Τη Βασιλόπιτα έκοψαν οι Ενορίες της Μητροπόλεως Βέροιας

Πραγματοποιήθηκε, όπως κάθε χρόνο η συνεστίαση και κοπή βασιλόπιτας για τους ιερείς, ιεροψάλτες και μέλη των εκκλησιαστικών συμβουλίων των ενοριών της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας. Η συνεστίαση έγινε στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο στην Αλεξάνδρεια και συμμετείχαν περισσότερα από 850 άτομα. Ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων αφού έκοψε την βασιλόπιτα εκφώνησε την καθιερωμένη ομιλία του... και ακολούθησε πλούσιο μουσικό πρόγραμμα από την ορχήστρα παραδοσιακών οργάνων του Ωδείου της Ιεράς Μητροπόλεως, ενώ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά και το νεοσύστατο τμήμα παραδοσιακών χορών του Ωδείου. Την εκδήλωση παρουσίασε ο Διευθυντής του Ωδείου κ. Γεώργιος Ορδουλίδης.

Η ομιλία του σεβασμιωτάτου
Μέ τήν εὐκαιρία τοῦ νέου ἔτους, στό ὁποῖο εἰσήλθαμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, καί τῆς καθιερωμένης κοπῆς τῆς βασιλόπιττας συναντώ­μεθα καί ἀπόψε στήν ὡραία αὐτή ἐκδή­λωση τῆς Ἱερᾶς μας Μητρο­πό­λεως ὡς μέλη μιᾶς πνευματικῆς οἰκογένειας, τῆς πνευματικῆς οἰ­κο­γενείας τῆς Ἱερᾶς μας Μητρο­πό­λεως, ἐφόσον ὅλοι ἄμεσα ἤ ἔμ­μεσα εἴμαστε συνεργάτες στήν κοι­­­νή προσπάθεια· εἴμαστε διάκο­νοι στό ἴδιο ἔργο, τό ἔργο τοῦ Χρι­στοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας μας.

Διότι, ὅπως ξέρετε ὅλοι, καί ὅπως ἔχουμε πεῖ, τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἔργο ὅλων μας, καί ὁ καθέ­νας ἀπό ἐμᾶς ἔχει τή θέση του καί τόν ρόλο του. Ἔχει τή θέση του καί τήν ἀποστολή του. Γι᾽ αὐτό καί ὅλοι ὀφεί­λουμε νά ἐργαζόμαστε μέ ἀγάπη καί μέ ζῆλο τό ἔργο πού μᾶς ἔχει ἀναθέσει καί ἐμπιστευθεῖ ἡ Ἐκκλησία.

Διότι, μόνο ἐάν ὅλοι ἐρ­γαζό­μα­στε μέ αὐτό τόν τρόπο, μέ ζῆλο καί ἀγάπη, καί ὄχι θεω­ρῶ­ντας το ὡς ἁπλό καθῆκον ἤ ὡς ὑπο­χρέωση πού πρέπει ἁπλῶς νά διεκπε­ραι­ώ­σου­με, τότε τό ἔργο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας ἐπιτυγχάνει καί πραγματο­ποιεῖ τόν στόχο καί τόν σκοπό του, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τό νά βοη­­θᾶ καί νά στηρίζει τούς ἀν­θρώ­­πους καί στίς πνευματικές ἀλ­λά καί στίς λοιπές ἀνάγκες τους.

Γνωρίζουμε ὅλοι σέ πόσο δύ­σκο­λη ἐποχή ζοῦμε. Δύσκολη ἀπό πολ­λές πλευρές. Δύσκολη, για­τί ἀξίες καί ἀρχές αἰώνων ἀμφισβη­τοῦνται· γιατί μαζί μέ αὐτές κλο­νίζονται τά θεμέλια καί ἡ συνοχή τῆς οἰκογενείας καί μαζί μέ αὐτήν καί τά θεμέλια τῆς κοινωνίας.

Καί ὅταν οἱ ἀρχές καί οἱ ἀξίες δέν ἀποτελοῦν πλέον τή βάση ἐπάνω στήν ὁποία νά στηριχθοῦν οἱ θεσ­μοί τῆς κοινωνίας μας, ὅταν ὁ Θεός παρα­μερίζεται ἐσκεμμένα, ὅταν ἡ πίστη καί ἡ Ἐκκλησία συ­κοφαντοῦνται, τότε ὄχι μόνο δέν ὑπάρχει κανένα σταθερό ἔρεισμα ἐπάνω στό ὁποῖο νά θεμελιώσει ὁ ἄνθρωπος τή ζωή του καί ὅλοι μαζί νά θεμελιώ­σου­με τήν κοινω­νία, ἀλλά καί, ὅταν οἱ προσπάθειές μας καί ἡ ζωή μας κλονίζονται, ἐπειδή δέν στη­ρίζονται σέ ἰσχυρά θεμέλια, τότε δέν ἔχουμε ποῦ νά ἀκουμπή­σουμε καί ποῦ νά στη­ριχθοῦμε, ποῦ νά ζητήσουμε κατα­φύγιο καί βοήθεια.

Τό βλέπουμε καί τό ζοῦμε γύρω μας καθημερινά μέ ὅσα ἀκοῦμε στίς εἰδήσεις, ἀλλά καί μέ ὅσα συμβαίνουν στό περιβάλλον μας. Τό βλέπουμε καί τό ζοῦμε μέ τήν κρίση πού ταλαιπωρεῖ τά τελευ­ταῖα χρόνια τήν πατρίδα μας, καί ἔχει δημιουργήσει σέ πολλούς ἀν­θρώ­πους δυσεπίλυτα προβλήματα, οἰκονομικά καί ὄχι μόνο, καί τούς ἔχει ὁδηγήσει στήν ἀπόγνωση.

Σέ ὅλα αὐτά τά προβλήματα τῶν ἀνθρώπων καί τῆς κοινωνίας μας ἡ Ἐκκλησία ἔχει χρέος νά σταθεῖ ὡς στοργική μητέρα καί νά δείξει τήν ἀγάπη καί τήν ἀλληλεγγύης της πρός τούς ἀνθρώπους, εἴτε αὐτοί βρίσκονται κοντά της εἴτε ὄχι.
Ἔχει χρέος νά τούς βοηθήσει, για­τί αὐτό ὑπαγορεύει ἡ διδασκα­λία της· γιατί αὐτό εἶναι ἡ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ.
Ἔχει, βεβαίως, χρέος καί νά ὑπεν­θυμίσει τίς αἰτίες πού συνέ­βα­λαν στό νά ὁδηγηθεῖ ἡ κοι­νω­νία μας καί ἡ πατρίδα μας σέ αὐτή τή δύσκολη κατάσταση, ἀλλά ἔχει πρωτίστως καθῆκον νά στα­θεῖ δί­πλα στούς ἀνθρώπους πού ὑπο­φέρουν καί ἔχουν ἀνάγκη.
Καί αὐτό προσπαθεῖ νά κάνει καί ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, ἡ Ἱερά Μη­τρόπολή μας, μέ ὅσες δυνάμεις διαθέτει, μέ τή συμπαράσταση καί συμμετοχή ὅλων τῶν πιστῶν, μέ τή συμμετοχή ὅλων σας. Γιατί καί σ᾽ αὐτό τό ἔργο, τό ἔργο τῆς φι­λαν­­θρωπίας, τό ἔργο τῆς εὐποιΐας, ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἕνας ἄν­θρω­πος, δέν εἶναι μόνο ὁ ἐπίσκοπος ἤ οἱ ἱερεῖς· εἴμαστε ὅλοι μαζί. Καί μόνο ἐάν ἑνώσουμε τίς δυνάμεις μας, μόνο ἐάν συνεισφέρουμε ὅλοι, θά μπορέσουμε νά ἀνταποκρι­θοῦ­με στίς ἀνάγκες τοῦ φιλανθρωπι­κοῦ ἔργου τῆς Ἱερᾶς μας Μητρο­πόλεως. Θά μπορέσουμε νά στη­ρί­ξουμε αὐτούς πού ἀντιμετωπίζουν μεγάλα οἰκονομικά προβλήματα ἐξαι­τίας τῆς ἀνεργίας ἤ ἄλλων λό­γων, νά βοηθήσουμε οἰκογέ­νει­ες μέ μικρά παιδιά, πολύτεκνες οἰκο­γέ­νειες, ἡλικιωμένους συμπο­λί­τες μας, νά καλύψουμε τίς ἀνά­γκες τους καί νά τούς μεταδώ­σου­με τή θαλπωρή τῆς ἀγάπης μας, νά τούς μεταδώσουμε την αἰσιοδοξία καί τήν ἐλπίδα, νά τούς μεταδώσουμε τήν αἴσθηση ὅτι δέν εἶναι μόνοι, ὅτι ἔχουν ἀν­θρώπους πού ἐνδια­φέ­ρονται γι᾽ αὐτούς καί τούς στη­ρίζουν.
Αὐτή ἡ συμμετοχή καί ἡ συμβολή στό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκ­κλη­σίας δέν βοηθᾶ ὅμως μόνο τούς συνανθρώπους μας, βοηθᾶ καί ἐμᾶς τούς ἴδιους, γιατί μᾶς δί­νει τήν εὐκαιρία νά κάνουμε πρά­ξη αὐτά πού ἀκοῦμε ἤ καί διδά­σκουμε στήν Ἐκκλησία. Νά ἀπο­δείξουμε ὅτι ὅσα λέμε ὅτι πιστεύ­ουμε ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τά ζοῦμε καί τά ἐφαρ­μό­ζουμε.
Γιατί, ἄς μήν ξεχνοῦμε, ὅλοι ἔχουν τά βλέμματα στραμ­μέ­να πρός ἐμᾶς πού διακονοῦμε στήν Ἐκκλησία, ἀπό ὅποια θέση καί ἐάν τή διακονοῦμε.