Στην πραγματικότητα το ταξίδι για την Καστανιά ξεκινά μόλις πάρετε την έξοδο για την πόλη της Βέροιας από την Εθνική Οδό Αθηνών-Θεσσαλονίκης. Είναι τότε που αρχίζει ο φιδογυριστός δρόμος για τις πλαγιές του Βερμίου, μια διαδρομή που γίνεται μέσα σε δένδρα από καστανιές, οξιές, καρυδιές και έλατα όσο ανεβαίνετε υψόμετρο. Η Εγνατία Οδός απορρόφησε την κίνηση των φορτηγών και των οχημάτων με προορισμό την Κοζάνη, οπότε η διαδρομή προσφέρεται για χαλαρή οδήγηση. Η Καστανιά μπορεί να μην έχει πολλές επιλογές φαγητού και διαμονής, η νυχτερινή της ζωή περιορίζεται στα πολύχρωμα πανηγύρια του καλοκαιριού, αλλά τα μονοπάτια της που οδηγούν μέσα στο βουνό προσφέρουν τη γαλήνη που με κάνει και επιστρέφω εδώ και πολλά χρόνια. Οσο το υψόμετρο ανεβαίνει η διαφορά της θερμοκρασίας γίνεται αισθητή τόσο που τα καλοκαίρια τα βράδια απαιτούν ζακέτα και τα χιόνια είναι δεδομένα τους χειμώνες. Το φυσικό τοπίο εμπλουτίζεται με οξιές, έλατα, καστανιές και καρυδιές που σε συντροφεύουν σε όλη τη διαδρομή. Η μικρή εκκλησία του Προφήτη Ηλία είναι το πρώτο σημάδι ότι πλησιάζεις στον προορισμό σου και λίγο αργότερα αποκαλύπτεται το μικρό χωριό, «στημένο» σχεδόν αμφιθεατρικά πάνω στην καταπράσινη πλαγιά. Η εκκλησία της Παναγίας Σουμελάς, σύμβολο του ποντιακού ελληνισμού, δεσπόζει πάνω από το χωριό και αποτελεί στοιχείο του θρησκευτικού τουρισμού της περιοχής σε συνδυασμό με το Βήμα του Αποστόλου Παύλου στη Βέροια που φτάνει στο απόγειό του κάθε Δεκαπενταύγουστο. Σε απόσταση αναπνοής βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της Βεργίνας και το χιονοδρομικό κέντρο Σελίου, μετατρέποντας το μικρό χωριό σε μια ιδανική αφετηρία εκδρομών που ποτέ όμως δεν εκμεταλλεύτηκε επαρκώς. Ο ελληνικός καφές ψήνεται στη χόβολη, τα ποντιακά εδέσματα σερβίρονται εν αφθονία και αν είστε τυχεροί ορισμένες Κυριακές του χρόνου -κυρίως άνοιξη και καλοκαίρι- ο «κρυμμένος» πέτρινος φούρνος του χωριού σερβίρει χειροποίητα πεϊνιρλί ψημένα στη φωτιά.
(το κείμενο δημοσιεύτηκε στην kathimerini.gr/)
.jpg)