-Να δουλέψουν οι εργαζόμενοι με δικαιώματα και αξιοπρεπές μεροκάματο.
-Να πληρωθούν ΤΩΡΑ οι απολυμένοι δεδουλευμένα και αποζημιώσεις.
Αυτή ήταν και παραμένει η θέση μας, αυτό προτείναμε και αποφασίσαμε στις τρεις Γενικές Συνελεύσεις πέρσι και φέτος. Καλέσαμε τους απολυμένους να μην θεωρήσουν χαμένα χρήματα τα δεδουλευμένα και τις αποζημιώσεις τους...
όπως τους λένε κυβέρνηση και εργοδοσία.
Παράλληλα τους ενημερώσαμε και τους προειδοποιήσαμε για τους στόχους αυτών που κλείσανε τα εργοστάσια και της Κυβέρνησης.
Σε πρόσφατες συνεντεύξεις και παραστάσεις σε Υπουργεία οι «εκπρόσωποι» των εργαζομένων στην πτωχευτική διαδικασία δηλώνουν πως οι απολυμένοι της Νάουσας συμφωνούν να γίνουν μέτοχοι. Ποτέ δε ρωτήθηκαν, ποτέ δεν αποφάσισαν κάτι τέτοιο. Ποτέ δε ρωτήθηκαν ούτε ποτέ αποφάσισαν ποιος θα τους εκπροσωπεί.
Όποιοι απολυμένοι θέλουν συλλογικά ή ατομικά να γίνουν μέτοχοι το δηλώνουν, υπογράφουν και παύουν να διεκδικούν οφειλές. Κανένας δεν μπορεί να τους εμποδίσει.
Στην περιοχή μας η εικόνα με τους απολυμένους είναι πολύ συγκεκριμένη:
• 200 περίπου εναπομείναντες κλωστοϋφαντουργοί από Κλωστήρια Γ’ – ΚΟΠΛΑΝ και Μακεδονική απολύθηκαν μετά την πτώχευση (Ιούλιος 2012) και οφείλονται δεδουλευμένα 3 χρόνων και αποζημιώσεις.
• 50 περίπου απολυμένοι πριν την πτώχευση που δεν πήραν αποζημιώσεις.
• 80 περίπου εργαζόμενοι από την Τρικολάν που η εργασιακή τους σχέση παραμένει ενεργή και δεν χάνουν κανένα δικαίωμα.
• Από τους παραπάνω περίπου 330 απολυμένους της ΕΝ-ΚΛΩ, οι 250 περίπου έχουν ήδη συνταξιοδοτηθεί ή συνταξιοδοτούνται άμεσα.
• Για τους απολυμένους υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις που αναγνωρίζουν τα χρέη του Ομίλου προς τους εργαζόμενους και ποτέ δεν αμφισβητήθηκε από την πτωχευτική διαδικασία.
Ποιος τους ρώτησε όλους αυτούς αν συμφωνούν να βάλουν δεδουλευμένα και αποζημιώσεις τους ως μετοχικό κεφάλαιο, πότε το αποφάσισαν αυτό και πόσοι;
Με ποιο δικαίωμα οι «εκπρόσωποι» των εργαζομένων επικαλούνται ότι όλοι αυτοί συμφωνούν; Με ποιο δικαίωμα προτείνουν να κουρευτούν χρέη της ΕΝ-ΚΛΩ προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία;
Το Σωματείο μας με ανακοίνωσή του πέρσι αμφισβήτησε τους «εκπροσώπους» των εργαζομένων γιατί το μόνο που εκπροσωπούν είναι τα συμφέροντα των παλιών μετόχων. Οι εργαζόμενοι εκπροσωπούνται από τα Σωματεία τους ή Επιτροπές Αγώνα των Εργαζομένων.
Το ΔΣ του Σωματείου μας μαζί με το Εργατικό Κέντρο Νάουσας και την Ομοσπονδία (ΟΕΚΙΔΕ) θα ζητήσουμε συνάντηση με τους Υπουργούς Εργασίας και Βιομηχανίας με τα αιτήματα που αποφασίσαμε στη Γενική μας Συνέλευση:
- Να δοθούν τώρα στους απολυμένους και όχι στην εφορία τα 14,5εκ. ευρώ που οφείλει ο πτωχευμένος όμιλος και σταδιακά τα υπόλοιπα 20,5εκ. ευρώ.
- Να δοθεί έκτακτο βοήθημα σε όλους τους απολυμένους 1500 ευρώ μέσω του ΟΑΕΔ, να παρθούν ουσιαστικά μέτρα προστασίας των απολυμένων, να αποκατασταθούν οι απολυμένοι που ήταν ενταγμένοι στην εισοδηματική ενίσχυση και χάσανε οριστικά συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
Μετά θα καλέσουμε νέα Γενική Συνέλευση και θα ενημερώσουμε όλους τους απολυμένους.
Θυμίζουμε στους απολυμένους κλωστοϋφαντουργούς πως το 1983 με νόμο η τότε κυβέρνηση και μεγάλες επιχειρήσεις όπως στον κλάδο μας η Πειραϊκή Πατραϊκή, πέρασαν στον έλεγχο κρατικού οργανισμού ανασυγκρότησης επιχειρήσεων (ΟΑΕ). Το ονόμασε «κοινωνικοποίηση». Αυτό που πρακτικά έγινε ήταν να απαλλαγούν οι παλιοί βιομήχανοι από χρέη για δάνεια και επιδοτήσεις που είχαν πάρει και απαλλάχτηκαν από ποινικές ευθύνες. Θαλασσοδάνεια που τελικά πλήρωσαν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.
Αυτό ακριβώς επιχειρείται και σήμερα από την κυβέρνηση με άλλο όνομα, ως Συμβούλιο Κοινωνικής Πολιτικής (ΚΥΣΚΟΙΠ).
Το ίδιο σκηνικό με άλλους θεατές. Στόχος τους είναι να χαθούν δεδουλευμένα και αποζημιώσεις, να πληρώσουν οι απολυμένοι τα δανεικά και αγύριστα του Λαναρά, να ξαναβάλουν από το παράθυρο παλιούς μετόχους, να αποφασίζουν οι ίδιοι άθλιες συνθήκες εργασίας και πενιχρό μεροκάματο, να ξαναβρεθούν μπλεγμένοι – παγιδευμένοι άνεργοι – απλήρωτοι, και κυρίως, να χρεωθούν οι εργαζόμενοι την αποτυχία.
Δεν θα επιτρέψουμε να κλαπεί ο ιδρώτας των εργαζομένων από τραπεζίτες και από αυτούς που κλείσανε όλα τα εργοστάσια, αφήνοντας άνεργους και απλήρωτους εκατοντάδες εργαζόμενους.
Στόχος πάλης είναι η πλήρης και σταθερή εργασία για όλους.
