Στα Πιέρια όρη έζησαν οι εννέα θνητές κόρες του βασιλιά Πιέρου και της Ευδίπης με το όνομα Πιερίδες Μούσες. Ο Ορφέας, μεγάλος μουσικός και ποιητής της μυθολογίας. Σήμερα προσεγγίσαμε το βουνό με σεβασμό με αγάπη σε μια φύση που μας χάρισε απλόχερα εικόνες, μυρωδιές και ήχους. Φύγαμε από την Βέροια, διαδρομή (Βέροια-Σφηκιά-Ελατοχώρι) πανέμορφη, καταπράσινη, ονειρική...
τόσο κοντά και τόσο μακριά! Περάσαμε την Σφηκιά (Βόσοβα) και τα Ριζώματα, τώρα πήραμε πορεία αριστερά. Ανεβαίνοντας και δεξιά μας ο ορεινός όγκος των Πιερίων. Συνεχίζοντας προς το Ελατοχώρι το τοπίο φαίνεται να αλλάζει πεύκα και έλατα μας καλωσορίζουν μας καλοδέχονται. Λίγο νωρίτερα προσπεράσαμε περιποιημένες κληματαριές που έδωσαν τον καρπό τους, μηλιές, καστανιές, καρυδιές και ντοματιές.
Πλησιάζουμε στις παρυφές του μυθικού βουνού τόπος του Ορφέα και των Πιερίδων Μουσών που οι θεοί αδίκησαν σε αγώνισμα τραγουδιού στον Ελικώνα. Από οίκτο αργότερα οι θεοί μεταμόρφωσαν σε πουλιά μη αντέχοντας την θλίψη τους. Αιώνες τώρα, τα Πιέρια όρη ξεδιπλώνονται αθόρυβα δίπλα στο μεγαλειώδη όγκο του Ολύμπου. Αρχικά, κατοίκησε στην περιοχή το προελληνικό φύλο Πίερες νότια του ποταμού Αλιάκμονα. Τον 7ο αιώνα π. Χ. οι Τημενίδες από το Άργος, τους εκδίωξαν και αυτοί μετανάστευσαν ανατολικά του ποταμού Στρυμώνα. Την περιοχή την ονόμασαν και πάλι Πιερία. Δημιούργησαν φημισμένες πόλεις, πολιτισμό με εξαιρετική επίδοση στη μουσική και την ποίηση.
Οι ανατολικές πλαγιές του βουνού με πολλές ρεματιές και οι δυτικές απόκρημνες. Ανατολικά πολλά πυκνά δάση από πανύψηλες οξιές και βελανιδιές. Δυτικά δάση από μαύρη πεύκη πάνω από τα 1000 μέτρα υψόμετρο και χαμηλότερα θάμνοι και φυλλοβόλα.
Ζαρκάδια και αγριογούρουνα, λύκοι, αλεπούδες και λαγοί. Πέρδικες, ορτύκια, φάσες, γεράκια, αετοί και μπεκάτσες.
Στα Πιέρια έζησε ο Ορφέας, γεννήθηκε στην Πιμπλεία, κοντά στον Όλυμπο. Οιωνοσκόπος και μάντης.
Γιος του Οίαγρου (βασιλιάς της Θράκης) και της Καλλιόπης, της μούσας της επικής ποίησης. Με την δύναμη της μουσικής μπορούσε να γοητεύσει τα άγρια ζώα, να διεγείρει τα δέντρα και τους βράχους σε χορό, ακόμη να σταματήσει τη ροή των ποταμών. Δίδαξε τις τέχνες της φαρμακευτικής, της γραφής και της γεωργίας.
Οι ανατολικές πλαγιές του βουνού με πολλές ρεματιές και οι δυτικές απόκρημνες. Ανατολικά πολλά πυκνά δάση από πανύψηλες οξιές και βελανιδιές. Δυτικά δάση από μαύρη πεύκη πάνω από τα 1000 μέτρα υψόμετρο και χαμηλότερα θάμνοι και φυλλοβόλα.
Ζαρκάδια και αγριογούρουνα, λύκοι, αλεπούδες και λαγοί. Πέρδικες, ορτύκια, φάσες, γεράκια, αετοί και μπεκάτσες.
Στα Πιέρια έζησε ο Ορφέας, γεννήθηκε στην Πιμπλεία, κοντά στον Όλυμπο. Οιωνοσκόπος και μάντης.
Γιος του Οίαγρου (βασιλιάς της Θράκης) και της Καλλιόπης, της μούσας της επικής ποίησης. Με την δύναμη της μουσικής μπορούσε να γοητεύσει τα άγρια ζώα, να διεγείρει τα δέντρα και τους βράχους σε χορό, ακόμη να σταματήσει τη ροή των ποταμών. Δίδαξε τις τέχνες της φαρμακευτικής, της γραφής και της γεωργίας.
Μπήκαμε στον νομό Πιερίας πρώτο χωριό που συναντάμε είναι το Ελατοχώρι, παλιά ονομασία Σκουτέρνα (από τα σκουτιά - υφάσματα). Στην Τουρκοκρατία λειτουργούσε εργαστήριο για την επεξεργασία υφασμάτων. Χτισμένο αμφιθεατρικά σε ένα βράχινο φρύδι με ατέλειωτη θέα στο θεόρατο βουνό του Ολύμπου μας υποδέχεται πανέμορφο στην πρωινή καταχνιά. Το 1928 ονομαζόταν Ελατούσα και ένα χρόνο αργότερα Ελατοχώρι, από τα έλατα στην περιοχή.
Βαρύς ο φόρος αίματος στην λέξη ελευθερία, 27 Ιανουαρίου 1944, 32 κάτοικοι εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς. Οι κάτοικοι του πρόσφυγες πόντιοι, καλλιεργούν καπνά, σιτηρά βαμβάκι και τελευταία ασχολούνται με το χειμερινό τουρισμό. Το 1934 το Δημοτικό σχολείο είχε ένα δάσκαλο και 163 μαθητές.
Αφήσαμε το χωριό και συνεχίζουμε για το χιονοδρομικό κέντρο, φύση πανέμορφη τριγύρω. Εδώ γεννήθηκαν οι Μούσες της Πιερίας. Εδώ στις καταπράσινες πλαγιές μπόρεσαν και μύησαν τον ξακουστό Ορφέα στην τέχνη του τραγουδιού και της ποίησης. Ήρεμα καταπράσινα δάση, ατέλειωτες πηγές, εντυπωσιακά φαράγγια. Μονοπάτια, δασικοί δρόμοι, όμορφοι οικισμοί, ζεστά καταλύματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Γύρω μας κοιλάδες, οροπέδια, χαράδρες πυκνά δάση βελανιδιάς, οξιάς, πεύκα και έλατα. Φλαμουριές, σφεντάμια, γαύροι, φράξοι, καστανιές.
Βαρύς ο φόρος αίματος στην λέξη ελευθερία, 27 Ιανουαρίου 1944, 32 κάτοικοι εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς. Οι κάτοικοι του πρόσφυγες πόντιοι, καλλιεργούν καπνά, σιτηρά βαμβάκι και τελευταία ασχολούνται με το χειμερινό τουρισμό. Το 1934 το Δημοτικό σχολείο είχε ένα δάσκαλο και 163 μαθητές.
Αφήσαμε το χωριό και συνεχίζουμε για το χιονοδρομικό κέντρο, φύση πανέμορφη τριγύρω. Εδώ γεννήθηκαν οι Μούσες της Πιερίας. Εδώ στις καταπράσινες πλαγιές μπόρεσαν και μύησαν τον ξακουστό Ορφέα στην τέχνη του τραγουδιού και της ποίησης. Ήρεμα καταπράσινα δάση, ατέλειωτες πηγές, εντυπωσιακά φαράγγια. Μονοπάτια, δασικοί δρόμοι, όμορφοι οικισμοί, ζεστά καταλύματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Γύρω μας κοιλάδες, οροπέδια, χαράδρες πυκνά δάση βελανιδιάς, οξιάς, πεύκα και έλατα. Φλαμουριές, σφεντάμια, γαύροι, φράξοι, καστανιές.
Βρισκόμαστε στη θέση «παπά χωράφι» σε υψόμετρο 1450 μέτρων, όπου και το χιονοδρομικό κέντρο του Ελατοχωρίου. Με τον σάκο στον ώμο πήραμε τον δασικό δρόμο, ανηφορικός στην αρχή μας ξαφνιάζει ευχάριστα με τα χρώματα του Φθινοπώρου. Στην συντροφιά μας το μέλλον της ορειβασίας ο Χρήστος και ο Γιώργος 7 και 5 χρονών αντίστοιχα.
Οδοιπορούμε τώρα στον δασικό δρόμο για περισσότερο από 30 λεπτά της ώρας τώρα ανεβαίνουμε την δασωμένη πλαγιά μέσα από μια ρεματιά. Μπήκαμε στο δάσος συντροφιά μας το κελάηδημα των πουλιών και το φύσημα του ανέμου. Φθινοπωρινή μεγαλοπρέπεια σε όλο της το μεγαλείο! Χαθήκαμε μέσα στην υγρασία του πρωινού, ανάμεσα σε πυκνά δάση από πανύψηλες οξιές, βελανιδιές, πεύκα, φράξους, φλαμουριές και καστανιές, αγριοκερασιές, γκορτσιές, φουντουκιές. Μονοπάτι ανηφορικό χαμένο σε πυκνή βλάστηση εμείς 19 φίλοι οδοιπόροι συνεχίζουμε μέσα στην πρωινή καταχνιά. Ανεβαίνουμε γιδοστράτες, ξερολιθιές χαμένες στα χρώματα του Φθινοπώρου, λαγκάδια και ραχούλες. Οδοιπορούμε μέσα σε πυκνά δάση, τοπίο πανέμορφο, παραμυθένιο. Την πορεία μας την δυσκολεύουν αρκετά πεσμένα δέντρα πεύκων, τα προσπερνάμε.
Η δασική πεύκη «λιάχα» στην τοπική διάλεκτο έδωσε το όνομα της σε ολόκληρη την ορεινή περιοχή των Ημαθιώτικων Πιερίων.
Οδοιπορούμε τώρα στον δασικό δρόμο για περισσότερο από 30 λεπτά της ώρας τώρα ανεβαίνουμε την δασωμένη πλαγιά μέσα από μια ρεματιά. Μπήκαμε στο δάσος συντροφιά μας το κελάηδημα των πουλιών και το φύσημα του ανέμου. Φθινοπωρινή μεγαλοπρέπεια σε όλο της το μεγαλείο! Χαθήκαμε μέσα στην υγρασία του πρωινού, ανάμεσα σε πυκνά δάση από πανύψηλες οξιές, βελανιδιές, πεύκα, φράξους, φλαμουριές και καστανιές, αγριοκερασιές, γκορτσιές, φουντουκιές. Μονοπάτι ανηφορικό χαμένο σε πυκνή βλάστηση εμείς 19 φίλοι οδοιπόροι συνεχίζουμε μέσα στην πρωινή καταχνιά. Ανεβαίνουμε γιδοστράτες, ξερολιθιές χαμένες στα χρώματα του Φθινοπώρου, λαγκάδια και ραχούλες. Οδοιπορούμε μέσα σε πυκνά δάση, τοπίο πανέμορφο, παραμυθένιο. Την πορεία μας την δυσκολεύουν αρκετά πεσμένα δέντρα πεύκων, τα προσπερνάμε.
Η δασική πεύκη «λιάχα» στην τοπική διάλεκτο έδωσε το όνομα της σε ολόκληρη την ορεινή περιοχή των Ημαθιώτικων Πιερίων.
Ψηλότερα βγήκε ο ήλιος τώρα αναπνέουμε φρέσκο καθαρό αέρα με ευχάριστες μυρωδιές από την νοτισμένη γη. Αφήσαμε το μονοπάτι, τώρα πορεία αριστερά, συνεχής ανάβαση, ανεβαίνουμε ανάσες πηχτές, βήματα αργά, σταθερά κερδίζουμε ύψος, ανεβαίνουμε.
Μετά από μια επίπονη ανηφόρα αφήσαμε το δάσος με τα πανύψηλα πεύκα και την χαμηλή άγρια βλάστηση που τόσο δυσκόλεψε τους νέους φίλους, φθάσαμε σε γυμνό τοπίο, τώρα πέτρα και χλόη.
Συνεχίζουμε για την κορυφή.
Με θλίψη διαπίστωσα κάποιες παρεμβάσεις στο παρθένο μέρος της κορυφής, μεταλλικές κεραίες και άλλα ξύλινα κατασκευάσματα.
Φθάσαμε στην κορυφή. (2022μ.)
Τριγύρω μας υψώνονται μόνο ψηλές κορφές Βέρμιο, Άσκιο, Μπούρινος, Βαρνούντας, Καϊμακατσαλάν, Πίνοβο, Τζένα. Οι πεδιάδες, η λίμνη των Σερβίων και οι πόλεις βυθισμένες σε πυκνό άσπρο πέπλο ομίχλης. Ο Όλυμπος υψώνεται πάνω από τα σύννεφα, σχεδόν αλαζονικός μέσα στην επιβλητικότητα του.
Η επιστροφή γίνεται μέσα από τις πίστες του χιονοδρομικού κέντρου και μετά από δασικό δρόμο. Μεσημέρι και η κορυφή χάνεται πίσω από τα σύννεφα. Το άρωμα της νοτισμένης γης, το απέραντο δασωμένο τοπίο, στιγμάτισε μοναδικά την σημερινή μας ορειβασία. Συγχαρητήρια στους νέους φίλους.
Μετά από μια επίπονη ανηφόρα αφήσαμε το δάσος με τα πανύψηλα πεύκα και την χαμηλή άγρια βλάστηση που τόσο δυσκόλεψε τους νέους φίλους, φθάσαμε σε γυμνό τοπίο, τώρα πέτρα και χλόη.
Συνεχίζουμε για την κορυφή.
Με θλίψη διαπίστωσα κάποιες παρεμβάσεις στο παρθένο μέρος της κορυφής, μεταλλικές κεραίες και άλλα ξύλινα κατασκευάσματα.
Φθάσαμε στην κορυφή. (2022μ.)
Τριγύρω μας υψώνονται μόνο ψηλές κορφές Βέρμιο, Άσκιο, Μπούρινος, Βαρνούντας, Καϊμακατσαλάν, Πίνοβο, Τζένα. Οι πεδιάδες, η λίμνη των Σερβίων και οι πόλεις βυθισμένες σε πυκνό άσπρο πέπλο ομίχλης. Ο Όλυμπος υψώνεται πάνω από τα σύννεφα, σχεδόν αλαζονικός μέσα στην επιβλητικότητα του.
Η επιστροφή γίνεται μέσα από τις πίστες του χιονοδρομικού κέντρου και μετά από δασικό δρόμο. Μεσημέρι και η κορυφή χάνεται πίσω από τα σύννεφα. Το άρωμα της νοτισμένης γης, το απέραντο δασωμένο τοπίο, στιγμάτισε μοναδικά την σημερινή μας ορειβασία. Συγχαρητήρια στους νέους φίλους.
