και του σκοταδισμού απέναντι στην ελευθερία και τη δημοκρατία. 22 Μαρτίου 2016, Βρυξέλλες, είναι η ώρα να δράσουμε. Όλοι μαζί.Είχα γράψει κατά καιρούς για την ανάγκη ενοποίησης της Ευρώπης, κυρίως για οικονομικούς λόγους, όπως είναι η ανάγκη για μια ενιαία κεντρική τράπεζα στα πρότυπα της FED, και ένας ολοκληρωμένος έλεγχος του νομίσματος ( φοβάμαι πως η ποσοτική χαλάρωση και το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων δεν αρκούν ). Σήμερα, μετά και τις τρομοκρατικές επιθέσεις σε Παρίσι και Βρυξέλλες, που μάτωσαν τον πολιτισμό μας και κόστισαν δεκάδες αθώες ζωές αυτή η συζήτηση είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, και μάλιστα πρέπει να ξεκινήσει και από διαφορετικά αφετηρία, για να συμπεριλάβει μελλοντικά κάθε σκέλος της ενοποίησης ( οικονομική, πολιτική, στρατιωτική).
Η αφετηρία είναι η κοινή μας ασφάλεια. Η αστυνομική ενοποίηση και η ενοποίηση κατά κάποιο τρόπο των πληροφοριών. Δε χωράει αμφιβολία, πως τα κενά ασφαλείας που οδήγησαν στο μακελειό των Βρυξελλών, οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στο χαοτικό δίκτυο των πολλών υπηρεσιών πληροφοριών κάθε κράτους, που μπλέκονται η μία με την άλλη καθώς αυτοί οι άνθρωποι περνούν από χώρα σε χώρα. Πώς θα ήταν τα πράγματα όμως σε μια ενιαία Ευρώπη, σε ένα κράτος, με ομοσπονδιακή αστυνομία και μία υπηρεσία πληροφοριών. Το θέμα της ασφάλειας είναι ένα δέντρο του 2016 για να δούμε το μελλοντικό δάσος. Και το μελλοντικό δάσος είναι η ανάγκη για τον κοινό δρόμο, που αφενός θα λύσει πολλά από τα προβλήματα που οφείλονται στην απίστευτη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, αφετέρου θα οδηγήσει την Ευρώπη σε μία νέα οντότητα, και ασφαλώς η μετοχή του τιτάνιου αυτού κράτους στην παγκόσμια οικονομία θα είναι από μόνη της μια καθημερινή IPO.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Θα είμαστε πολύ μικροί οικονομικά απέναντι στην Κίνα και τις ΗΠΑ, θα είμαστε πολύ αδύναμοι δημογραφικά απέναντι στις διψασμένες οικονομίες της Νοτιοανατολικής Ασίας, θα είμαστε πολύ εκτεθειμένοι στον κοινό κίνδυνο του εξτρεμισμού και της τυφλής τρομοκρατίας, θα είμαστε ανίκανοι να διαδραματίσουμε το ρόλο του κυρίαρχου παίκτη που είχαμε πάντα ως ήπειρος και θα εξελιχθούμε σε μια παραδοσιακή δύναμη που ξέπεσε, και που πλέον δεν θα είναι καλή ούτε για τις διακοπές των νέων κυρίαρχων αφού θα είναι και ανασφαλής. Πρέπει να προχωρήσουμε και να αλλάξουμε δομές σε μια Ήπειρο που φθίνει οικονομικά και κοινωνικά, αλλά και σε ένα μοντέλο ένωσης που είναι προβληματικό.
Η Ευρώπη πρέπει από όλες τις απόψεις να γίνει ομοσπονδία σαν αυτή των ΗΠΑ. Πρέπει να γίνει ένα κράτος. Αλλιώς κακά τα ψέματα θα αφανιστεί. Θα πρέπει να αποκτήσει κοινά σύνορα, ένα κοινό πανίσχυρο στρατό έτοιμο να την προστατεύσει ανά πάσα στιγμή, να αποκτήσει πραγματική νομισματική πολιτική, το δικό της δολάριο για να το πω απλά, και μια ενιαία κυβέρνηση που θα παίρνει γρήγορα αποφάσεις και θα λύνει αυτήν την απίστευτη γραφειοκρατία και βραδυκινησία που την κάνει τελείως αναποτελεσματική. Είναι η μόνη λύση για να είναι ισχυρή οικονομικά και να μπορεί να κάνει γρήγορα αλλαγές, αλλά και ο μόνος τρόπος να γίνει ένα πανίσχυρο κράτος εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρωπαίων ικανό να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε εχθρό από τα ανατολικά. Ο τρόπος που λειτουργεί σήμερα η ένωση είναι καταστροφικός και ή θα αλλάξει ή είναι καταδικασμένη να διαλυθεί. Η ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης θα φέρει πολλά θετικά τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και γεωστρατηγικό σε μια εποχή που θα αντιμετωπίσουμε τεράστιες προκλήσεις.
Οι αποφάσεις είναι μεγάλες και χρειάζονται μεγάλους ηγέτες οι οποίοι θα αψηφήσουν το πολιτικό κόστος γιατί σε πολλούς δε θα αρέσουν οι αλλαγές, πιθανόν θα χάσουν την τοπική τους επιρροή, αλλά αργότερα, ίσως καταλάβουν ότι είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσουμε. Είμαστε πολλά μικρά και ανίσχυρα κράτη αλλά αν ενωθούμε θα γίνουμε ένα τεράστιο και πανίσχυρο οικοδόμημα ικανό να προστατεύσει τους ανθρώπους του, τις αξίες του, την κουλτούρα του, τον πολιτισμό του, το δικαίωμα να αντιδρά, τη δημοκρατία του, τις ανοιχτές κοινωνίες του, οι οποίες θα μπορέσουν να παραμείνουν ανοιχτές μόνο κάτω από μια Ευρωπαϊκή σημαία που θα πιστεύουμε, θα μας εκφράζει και θα θαυμάζουμε. Έχουμε περισσότερα κοινά από όσα μας χωρίζουν και μόνο ενωμένοι θα σταθούμε. Είναι η πιο μεγάλη πρόκληση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, διαφορετικά διαλύστε ησύχως την Ένωση, γιατί σε αυτήν τη μορφή είναι πλήρων αποδυναμωμένη και καταδικασμένη.
