, πολεμοῦν, θυσιάζουν τή ζωή τους γιά τήν ἐλευθερία αὐτοῦ τοῦ τόπου, χωρίς νά ὑπολογίζουν τίποτε.
Τί καί ἄν οἱ ἱστορικές συγκυρίες καί ἡ ἐπανάσταση τῶν Νεοτούρκων δέν ἀφήνει τό περιθώριο νά νικήσουν καί νά ἐλευθερώσουν τή Μακεδονία; Ἡ θυσία τους ἀποτέλεσε τόν σπόρο πού θά βλαστήσει στά ἑπόμενα χρόνια τήν ἐλευθερία. Τά αἵματά τους πού πότισαν αὐτή τή μαρτυρική γῆ καί τά σώματά τους πού τάφηκαν στή γῆ πού ἀγάπησαν καί γιά τήν ὁποία ἀγωνίσθηκαν πλούτισαν τόν τόπο αὐτό καί ἄφησαν τά ἴχνη τους στίς ψυχές ὅλων τῶν Μακεδόνων.
Νά γιατί, ἑορτάζοντας σήμερα τά Ἐλευθέρια τῆς πόλεώς μας καί ξεφυλλίζοντας τίς σελίδες τῆς ἱστορίας της δέν μποροῦμε παρά νά σταματήσουμε καί σ᾽ αὐτή τήν ἔνδοξη σελίδα τοῦ Μακεδονικοῦ ἀγῶνος καί νά γονατίσουμε εὐλαβικά ἐνώπιον τῶν ἀγωνιστῶν καί τῶν ἡρώων τῆς ἐλευθερίας μας, πού θυσιάσθηκαν γιά νά γίνει πιό χειροπιαστό τό ὄνειρο τῆς ἐλευθερίας καί νά μήν ἀργήσει νά ἔρθει ἡ χαρμόσυνη ἡμέρα της.
Ἦταν ἡ 16η Ὀκτωβρίου τοῦ 1912, ὅταν «ἀπό βαθέος ὄρθρου», ὅπως γράφει ὁ Ἀναστάσιος Χριστοδούλου, «ἡ Βέροια εἶναι ἐπί ποδός, πρός ὑποδοχήν τῶν ἐλευθερωτῶν μας. Μετ᾽ ἀνεκλαλήτου χαρᾶς ἀντικρίζομεν τούς εὐσταλεῖς Τσολιάδες χοροπηδῶντας στίς πλαγές τῶν γύρωθεν λόφων. … Καί οἱ Βεροιεῖς πού 476 χρόνια σκλαβωμένοι ὑπέστησαν τά πάνδεινα, δοξολογοῦντες τόν Θεόν, «Χριστός Ἀνέστη» ἀναφωνοῦν …
Ὁ Μητροπολίτης μας Καλλίνικος Δεληκάνης», συνεχίζει ὁ Χριστοδούλου, «… δακρύων παραδίδει τήν πόλιν τοῦ Ἀντωνίου εἰς τόν πρῶτον εἰσελθόντα ἔφιππον λοχαγόν τοῦ Πυροβολικοῦ Μάνον. Ἀκολουθεῖ ἡ θριαμβευτική εἴσοδος τοῦ Στρατοῦ μας. Στρατιῶται καί πολῖται ἀλληλοασπάζονται καί ἀλληλοεναγκαλίζονται … Πολλοί γέροντες πού ηὔχοντο νά ζήσουν ἕως ὅτου ἰδοῦν τό Ρωμαίικο, κλαίοντες ἤδη ἀπό συγκίνησιν καί χαράν, ἀτενίζουν πρός τόν οὐρανόν ψελλίζοντες «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον σου Δέσποτα· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τήν σημαίαν τοῦ Σταυροῦ».
Οἱ Βεροιῶτες πανηγυρίζουν. Ἡ προσδοκία τόσων αἰώνων καί τόσων γενεῶν γίνεται πραγματικότητα στίς ἡμέρες τους, χάρη στή θυσία καί στήν προσφορά χιλιάδων ἀνθρώπων, ἀνδρῶν καί γυναικῶν, πού ἀγωνίσθηκαν ὁ καθένας μέ τόν δικό του τρόπο καί τά δικά του μέσα γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας, γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Βεροίας, γιά νά κτυπήσουν καί πάλι χαρμόσυνα οἱ καμπάνες τῶν ναῶν, γιά νά βγοῦν ἀπό τά σεντούκια καί νά ὑψωθοῦν καί πάλι τά λάβαρα καί οἱ σημαῖες μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ στά παράθυρα τῶν σπιτιῶν, γιά νά πνεύσει καί πάλι ὁ ἄνεμος τῆς ἐλευθερίας στήν πόλη μας, γιά νά μπορεῖ ὁ καθένας χωρίς φόβο νά μιλᾶ καί νά διδάσκεται τή γλώσσα τῶν πατέρων του, νά μαθαίνει τήν ἱστορία τοῦ Γένους του, νά προσεύχεται στόν Θεό καί νά ἀνάβει τό κανδήλι τῆς εὐλαβείας μπροστά στίς εἰκόνες τῶν ἁγίων.
Αὐτή τή μεγάλη ἡμέρα τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Βεροίας ἑορτάζουμε καί ἐμεῖς σήμερα πανηγυρικά στόν περίκλυτο παλαιό Μητροπολιτικό ναό τῆς πόλεώς μας, τιμώντας τή θυσία ὅλων ἐκείνων πού ἔπεσαν στά πεδία τῶν μαχῶν, πού πρόσφεραν τό αἷμα τους καί τήν ψυχή τους γιά τήν ἐλευθερία αὐτοῦ τοῦ μαρτυρικοῦ καί ἁγιασμένου τόπου, πού διώχθηκαν καί μαρτύρησαν γιά νά μήν ἀλλοιωθεῖ ἡ ἐθνική συνείδηση τῶν Ἑλλήνων Μακεδόνων ἀπό τήν ξένη προπαγάνδα καί νά μήν διαρραγεῖ ὁ σύνδεσμός τους μέ τή Μητέρα Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο.
Εὐγνώμονες πρός ὅλους ἐκείνους πού ἀγωνίσθηκαν καί θυσιάσθηκαν γιά τήν ἐλευθερία μας, εὐγνώμονες καί πρός τόν Θεό πού μᾶς ἀξίωσε νά ζήσουμε καί πάλι ἐλεύθεροι ἀπό τόν ξένο δυνάστη, μνημονεύουμε τή γενναιότητα καί τήν πίστη τῶν ἀγωνιστῶν τῆς ἐλευθερίας. Γιατί χωρίς γενναιότητα καί χωρίς πίστη τίποτε δέν μπορεῖ νά ἐπιτύχει ὁ ἄνθρωπος. Καί αὐτοί τά διέθεταν καί τά δύο. Δέν ὑπολόγισαν τήν ὑπεροπλία τοῦ ἐχθροῦ. Δέν ὑπολόγισαν τά δόλια μέσα του. Δέν ὑπολόγισαν τήν ἄδικη ὑποστήριξη τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου, ἀλλά ἔχοντας πίστη στόν Θεό καί τή βεβαιότητα ὅτι «οὗτοι ἐν ἅρμασιν καί οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δέ ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα» ἀγωνίσθηκαν, θέτοντας τό κοινό καλό καί τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος ὑπεράνω τοῦ προσωπικοῦ τους συμφέροντος, ὑπεράνω καί αὐτῆς ἀκόμη τῆς ζωῆς τους. Ἀγωνίσθηκαν «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία».
Ἄς μήν τό ξεχνοῦμε αὐτό, ἰδιαίτερα σήμερα, ἄν θέλουμε νά εἴμαστε συνεπεῖς ἔναντι τῶν προγόνων μας καί ἄξιοι τῆς θυσίας τους γιά τήν ἐλευθερία τῆς Μακεδονίας μας καί τῆς Ἑλλάδος.
Ἄς μήν τό ξεχνοῦμε αὐτό καί ἄς μήν προσπαθοῦμε νά βγάλουμε ἀπό τή ζωή μας καί τή ζωή τοῦ Ἔθνους μας τόν Χριστό, τήν Ἐκκλησία, τήν πίστη μας, γιατί ἔτσι νοθεύουμε τόν ἀγώνα τῶν πατέρων μας καί καταχρώμεθα τῆς θυσίας τους.
Ἔχουμε εὐθύνη καί χρέος νά συνεχίσουμε τήν παράδοση τῶν προγόνων μας, γιατί μόνο ἔτσι ἔχει νόημα ὁ ἑορτασμός τῶν Ἐλευθερίων, γιατί μόνο ἔτσι ἔχει περιεχόμενο καί ἀντίκρισμα ἡ εὐγνωμοσύνη πού τούς ἐκφράζουμε, γιατί μόνο ἔτσι θά μπορέσουμε νά συνεχίσουμε σ᾽ αὐτόν τόν τόπο, τόν ἡρωικό καί αἱματοβαμμένο, νά ζοῦμε πραγματικά ἐλεύθεροι καί ἄξιοι τῆς ἐλευθερίας τήν ὁποία οἱ πατέρες μας πότισαν μέ τό αἷμα τους.
Εὔχομαι διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ εἰκόνα τῆς ὁποίας ἦλθε γιά νά συνεορτάσει μαζί μας τά Ἐλευθέρια τῆς πόλεώς μας, καί τῆς ὁσίας Μεθοδίας τῆς ἐν Κιμώλῳ, τῆς ὁποίας ἡ τιμία κάρα εὑρίσκεται ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν, καί διά τῶν εὐχῶν τοῦ Σεβασμιωτάτου νεοεκλεγέντος Μητροπολίτου Ἄρτης κυρίου Καλλινίκου καί τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Σαλώνων κυρίου Ἀντωνίου, οἱ ὁποῖοι λαμπρύνουν μέ τήν παρουσία τους τόν πανηγυρικό ἑορτασμό τῶν Ἐλευθερίων μας, καί πρός τούς ὁποίους ἐκφράζω τήν εὐγνωμοσύνη μου, ὁ Θεός νά σκέπει καί νά φυλάττει τήν πόλη μας καί τήν πατρίδα μας πάντοτε ἐλεύθερη γιά νά τόν τιμοῦμε καί νά τόν λατρεύουμε ὀρθοδόξως.
