Χειροτονία Διακόνου, χειροθεσίες και τιμητικές διακρίσεις την Κυριακή της Τυρινής στην Αλεξάνδρεια

Την Κυριακή της Τυρινής ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον μητροπολιτικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αλεξανδρείας. Κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας ο σεβασμιώτατος τέλεσε την εις Διάκονον χειροτονία του Θεοδώρου Σπανίδη ο οποίος είναι έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο σεβασμιώτατος χειροθέτησε σε πρωτοπρεσβύτερο... τον εφημέριο της ενορίας π. Ιωάννη Ταβλαντά και αμέσως μετά χειροθέτησε σε Αναγνώστες δύο ιερόπαιδες της ενορίας που επί σειρά ετών διακονούν το ιερό Βήμα, τους Ιωάννη Δημώκα και Χρήστο Καρανάσιο.

Ο προϊστάμενος του μητροπολιτικού Ναού αρχιμ. Διονύσιος Ανθόπουλος τίμησε, τέλος, τον αποχωρήσαντα πρωτοψάλτη κ. Χρήστο Χαλετζή που επί σειρά ετών κόσμησε το δεξιό αναλόγιο του Ναού. Στον αποχωρήσαντα πρωτοψάλτη τιμητική διάκριση επέδωσε και ο σεβασμιώτατος. Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του σεβασμιωτάτου:

«Ἀποθώμεθα οὖν τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός».
Τό φῶς καί τό σκότος ἀποτελοῦν μία συνηθισμένη ἀντίθεση στή ζωή μας. Ὄχι ὅμως μόνο στή φυ­σική καί ὑλική, ἀλλά καί στήν πνευματική. Ἡ ἔννοια τοῦ φωτός συμπίπτει μέ τόν Θεό, ὁ ὁποῖος εἶ­ναι τό φῶς τοῦ κόσμου, καί τό σκότος ταυτίζεται μέ τόν ἀντίδικο τοῦ Θεοῦ, τόν ἐκπεπτωκότα Ἑωσ­φό­ρο.
Σέ ἀντίθεση ὅμως μέ τό φυσικό φῶς πού ἐναλλάσσεται μέ τό σκο­τάδι καθημερινά, ὅσοι πι­στεύ­ουμε στόν Χριστό καί εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας του ἔχουμε τό χρέος ἀλλά καί τή δυνατότητα νά ζοῦμε μονίμως μέσα στό φῶς καί νά πε­ρι­πατοῦμε στή ζωή μας «ὡς τέκνα φωτός».
Ἔχουμε τή δυνατότητα, γιατί μέ τό βάπτισμά μας λάβαμε τό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί γίναμε τέκνα τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τέκνα τοῦ φωτός· καί ἔχουμε χρέος νά παραμεί­νου­με μέσα σέ αὐτό τό φῶς, μέσα στήν παρουσία τοῦ Θεοῦ σέ ὅλη μας τή ζωή, ἐργαζόμενοι τά ἔργα τοῦ φω­τός, τά ἔργα δηλαδή τῶν ἀρε­τῶν, καί διαδίδοντας τό φῶς τοῦ Χρι­στοῦ στούς ἀνθρώπους.
Βεβαίως ἡ ἀνθρώπινη φύση εἶναι ἀδύναμη καί ἐπιρρεπής πρός τήν ἁμαρτία καί τό κακό, πού ἀποτελεῖ φαινομενικά καί τόν εὔκολο δρό­μο στή ζωή μας· καί εἶναι ἐπιρ­ρε­πής, γιατί ἐκτός τῶν ἄλλων ὑφί­στα­ται καθημερινά τίς προσβο­λές τοῦ διαβόλου, ἀντιμετωπίζει τούς πειρασμούς καί τίς παγίδες πού στήνει προκει­μένου νά παρασύρει τόν ἄνθρωπο καί νά τόν μετα­ποι­ή­σει ἀπό τέκνο φω­τός σέ τέκνο σκό­τους.
Καί εἶναι, ἀλήθεια, ἀδελφοί μου, ὅτι συχνά ἐπιτυγχάνει τόν σκοπό του ὁ διάβολος καί μᾶς παρασύρει στό κακό, μᾶς παρασύρει στά ἔργα τοῦ σκό­τους, δηλαδή τῆς ἁμαρ­τί­ας, ἀπό τά ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς προ­τρέ­πει πάντοτε νά ἀπομα­κρυνθοῦμε καί νά τά ἐγκαταλεί­ψου­με.
Αὐτό μᾶς εἶπε σήμερα, στό ἀπο­στο­λικό ἀνάγνω­σμα, καί ὁ ἀπό­στο­­λος Παῦ­λος. «Ἀποθώμεθα τά ἔρ­γα τοῦ σκό­τους», μᾶς προέτρε­ψε. Ἄς ἀφή­σουμε, δηλαδή, κατά μέ­­ρ­ος τά ἔργα τοῦ σκότους, ὅλες ἐκεῖνες τίς πράξεις, τίς ἐνέργειες, τίς συνή­θει­ες, τίς σκέψεις καί τίς ἐπιθυμίες πού μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό.
Πῶς ὅμως μποροῦμε νά ἐγκα­τα­λεί­ψουμε τά ἔργα τοῦ σκότους; Τήν ἀπάντηση μᾶς τήν δίνει ὁ ἴδι­ος ὁ ἀπόστολος μέ τήν προτρο­πή του: «ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φω­­τός».
Ὁ Χριστός δέν μᾶς ἀφήνει μό­νους μας νά προσπαθοῦμε καί νά ἀγωνιζόμασθε κατά τοῦ σκό­τους, γιά νά φθάσουμε στό φῶς. Θέτει στή διάθεσή μας καί τά ὅπλα τοῦ φωτός, θέτει στή διάθεσή μας τή δική του δύναμη καί τή δική του χάρη, στήν ὁποία μποροῦμε νά ἔ­χου­με πρόσβαση μέσω τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας καί μέσω τῶν τρόπων καί τῶν μέσων πού ἐκείνη μᾶς συ­στή­νει. Μποροῦμε νά τήν ἔχου­με μέ­σω τῆς προσευχῆς καί τῆς συμ­με­τοχῆς μας στίς ἱερές ἀκο­λουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας. Μπο­ροῦμε νά τήν ἔχουμε μέσω τῶν ἱε­ρῶν μυ­στη­­ρίων καί τῆς εἰλικρι­νοῦς με­το­χῆς σέ αὐτά.
Καί ὅταν ἔχουμε ὡς ὅπλα τή χά­ρη καί τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, τότε θά μποροῦμε νά μένου­με μακριά ἀπό τά ἔργα τοῦ σκό­τους καί νά μεταποιοῦμε ὅλα μας τά ἔργα σέ ἔργα φωτός, ὥστε νά δο­ξάζεται καί δι᾽ αὐτῶν ὁ Θεός.
Αὐτή τή δύναμη καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ θά λάβεις καί σύ σήμερα ἐν­δυόμενος τόν πρῶτο βαθμό τῆς ἱε­ρωσύνης, τόν βαθμό τοῦ δια­κό­νου. Θά λάβεις τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία θά κατέλθει σέ λίγο γιά νά ὁλοκληρώσει καί νά ἐπισφραγίσει τό τελούμενο μυστήριο, ἀλλά καί γιά νά σέ ἐνισχύσει στόν νέο ἀγώ­να τόν ὁποῖο ἀπό σήμερα ἀναλαμ­βά­νεις ὡς διάκονος τῆς Ἐκκλη­σίας.
Καί ἐάν ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἱδρυ­τής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλη­σίας, καλεῖ σήμερα κάθε πιστό νά ἐνδυθεῖ τά ὅπλα τοῦ φωτός πού προ­ανέφερα, προ­κειμένου νά ἀ­γω­­νι­σθεῖ στό στάδιο τῶν ἀρετῶν πού ἀνοίγει ἀπό αὔ­ριο, ἐσένα σέ ἐν­δύει ὁ Χριστός σήμερα καί μέ ἐπι­­πλέον πνευματικά ὅπλα, ὅπλα φωτός. Καί αὐτά δέν εἶναι ἄλλα ἀπό τά ἄμφια τά ὁποῖα θά ἐνδυ­θεῖς σέ λίγο, τό στιχάριο, πού συμ­βο­λίζει τό φωτεινό ἔνδυμα τῶν ἀγ­­­γέλων, καί τό ὁράριο πού συμ­βολίζει τά φτερά τῶν ἀγγέλων, γιά νά ἵστασαι καί ἐσύ ὡς διά­κο­νος «εἰς τόπον τῶν ἁγίων ἀγγέ­λων», γιά νά διακονεῖς δηλαδή στό θυ­σια­στήριο, στό ὁποῖο ἐκεῖ­νοι «φόβῳ καί τρόμῳ» παρακύ­πτουν.
Αὐτά τά νέα σου ἐνδύματα, τό τί­μιο ράσο πού ἐνεδύθης πρό ὀλί­γου καί τά ἱερά ἄμφια πού θά περι­βλη­θεῖς στή συνέχεια, δέν εἶναι μόνο «ὅπλα φωτός» γιά σένα πού θά σέ βοηθήσουν νά ἀπομακρυνθεῖς ἀπό ὅ,τι γήινο καί ὑλικό σέ ἐμπόδιζε μέχρι τώρα νά ἀφοσιωθεῖς ἀπολύ­τως στόν Θεό, ἀλλά εἶναι καί αὐτά πού θά σοῦ θυμίζουν πάντοτε, ὅτι παρότι βρίσκεσαι μέσα στόν κό­σμο, παρότι ζεῖς καί κινεῖσαι μέ­σα σ᾽ αὐτόν, ἐσύ ὀφείλεις νά ἀ­γω­νί­ζεσαι γιά νά ζεῖς μακρυά ἀπό ὅ,τι συνδέεται μέ τόν κόσμο, δη­λα­δή ἀπό τούς ρύπους του καί τήν ἁ­μαρ­τία. Ὀφείλεις νά ἀγωνί­ζε­­σαι γιά νά ζεῖς μέ τήν καθα­ρό­τητα πού διακρίνει τούς ἁγίους ἀγγέλους. Νά διακρίνεσαι γιά τήν ὑπακοή σου, πού χαρακτηρίζει καί αὐτούς. Νά διακρίνεσαι γιά τήν εὐ­­­λάβειά σου καί τόν φόβο τοῦ Θε­οῦ, ὥστε νά διακονεῖς τόν Θεό καί τά ἱερά μυστήριά του «ἐν κα­θαρῷ τῷ μαρ­τυρίῳ τῆς συνειδή­σεως» καί νά πλη­ροφορεῖς τήν διακονία σου ἐν παντί γιά νά εὐ­α­ρεστεῖς στόν Θεό πού σέ ἀξιώ­νει σήμερα αὐτῆς τῆς μεγάλης τιμῆς.
Στή νέα σου αὐτή ζωή καί προ­σπά­θεια θά σέ συνο­δεύουμε μέ τίς εὐχές μας. Θά ἔχεις τή στήριξη καί συμπαράσταση τοῦ ἐπισκόπου σου, τῶν κληρικῶν πού συμπρο­σεύ­χο­νται σήμερα στή χειροτονία σου καί μέ τούς ὁποίους θά ἀνήκεις σέ λίγο στήν ἴδια πνευματική οἰκο­γέ­νεια, αὐτή τοῦ ἱεροῦ κλήρου τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τή συμπαράσταση τῆς εὐλαβοῦς συ­ζύγου σου, πού δέχθηκε νά ἐπω­μισθεῖ μαζί σου τήν εὐθύνη ἀλλά καί τήν τιμή τῆς ἱερωσύνης καί τῶν οἰκείων καί προσφιλῶν σου προ­σώπων.
Καί εὔχομαι πατρικά νά σέ ἀξιώ­σει ὁ Θεός νά ἀναδειχθεῖς ἱκανός διάκονός του καί νά εἶσαι διατη­ρή­σεις πάντοτε φωτεινό τό ἀγγε­λι­κό ἔνδυμα μέ τό ὁποῖο ἐνδύεσαι σήμερα.