Κατά το διήμερο 24 και 25 Μαρτίου εορτάστηκε με λαμπρότητα η εορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου και η Εθνική μας εορτή επι τη ενάρξει της Επαναστάσεως του 1821. Την Πέμπτη 24 Μαρτίου το απόγευμα ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας στη Νάουσα. Το βράδυ της ίδιας ημέρας η Ιερά Μητρόπολις διοργάνωσε...
εκδήλωση για τη διπλή εορτή στο Παύλειο Πολιτιστικό Κέντρο Βεροίας με ομιλητή τον Αρχιμανδρίτη π. Μελέτιο Κουράκλη, στρατιωτικό ιερέα ΓΕΣ, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «με όπλο το σταυρό στα πεδία των μαχών»
αναφερόμενος στην προσφορά του κλήρου στους αγώνες του Έθνους. Την εκδήλωση πλαισίωσαν καλλιτεχνικά η Χορωδία Ενηλίκων του Ωδείου της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας.
Υπό τη διεύθυνση του κ. Γεωργίου Ορδουλίδη και οι Παιδικές Χορωδίες της Ιεράς Μητροπόλεως και της Σχολικής Χορωδίας Βέροιας υπό τη διεύθυνση της κ. Ελένης Αναγνώστου.
Την εκδήλωση παρουσίασε με επιτυχία ο αρχιμ. Σωφρόνιος Φάκας. Ανήμερα της εορτής ο σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας και στη συνέχεια τέλεσε την καθιερωμένη Δοξολογία με τη συμμετοχή των τοπικών Αρχών.
Την Κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Αν. Υπουργός Γεωργικής Ανάπτυξης κ. Μάρκος Μπόλαρης. Μετά τη Δοξολογία ακολούθησε τρισάγιο πεσόντων στο Ηρώο της πόλης και μαθητική και στρατιωτική παρέλαση.
Η ομιλία του σεβασμιωτάτου στον Ι. Ναό Αγίου Αντωνίου:
«Τῆς Εὔας νῦν δι᾽ ἐμοῦ καταργείσθω κατάκριμα, ἀποδότω δι᾽ ἐμοῦ τό ὀφείλημα σήμερα, δι᾽ἐμοῦ τό χρέος τό ἀρχαῖον δοθήτω πληρέστατον». Μέ αὐτούς τούς λόγους παρουσιάζει, ἀδελφοί μου, ὁ ποιητής τοῦ κανόνος τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, τήν Παναγία Παρθένο νά ἀπαντᾶ στό οὐράνιο μήνυμα τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ. Μέ αὐτούς τούς λόγους τήν παρουσιάζει νά ἀποδέχεται τήν ἐπιλογή τοῦ Θεοῦ νά γίνει συνεργός του στό σχέδιο τῆς ἀνθρωπίνης σωτηρίας καί ἀπολυτρώσεως. Μέ αὐτούς τούς λόγους ὁ κύκλος τῆς πτώσεως καί τῆς ἐξορίας τῶν πρωτοπλάστων ἀπό τόν παράδεισο τῆς Ἐδέμ κλείνει, καί ἀνοίγει καί πάλι «ἡ θύρα ἡ κεκλεισμένη» γιά τούς ἀνθρώπους.
Μέ αὐτούς τούς λόγους ὁ κύκλος τῆς παρακοῆς παίρνει τέλος, καί ἡ ὑπακοή τῆς Παναγίας Παρθένου γίνεται ἡ ἀρχή τῆς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ γιά τόν κόσμο. Μέ τή δική της ὑπακοή ἡ ταπεινή Κόρη τῆς Ναζαρέτ ἀναπληροῖ τό χρέος τῆς ἀνυπακοῆς πού δημιούργησαν ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα καί ὑπῆρξε ἡ ἀφορμή τῆς τιμωρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ἡ ὡραιότητα τῶν δικῶν της ἀρετῶν καλύπτει τήν ἀσχήμια τῶν ἁμαρτιῶν τῶν ἀνθρώπων καί ἡκαθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός της τούς ρύπους τῶν παθῶν τους.
Καί ἐάν, ἀδελφοί μου, οἱ πρωτόπλαστοι μέ τήν παράβαση τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ μᾶς στέρησαν τήν ἀθανασία καί γέμισαν μέ πόνους καί ὀδύνες τή ζωή μας, ἡ Παναγία μέ τήν ὑποταγή ἔφερε στόν κόσμο τόν αἴτιο τῆς χαρᾶς καί τῆς αἰωνίου ζωῆς, τόν Χριστό. Ἐάν οἱ πρωτόπλαστοι ἄφησαν τόν ἑαυτό τους νά παρασυρθεῖ ἀπό τόν ὄφι καί νά ἀμφισβητήσει τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἡ Παναγία δέχθηκε χωρίς ἀμφιβολίες τό μήνυμα τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ καί ἔθεσε μέ ἀκλόνητη πίστη τόν ἑαυτό της στή διάθεση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
Ἐκεῖνοι, οἱπρωτόπλαστοι, μᾶς μετέβαλαν σέ δεσμίους τῶν παθῶν καί αἰχμαλώτους τοῦ διαβόλου· Ἐκείνη,ἡ Παναγία μας, μᾶς χάρισε διά τοῦ Υἱοῦ της τήν πνευματική ἐλευθερία. Ἐκείνη προσφέρει τόνἑαυτό της στόν Θεό γιά νά ἀποκατασταθεῖ ἡ διασαλευθεῖσα διά τῆς ἁμαρτίας τάξη τοῦ κόσμου καί ἡ φθαρεῖσα στό πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Τό γεγονός τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τό ὁποῖο πανηγυρικά ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ὡς «τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον» εἶναι ὄντως ἡ ἀρχή ἑνός κύκλου στή ζωή τοῦ ἀνθρωπίνου γένους,ἑνός κύκλου ἐλευθερίας ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί υἱοθεσίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό πού τόν ὁδηγεῖ στή σωτηρία.
Γιά ἐμᾶς ὅμως τούς Ἕλληνες ἀρ-χίζει αὐτή τήν ἡμέρα καί ἕνας ἄλλος κύκλος ἐλευθερίας καί ἀνεξαρτησίας. Αὐτός γιά τόν ὁποῖο ἀγωνίσθηκαν καί θυσιάσθηκαν οἱ πατέρες μας πολεμώντας μέ τή χάρη καί τήν εὐλογία τῆς Παναγίας μας πού εἶχαν ζητήσει ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της ἐνώπιον τῆς ἱερῆς της εἰκόνος. Γι᾽ αὐτό καί γιά ἐμᾶς εἶναι διπλή ἡ ἑορτή, εἶναι διπλή ἡ χαρά, εἶναι διπλός ὁ εὐαγγελισμός, εἶναι διπλή ἡ εὐγνωμοσύνη μας πρός τήν Παναγία Μητέρα μας, ἡ ὁποία δέν ἐξόφλησε μόνο τό χρέος μας πρός τόν Θεό ἀπαλλάσοντάς μας διά τοῦ Υἱοῦ της ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦδιαβόλου, ἀλλά ἔγινε γιά μία ἀκόμη φορά στήν ἱστορία τοῦ Γένους μας ἡ ὑπέρμαχος Στρατηγός πού ἐνίσχυσε τούς πατέρες μας στόν τιτάνιο ἀγώνα τους γιά νά ἐλευθερώσουν τήν ἐπί τετρακόσια καί πλέον χρόνια πατρίδα μας ἀπό τόν ἀλλόθρησκο κατακτητή. Καί ἐάν ἡ Παναγία μας ἐκπληρώνει σήμερα τό ἀρχαῖο χρέος τῶν ἀνθρώπων, τό ἐρώτημα πού τίθεται, ἀδελφοί μου, εἶναι πῶς ἐκπληρώνουμε ἐμεῖς τό χρέος μας πρός τήν Παναγία μας ἀλλά καί πρός τούς προγόνους μας πού θυσιάσθηκαν γιά τήν ἐλευθερία μας. Καί ὑπάρχει ἕνας μόνο τρόπος γιά νά τό ἐπιτύχουμε: νά φανοῦμε ἀντάξιοι τῆς διπλῆς δωρεᾶς τῆς Παναγίας μας ἀλλά καί τῶν ἀγώνων τῶν πατέρων μας. Γιατί μπορεῖ ὁ Θεός νά μᾶς χάρισε διά τῆς Παναγίας τήν ἐλευθερία μας, ὅμως δέν τήν ἐπιβάλλει σέ κανένα. Εἶναι χρέος δικό μας νά τή διατηρήσουμε, ἀποδεχόμενοι τή δωρεά του. Εἶναι χρέος μας να τή διατηρήσουμε, ἀποφεύγοντας νά γίνουμε καί πάλι μέ τίς πράξεις μας καί τίς ἐπιλογές μας δέσμιοι τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ διαβόλου. Εἶναι χρέος μας νά τή διατηρήσουμε, μένοντας πιστοί στίς ἐντολές καί τόν νόμο του καί ἐμπιστευόμενοι τή ζωή μας στήν ἀγάπη του. Ἀνάλογο εἶναι καί τό χρέος μας πρός τούς πατέρες μας. Ἐκεῖνοι ἔδωσαν τή ζωή τους γιά νά ζοῦμε ἐμεῖς ἐλεύθεροι, καί δικό μας χρέος εἶναι νά διατηροῦμε αὐτή τήν ἐλευθερία μέ σεβασμό στίς ἀρχές καί τίς ἀξίες ἀπό τίς ὁποῖες διαπνεόταν καί ἐκεῖνοι, χωρίς νά ἀπεμπολοῦμε τά δικαιώματά μας καί κυρίως χωρίς νά ἀπαρνούμεθα τήν ἀγάπη μας πρός τήν πατρίδα, ἔτσι ὥστε νά ἔχουμε πάντοτε τήν Παναγία μας προστάτιδα καί βοηθό μας στούς δύσκολους καιρούς πού διέρχεται ἡ πατρίδα μας καί ὁ κόσμος.
