Κουπίδης: Νέα χρονιά, παλιά προβλήματα, υπάρχουν λύσεις;

Πριν λίγες ημέρες αφήσαμε πίσω πυκνό από πολιτικές εξελίξεις το 2015. Σε αυτό το διάστημα υποστήκαμε δύο εθνικές εκλογές, ένα δημοψήφισμα, περιορισμό κεφαλαίων στις τράπεζες (capital controls), παραμονή των δανειστών (Τρόικας, θεσμών, ή όπως αλλιώς προτιμά κανείς) στην Ελλάδα, μαρασμό της ιδιωτικής οικονομίας με μεταφορά πλήθους επιχειρήσεων σε γείτονες χώρες και τέλος ασφυκτική πίεση από τις προσφυγικές/μεταναστευτικές ροές από το Αιγαίο. Οι χρόνιες παθογένειες της οικονομίας και της κοινωνίας και τα παλιά προβλήματα που ταλανίζουν τη δημόσια διοίκηση, την υγεία, την παιδεία, την δικαιοσύνη και την εργασία διογκώθηκαν εκτροχιάζοντας πλέον την κατάσταση στους ανωτέρω τομείς. Οι πολίτες επέλεξαν να στηρίξουν την αριστερή διακυβέρνηση με την προσδοκία ότι τα παλιά προβλήματα θα βρουν νέες «μαγικές» λύσεις. Καθημερινά όμως διαψεύδονται οι ελπίδες για εναλλακτικές, εύκολες, ανώδυνες λύσεις χωρίς προσπάθεια από όλους μας και κυρίως χωρίς μεταρρυθμίσεις. Ο κυβερνητικός σχηματισμός των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χωρίς καμία προγραμματική σύγκλιση ή έστω συμφωνία αρχών επί της διακυβέρνησης, άγεται και φέρεται από τις εξελίξεις, εφαρμόζοντας ως αγγαρεία το μνημόνιο που οι ίδιοι πρότειναν και ψήφισαν. Αποτέλεσμα αυτής της εφαρμογής μέχρι τώρα είναι να επιταχύνονται οι επιβαρύνσεις από τους αλλεπάλληλους φόρους και να επιβραδύνονται οι συμφωνημένες μεταρρυθμίσεις. Παράλληλα σε τομείς που δεν προεξάρχουν οι πολιτικές του μνημονίου π.χ. στην παιδεία έχουμε λόγω ιδεοληψιών και απειρίας μία άνευ προηγουμένου οπισθοδρόμηση σε κεκτημένες μεταρρυθμίσεις που επώδυνα υλοποιήθηκαν κατά τα προηγούμενα έτη. Οι αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν και να υλοποιηθούν στη νέα δύσκολη χρονιά που μόλις ξεκίνησε είναι επώδυνες και βάζουν τα μεσαία στρώματα και τους ελεύθερους επαγγελματίες να πληρώσουν ακόμα περισσότερα από αυτά που μπορούν να σηκώσουν. Ωστόσο οι αποφάσεις αυτές ήταν γνωστές στους πολίτες τον Σεπτέμβριο, τις είχε δρομολογήσει η προηγούμενη αριστερή κυβέρνηση και ούτε οι πολίτες, πόσω δε μάλλον οι πολιτικοί που καλούνται να τις υλοποιήσουν, δεν μπορούν να ισχυρίζονται ότι δεν γνώριζαν! Με ενδιαφέρον λοιπόν αναμένονται το 2016 οι κινήσεις της κυβέρνησης με χαμηλές μάλλον προσδοκίες λόγω των μέχρι τώρα φτωχών επιτευγμάτων της. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα «σαπίσουμε εντός του ευρώ»*, λόγω της απροθυμίας για μεταρρυθμίσεις, του σφιχτού εναγκαλισμού με την κομματική πελατεία και της έλλειψης βιώσιμου σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης. Και λίγες σκέψεις για την πορεία και τον ρόλο του Ποταμιού στο πολλαπλά μεταβαλλόμενο και ιδιαίτερα τοξικό πολιτικό περιβάλλον. Το Ποτάμι στάθηκε το προηγούμενο κρίσιμο χρονικό διάστημα ως η μοναδική φωνή μετριοπάθειας, ρεαλισμού, διαλόγου και σύνθεσης. Στα δύσκολα, ως πατριωτικό κίνημα που είναι, στήριξε σκληρές αποφάσεις για να μην βρεθεί η χώρα εκτός Ευρώπης. Σημαντικό ωστόσο λάθος, όπως φάνηκε εκ των υστέρων, ήταν ότι δεν ζήτησε ανταλλάγματα για αυτή του την στήριξη, όπως η αλλαγή του εκλογικού νόμου ή/και η συνταγματική αναθεώρηση. Το Ποτάμι εισήγαγε στην πολιτική ζωή έναν καινοτόμο πολιτικό πολιτισμό που λίγοι τον αντιλήφθηκαν, πολλοί λιγότεροι τον ακολούθησαν, αλλά πάρα πολλοί τον πολέμησαν λυσσαλέα. Αυτοί ήταν οι εκπρόσωποι του παλαιού και συντηρητικού, των συντεχνιών και της πολιτικής στασιμότητας. Η λασπολογία και οι πιέσεις ήταν και συνεχίζουν να είναι αφόρητες, προσπαθώντας να δημιουργήσουν κλίμα ασφυξίας στον νεανικό πολιτικό σχηματισμό. Ήδη προεξοφλούν ηττοπάθεια, εσωστρέφεια και συρρίκνωση μέχρι διάλυση του Ποταμιού. Οι άμυνες μας είναι η ορθολογική σκέψη, η μετριοπάθεια στο λόγο και στις πράξεις και η προσέγγιση των πολιτών που ματαιωμένοι πλέον από όλους τους παλιούς αναζητούν εναγωνίως κάτι διαφορετικό στην έκφραση τους. Στην προηγούμενη ναρκοθετημένη από τους αντιπάλους πορεία έγιναν αρκετοί λανθασμένοι χειρισμοί που σε συνδυασμό με το ασφυκτικό πολιτικό περιβάλλον της αναμέτρησης του Σεπτεμβρίου συρρίκνωσε το Ποτάμι. Ωστόσο μέσα από την πρωτοποριακή, καινοτόμο και συνθετική προσυνεδριακή πορεία ένα είναι σίγουρο, το Ποτάμι δεν θα διαλυθεί όπως πολλοί ελπίζουν για να «θρέψει» το παλιό σύστημα. Αντιθέτως μέχρι το συνέδριο που θα λάβει χώρα στο τέλος Φεβρουαρίου τα στελέχη του θα συσπειρωθούν, ενώ στο συνέδριο θα εκλέξουν τα νέα όργανα του Κινήματος σε μία ανοιχτή δημοκρατική πανηγυρική διαδικασία. Στη μεγάλη αυτή στιγμή καλούμε όσους φίλους του Ποταμιού επιθυμούν να συμμετέχουν στο Συνέδριο, είτε ως παρατηρητές, είτε ως ενεργά μέλη εφόσον εγγραφούν στο Κίνημα. Μέσα από το συνέδριο το Ποτάμι, το κίνημα για την Παιδεία, την Δικαιοσύνη και την Εργασία πρέπει να βγει ενισχυμένο. Τότε θα υπάρχουν ελπίδες για λύσεις στα ποικίλα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα μέσα από τη συνεργασία όλων των προοδευτικών δυνάμεων πάνω σε ένα πραγματικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση.

*Πρόβλεψη του Αλέκου Παπαδόπουλου σε πρόσφατο άρθρο του.