1ον: Οι δαπάνες του Τακτικού Προϋπολογισμού να είναι μειωμένες περίπου κατά 2,4 δις ευρώ έναντι του στόχου, όση είναι περίπου και η υπέρβαση του πρωτογενούς αποτελέσματος. Αυτή η υστέρηση παραμένει σχεδόν σταθερή από τον προηγούμενο μήνα, παρά την μερική εκταμίευση της δόσης.
Απόδειξη ότι δεν έχουν ακόμη, με ευθύνη της Κυβέρνησης, μεταφερθεί πόροι στην πραγματική οικονομία. Ενώ η Κυβέρνηση συνεχίζει και διευρύνει την εσωτερική στάση πληρωμών, αφού οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου υπερβαίνουν τα 7,2 δις ευρώ, αυξημένες κατά 88% από το τέλος του 2014. Γεγονός που έχει οδηγήσει σε ασφυξία την πραγματική οικονομία.
2ον: Αν συνυπολογιστεί και η συγκράτηση των δαπανών του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (-35% από το στόχο), η στερούμενη ρευστότητα από την οικονομία αγγίζει τα 3,3 δις ευρώ, όσο είναι και το πρωτογενές πλεόνασμα.
Με λίγα λόγια, προκειμένου η Κυβέρνηση να δείξει ότι επιτυγχάνει τους δημοσιονομικούς της στόχους, εφαρμόζει, μέχρι σήμερα, στο σκέλος των δαπανών, έναν οριζόντιο και αυτόματο «κόφτη».
3ον: Και φυσικά, η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών έχει εξαντληθεί. Ενδεικτικά, οι ληξιπρόθεσμες φορολογικές οφειλές τους αυξήθηκαν κατά περίπου 6 δις ευρώ το πρώτο εξάμηνο του έτους και αγγίζουν, συνολικά, τα 90 δις ευρώ. Και όλα αυτά, ενώ μόλις ολοκληρώθηκε η υποβολή των φορολογικών δηλώσεων και εκκρεμεί η αποστολή των εκκαθαριστικών του ΕΝΦΙΑ, σωρεύοντας τις υποχρεώσεις των πολιτών στους τελευταίους μήνες του έτους.
Είναι προφανές ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Απαιτείται άμεσα η εφαρμογή μιας διαφορετικού μείγματος συνεκτικής οικονομικής πολιτικής, προκειμένου η χώρα να βαδίσει πιο αποτελεσματικά προς τους στόχους της».
