Βλέποντας αυτήν την φωτογραφία, αναπόλησα παλιές καλές ποδοσφαιρικές στιγμές. Τότε που η μπαλίτσα παιζόταν αλλιώς και από ποδοσφαιριστές που είχαν καρύδια στο σορτσάκι τους. Τι να πρωτοθυμηθώ; Τον τεράστιο Ηλία Ατματζίδη που μετά πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ, έπαιξε Εθνική Ελλάδος και έφτασε μέχρι το Μουντιάλ του 1994 στην Αμερική; Το ογκόλιθο πίσω στην άμυνα Μουρατίδη που στο ψηλό παιχνίδι τους έσβηνε όλους; Τον Μέσι της εποχής, τον μάστερ της κλειστής ντρίπλας που έπαιξε σε Εθνικό και Ολυμπιακό Ανδρέα Νινιάδη; Τον κίλλερ Νίκο Νταμπίζα που έπαιξε σε Ολυμπιακό και Νιούκαστλ; Τον παικταρά Παναγιώτη Καλφούτζο; Τον μαέστρο Κωνσταντίνο Τάνη; Τον Κωνταντίνο Πίκο μεγάλη παικτούρα και αυτός στα νιάτα του και το θηρίο μπροστά τον Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο; Μιλάμε για παικταράδες, όχι αστεία. Παίκτες που έβγαιναν στο χορτάρι και μασούσαν σίδερα. Αέρα ανέβαιναν τις κατηγορίες και έφτασαν μέχρι τη Β' Εθνική. Και αν θυμάμαι καλά, παρά λίγο να φτάσουν στα ημιτελικά του κυπέλλου Ελλάδος το 1992, όταν έχασαν το εισιτήριο από την Λάρισα στο 87 λεπτό με γκολ κεφαλιά του Προβίδα. Τι θυμήθηκα πάλι; Αξέχαστες εποχές! Και συνεχίζω να θυμάμαι. Ακριβόπουλος! Ωραίος παίκτης, πολύ τον γούσταρα! Είχε ένα αριστερό που μπουμπούνιζε έξω από την μεγάλη περιοχή. Τον άλλον τον εξτρέμ, νομίζω Τσιόρτα τον έλεγαν και εκείνος πολύ καλός ποδοσφαιριστής! Αμ, ο άλλος ο Τσουγγαρής αριστερό μπακ δεν παιρνούσε τίποτα από εκεί. Και να μην ξεχάσω τον τιτανομέγιστο Σέρβο τον Γιοβάνοβιτς. Κατά την γνώμη μου αυτός ο παίκτης αδικήθηκε στην καριέρα του. Έπρεπε να παίξει τουλάχιστον σε ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό ή Ολυμπιακό! Άφησε την δική του σφραγίδα στα γήπεδα της Βέροιας. Και έτσι για να γουστάρετε λιγάκι, πάρτε μάτι από ένα σπάνιο βίντεο από την Α.Ε.Π.:
