Το κλίμα σε βάρος της κυβέρνησης είναι «βαρύ». Κυρίαρχη είναι και η στάση άρνησης απέναντι στις εκκλήσεις της κυβέρνησης για διάλογο, δυσκολεύοντας την προσπάθεια των επιτελείων της να ανοίξουν ρήγματα, αξιοποιώντας δυνάμεις που δρουν στο κίνημα. Ταυτόχρονα, οι «βελτιωτικές» προτάσεις που καταθέτει η κυβέρνηση σαν «τυράκι στη φάκα», για να ξεκινήσει ο διάλογος, δεν αλλάζουν σε τίποτα τις συνέπειες που θα έχει η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση για τα φτωχά - λαϊκά στρώματα, σε συνδυασμό με άλλα, παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα. Η μαζικότερη, σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο, είσοδος στους αγώνες ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων δεν διασφαλίζει από μόνη της ότι οι αγώνες θα έχουν συνέχεια και διάρκεια. Πολύ περισσότερο, δεν αναιρεί το γεγονός ότι το επίπεδο της οργάνωσης της εργατικής τάξης και της ανάπτυξης του κινήματος είναι πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες και βέβαια αναντίστοιχο με την επίθεση που δέχεται ο λαός από το κεφάλαιο, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις τους. Η αγανάκτηση που συσσωρεύεται και ο θυμός δεν είναι δεδομένο ότι θα πάρουν το χαρακτήρα της γενικευμένης αντίδρασης στην αντιλαϊκή πολιτική, ότι δεν θα πιάσουν τόπο οι ελιγμοί, η τρομοκρατία, ότι θα οδηγηθούν σε ριζοσπαστική κατεύθυνση. Σε πολύ μεγάλο τμήμα των εργαζομένων συνεχίζουν να κυριαρχούν διαθέσεις συμβιβασμού, απογοήτευσης, έλλειψης πίστης στην οργανωμένη πάλη. Γι’ αυτό έχει σημασία, από τον αγώνα που βρίσκεται μπροστά μας να βγαίνουν συμπεράσματα, να κατοχυρώνονται μικρά αλλά σταθερά βήματα, χωρίς ωραιοποίηση, αλλά και χωρίς υποτίμηση. Τις μέρες που έρχονται, κυβέρνηση και μεγαλοεργοδοσία θα επιχειρήσουν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση να χειραγωγήσουν και να ενσωματώσουν τις λαϊκές αντιδράσεις. Θα αξιοποιήσουν γι’ αυτό κάθε μέσο, ακόμα και την καταστολή. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ανοίγει όλη την ατζέντα των ανατροπών που υπηρετούν το κεφάλαιο, ανάμεσά τους την αλλαγή προς το χειρότερο του συνδικαλιστικού νόμου, παραπέρα ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και άλλα. Καμιά τέτοια προσπάθεια δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Ούτε λεπτό δεν πρέπει να νιώσει η κυβέρνηση το γήπεδο άδειο για να φορτώσει με νέα μέτρα τις πλάτες των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Τα λαϊκά στρώματα σε συντονισμό μεταξύ τους θα πρέπει να στέλνουν το μήνυμα τους προς την κυβέρνηση, έστω και αν αυτή παρουσιάζει τον εαυτό της ως αποφασισμένη να περάσει τα αναγκαία μέτρα πάντα για το καλό μας. Αλλωστε δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από τον αγώνα!
(Δημοσιεύτηκε στην έντυπη ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ)
