∆ηλαδή αρκετούς µήνες πριν την καταληκτική ηµεροµηνία υποβολής των δηλώσεων. Τώρα, τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Το θέµα είναι, πρώτον, τι φταίει γι’ αυτή την καθυστέρηση και δεύτερον, ποιος ωφελείται απ’ αυτή την καθυστέρηση. Στο πρώτο η απάντηση είναι απλή. Φταίει ο τρόπος που είναι δοµηµένη η διοίκηση της χώρας, φταίει η έλλειψη προγραµµατισµού, η αναβλητικότητα των εµπλεκοµένων στο αντικείµενο, η σκέψη µήπως και το αποφύγουµε, φταίει η συνήθεια να γίνονται όλα την τελευταία στιγµή. Και στο δεύτερο, όµως, η απάντηση είναι εξίσου εύκολη. Όλοι όσοι παρακολουθούν αυτό το θέµα, ξέρουν πολύ καλά ότι ο µόνος που επωφελείται απ’ αυτή την καθυστέρηση και το συνωστισµό της τελευταίας στιγµής, είναι ο φορέας που εµπλέκεται στη διαδικασία της παραλαβής και υποβολής των δηλώσεων. Το «µεροκάµατο» απ’ αυτή την υπόθεση δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο. Να ληφθεί υπ’ όψη ότι πρόκειται για υπηρεσία που έχει εφευρεθεί και υφίσταται για χάρη του εµπνευστή της. Προσφέρεται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα και όχι µε τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, στην ουσία χρηµατοδοτεί ένα σαθρό σύστηµα. Ποιοι την πληρώνουν τη νύφη; Μα, φυσικά, οι αγρότες. Με καθυστερήσεις που ανατρέπουν κάθε προγραµµατισµό. Με λάθη που προκαλούν ανυπολόγιστη ζηµία. Με ένα αντίτιµο που υπερβαίνει κατά πολύ αυτό που θα κόστιζε στους υπόχρεους, αν κάθε αγρότης ή κάποιο µέλος της οικογένειάς του ή και κάποιος τεχνικός σύµβουλος, είχαν τη δυνατότητα να συντάσσουν και να υποβάλλουν ηλεκτρονικά αυτήν τη δήλωση, από τις αρχές του χρόνου. Τα κάνουµε δύσκολα και είναι κρίµα.
Γιάννης Πανάγος
