που πραγματοποιείται από τα πάλαια χρόνια στην Χαλάστρα, όπου κάθε χρόνο στις 24 Ιουνίου γιόρταζαν την ελληνική ύπαιθρο ή του Άι Γιάννη Ριγανά ή Κλήδονα. «Τζαμάλα» είναι η φωτιά που άναβαν στη Χαλάστρα για να καούν οι ψύλλοι, οι κοριοί κ.ά. Κάθε φορά που ερχόταν η γιορτή τα κορίτσια μάζευαν από τα χωράφια τον κλήδονα, δηλαδή το κίτρινο λουλούδι, και έκοβαν μυρωδάτη ρίγανη και δυόσμο.
Το λουλούδι αυτό το έλεγαν και κουκούδα, και το έδεναν οι γυναίκες που χόρευαν με κόκκινη κλωστή και το τοποθετούσαν σε ένα ταψί που είχε μέσα ούζο, νερό και αγγουράκι. Τα αγόρια έπιναν ούζο και ξεκινούσε ο χορός. Στη φωτιά τα κορίτσια ρίχναμε τα δεμάτια που είχαν μαζέψει από τα χωράφια και τραγουδούσαν γύρω από την φωτιά. Πρώτη στο χορό έμπαινε μια ηλικιωμένη και μετά αρραβωνιασμένες και παντρεμένες. Το πρώτο τραγούδι ήταν το «Σήμμιρα κι πάλι» και ο «Γαλάζιος πετεινός».
Ταυτόχρονα κορίτσια και αγόρια πηδούσαν πάνω από τις φωτιές, αλλά όσες δεν κατάφερναν να πηδήξουν πάνω από την φωτιά τίναζαν τα φουστάνια τους και τα αγόρια χτυπούσαν τενεκέδες για να φύγουν τα ζούδια τραγουδώντας το «Βγείτε φίδια γουστερίτσες» και γύριζαν από το σπίτι τρεις φορές για να διώξουν τα κακά στοιχεία... όπως έλεγαν τότε. Τα παραδοσιακά χορευτικά τμήματα της Χαλάστρας του Κοινωνικού Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Δέλτα, κάθε χρόνο τηρούν την παράδοση και αναβιώνουν αυτό του παλιό έθιμο τραγουδώντας και χορεύοντας. Το έθιμο ολοκληρώνεται τη δεύτερη μέρα με το άναμμα της φωτιάς, με τους νέους να χορεύουν γύρω της και με παραδοσιακό γλέντι για όλο τον κόσμο.
.png)