«Γράφοντας πρός τούς χριστιανούς τῆς Ἐφέσου ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος τούς ἐξηγεῖ ποιά εἶναι ἡ θέση τῶν πιστῶν μέσα στόν κόσμο καί, κυρίως, ποιά εἶναι ἡ σχέση τους μέ τόν Θεό· καί καταλήγει: «ἄρα οὐκέτι ἐστέ ξένοι καί πάροικοι, ἀλλά συμπολῖται τῶν ἁγίων καί οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ».
Ὅσοι πιστεύουν, δηλαδή, στόν Χριστό βρίσκονται σέ κοινωνία καί ἑνότητα μέ τόν Θεό-Πατέρα, βρίσκονται μέσα στόν ἴδιο πνευματικό χῶρο πού λειτουργεῖ γι᾽ αὐτούς ὡς πατρίδα· καί δέν εἶναι οὔτε ξένοι οὔτε πάροικοι, ἀλλά εἶναι συμπολῖτες τῶν ἁγίων καί οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ. Καί ἐάν αὐτό, ἀδελφοί μου, ἰσχύει γιά ὅλους τούς πιστούς, ἰσχύει πολύ περισσότερο γιά σᾶς ἐδῶ στή Χαλάστρα πού ἔχετε τή μεγάλη τιμή καί εὐλογία ὄχι μόνο νά εἶστε ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας «συμπολῖται τῶν ἁγίων», ἀλλά νά εἶστε καί στήν πραγματικότητα συμπολίτες δύο ἁγίων, δύο νεομαρτύρων, τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Κουλακιώτου καί τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Κουλακιώτου, τόν ὁποῖο ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας.
Εἶναι τιμή καί προνόμιο γιά τήν πόλη τῆς Χαλάστρας, γιατί μία μικρή πόλη ἀξιώθηκε νά προσφέρει στόν Χριστό δύο τέκνα της, ἀξιώθηκε νά πλουτίσει τήν Ἐκκλησία μέ δύο νεομάρτυρες, ἀξιώθηκε νά τήν κοσμήσει μέ τήν πορφύρα τῶν αἱμάτων τους. Εἶναι ὅμως τιμή καί προνόμιο καί γιά τόν καθένα σας ξεχωριστά, γιατί ὁ ἅγιος Ἰωάννης, πού τιμοῦμε σήμερα εἶναι, ὅπως καί ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Κουλακιώτης, ὁ δικός σας ἄνθρωπος στόν οὐρανό, εἶναι πρέσβυς καί μεσίτης γιά τόν καθένα σας στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὅμως συγχρόνως, ἀδελφοί μου, καί εὐθύνη. Διότι ὅπως κάθε ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἔχει σπουδαίους καί σημαντικούς συγγενεῖς, ἔχει εὐθύνη καί χρέος νά ἀκολουθήσει τά βήματά τους καί νά μήν τούς ἀπογοητεύσει μέ τή ζωή του καί τίς ἐπιδόσεις του, ἔτσι καί ἐμεῖς πού εἴμαστε συμπολίτες τῶν ἁγίων, συμπολίτες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Κουλακιώτου, ἔχουμε εὐθύνη ὥστε τή ζωή μας νά μήν τόν ἀπογοητεύει.
Καί πῶς μπορεῖ ἡ ζωή μας νά μήν ἀπογοητεύει τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Κουλακιώτη; Ὅταν εἶναι σύμφωνη μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅταν εἶναι ζωή πίστεως καί μαρτυρίας τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἦταν καί ἡ δική του ζωή. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ἔζησε σέ μία ἐποχή πολύ δυσκολότερη ἀπό τή δική μας. Σέ μία ἐποχή πού ἡ πίστη στόν Χριστό μποροῦσε νά ὁδηγήσει πολύ εὔκολα τόν χριστιανό στό μαρτύριο, ὅπως συνέβη καί μέ τόν ἑορταζόμενο ἅγιο. Κάποιος τόν συκοφάντησε ὅτι δῆθεν εἶπε πώς θέλει νά γίνει Μωαμεθανός. Ἐκεῖνος τό ἀρνήθηκε. Εἶπε ὅτι εἶναι συκοφαντία καί ὅτι ποτέ δέν τό ἤθελε· καί τότε ὁδηγήθηκε στό μαρτύριο, ἐφόσον ἤθελε νά παραμείνει πιστός στόν Χριστό. Ἀπαγχονίσθηκε καί τό τίμιο λείψανό του ρίχθηκε στή θάλασσα, γιά νά μήν τό βροῦν οἱ χριστιανοί καί τό ἐνταφιάσουν· ἀλλά αὐτό δέν ἐμπόδισε τούς συμπολίτες του καί τήν Ἐκκλησία νά τόν τιμήσουν καί νά τόν τιμοῦν ὡς μάρτυρα τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἕνα ἅγιο πού συγκαταριθμήθηκε στή χορεία τῶν ἀπ᾽ αἰῶνος ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Στίς ἡμέρες μας, βεβαίως, δέν τίθεται θέμα μαρτυρίου, ἀλλά συχνά ζήτημα μαρτυρίας. Γιατί πολλά συμβαίνουν στήν ἐποχή μας πού ἔρχονται σέ ἀντίθεση μέ τό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Πολλά συμβαίνουν πού ἔρχονται σέ ἀντίθεση μέ ὅσα διδάσκει τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί ἡ Ἐκκλησία μας μέ τή δικαιολογία ὅτι ὁ κόσμος ἐξελίσσεται καί πρέπει νά προσαρμοσθοῦμε ὅλοι σ᾽ αὐτή τήν ἐξέλιξη καί νά παραδεχθοῦμε πράγματα πού εἶναι ἀντίθετα μέ τίς ἀρχές μας, μέ τίς παραδόσεις μας, μέ τήν πίστη μας. Καί τότε τί κάνουμε;
Ποιά εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ δική μας στάση; Τολμοῦμε νά ποῦμε τήν ἄποψή μας; Τολμοῦμε νά ὁμολογήσουμε τήν πίστη μας ἤ φοβόμαστε μήπως θεωρηθοῦμε συντηρητικοί καί ὀπισθοδρομικοί; Ἄν θέλουμε νά εἴμαστε πραγματικά συμπολίτες τῶν ἁγίων, ἄν θέλουμε νά εἴμαστε ἀντάξιοι τοῦ ἑορταζομένου σήμερα ἁγίου συμπολίτου μας, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Κουλακιώτου, θά πρέπει νά τολμοῦμε, ἀδελφοί μου. Θά πρέπει νά τολμοῦμε νά δίνουμε τή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρῶτα μέ τή ζωή μας καί μέ τά ἔργα μας, ἔργα σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, καί ὕστερα καί μέ τόν λόγο μας, μέ τή μαρτυρία μας, ὅτι εἴμαστε χριστιανοί, ὅτι πιστεύουμε στόν Χριστό καί δέν μποροῦμε νά δεχθοῦμε ὅ,τι δέν εἶναι σύμφωνο μέ τό Εὐαγγέλιό του· καί δέν μποροῦμε νά κάνουμε ὅ,τι εἶναι ἀντίθετο μέ τήν πίστη πού διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας. Αὐτό θέλει ἀπό ἐμᾶς ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κουλακιώτης πού τιμοῦμε σήμερα, γιά νά πρεσβεύει καί ἐκεῖνος στόν Θεό γιά μᾶς καί νά χαίρεται, γιατί ἡ μαρτυρία τῆς πίστεως, γιά χάρη τῆς ὁποίας θυσίασε τή ζωή του, ἔχει συνεχιστές. Ἄς τόν παρακαλοῦμε, λοιπόν, νά μᾶς ἐνισχύει σ᾽ αὐτόν τόν ἀγώνα μας καί νά πρεσβεύει στόν Θεό πάντοτε γιά τήν πατρίδα του καί γιά ὅλους μας».
