16 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΣΕ 1 ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΟ!
Ο κ. Γιώργος Γώτας βρίσκεται στο περίπτερο της οδού Βενιζέλου εδώ και 4 χρόνια και όπως μας είπε, οι ώρες που εργάζεται πλέον δεν ξεπερνούν τις 16 ώρες την ημέρα! Με συντροφιά μόνο τη μουσική, οι ώρες περνάνε απελπιστικά είπε. Οι συνθήκες εργασίας δύσκολες, τόσο το καλοκαίρι με τις υψηλές θερμοκρασίες που το περίπτερο βράζει, όσο και το χειμώνα με το τσουχτερό κρύο...
που η ακινησία το κάνει ακόμα πιο αισθητό και ανυπόφορο.
Πως ζούνε όμως όλοι αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα πρόσωπα μέσα από τα μικρά παράθυρα, που καθημερινά, δεκάδες από αυτά προσπερνάμε συνήθως βιαστικά; Και που μόνο όταν πλησιάσεις αρκετά, τα διακρίνεις ανάμεσα από δεκάδες πολύχρωμα σακουλάκια και γυαλιστερά κουτιά από τσίχλες; Ποιες είναι όμως οι δυσκολίες του επαγγέλματος; Ποιοι οι κίνδυνοι; Πως αντιμετωπίζεται η ανία μέσα στο περίπτερο; Ποιο προϊόν αγοράζουν περισσότερο οι καταναλωτές; Και τελικά ο περιπτεράς τα ξέρει όλα; Ο κ. Γιώργος μας μίλησε, σε ένα διάλειμμα από τη μοναξιά, την πολυκοσμία και τη βαβούρα της πόλης.
Όλη η πόλη περνάει από το συγκεκριμένο σημείο...
«Σε ένα κεντρικό σημείο όπως αυτό που βρίσκομαι εγώ, όλη η πόλη, καθώς και όλα τα στραβά και ανάποδά της θα περάσουν κάποια στιγμή από μπροστά σου, από μικροκλοπές, μεθυσμένους, μέχρι και τσακωμούς. Λίγο πολύ αυτούς που έχουν μια ευαισθησία στην κλοπή τους ξέρουμε, οπότε τους αποτρέπουμε από το να κλέψουν».
Τσιγάρα και κάρτες... κρατούν ακόμα!
«Ο κόσμος αγοράζει κυρίως τσιγάρα και κάρτες κινητής τηλεφωνίας. Αυτός είναι ο βασικός τζίρος του περιπτέρου, που αν και τα χτύπησε η κρίση, συνεχίζουν να είναι τα πιο δημοφιλή προϊόντα που θα ζητήσει κανείς από ένα περίπτερο. Οι εφημερίδες έχουν πέσει αρκετά με την κρίση, καθώς ο κόσμος έχει στραφεί και στην ηλεκτρονική ενημέρωση».
Με συντροφιά τη μουσική...
«Οι ώρες που περνάς στο περίπτερο είναι πολλές, κάποιες είναι πολύ δύσκολες, αισθάνεσαι σαν να είσαι σε κελί φυλακής και μάλιστα στην απομόνωση, χωρίς προαυλισμό! Η μόνη μου παρέα για να καταπολεμήσω την ανία είναι η μουσική. Τηλεόραση και υπολογιστή δεν τα προτιμώ, γιατί όταν συγκεντρώνεσαι σε εικόνα δεν έχεις αντίληψη των καταστάσεων. Εμείς χρειάζεται να έχουμε τις αισθήσεις μας τεταμένες».
Δημοφιλής στάση για πληροφορία... κάθε είδους!
«Το περίπτερο είναι κάτι που προσεγγίζεται εύκολα, τόσο από περαστικούς κατοίκους της πόλης, όσο και από τουρίστες. Πληροφορίες σχετικά με οδούς, στάσεις, μαγαζιά, δέχομαι καθημερινά. Τα περίπτερα εξυπηρετούν σε αυτό το κομμάτι. Όταν είσαι σε κεντρικό δρόμο βλέπουν πολλά τα μάτια σου. Όλα δε μπορείς να τα ξέρεις αλλά ένα μεγάλο ποσοστό, ειδικά στο δρόμο που βρίσκεται το περίπτερο, το γνωρίζεις».
Μέρα, νύχτα, βρέξει-χιονίσει...
«Η νυχτερινή βάρδια είναι πιο επικίνδυνη αλλά εδώ βοηθάει το γεγονός ότι είμαστε στο κέντρο και οι διελεύσεις της αστυνομίας είναι πιο τακτικές. Είναι και η πόλη μας πιο ήσυχη οπότε δεν έχουμε βιώσει κάτι πολύ σοβαρό.
Οι συνθήκες εργασίας είναι ακραίες. Πολλή ζέστη το καλοκαίρι, πολύ κρύο το χειμώνα και το περίπτερο είναι παλιό και μπάζει. Ένας ανεμιστήρας το καλοκαίρι και ένα αερόθερμο, γάντια και σκουφί το χειμώνα, είναι τα μόνα μέσα για να βγει η βάρδια».
Και τελικά, το πρόβλημα της επιβίωσης...
«Το πρόβλημά μας είναι η επιβίωση. Τα έξοδα είναι πολλά, η διαβίωση είναι ακριβή και τα κέρδη από το βασικό τζίρο που είναι τα τσιγάρα και οι κάρτες είναι μηδαμινά, στο 2,5-3%. Κάνουμε μια δουλειά στην ουσία για να μην καθόμαστε, να εργαζόμαστε».
Ο κ. Γιώργος Γώτας βρίσκεται στο περίπτερο της οδού Βενιζέλου εδώ και 4 χρόνια και όπως μας είπε, οι ώρες που εργάζεται πλέον δεν ξεπερνούν τις 16 ώρες την ημέρα! Με συντροφιά μόνο τη μουσική, οι ώρες περνάνε απελπιστικά είπε. Οι συνθήκες εργασίας δύσκολες, τόσο το καλοκαίρι με τις υψηλές θερμοκρασίες που το περίπτερο βράζει, όσο και το χειμώνα με το τσουχτερό κρύο...
που η ακινησία το κάνει ακόμα πιο αισθητό και ανυπόφορο.
Πως ζούνε όμως όλοι αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα πρόσωπα μέσα από τα μικρά παράθυρα, που καθημερινά, δεκάδες από αυτά προσπερνάμε συνήθως βιαστικά; Και που μόνο όταν πλησιάσεις αρκετά, τα διακρίνεις ανάμεσα από δεκάδες πολύχρωμα σακουλάκια και γυαλιστερά κουτιά από τσίχλες; Ποιες είναι όμως οι δυσκολίες του επαγγέλματος; Ποιοι οι κίνδυνοι; Πως αντιμετωπίζεται η ανία μέσα στο περίπτερο; Ποιο προϊόν αγοράζουν περισσότερο οι καταναλωτές; Και τελικά ο περιπτεράς τα ξέρει όλα; Ο κ. Γιώργος μας μίλησε, σε ένα διάλειμμα από τη μοναξιά, την πολυκοσμία και τη βαβούρα της πόλης.
Όλη η πόλη περνάει από το συγκεκριμένο σημείο...
«Σε ένα κεντρικό σημείο όπως αυτό που βρίσκομαι εγώ, όλη η πόλη, καθώς και όλα τα στραβά και ανάποδά της θα περάσουν κάποια στιγμή από μπροστά σου, από μικροκλοπές, μεθυσμένους, μέχρι και τσακωμούς. Λίγο πολύ αυτούς που έχουν μια ευαισθησία στην κλοπή τους ξέρουμε, οπότε τους αποτρέπουμε από το να κλέψουν».
Τσιγάρα και κάρτες... κρατούν ακόμα!
«Ο κόσμος αγοράζει κυρίως τσιγάρα και κάρτες κινητής τηλεφωνίας. Αυτός είναι ο βασικός τζίρος του περιπτέρου, που αν και τα χτύπησε η κρίση, συνεχίζουν να είναι τα πιο δημοφιλή προϊόντα που θα ζητήσει κανείς από ένα περίπτερο. Οι εφημερίδες έχουν πέσει αρκετά με την κρίση, καθώς ο κόσμος έχει στραφεί και στην ηλεκτρονική ενημέρωση».
Με συντροφιά τη μουσική...
«Οι ώρες που περνάς στο περίπτερο είναι πολλές, κάποιες είναι πολύ δύσκολες, αισθάνεσαι σαν να είσαι σε κελί φυλακής και μάλιστα στην απομόνωση, χωρίς προαυλισμό! Η μόνη μου παρέα για να καταπολεμήσω την ανία είναι η μουσική. Τηλεόραση και υπολογιστή δεν τα προτιμώ, γιατί όταν συγκεντρώνεσαι σε εικόνα δεν έχεις αντίληψη των καταστάσεων. Εμείς χρειάζεται να έχουμε τις αισθήσεις μας τεταμένες».
Δημοφιλής στάση για πληροφορία... κάθε είδους!
«Το περίπτερο είναι κάτι που προσεγγίζεται εύκολα, τόσο από περαστικούς κατοίκους της πόλης, όσο και από τουρίστες. Πληροφορίες σχετικά με οδούς, στάσεις, μαγαζιά, δέχομαι καθημερινά. Τα περίπτερα εξυπηρετούν σε αυτό το κομμάτι. Όταν είσαι σε κεντρικό δρόμο βλέπουν πολλά τα μάτια σου. Όλα δε μπορείς να τα ξέρεις αλλά ένα μεγάλο ποσοστό, ειδικά στο δρόμο που βρίσκεται το περίπτερο, το γνωρίζεις».
Μέρα, νύχτα, βρέξει-χιονίσει...
«Η νυχτερινή βάρδια είναι πιο επικίνδυνη αλλά εδώ βοηθάει το γεγονός ότι είμαστε στο κέντρο και οι διελεύσεις της αστυνομίας είναι πιο τακτικές. Είναι και η πόλη μας πιο ήσυχη οπότε δεν έχουμε βιώσει κάτι πολύ σοβαρό.
Οι συνθήκες εργασίας είναι ακραίες. Πολλή ζέστη το καλοκαίρι, πολύ κρύο το χειμώνα και το περίπτερο είναι παλιό και μπάζει. Ένας ανεμιστήρας το καλοκαίρι και ένα αερόθερμο, γάντια και σκουφί το χειμώνα, είναι τα μόνα μέσα για να βγει η βάρδια».
Και τελικά, το πρόβλημα της επιβίωσης...
«Το πρόβλημά μας είναι η επιβίωση. Τα έξοδα είναι πολλά, η διαβίωση είναι ακριβή και τα κέρδη από το βασικό τζίρο που είναι τα τσιγάρα και οι κάρτες είναι μηδαμινά, στο 2,5-3%. Κάνουμε μια δουλειά στην ουσία για να μην καθόμαστε, να εργαζόμαστε».