Όπως η τέχνη έτσι μάλλον και η διασκέδαση αντικατοπτρίζει τα δεδομένα και τις προσωπικότητες της εποχής της. Τραγούδια, χώροι και τρόποι διασκέδασης συνδεδεμένες με τις δεκαετίες που πέρασαν. Δεκαετία '70, '80, '90 και πάει λέγοντας. Τζουκ μποξ, πάρτι σε σπίτια με βερμούτ, μπλουζ, shake, λαϊκά, disco, ποπ και beat μουσική. Κάθε δεκαετία με τη μόδα της και τη γοητεία της.
Η Βέροια έχει τη δική της ιστορία στη νυχτερινή διασκέδαση και ιδιαίτερα σε καιρούς που η κρίση δεν είχε χτυπήσει την τσέπη, αλλά και τους δεσμούς των ανθρώπων γενικότερα, οι Βεροιώτες έδειχναν πως ήξεραν να διασκεδάζουν. Όχι μόνο τις Παρασκευές ή τα Σάββατα, όπως τώρα, όχι κατά μονάδες ή κατά δυάδες μ' ένα ποτό στο χέρι και λιγομίλητοι. Αλλά με παρέες μεγάλες, είτε γύρω από ένα τραπέζι, είτε στην πίστα. Πότε ακολουθώντας τους λαϊκούς μουσικούς δρόμους, πότε το στιλ που πρέσβευαν η μπουάτ, άλλοτε χορεύοντας στο παρκέ της disco. H Βέροια γύρω στα 1980 (λίγο πριν και λίγο μετά) διασκέδαζε σχεδόν κάθε βράδυ. Μπουάτ, νυχτερινά κέντρα με ζωντανή ορχήστρα, ντίσκο, δούλευαν όλες τις μέρες της εβδομάδας και όλα τα βράδια είχαν θαμώνες. Άνθρωποι που έζησαν εκείνη τη χρυσή εποχή, μας περιγράφουν τον κόσμο των ξενύχτηδων και των γλεντζέδων της εποχής, με τη βεβαιότητα ότι αυτή η νυχτερινή διασκέδαση δεν θα ξαναεπιστρέψει ποτέ. Τα μαγαζιά ήταν πολλά και για όλα τα γούστα. Εκτείνονταν από τη μία ως την άλλη πλευρά της Βέροιας και απασχολούσαν πολύ προσωπικό. Πόση ευημερία υπήρχε τότε σε αυτή την πόλη; Τα περισσότερα μαγαζιά είχαν φαγητό και μουσική. O κόσμος προτιμούσε περισσότερο το κρασί και το ουίσκι, ενώ οι επιχειρήσεις μέσο όρο απασχολούσαν από 10 έως 30 υπαλλήλους. Όπως παλιά έβλεπες πολύβουες γειτονιές και τον κόσμο να συναναστρέφεται πιο εύκολα, έτσι συναντούσες και μεγάλες παρέες στα νυχτερινά κέντρα. Και η έξοδος συνοδευόταν από χορό, όχι από έναν καφέ. Όταν άλλαζαν οι δεκαετίες άλλαζαν τα δεδομένα και η μορφή της διασκέδασης το βράδυ. Η ψυχαγωγία άλλαξε. Ο κόσμος τώρα βγαίνει για έναν καφέ, βλέπει τους φίλους του και κουβεντιάζουν και αυτό είναι η έξοδος σήμερα. Ή πάνε σε ένα μεζεδοπωλείο να τσιμπήσουν κάτι κι αυτό είναι έξοδος. Παλιά δεν εννοείται έξοδος χωρίς να βάλεις τα καλά σου και τη γραβάτα σου και να βγεις να ξενυχτήσεις. Βέβαια μεγάλη αλλαγή έγινε όταν στα λαϊκά μαγαζιά μπήκαν τα μπαρ. Άλλαξε όλη η φιλοσοφία. Πλέον κάθονταν με ένα ποτήρι στο χέρι. Αυτό δεν υπήρχε. Όταν κάποιος μπορούσε να πάρει ένα ποτό στο μπαρ π.χ. με 300 δραχμές, τότε και να διασκεδάσει το ίδιο με αυτόν που καθόταν στα τραπέζια διαφοροποιήθηκε η κατάσταση. Τότε υπήρχαν πολύ ωραία μαγαζιά και πολύ ωραία προγράμματα. Για παράδειγμα η «Βεροιώτισσα», το «Χάραμα», η «Αδυναμία», το «Τζιτζί», ήταν μαγαζιά που άφησαν εποχή και θα μείνουν αξέχαστα στην μνήμη των Βεροιωτών. Τα μαγαζιά τότε λειτουργούσαν επτά ημέρες την εβδομάδα. Όμως τότε υπήρχε η δυνατότητα να το κάνουν αυτό. Επιπλέον γινόταν διαχωρισμός στο πρόγραμμα και σε κάποια μαγαζιά το «σύνθημα» για να ξεκινήσει ο χορός το έδινε ο «κονφερασιέ», ο οποίος μετά την ολοκλήρωση του πρώτου προγράμματος, που ήταν ακουστικό έλεγε στους θαμώνες «τώρα μπορείτε να χορέψετε». Από τη μεταπολίτευση και μετά μπήκε στην ζωή της διασκέδασης και το πολιτικό τραγούδι στα λαϊκά μονοπάτια. Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση και το μετασχηματισμό της νυχτερινής διασκέδασης στη Βέροια, λίγο πριν το 1980, αρχίζουν να παίζουν οι φοιτητές που σπουδάζουν στα γειτονικά Πανεπιστήμια. Εκείνη την εποχή έγινε και η μεγάλη αλλαγή. Το Πανεπιστήμιο άρχισε να διαδραματίζει επί της ουσίας πρωταγωνιστικό ρόλο. Βγήκαν οι φοιτητές στα μαγαζιά, ενώ κάποιοι άρχισαν να δουλεύουν ως μουσικοί σε αυτά. Παλιά έβλεπες κυρίως τους κοσμικούς Βεροιώτες να κυκλοφορούν το βράδυ, από κάποια στιγμή και μετά συναντούσες τους φοιτητές , όπως και τώρα. Αν βγεις βράδυ σήμερα μόνο φοιτητές βλέπεις. Μόνο αυτοί έχουν μείνει χαλαροί. Ο υπόλοιπος κόσμος με τόσα προβλήματα κλείστηκε στο σπίτι. Από εκείνα τα χρόνια έχει μείνει η διάθεση του κόσμου για διασκέδαση, η ανάγκη του να βγει και να ψυχαγωγηθεί σε καθημερινή βάση. Δεν σου έκανε εντύπωση που κάποιος ερχόταν με μεγάλη παρέα να διασκεδάσει, Τρίτη, Τετάρτη. Κι επίσης αυτό που προκαλούσε εντύπωση είναι οι μεγάλες συντροφιές που με την πάροδο του χρόνου μειώνονταν και σήμερα περιορίστηκαν σε ζευγάρια, τρία ή τέσσερα άτομα. Παλιά υπήρχαν παρέες των 12, των 18 και 20 ατόμων. Φίλοι, γείτονες, συνάδελφοι, όλοι μαζί. Ίσως ο κόσμος ένιωθε πιο ασφαλής ο ένας με τον άλλον, αυτό με την πάροδο του χρόνου διαφοροποιήθηκε. Η χρυσή δεκαετία του 1980 στη Βέροια έχει μείνει μια βαθιά ανάμνηση για τους περισσότερους. Οι εποχές πλέον αλλάξανε και ο κόσμος έχει διαφορετικές προτεραιότητες. Για όσους γνώρισαν εκείνη την εποχή σίγουρα η συγκεκριμένη ανάρτηση τους ταξίδεψε τουλάχιστον 30 χρόνια πίσω. Ο «Βεροιώτης» θα συνεχίσει να κάνει ειδικά αφιερώματα σ' εκείνη την «αθάνατη» εποχή. Έρχονται αποκλειστικά άρθρα και συνεντεύξεις πρωταγωνιστών εκείνης της χρυσής δεκαετίας!
Η Βέροια έχει τη δική της ιστορία στη νυχτερινή διασκέδαση και ιδιαίτερα σε καιρούς που η κρίση δεν είχε χτυπήσει την τσέπη, αλλά και τους δεσμούς των ανθρώπων γενικότερα, οι Βεροιώτες έδειχναν πως ήξεραν να διασκεδάζουν. Όχι μόνο τις Παρασκευές ή τα Σάββατα, όπως τώρα, όχι κατά μονάδες ή κατά δυάδες μ' ένα ποτό στο χέρι και λιγομίλητοι. Αλλά με παρέες μεγάλες, είτε γύρω από ένα τραπέζι, είτε στην πίστα. Πότε ακολουθώντας τους λαϊκούς μουσικούς δρόμους, πότε το στιλ που πρέσβευαν η μπουάτ, άλλοτε χορεύοντας στο παρκέ της disco. H Βέροια γύρω στα 1980 (λίγο πριν και λίγο μετά) διασκέδαζε σχεδόν κάθε βράδυ. Μπουάτ, νυχτερινά κέντρα με ζωντανή ορχήστρα, ντίσκο, δούλευαν όλες τις μέρες της εβδομάδας και όλα τα βράδια είχαν θαμώνες. Άνθρωποι που έζησαν εκείνη τη χρυσή εποχή, μας περιγράφουν τον κόσμο των ξενύχτηδων και των γλεντζέδων της εποχής, με τη βεβαιότητα ότι αυτή η νυχτερινή διασκέδαση δεν θα ξαναεπιστρέψει ποτέ. Τα μαγαζιά ήταν πολλά και για όλα τα γούστα. Εκτείνονταν από τη μία ως την άλλη πλευρά της Βέροιας και απασχολούσαν πολύ προσωπικό. Πόση ευημερία υπήρχε τότε σε αυτή την πόλη; Τα περισσότερα μαγαζιά είχαν φαγητό και μουσική. O κόσμος προτιμούσε περισσότερο το κρασί και το ουίσκι, ενώ οι επιχειρήσεις μέσο όρο απασχολούσαν από 10 έως 30 υπαλλήλους. Όπως παλιά έβλεπες πολύβουες γειτονιές και τον κόσμο να συναναστρέφεται πιο εύκολα, έτσι συναντούσες και μεγάλες παρέες στα νυχτερινά κέντρα. Και η έξοδος συνοδευόταν από χορό, όχι από έναν καφέ. Όταν άλλαζαν οι δεκαετίες άλλαζαν τα δεδομένα και η μορφή της διασκέδασης το βράδυ. Η ψυχαγωγία άλλαξε. Ο κόσμος τώρα βγαίνει για έναν καφέ, βλέπει τους φίλους του και κουβεντιάζουν και αυτό είναι η έξοδος σήμερα. Ή πάνε σε ένα μεζεδοπωλείο να τσιμπήσουν κάτι κι αυτό είναι έξοδος. Παλιά δεν εννοείται έξοδος χωρίς να βάλεις τα καλά σου και τη γραβάτα σου και να βγεις να ξενυχτήσεις. Βέβαια μεγάλη αλλαγή έγινε όταν στα λαϊκά μαγαζιά μπήκαν τα μπαρ. Άλλαξε όλη η φιλοσοφία. Πλέον κάθονταν με ένα ποτήρι στο χέρι. Αυτό δεν υπήρχε. Όταν κάποιος μπορούσε να πάρει ένα ποτό στο μπαρ π.χ. με 300 δραχμές, τότε και να διασκεδάσει το ίδιο με αυτόν που καθόταν στα τραπέζια διαφοροποιήθηκε η κατάσταση. Τότε υπήρχαν πολύ ωραία μαγαζιά και πολύ ωραία προγράμματα. Για παράδειγμα η «Βεροιώτισσα», το «Χάραμα», η «Αδυναμία», το «Τζιτζί», ήταν μαγαζιά που άφησαν εποχή και θα μείνουν αξέχαστα στην μνήμη των Βεροιωτών. Τα μαγαζιά τότε λειτουργούσαν επτά ημέρες την εβδομάδα. Όμως τότε υπήρχε η δυνατότητα να το κάνουν αυτό. Επιπλέον γινόταν διαχωρισμός στο πρόγραμμα και σε κάποια μαγαζιά το «σύνθημα» για να ξεκινήσει ο χορός το έδινε ο «κονφερασιέ», ο οποίος μετά την ολοκλήρωση του πρώτου προγράμματος, που ήταν ακουστικό έλεγε στους θαμώνες «τώρα μπορείτε να χορέψετε». Από τη μεταπολίτευση και μετά μπήκε στην ζωή της διασκέδασης και το πολιτικό τραγούδι στα λαϊκά μονοπάτια. Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση και το μετασχηματισμό της νυχτερινής διασκέδασης στη Βέροια, λίγο πριν το 1980, αρχίζουν να παίζουν οι φοιτητές που σπουδάζουν στα γειτονικά Πανεπιστήμια. Εκείνη την εποχή έγινε και η μεγάλη αλλαγή. Το Πανεπιστήμιο άρχισε να διαδραματίζει επί της ουσίας πρωταγωνιστικό ρόλο. Βγήκαν οι φοιτητές στα μαγαζιά, ενώ κάποιοι άρχισαν να δουλεύουν ως μουσικοί σε αυτά. Παλιά έβλεπες κυρίως τους κοσμικούς Βεροιώτες να κυκλοφορούν το βράδυ, από κάποια στιγμή και μετά συναντούσες τους φοιτητές , όπως και τώρα. Αν βγεις βράδυ σήμερα μόνο φοιτητές βλέπεις. Μόνο αυτοί έχουν μείνει χαλαροί. Ο υπόλοιπος κόσμος με τόσα προβλήματα κλείστηκε στο σπίτι. Από εκείνα τα χρόνια έχει μείνει η διάθεση του κόσμου για διασκέδαση, η ανάγκη του να βγει και να ψυχαγωγηθεί σε καθημερινή βάση. Δεν σου έκανε εντύπωση που κάποιος ερχόταν με μεγάλη παρέα να διασκεδάσει, Τρίτη, Τετάρτη. Κι επίσης αυτό που προκαλούσε εντύπωση είναι οι μεγάλες συντροφιές που με την πάροδο του χρόνου μειώνονταν και σήμερα περιορίστηκαν σε ζευγάρια, τρία ή τέσσερα άτομα. Παλιά υπήρχαν παρέες των 12, των 18 και 20 ατόμων. Φίλοι, γείτονες, συνάδελφοι, όλοι μαζί. Ίσως ο κόσμος ένιωθε πιο ασφαλής ο ένας με τον άλλον, αυτό με την πάροδο του χρόνου διαφοροποιήθηκε. Η χρυσή δεκαετία του 1980 στη Βέροια έχει μείνει μια βαθιά ανάμνηση για τους περισσότερους. Οι εποχές πλέον αλλάξανε και ο κόσμος έχει διαφορετικές προτεραιότητες. Για όσους γνώρισαν εκείνη την εποχή σίγουρα η συγκεκριμένη ανάρτηση τους ταξίδεψε τουλάχιστον 30 χρόνια πίσω. Ο «Βεροιώτης» θα συνεχίσει να κάνει ειδικά αφιερώματα σ' εκείνη την «αθάνατη» εποχή. Έρχονται αποκλειστικά άρθρα και συνεντεύξεις πρωταγωνιστών εκείνης της χρυσής δεκαετίας!
