για συνεργασία και της έλλειψης διάθεσης από την μεριά της Ευρωατλαντικής Συμμαχίας για άσκηση πίεσης και επιβολή κυρώσεων προς την τουρκική πλευρά. Και μόνο εάν αναλογιστούμε ότι στα τουρκικά παράλια βρίσκονται και αναμένουν την προώθησή τους μέσω Ελλάδας στην Ευρώπη τουλάχιστον 2.500.000 πρόσφυγες και μετανάστες, η ροή μετακίνησης των οποίων προς τα ελληνικά νησιά θα πάρει σταδιακά και όσο βελτιώνονται το επόμενο χρονικό διάστημα οι καιρικές συνθήκες χαρακτήρα χιονοστιβάδας, αρκεί για να αναδείξει τον τεράστιο εθνικό κίνδυνο μπροστά στον οποίο βρισκόμαστε, χωρίς φυσικά οι περισσότεροι από εμάς να έχουν έστω κατ’ ελάχιστο αντιληφθεί τις συνέπειες της κατάστασης που de facto διαμορφώνεται. Οι γειτονικές χώρες αλλά και οι ευρωπαίοι εταίροι μας όχι μόνο σφραγίζουν τα σύνορά τους, αλλά σκληραίνοντας την στάση τους εναντίον της Ελλάδας, αρνούνται εν τοις πράγμασι την παροχή πάσης φύσεως υποστήριξης προς αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος, αφήνοντας τη μνημονιακή και σε οικονομικό αδιέξοδο ευρισκόμενη Ελλάδα εντελώς μόνη της, με χαρακτηριστικά απούσα την πολυδιαφημιζόμενη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Φυσικά οι ευθύνες αποδίδονται στην Πατρίδα μας και ουδόλως στους εξ ανατολών γείτονές μας, που κανείς δεν τους καλεί να δώσουν μια πειστική εξήγηση πώς είναι δυνατόν να προωθούνται στην Ελλάδα Μαροκινοί, Αλγερινοί και λοιποί Αφρικανοί, που δεν προέρχονται φυσικά από την χειμαζόμενη Συρία, αλλά διευκολύνθηκαν, για να μη πω επιδοτήθηκαν, να ταξιδέψουν με τις τουρκικές αερογραμμές στην Κωνσταντινούπολη με ελάχιστο αντίτιμο εισιτηρίου. Με συνοπτικές διαδικασίες πλέον η Χώρα μας μετατρέπεται, κατόπιν εντολής άλλων, επιφανών οικονομικά, αλλά κατ’ επίφαση πολιτισμένων, σε έναν απέραντο χώρο αποθήκευσης ανεπιθύμητων. Οι «εταίροι» μας αδυνατώντας πλέον να αντιμετωπίσουν τις ορδές προσφύγων – μεταναστών που οι ίδιοι με την αλλοπρόσαλλη και τυχοδιωκτική πολλές φορές πολιτική τους δημιούργησαν και νιώθοντας την καυτή ανάσα του μεταναστευτικού μέσα στις πόλεις τους, που δεν είναι πλέον ασφαλείς και φιλόξενες, επέλεξαν να φορτώσουν αναγκαστικά και εκβιαστικά τη διαχείριση και φαινομενική λύση – αντιμετώπιση του προβλήματος στον οικονομικά αδύναμο, που λόγω της γεωγραφικής του θέσης έχει το θλιβερό προνόμιο να αποτελεί την πύλη εισόδου για την Ευρώπη. Πρόκειται για μια ξεκάθαρα αποικιοκρατικής λογικής προσέγγιση, που πολύ σύντομα και χωρίς τη δύναμη των όπλων θα οδηγήσει στην κατάληψη της Πατρίδας μας, μετατρέποντάς την σε μια πρώην χώρα και το Ελληνικό Έθνος σε μια μειονότητα που θα αισθάνεται τουλάχιστον άβολα στην πρώην πια Πατρίδα του, εισπράττοντας καθημερινά την εχθρότητα της νέας πλειοψηφίας. Και όλα αυτά σε μια χρονική συγκυρία που η Πατρίδα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη οικονομική – κοινωνική – ανθρωπιστική κρίση της μεταπολιτευτικής ιστορίας της, συνεπεία της οποίας έχει καταντήσει απόλυτα εξαρτώμενη για την ολιγόμηνη κάθε φορά επιβίωση της από τις χρηματικές δόσεις των κατ’ επίφαση εταίρων μας και κατά κυριολεξία δυναστών μας.
ΧΡΗΣΤΟΣ Α. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Σχολής Α.Π.Θ
