Χατζηκώστας: «Μόνος του, κανείς δεν μπορεί να σωθεί»

Οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες (σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, σε μια σειρά ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα, αλλά και σε πρωτοβάθμια σωματεία) έχουν μεγάλες ευθύνες, γιατί καλλιέργησαν την αναμονή, έδιναν διαβεβαιώσεις ότι λύθηκαν ή θα λυθούν τα ζητήματα με συναντήσεις «υψηλού επιπέδου», με κοινωνικούς διαλόγους. Το πιο βασικό όμως είναι πως έχουν συμφωνήσει με τις γενικότερες ανατροπές, με τη γραμμής... της ανταγωνιστικότητας. Αυτό δεν τους εμποδίζει να ρίχνουν το δηλητήριο της διαίρεσης, να κοροϊδεύουν τα μικρομεσαία στρώματα ότι μπορεί να εξαιρεθούν μέσα στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, χωρίς αγώνες και ανατροπές. Είναι λάθος, να πιστεύει κάποιος ότι ένας κλάδος μόνος του, μπορεί να πετύχει την εξαίρεσή του από τις σαρωτικές ανατροπές. Οι εργαζόμενοι σε κάθε κλάδο, τα λαϊκά στρώματα πρέπει να δυναμώσουμε, όλοι μαζί σε συμπόρευση, τον κοινό βηματισμό, τη συμμαχία των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από την ίδια πολιτική και με γραμμή πάλης ενάντια στη μεγαλοεργοδοσία και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά της. Η αύξηση των ορίων ηλικίας, οι μειώσεις των συντάξεων δεν είναι ελληνική καινοτομία. Είναι απόφαση των μονοπωλίων της ΕΕ, με βασική κατεύθυνση την παραπέρα συρρίκνωση των «δημόσιων» συστημάτων Ασφάλισης και Υγείας, με περιορισμό σε παροχές προνοιακού χαρακτήρα, με επέκταση και κυριαρχία των ιδιωτικών συστημάτων Ασφάλισης και Υγείας. Αυτήν την πολιτική υλοποιούν παλιές και νέες κυβερνήσεις στη χώρα μας και αντίστοιχο πρέπει να είναι και το μέτωπό μας απέναντί τους. Χρειάζεται η ανάπτυξη ενός συντονισμένου, μαζικού, ταξικού αγώνα, που θα εμποδίσει τα αντιλαϊκά μέτρα, θα απαιτήσει την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και θα διεκδικήσει αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες.Ο κάθε εργαζόμενος να πάρει θέση στον αγώνα! Η προετοιμασία των αγώνων, της 48ωρης γενικής απεργίας και πολύ περισσότερο η επιτυχία της είναι μια σοβαρή ταξική αναμέτρηση. Οι αγώνες, που δόθηκαν μέχρι τώρα, δυσκόλεψαν την κυβέρνηση, καθυστέρησαν την κατάθεση των μέτρων. Φάνηκε η δύναμη που έχει ο συντονισμένος αγώνας, η δυναμική που κρύβει η συμμαχία των εργαζομένων με τους αυτοαπασχολούμενος και τη φτωχομεσαία αγροτιά. Αυτήν την τεράστια δύναμη είναι ώρα να την δοκιμάσουμε ξανά! Η μαζική συμμετοχή στους αγώνες των επόμενων ημερών μπορεί να γίνει ορόσημο για τη συνέχεια. Τώρα και παρά τη δυσκολία που έχουν αυτές οι μέρες, πρέπει να δυναμώσει η συζήτηση στους κλάδους, στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία, στις γειτονιές για να ανέβει ο βαθμός ετοιμότητας και οργάνωσης, η ένταση και η κλιμάκωση των αγώνων.
Η ιστορία έχει διδάξει ότι τίποτα δεν χαρίζεται και πως χαμένος είναι ο αγώνας που δεν γίνεται!