Μετά την επιβολή των Capital Controls, όλο και περισσότεροι Βεροιώτες «βουλιάζουν» στο βαθύ κράτος του «βερεσέ», συμπαρασύροντας μια ολόκληρη πόλη -με βάση τη θεωρία του ντόμινο- σε πληρωμές επί πιστώσει, με τις όποιες τραγικές συνέπειες. Η έλλειψη ρευστού στη Βέροια ξανάφερε στην καθημερινή μας ζωή το «βερεσέ» και τα τεφτέρια. Κάποιοι επαγγελματίες, υπό το βάρος των χρεών, χάνουν την υπομονή τους...
και κρεμούν ταμπέλες «πίστωση τέλος». Στη γέννηση, στην ασθένεια, στις καθημερινές ανάγκες, στην εκπαίδευση, στις μετακινήσεις, στη στέγαση, αλλά και στο θάνατο ακόμη, ο βερεσές ή veresiye (είναι τούρκικη λέξη) υπόσχεται παράταση ζωής. Μιας ζωής που, όταν φτάνει στο ταμείο, συχνά πια λέει με σκυμμένο κεφάλι: «Γράψ’ τα». Πριν από δύο εβδομάδες μια Βεροιώτισσα γέννησε την δεύτερη κόρη της σε ιδιωτικό μαιευτήριο, αφού με αυτό συνεργαζόταν ο γυναικολόγος της. Έδωσε λίγα χρήματα μπροστά και τα υπόλοιπα τα εξοφλεί σταδιακά. «Αυτό το μήνα έχουμε να δώσουμε εφορία, τη ΔΕΗ, το δάνειο του σπιτιού, το γιατρό και... δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο θα μας έρθει», αναφέρει χαρακτηριστικά. Με το σύζυγό της είναι δημόσιοι υπάλληλοι και έχουν δει το αρχικό εισόδημα, βάσει του οποίου έχτισαν το σπιτικό τους, να κάνει «φτερά». Κάπως πρέπει να ζήσουν. Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στα ψιλικατζίδικα. «Η αγορά στέρεψε από ρευστό. Υπάρχουν πολίτες που αγοράζουν από περίπτερα ένα παγωτό, ένα πακέτο τσιγάρα ή κάτι άλλο μικρής αξίας, επικαλούνται τη στιγμιαία έλλειψη χρημάτων και εξαφανίζονται. Αυτό δείχνει την οικονομική κατάντια πολλών, που δεν έχουν να αγοράσουν κάτι ευτελούς αξίας, που όμως συσσωρεύει χρέη για τους περιπτερούχους», μας έλεγε μόλις προχθές ψιλικατζής σε δρόμο της πόλης, που βρίσκεται μάλιστα στο κέντρο. Η λίστα του βερεσέ είναι μεγάλη: Στα πρατήρια υγρών καυσίμων, στους οδοντιάτρους, στους δικηγόρους, στα συνεργεία αυτοκινήτων, στα κομμωτήρια, ακόμη και στον πρωινό καφέ. Μια τζούρα να πάει κάτω και... «γράψ’ το μέχρι να ανοίξουν οι τράπεζες». Όσον αφορά τα καταστήματα στην αγορά, η ίδια κατάσταση και εδώ. Όπως μας έλεγε ιδιοκτήτρια καταστήματος, με αρκετά χρόνια στην αγορά, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο το τεφτέρι απέκτησε και πάλι την παλιά του… αξία. «Ξέρεις τι είναι να βλέπεις μέχρι πρότινος ευυπόληπτους πολίτες να σου ζητούν σήμερα να πληρώσουν έναντι; Κάποτε, όταν προμήθευα μαγαζιά της πόλης με διάφορα είδη, δεν υπήρχε περίπτωση να μην πληρωθώ μέσα στο μήνα. Τώρα έχω χρωστούμενα και δύο χρόνων! Χάσαμε την αξιοπρέπειά μας».
και κρεμούν ταμπέλες «πίστωση τέλος». Στη γέννηση, στην ασθένεια, στις καθημερινές ανάγκες, στην εκπαίδευση, στις μετακινήσεις, στη στέγαση, αλλά και στο θάνατο ακόμη, ο βερεσές ή veresiye (είναι τούρκικη λέξη) υπόσχεται παράταση ζωής. Μιας ζωής που, όταν φτάνει στο ταμείο, συχνά πια λέει με σκυμμένο κεφάλι: «Γράψ’ τα». Πριν από δύο εβδομάδες μια Βεροιώτισσα γέννησε την δεύτερη κόρη της σε ιδιωτικό μαιευτήριο, αφού με αυτό συνεργαζόταν ο γυναικολόγος της. Έδωσε λίγα χρήματα μπροστά και τα υπόλοιπα τα εξοφλεί σταδιακά. «Αυτό το μήνα έχουμε να δώσουμε εφορία, τη ΔΕΗ, το δάνειο του σπιτιού, το γιατρό και... δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο θα μας έρθει», αναφέρει χαρακτηριστικά. Με το σύζυγό της είναι δημόσιοι υπάλληλοι και έχουν δει το αρχικό εισόδημα, βάσει του οποίου έχτισαν το σπιτικό τους, να κάνει «φτερά». Κάπως πρέπει να ζήσουν. Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στα ψιλικατζίδικα. «Η αγορά στέρεψε από ρευστό. Υπάρχουν πολίτες που αγοράζουν από περίπτερα ένα παγωτό, ένα πακέτο τσιγάρα ή κάτι άλλο μικρής αξίας, επικαλούνται τη στιγμιαία έλλειψη χρημάτων και εξαφανίζονται. Αυτό δείχνει την οικονομική κατάντια πολλών, που δεν έχουν να αγοράσουν κάτι ευτελούς αξίας, που όμως συσσωρεύει χρέη για τους περιπτερούχους», μας έλεγε μόλις προχθές ψιλικατζής σε δρόμο της πόλης, που βρίσκεται μάλιστα στο κέντρο. Η λίστα του βερεσέ είναι μεγάλη: Στα πρατήρια υγρών καυσίμων, στους οδοντιάτρους, στους δικηγόρους, στα συνεργεία αυτοκινήτων, στα κομμωτήρια, ακόμη και στον πρωινό καφέ. Μια τζούρα να πάει κάτω και... «γράψ’ το μέχρι να ανοίξουν οι τράπεζες». Όσον αφορά τα καταστήματα στην αγορά, η ίδια κατάσταση και εδώ. Όπως μας έλεγε ιδιοκτήτρια καταστήματος, με αρκετά χρόνια στην αγορά, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο το τεφτέρι απέκτησε και πάλι την παλιά του… αξία. «Ξέρεις τι είναι να βλέπεις μέχρι πρότινος ευυπόληπτους πολίτες να σου ζητούν σήμερα να πληρώσουν έναντι; Κάποτε, όταν προμήθευα μαγαζιά της πόλης με διάφορα είδη, δεν υπήρχε περίπτωση να μην πληρωθώ μέσα στο μήνα. Τώρα έχω χρωστούμενα και δύο χρόνων! Χάσαμε την αξιοπρέπειά μας».