βασίζεται κυρίως στο ιστορικό του ασθενούς και την εμπειρία του Γενικού Χειρουργού για λεπτομερή κλινική εξέταση. Η νόσος των αιμορροϊδικών αγγείων ονομάζεται αιμορροϊδοπάθεια. Ως γενεσιουργός αιτία αυτής της πάθησης θεωρείται η αιμορροϊδική υπέρταση, η οποία προκαλείται από την υψηλή ροή αίματος στις αιμορροϊδικές αρτηρίες. Η αιμορροϊδική υπέρταση οδηγεί σε παραμονή του αίματος εντός των αιμορροϊδικών φλεβών.Το λιμνάζων αυτό αίμα προκαλεί με τη σειρά του διόγκωση των φλεβών, δηλαδή τους αιμορροϊδικούς όζους και έχει ως αποτέλεσμα το οίδημα των αιμορροϊδικών όζων με ακόλουθη χαλάρωση του ιστού που συγκρατεί τις αιμορροϊδικές φλέβες στη θέση τους. Όλα αυτά οδηγούν σε πρόπτωση (επιπροβολή των όζων εκτός του πρωκτού), ή/και σε αιμορραγία.
Ως αίτιο θεωρείται οποιαδήποτε κατάσταση προκαλεί άμεσα ή έμμεσα αύξηση της αιμορροϊδικής αρτηριακής πίεσης. Το άγχος προκαλεί δυσκοιλιότητα, αυξάνει την αρτηριακή πίεση, ενώ παράλληλα επιτείνει το σπασμό του πρωκτικού σφιγκτήρα και θεωρείται ως η κύρια αιτία δημιουργίας αιμορροϊδοπάθειας στον σύγχρονο κόσμο.
Η αιμορροϊδική νόσος θεραπεύεται οριστικά μόνο με χειρουργική επέμβαση.
Οι περισσότεροι ασθενείς έχουν ακούσει ότι η χειρουργική θεραπεία είναι εξαιρετικά επώδυνη και συχνά η αιμορροϊδοπάθεια υποτροπιάζει. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο αποφεύγουν να αναζητήσουν κάποια ιατρική συμβουλή και αρκούνται σε φαρμακευτικές λύσεις που δεν επιλύουν το πρόβλημα. Η αιμορροϊδοπάθεια από τη στιγμή που εμφανίζεται, εξελίσσεται προς το χειρότερο συνεχώς. Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι η νόσος δεν αναστρέφεται (δηλαδή δεν επανέρχεται ο ασθενής σε φυσιολογική κατάσταση) και αθεράπευτη οδεύει προς το τελικό στάδιο.
Τα διάφορα φαρμακευτικά σκευάσματα αποτελούν δυστυχώς προσωρινά μέτρα, καθώς η νόσος υποτροπιάζει και προοδευτικά χειροτερεύει ολοένα και περισσότερο. Η συντηρητική θεραπεία βελτιώνει τα συμπτώματα μόνο προσωρινά, έως το επόμενο επεισόδιο.
Όλα αυτά ίσχυαν μέχρι πρόσφατα. Οι νεότερες επεμβατικές θεραπείες έχουν εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό υποτροπής και δεν προκαλούν πόνο. Ως ιδανική επέμβαση θεωρείται αυτή που θα καταπολεμούσε το αίτιο της αιμορροϊδοπάθειας, δηλαδή την αιμορροϊδική υπέρταση χωρίς να δημιουργεί τραυματικές επιφάνειες.
Αποτέλεσμα αυτών θα ήταν να μην προκαλείται πόνος μετά την επέμβαση και να μη χρειάζεται μετεγχειρητική φροντίδα και παρακολούθηση. Επίσης θα εξαλείφονταν ο κίνδυνος σηπτικών επιπλοκών, θα είχε μικρή πιθανότητα υποτροπής, ενώ θα άφηνε τον ασθενή να επιστρέψει στις καθ’ ημέρα συνήθειες του, εξασφαλίζοντας του ένα φυσιολογικό τρόπο ζωής. Η νεότερη θεραπεία βασίζεται στην ανεύρεση και καταγραφή του αιμορροϊδικών αγγείων με ακριβή μέθοδο υπερήχων και στη θεραπεία, τόσο των αρτηριών, όσο και των φλεβών με Laser.
Είναι δε, αναίμακτη επέμβαση στην οποία δεν υφίσταται μετεγχειρητικός πόνος, καθώς δε χρησιμοποιούνται ράμματα και δεν διενεργούνται τομές. Η επέμβαση αποσκοπεί στη διακοπή της ροής του αίματος προς τους αιμορροϊδικούς όζους (φλέβες) με αποτέλεσμα να ατροφήσουν και να συρρικνωθούν. Αν χρειαστεί σε προχωρημένες καταστάσεις, ο ασθενής υποβάλλεται και σε απ’ ευθείας συρρίκνωση των αιμορροϊδικών όζων με τη βοήθεια του Laser.
Η επέμβαση ολοκληρώνεται σε μία συνεδρία που διαρκεί περίπου 30 λεπτά, δε δημιουργεί τραύματα στην περιοχή, δε χρήζει ιδιαίτερης φροντίδας μετά την επέμβαση (π.χ. καθημερινών πλύσεων, λήψης ή τοποθέτησης φαρμάκων κλπ), ενώ ο κίνδυνος εμφάνισης επιπλοκών μετά την εφαρμογή της τεχνικής είναι μηδαμινός. Η συγκεκριμένη επέμβαση είναι αναίμακτη και ανώδυνη. Έτσι, ο ασθενής μπορεί να κάνει μπάνιο άμεσα και να επιστρέψει στις δραστηριότητες του μετά από λίγες ώρες, ενώ πλέον οι κενώσεις είναι φυσιολογικές και ανώδυνες. Είναι σημαντικό επίσης να αναφερθεί, ότι μπορεί να επιτευχθεί ανάταξη της πρόπτωσης με άριστο αισθητικό αποτέλεσμα, σε ασθενείς με κρεμάμενες αιμορροΐδες.
