Η επέτειος του «ΟΧΙ» στην Ιερά Μητρόπολη της Βέροιας

Την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου με την ευκαιρία της εορτής της Αγίας Σκέπης και της εθνικής επετείου του «ΟΧΙ» ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον ιερό ναό αγίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας. Στη συνέχεια τέλεσε Δοξολογία με την παρουσία των τοπικών στρατιωτικών και πολιτικών αρχών, ενώ την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο κ. Τόσκας , αν. υπουργός Προστασίας του Πολίτη...

την βουλή ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ημαθίας κ. Ουρσουζίδης. Μετά τη Δοξολογία ακολούθησε τρισάγιο πεσόντων στο ηρώο της πόλης, κατάθεση στεφάνων και τέλος μαθητική και στρατιωτική παρέλαση στην οδό Μητροπόλεως.
Η ομιλία του σεβασμιωτάτου.
«Χαῖρε σκέπη τοῦ κόσμου, πλα­τυ­τέρα νεφέλης». Αὐτόν τόν στίχο τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου μποροῦμε νά ἐπαναλά­βου­με καί ἐμεῖς σήμερα, ἀδελφοί μου, καθώς ἐπιτελοῦμε ἀνάμνηση «τῆς φωτοφόρου Σκέπης τῆς Ὑπερα­γί­ας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μα­ρίας», ὅπως ση­μειώ­­νει τό συναξά­ριο τῆς ἡμέρας.

Καί μποροῦμε νά τόν ἐπαναλά­βου­­με, γιατί αὐτό γιά τό ὁποῖο οἱ κά­τοικοι τῆς Κωνστα­ντινουπό­λεως ἔψαλαν ὄρθιοι ὁλόκληρη τή νύχτα τόν Ἀκάθιστο Ὕμνο, γιά νά ἐκφράσουν τήν εὐγνωμοσύνη τους πρός τήν Παναγία πού τούς εἶχε σώσει μέ θαυμαστό τρόπο ἀπό βέβαιη κατα­στροφή, συν­­τρίβοντας τόν στρατό τῶν βαρ­βάρων, τό ἔζη­σαν καί οἱ πατέ­ρες μας· τό ἔζησαν καί οἱ στρα­τιῶ­τες μας προασπί­ζο­ντας τήν πα­τρί­δα μας ἀπό τήν ὠμή καί ἀδι­και­ο­λό­γητη παραβία­ση τῶν συνό­ρων της ἀπό τά στρα­τεύματα τοῦ Ἄξο­να τό 1940.

Ποιός θά μποροῦσε νά διανοηθεῖ ὅτι ἡ μικρή Ἑλλάδα θά ἄντεχε τήν ἐπίθεση τῶν δύο μεγάλων χωρῶν πού εἶχαν συνασπισθεῖ ἐναντίον της; Ποιός θά μποροῦσε νά πιστεύ­σει ὅτι στρατιῶτες μέ ἐλλιπῆ ἐξο­πλισμό καί ἐλάχιστα τεχνικά θά μποροῦσαν νά ἀντιμε­τω­πίσουν τήν ὑπεροπλία τῶν πανί­σχυ­ρων ἀν­­­τιπάλων τους; Ποιός θά μπο­ροῦ­­­σε νά διανοηθεῖ ὅτι τό θαῦμα τῆς νίκης τοῦ ἁγίου Νέστορος ἔνα­ντι τοῦ Λυαίου ἦταν δυνατόν νά ἐπαναληφθεῖ;

Καί ὅμως αὐτό πού φαινόταν ἀνέ­­­­φικτο ἀποδείχθηκε δυνατό. Για­τί ἡ Παναγία Μητέρα τοῦ Κυ­ρίου μας, ἡ φιλεύσπλαγχνη καί στοργική μητέρα τῶν χριστιανῶν ἦταν παροῦσα στά πεδία τῶν μα­χῶν καί κάλυπτε μέ τό ἱερό μαφό­ριό της τούς στρατιῶτες πού πολε­μοῦ­σαν. Ἦταν ἐκεῖ γιά νά καλύ­πτει τούς στόχους καί νά ἐμ­π­ο­δί­σει τούς ἐχθρούς νά τούς πλή­ξουν. Ἦταν ἐκεῖ γιά νά ἁπλώνει τό χέρι της καί νά τούς προστατεύει ἀπό τά ἐχθρικά πυρά. Ἦταν ἐκεῖ γιά νά τούς καθοδηγεῖ, ὅταν προχω­ροῦ­σαν μέσα στό σκοτάδι τῆς νύχτας στά δύσβατα μονοπάτια. 

Ἦταν ἐκεῖ γιά νά τούς ἐμψυχώνει, ὅταν οἱ δυνάμεις τούς ἐγκατέλειπαν. Ἀλλά ἦταν καί στά μετόπισθεν, ἐκεῖ πού γυναῖκες καί παιδιά ἐρ­γαζόταν γιά νά ὑποστηρίξουν τούς στρατιῶτες, γιά νά μεταφέρουν ὑλικά καί τρόφιμα καί ὅ,τι ἄλλο χρειαζόταν. Ἦταν κοντά τους, γιά νά τούς συνοδεύει καί νά τούς ἐνι­σχύει, γιά νά τούς σκεπάζει καί νά τούς προστατεύει ὡς «σκέπη πλα­τυ­τέρα νεφέλης». Καί ἐάν ἡ γενναιότητα τῶν Ἑλ­λή­­νων εἶναι αὐτή πού τούς ἔκανε νά ἀντέξουν καί νά καθυστε­ρή­σουν γιά μῆνες τόν ἐχθρό, ἀλλά­

ζοντας τά σχέδιά του, ἡ προστασία τῆς Παναγίας μας ἦταν, ἀδελφοί μου, αὐτή πού ἐνίσχυσε τή δύναμη τῆς ψυχῆς τους, πού τούς προστά­τευσε καί τούς ἐνδυνάμωσε, πού τούς σκέπασε καί τούς διέσωσε γιά νά ἐπιτύχουν τό θαῦμα. Χωρίς τή θαυμαστή ἐπέμβαση τῆς Παναγίας μας οἱ πατέρες μας θά εἶχαν ἐπιτύ­χει μία σημαντική νίκη, ἀλλά δέν θά εἶχαν κατορθώσει αὐτό τό θαῦ­μα γιά τό ὁποῖο μιλοῦσε καί μιλᾶ ὁλόκληρος ὁ κόσμος. Δέν θά εἶχαν κατορθώσει νά συντρίψουν τούς ἰσχυρούς τοῦ κόσμου πού πίστευ­αν καί πιστεύουν ὅτι οἱ νίκες ἐπι­τυγχάνονται μόνο μέ τή δύναμη τῶν ὅπλων, μόνο μέ τή δύναμη τῶν ἀριθμῶν, μόνο μέ τή δύναμη τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολο­γίας.

Καί αὐτή τή νίκη τήν ὀφείλουμε στήν Παναγία μας. Τήν ὀφείλουμε στή δική της κραταιά προστασία, στή δική της μητρική ἀγάπη πού τήν κάνει νά ὑποστηρίζει καί νά προστατεύει πάντοτε ὅσους τήν εὐ­λαβοῦνται καί τήν ἐπικαλοῦ­νται. Τήν ὀφείλουμε στήν προστα­σία τῆς Παναγίας μας πού ὡς νε­φέ­­λη σκέπασε τούς πατέρες μας, ἀποδεικνύοντας ὅτι σπεύδει εἰς βοή­θεια τῶν ἀδικουμένων καί τῶν ἀδυνάτων πού ζητοῦν τή χά­ρη καί τή μεσιτεία της· ἀπο­δει­κνύ­οντας ὅτι δέν ἐγκαταλείπει τά τέ­κνα της, ἐφόσον καί αὐτά δέν τήν ἐγκαταλείπουν. Αὐτό τό θαῦμα, λοιπόν, τῆς Πα­ναγίας μας πού ἑορτάζουμε σή­με­ρα, ἄς γίνει, ἀδελφοί μου, ἀφορμή γιά νά ἐπανεξετάσουμε τή σχέση μας μέ τήν Παναγία μας· γιά νά δοῦμε ἐάν καί κατά πόσον μέ­νου­με κοντά της, πιστά τέκνα της· ἐάν ἡ ζωή μας εἶναι ἐναρμονισμένη μέ τίς ἐντολές τοῦ Υἱοῦ της· ἐάν εἴμα­στε πρόθυμοι νά ἀκολουθοῦ­με ὡς ἄτομα καί ὡς Ἔθνος τίς μη­τρι­κές ὁδηγίες καί ὑποδείξεις της· ἐάν ἐμπιστευόμαστε τήν ἐπιτυχία τῶν προσπαθειῶν μας στή δύναμη καί τήν προστασία της. Γιατί ἡ ὑπα­κοή, ὁ σεβασμός, ἡ ἐμπιστο­σύνη καί ἡ ἀγάπη μας στήν Παναγία, εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς εὐγνωμοσύνης πού τῆς ὀφείλουμε γιά τήν κραταιά της σκέπη καί τή σω­στική ἐπέμβασή της στόν πόλε­μο τοῦ 1940, καί εἶναι τό καλύτερο ἐχέγγυο ὅτι ἡ Παναγία μας θά εἶ­ναι πάντοτε ἡ φωτοφόρος σκέπη πού θά μᾶς συνοδεύει καί θά μᾶς προστατεύει σέ ὅλη μας τή ζωή.