Συγκλονιστικά λόγια από τους Βεροιώτες πρώην χρήστες ναρκωτικών ουσιών

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΚΛΗΡΑ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΛΕΝΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΧΡΗΣΤΕΣ
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά των ναρκωτικών, δυο Βεροιώτες πρώην χρήστες, μέλη της ομάδας απεξάρτησης του ΟΚΑΝΑ της μονάδας Βέροιας, θέλησαν να μοιραστούν με τους εκπροσώπους των τοπικών ΜΜΕ την εμπειρία τους, τον αγώνα για την απεξάρτηση, αλλά και το πιο σημαντικό κομμάτι, την επανένταξη στην κοινωνία, την εργασία, την ίδια τη ζωή.

Τον λόγο πήραν δυο πρώην χρήστες, ο Θ. και ο Α., (για ευνόητους λόγους δεν δημοσιεύονται τα ονόματά τους) που μίλησαν ανοιχτά για τη δύσκολη αυτή περίοδο, από τη στιγμή που μπήκαν στον κυκεώνα των ναρκωτικών, μέχρι και σήμερα. Ο θεραπευόμενος Θ. ξεκίνησε τα ναρκωτικά, σκληρά και μαλακά, 20 χρόνια πριν. Ο ίδιος όμως δεν τα ξεχωρίζει. «Ναρκωτικά θα πρέπει να θεωρηθεί και το αλκοόλ, γιατί στη χώρα που ζούμε άνετα μπορεί να το προμηθευτεί κάποιος από μικρή ηλικία, πράγμα που θα τον οδηγήσει σε σοβαρότερες καταστάσεις. 

Σε ηλικία 14 ετών μπορούσα να αγοράσω όσο αλκοόλ ήθελα. Επόμενο ήταν μεγαλώνοντας να δοκίμασα και άλλα ναρκωτικά. Λίγο οι παρέες, λίγο η περιέργεια, λίγο οι δύσκολες καταστάσεις της εφηβείας, το κακό δεν αργεί να γίνει. Η απλή χρήση της μιας φοράς γίνεται κατάχρηση και στο τέλος εξάρτηση. Η ζωή σου αλλάζει και το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι πως να βρεις τη δόση σου για να ζήσεις άλλη μια ημέρα. Μπαίνεις σε μονόδρομο και αδιέξοδο. Τα λόγια μου αυτά θα ήθελα να τα διαβάσουν οι γονείς και τα παιδιά, για να προστατευτούν. 

Αν καταλάβουν κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά τους, αν αντιληφθούν ότι τους λένε συνεχώς ψέμματα, αν χάνονται λεφτά ή αντικείμενα από το σπίτι, θα πρέπει να καθίσουν και να το συζητήσουν πάντα με ηρεμία, χωρίς φωνές και νεύρα, γιατί πρέπει να καταλάβουν ότι τα παιδιά είναι άρρωστα. Αν το παραδεχθούν, ας απευθυνθούν σε δημόσιο φορέα και όχι σε ιδιώτη γιατρό χωρίς ειδική εμπειρία. Η θεραπεία βασίζεται στην υπομονή, είναι επώδυνη και θέλει χρόνο και προσοχή. Αν ο χρήστης καταφέρει να απεξαρτηθεί, σημαντικά μεγάλο κεφάλαιο αμέσως μετά είναι η επανένταξή του στην κοινωνία. Το στίγμα δυστυχώς μένει για καιρό. 

Σε πολλές περιπτώσεις ο χρήστης που δεν μπόρεσε να επανενταχθεί στην κοινωνία, είτε ξαναγύρισε είτε έδωσε τέλος στη ζωή του. Η οικογένεια πρέπει να τον στηρίξει και να του δώσουν να καταλάβει πως πρόκειται για μια κακή παρένθεση στη ζωή του. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως μια πλήρης απεξάρτηση σημαίνει πως ο χρήστης τελειώνει με τα ναρκωτικά και η κοινωνία τον δέχεται ως ισότιμο μέλος, δίνοντάς του μια δουλειά να διαχειρίζεται μόνος του τη ζωή του, να προσφέρει ξανά και να φύγει από πάνω του το στίγμα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω το προσωπικό της μονάδας για τη συνεργασία, γιατί χωρίς αυτούς ίσως να μην ήμουν εδώ σήμερα»

Το λόγο πήρε και ο θεραπευόμενος Α., ευχαριστώντας και αυτός με τη σειρά του τους ανθρώπους της μονάδας, επισημαίνοντας παράλληλα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει με τη χορήγηση των φαρμάκων που χρειάζεται. Το κομμάτι της επανένταξης τόνισε και ο Α., λέγοντας πως «είναι δύσκολο για εμάς να βρούμε δουλειά μετά, είμαστε δακτυλοδεικτούμενοι. Πήγαμε σε πρόγραμμα για να γλυτώσουμε, τα καταφέραμε, θέλουμε να βρούμε μια δουλειά, να κάνουμε οικογένεια».