Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από μια ανάλυση ( για παράδειγμα αυτήν τη φορά της HSBC), όσον αφορά τη μελλοντική κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας αλλά και τη θέση που θα κατέχουν παραδοσιακά ισχυρά οικονομικά και αναπτυσσόμενα κράτη είναι πολλά και βάζουν στο τραπέζι πολλούς παράγοντες. Παγκοσμιοποιημένη οικονομία, διεθνείς επιχειρήσεις εξαπλωμένες σε όλο τον κόσμο...
δημογραφικό πρόβλημα για τη δύση και αύξηση του εργατικού δυναμικού για την Ασία και την Αφρική, είναι μερικές από τις παραμέτρους που θα συμβάλλουν στο να αλλάξει εντυπωσιακά ο παγκόσμιος οικονομικός χάρτης. Η Ευρώπη καλείται να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση στην ιστορία της, η οποία θα κρίνει από το πώς θα αντιμετωπιστεί, αν αυτή η Ήπειρος θα εξακολουθήσει να είναι ένα σημαντικός παγκόσμιος παίκτης ή αν θα παραγκωνιστεί και θα παίζει το ρόλο του μέρους όπου θα κάνουν τις διακοπές τους οι υπόλοιποι που θα αναπτύσσονται ραγδαία. Είναι βέβαια μερικά στοιχεία που ξεχωρίζουν και εν μέρει στηρίζονται στα προαναφερθέντα.Αυτά προκύπτουν αν κοιτάξει κανείς την ανάλυση της τράπεζας για τα πλουσιότερα κράτη του κόσμου, όχι σε πολλά, σε 35 χρόνια. Τη στιγμή που η Ευρώπη παλεύει μήνες ολόκληρους ακόμα και για να πάρει μια απλή απόφαση όπως μια αξιολόγηση της Ελλάδας, οι υπόλοιποι κάνουν άλματα και οικονομικά θαύματα και σύντομα θα περάσουν από πάνω μας.
1. Η Κίνα θα έχει περάσει στην πρώτη θέση το 2050 ξεπερνώντας τις ΗΠΑ.
2. Η Ινδία θα είναι Τρίτη με τεράστιες προοπτικές και τρομερή αύξηση εργατικού δυναμικού αλλά και τεχνολογικής καινοτομίας.
3. Η Ευρώπη ακόμα θα είναι μέσα στο παιχνίδι αλλά με πολλές χαμένες θέσεις για πολλά κράτη και κακές προοπτικές κυρίως λόγω δημογραφικού, αλλά και μικρής ανταγωνιστικότητας.
Η αλήθεια είναι πως θα δημιουργηθούν γίγαντες όπως η Κίνα, η Ινδία, οι ΗΠΑ που είναι ήδη αλλά και Βραζιλία και Νιγηρία που η γερασμένη Ευρώπη με το ακριβό ασφαλιστικό σύστημα και τη δύστροπη γραφειοκρατία θα δυσκολευτεί να αντιμετωπίσει τόσο σε παραγωγικότητα όσο και τεχνολογία σε μερικές δεκαετίες και αυτό μη μας φαίνεται υπερβολή. Είναι σίγουρο πως θα περάσει σε στάδιο παίκτη που δε θα ρυθμίζει πλέον στον ίδιο βαθμό τις παγκόσμιες εξελίξεις και αυτό θα έχει άμεσα και τραγικά αποτελέσματα στην οικονομική της δραστηριότητα αλλά και το γεωστρατηγικό της ρόλο.
Το ερώτημα είναι αν φυσικά μπορεί να αντιδράσει και να σώσει τη χαμένη δύναμη και υπόληψή της. Θα πρέπει να κινηθεί σε δύο άξονες.
1. Τον πολιτικό άξονα που θα έχει ως στόχο μια πολιτική ενοποίηση η οποία θα την κάνει ενιαίο κράτος, με γρήγορες αποφάσεις, κεντρική τράπεζα που θα κινεί πραγματικά τα νήματα, έναν ενιαίο γίγαντα 500 εκατομμυρίων ανθρώπων και όχι μικρά παρακλάδια ανίκανα να σταθούν όρθια σε ένα οικονομικό θαύμα γιγάντων.
2. Τον κοινωνικό άξονα με λύση του δημογραφικού προβλήματος. Τα κράτη των αναπτυσσόμενων χωρών θα αυξήσουν εκρηκτικά τον εργατικό δυναμικό τους τη στιγμή που η Ευρώπη γερνάει και μένει στάσιμη. Η θα οδηγηθούμε γρήγορα σε πολιτικές για αύξηση των γεννήσεων με οικονομικά κίνητρα (φοροαπαλλαγές) αλλά και κοινωνικά, ή θα πρέπει να εντάξουμε και άλλους οικονομικούς μετανάστες στην Ευρώπη για να εργάζονται, να πληρώνουν εισφορές και να μην καταρρεύσει το ασφαλιστικό μας σύστημα, αλλά και να έχουμε μεγάλη παραγωγικότητα. Φυσικά μπορεί να γίνει συνδυασμός και των δύο αλλά σίγουρα θα πρέπει με κάποιο τρόπο να διατηρήσουμε τη Ευρωπαϊκό μερίδιο στην παγκόσμια οικονομική πίτα.
δημογραφικό πρόβλημα για τη δύση και αύξηση του εργατικού δυναμικού για την Ασία και την Αφρική, είναι μερικές από τις παραμέτρους που θα συμβάλλουν στο να αλλάξει εντυπωσιακά ο παγκόσμιος οικονομικός χάρτης. Η Ευρώπη καλείται να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση στην ιστορία της, η οποία θα κρίνει από το πώς θα αντιμετωπιστεί, αν αυτή η Ήπειρος θα εξακολουθήσει να είναι ένα σημαντικός παγκόσμιος παίκτης ή αν θα παραγκωνιστεί και θα παίζει το ρόλο του μέρους όπου θα κάνουν τις διακοπές τους οι υπόλοιποι που θα αναπτύσσονται ραγδαία. Είναι βέβαια μερικά στοιχεία που ξεχωρίζουν και εν μέρει στηρίζονται στα προαναφερθέντα.Αυτά προκύπτουν αν κοιτάξει κανείς την ανάλυση της τράπεζας για τα πλουσιότερα κράτη του κόσμου, όχι σε πολλά, σε 35 χρόνια. Τη στιγμή που η Ευρώπη παλεύει μήνες ολόκληρους ακόμα και για να πάρει μια απλή απόφαση όπως μια αξιολόγηση της Ελλάδας, οι υπόλοιποι κάνουν άλματα και οικονομικά θαύματα και σύντομα θα περάσουν από πάνω μας.
1. Η Κίνα θα έχει περάσει στην πρώτη θέση το 2050 ξεπερνώντας τις ΗΠΑ.
2. Η Ινδία θα είναι Τρίτη με τεράστιες προοπτικές και τρομερή αύξηση εργατικού δυναμικού αλλά και τεχνολογικής καινοτομίας.
3. Η Ευρώπη ακόμα θα είναι μέσα στο παιχνίδι αλλά με πολλές χαμένες θέσεις για πολλά κράτη και κακές προοπτικές κυρίως λόγω δημογραφικού, αλλά και μικρής ανταγωνιστικότητας.
Η αλήθεια είναι πως θα δημιουργηθούν γίγαντες όπως η Κίνα, η Ινδία, οι ΗΠΑ που είναι ήδη αλλά και Βραζιλία και Νιγηρία που η γερασμένη Ευρώπη με το ακριβό ασφαλιστικό σύστημα και τη δύστροπη γραφειοκρατία θα δυσκολευτεί να αντιμετωπίσει τόσο σε παραγωγικότητα όσο και τεχνολογία σε μερικές δεκαετίες και αυτό μη μας φαίνεται υπερβολή. Είναι σίγουρο πως θα περάσει σε στάδιο παίκτη που δε θα ρυθμίζει πλέον στον ίδιο βαθμό τις παγκόσμιες εξελίξεις και αυτό θα έχει άμεσα και τραγικά αποτελέσματα στην οικονομική της δραστηριότητα αλλά και το γεωστρατηγικό της ρόλο.
Το ερώτημα είναι αν φυσικά μπορεί να αντιδράσει και να σώσει τη χαμένη δύναμη και υπόληψή της. Θα πρέπει να κινηθεί σε δύο άξονες.
1. Τον πολιτικό άξονα που θα έχει ως στόχο μια πολιτική ενοποίηση η οποία θα την κάνει ενιαίο κράτος, με γρήγορες αποφάσεις, κεντρική τράπεζα που θα κινεί πραγματικά τα νήματα, έναν ενιαίο γίγαντα 500 εκατομμυρίων ανθρώπων και όχι μικρά παρακλάδια ανίκανα να σταθούν όρθια σε ένα οικονομικό θαύμα γιγάντων.
2. Τον κοινωνικό άξονα με λύση του δημογραφικού προβλήματος. Τα κράτη των αναπτυσσόμενων χωρών θα αυξήσουν εκρηκτικά τον εργατικό δυναμικό τους τη στιγμή που η Ευρώπη γερνάει και μένει στάσιμη. Η θα οδηγηθούμε γρήγορα σε πολιτικές για αύξηση των γεννήσεων με οικονομικά κίνητρα (φοροαπαλλαγές) αλλά και κοινωνικά, ή θα πρέπει να εντάξουμε και άλλους οικονομικούς μετανάστες στην Ευρώπη για να εργάζονται, να πληρώνουν εισφορές και να μην καταρρεύσει το ασφαλιστικό μας σύστημα, αλλά και να έχουμε μεγάλη παραγωγικότητα. Φυσικά μπορεί να γίνει συνδυασμός και των δύο αλλά σίγουρα θα πρέπει με κάποιο τρόπο να διατηρήσουμε τη Ευρωπαϊκό μερίδιο στην παγκόσμια οικονομική πίτα.
.jpg)
