Μετά από χρόνια και καιρούς ήρθε η λευτεριά και το 2021 θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια του νεοελληνικού κράτους. Στο διάστημα αυτό η Δημοκρατία πέρασε από χίλια μύρια κύματα. Ανάμεσα σε πολέμους, τυραννίες και εμφύλιες συρράξεις αγωνιζόταν να σταθεί όρθια. Να κλείσει τις πληγές της. Μετράμε σήμερα τη μεγαλύτερη διάρκεια ομαλής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας από το 1974. Πέρασαν μόλις 41 χρόνια. Και τώρα κολυμπάει σε αχαρτογράφητα νερά.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία μνημονιακά χρόνια η Δημοκρατία μας βρίσκεται εν τρικυμία. Θαλασσοδέρνεται στο πέλαγος των δανείων και την επικυριαρχία των δανειστών και εταίρων. Ταυτόχρονα πιέζεται ασφυκτικά από μία κατακερματισμένη κοινωνία που της αφαιρούν τα δικαιώματα για μια αξιοπρεπή διαβίωση (βυθισμένη στην ανεργία και την φτώχεια). Η οικονομική βάση δυσχερώς παραμένει ανήμπορη να αξιοποιήσει τις παραγωγικές δυνατότητες του τόπου.
Σε αυτές τις πραγματικές συνθήκες, η Δημοκρατία μας μοιάζει με γίγαντα που στηρίζεται σε ξύλινα πόδια. Η ιστορία της ανθρωπότητας μας έχει διδάξει οτι χωρίς παραγωγική βάση καμία, Δημοκρατία δεν μπορεί να έχει στέρεα βάση για να ανταποκρίνεται στις βασικές λειτουργίες της: Για ισότητα και ισονομία. Για κοινωνική δικαιοσύνη. Για σεβασμό στα δικαιώματα του πολίτη και τις συλλογικές αξίες. Για ευημερία του λαού και αλληλεγγύη. Όλα αυτά τα συνταγματικά θεμελιωμένα δικαιώματα.
Στην πολιορκία που υφίσταται σήμερα η Δημοκρατία μας, τόσο από τους δανειστές όσο και από τις κοινωνικές ανάγκες, έχουμε χρέος όλοι μας να δώσουμε το παρόν για:
Να διαφυλάξουμε τη Δημοκρατία μας για να είναι ικανή να συνθέτει τις κοινωνικές - ταξικές συγκρούσεις και να ισορροπεί τις οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες.
Να προστατεύσει και να ενώνει το σύνολο του πληθυσμού και να διασφαλίζει μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή διαβίωση στους πολίτες.
Να οριοθετεί την αυτονομία της πολιτικής, της διακυβέρνησης του τόπου από τις δυνάμεις της αγοράς και της μιντιοκρατίας.
Η Δημοκρατία μας δεν είναι πασαρέλα και κοκορομαχίες στην TV. Η καρδιά της κτυπάει στην παραγωγή πλούτου και αγαθών για το λαό. Στο νοικοκύρεμα του κράτους. Στην επιτάχυνση της παραγωγικής μηχανής, στις ράγες της Ανάπτυξης, της Απασχόλησης και της Ανταγωνιστικότητας. Αυτές είναι οι μάχες που πρέπει να κερδηθούν για να στεριώσει η Δημοκρατία.
Δυστυχώς στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές που ζούμε το πολιτικό προσωπικό δεν βρίσκεται στο ύψος των περιστάσεων.
Δεν αντιλαμβάνεται το εκρηκτικό κύμα που έρχεται από τα βάθη των θυμάτων της κρίσης, τις ουρές των συμπολιτών μας στις τράπεζες και τους απελπισμένους του επιχειρηματικού κόσμου.
Δεν αντιλαμβάνεται ότι οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου κινούνται σε ένα ναρκοθετημένο τοπίο (νέα φορολογικά μέτρα, δυσεύρετο και ακριβό χρήμα από χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς - τράπεζες που συνεχώς βρίσκονται σε κατάσταση ένα βήμα πριν την χρεοκοπία.)
Δεν αντιλαμβάνεται ολάκερο το πολιτικό προσωπικό ότι το κεφάλαιο της αξιοπιστίας στην πολιτική(-ους) εξατμίζεται συνεχώς.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι χωρίς εμπιστοσύνη στο προσωπικό και τους κεντρικούς θεσμούς της Δημοκρατίας τα πάντα βρίσκονται στον αέρα. Ο διχασμός που βρίσκεται στο DNA της φυλής μας καραδοκεί.
Πρώτιστα η κυβερνώσα παράταξη θα πρέπει να πάψει να συμπεριφέρεται ως συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Ο διχαστικός και διπλοπρόσωπος πολιτικός λόγος μεγαλώνει το χάσμα της πολιτικής με την κοινωνία. Οι κυβερνώντες να πολιτεύονται με καθαρές κουβέντες και όχι με διγλωσσία και εχθρότητες.
Να προστατεύσει και να ενώνει το σύνολο του πληθυσμού και να διασφαλίζει μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή διαβίωση στους πολίτες.
Να οριοθετεί την αυτονομία της πολιτικής, της διακυβέρνησης του τόπου από τις δυνάμεις της αγοράς και της μιντιοκρατίας.
Η Δημοκρατία μας δεν είναι πασαρέλα και κοκορομαχίες στην TV. Η καρδιά της κτυπάει στην παραγωγή πλούτου και αγαθών για το λαό. Στο νοικοκύρεμα του κράτους. Στην επιτάχυνση της παραγωγικής μηχανής, στις ράγες της Ανάπτυξης, της Απασχόλησης και της Ανταγωνιστικότητας. Αυτές είναι οι μάχες που πρέπει να κερδηθούν για να στεριώσει η Δημοκρατία.
Δυστυχώς στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές που ζούμε το πολιτικό προσωπικό δεν βρίσκεται στο ύψος των περιστάσεων.
Δεν αντιλαμβάνεται το εκρηκτικό κύμα που έρχεται από τα βάθη των θυμάτων της κρίσης, τις ουρές των συμπολιτών μας στις τράπεζες και τους απελπισμένους του επιχειρηματικού κόσμου.
Δεν αντιλαμβάνεται ότι οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου κινούνται σε ένα ναρκοθετημένο τοπίο (νέα φορολογικά μέτρα, δυσεύρετο και ακριβό χρήμα από χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς - τράπεζες που συνεχώς βρίσκονται σε κατάσταση ένα βήμα πριν την χρεοκοπία.)
Δεν αντιλαμβάνεται ολάκερο το πολιτικό προσωπικό ότι το κεφάλαιο της αξιοπιστίας στην πολιτική(-ους) εξατμίζεται συνεχώς.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι χωρίς εμπιστοσύνη στο προσωπικό και τους κεντρικούς θεσμούς της Δημοκρατίας τα πάντα βρίσκονται στον αέρα. Ο διχασμός που βρίσκεται στο DNA της φυλής μας καραδοκεί.
Πρώτιστα η κυβερνώσα παράταξη θα πρέπει να πάψει να συμπεριφέρεται ως συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Ο διχαστικός και διπλοπρόσωπος πολιτικός λόγος μεγαλώνει το χάσμα της πολιτικής με την κοινωνία. Οι κυβερνώντες να πολιτεύονται με καθαρές κουβέντες και όχι με διγλωσσία και εχθρότητες.
Ο Πρωθυπουργός να καθαρίσει από τα σύννεφα τον πολιτικό ορίζοντα Άλλως, αν το πολιτικό προσωπικό συνεχίζει τη διχόνοια και το «ανθρωποκυνηγητό» τότε το κοινωνικό ωστικό κύμα οργής και αγανάκτησης για το που πορεύεται η χώρα, θα συμπαρασύρει τα πάντα. Η Δημοκρατία μας θα κινδυνεύσει ανεπανόρθωτα από τις κάθε είδους τυραννίες και τα δεινά θα είναι ακόμη χειρότερα.
