Πλήθη μάλιστα πιστών ανθρώπων, ιδιαιτέρως νέων, με συγκλονιστική θερμότητα πίστεως και αγάπης, περπάτησαν και φέτος απόσταση μεγαλύτερη των 50 χιλιομέτρων, από τη Χαλκίδα ως το Νέο Προκόπιο, πεζοπορώντας, εκπληρώνοντας το «τάμα» τους δείχνοντας έτσι την μεγάλη πίστη τους στον Τριαδικό Θεό και τον «φίλο» Του, Όσιο Ιωάννη. Στη φετινή εορτή συμμετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ, Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος, Κορίνθου κ. Διονύσιος, Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος, Ελασσώνος κ. Χαρίτων και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Χριστουπόλεως κ. Μακάριος και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσόστομος.
Την παραμονή, Τρίτη 26 Μαΐου 2015 το απόγευμα, τελέσθηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός, στον οποίο χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ελασσώνος κ. Χαρίτων, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο αναφερθείς στο πρόσωπο του Οσίου Ιωάννη, για τον οποίον, μεταξύ άλλων, είπε ότι αποτελεί μαρτυρία Ιησού Χριστού μέσα στον κόσμο και μας υποδεικνύει το ιερό καθήκον, τον σκοπό ζωής του κάθε ευσυνειδήτου χριστιανού, που είναι ο αγιασμός. Ενώ, τόνισε, ότι ο αγιασμός του πιστού αποτελεί πρωτίστως υπόθεση της χάριτος του Θεού.
Κατά τη διάρκεια της νύκτας τελέστηκε ολονύκτια αγρυπνία η οποία κορυφώθηκε με την πρώτη θεία Λειτουργία, η οποία τελείωσε περί τις 5.00 το πρωί της Τετάρτης. Την κυριώνυμη ημέρα της Εορτής, Τετάρτη 27 Μαΐου 2015, στην Ακολουθία του Όρθρου χοροστάτησε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Χριστουπόλεως κ. Μακάριος, ενώ στη Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ, συλλειτουργούντων και των λοιπών αγίων Αρχιερέων, ο οποίος κατά τη διάρκεια του Κοινωνικού κήρυξε και τον θείο λόγο, συνδέοντας τις εορτές της Αναλήψεως και της Πεντηκοστής με τον βίο και τον τρόπο ζωής του Οσίου Ιωάννου.
Μετά τη Θεία Λειτουργία έλαβε χώρα η μεγαλειώδης ιερά Λιτανεία του ιερού σκηνώματος του Οσίου Ιωάννου στους δρόμους του Προκοπίου, οι οποίοι είχαν στρωθεί με ροδοπέταλα και υπό την μελωδία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Δήμου Χαλκιδέων. Στην Πλατεία του Προκοπίου τελέσθηκε Δέηση υπέρ υγείας όλων των προσκυνητών του Οσίου και εκεί, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος, ευχαρίστησε όλους τους Σεβασμιωτάτους αγίους Αρχιερείς για την παρουσία τους, τον ιερό Κλήρο και τον Λαό για την αγάπη τους και την βοήθειά τους, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιερού Προσκυνήματος, τους αγίους Ιεροψάλτες, τους Τοπικούς Φορείς για την συνεργασία τους στην διοργάνωση της Πανηγύρεως και τα αναρίθμητα πλήθη των προσκυνητών του Οσίου.
Στη συνέχεια κήρυξε τον Θείο λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος στην ομιλία του τόνισε: Τήν συγκλονιστική προφητεία τοῦ προφήτη Ἰωήλ «ἐκχεῶ ἀπό τοῦ Πνεύματός μου ἐπί πᾶσαν σάρκα» θά ἀκούσουμε σέ λίγες ἡμέρες στό δεύτερο ἀπό τά παλαιοδιαθηκικά ἀναγνώσματα τοῦ μεγάλου ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς.
Μεγίστη ἡ ἑορτή, σπουδαιοτάτη καί ἡ προφητεία, ὄχι ἁπλῶς καί μόνον διότι πενῆντα ἡμέρες μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χύθηκε ἄφθονη στούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά διότι ἡ Ἐκκλησία Του, ἡ Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ Ἐκκλησία τῆς ἁγιότητος, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀπολαμβάνει ἀδιάκοπα αὐτήν τήν θεία χάρη πού προσφέρεται δαψιλῶς «ἐπί πᾶσαν σάρκα», σέ κάθε δηλαδή ἀνθρώπινη ὕπαρξη πού κατέστη δι᾽ ὕδατος καί Πνεύματος μέλος της.
Κάθε βαπτισμένος καί χρισμένος ὀρθόδοξος χριστιανός, ἄνδρας, γυναίκα, νέος, ἡλικιωμένος, λαμβάνει καί, στό βαθμό πού ὁ ἴδιος ἀγωνίζεται, ἐνεργοποιεῖ τά πνευματικά χαρίσματα τοῦ Παρακλήτου, τά πολλαπλασιάζει, μέ σκοπό νά ἀποκτήσει τήν ἁγιότητα, τήν ἄρρηκτη κοινωνία μέ τόν Ἅγιο Θεό. Καί αὐτή ἡ σχέση μπορεῖ νά ξεπερνᾶ τά ὅρια τῆς βιολογικῆς ζωῆς, συνεχίζει καί μετά τόν θάνατο, τεκμηριώνεται στά θαύματα, ἀποκαλύπτεται στά ἐναπομείναντα σημάδια τοῦ περάσματος ἀπό αὐτή τή ζωή, στά ἱερά λείψανα, στά αἱματοβαμμένα ἄμφια, στά δακρύβρεχτα ἀσκητικά τριβώνια, στούς τάφους προσκυνήματα.
Ἡ παραδοχή τῆς ἁγιότητας εἶναι ὁμολογία τῆς πνοῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «ἐπί πᾶσαν σάρκα» μεταξύ ὀρθοδόξων χριστιανῶν. Ἅγιος μπορεῖ καί καλεῖται νά γίνει ὁ καθένας μας, σέ ὅποια ἡλικία, φύλο, θέση, κατάσταση, κι ἄν βρίσκεται. Πόσοι ἅγιοι ἄφησαν τόν κόσμο αὐτό σέ νεαρή ἡλικία; Ἴσως οἱ περισσότεροι. Πόσα παιδιά; Πόσοι νέοι καί νέες, ἁγνοί καί ἁγνές στήν ψυχή, παρθένοι καί παρθένες στό σῶμα; Πόσοι μετανοημένοι ἁμαρτωλοί; Λαϊκοί, κληρικοί, μάρτυρες, ἀσκητές, Γέροντες, Γερόντισσες, ἄνθρωποι τῆς βιοπάλης, ἐργάτες, ἀφεντικά, ἄρχοντες, στρατιωτικοί, μορφωμένοι, ἁπλοϊκοί, ἀμέτρητοι εἶναι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἕνας νέος ἄνθρωπος ἦταν καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσσος, ἡ μνήμη τοῦ ὁποίου μᾶς συγκέντρωσε, ἀδελφοί μου, σήμερα στή σύναξη αὐτή τήν πνευματική· ἕνας νέος ἄνθρωπος πού δέν δίστασε νά ἀνταλλάξει τίς χαρές τῆς νεότητας μέ τή χάρη τῆς ἀέναης πηγῆς τῆς ζωῆς. Οἱ νέοι δέν παραιτοῦνται εὔκολα ἀπό τή ζωή. Θέλουν νά τήν κατακτήσουν, θέλουν νά ἐξαντλήσουν ὅσες ἡδονές ἐκείνη τούς προσφέρει, θέλουν νά γευθοῦν ἀπό τό μεθυστικό κρασί τῶν σαρκικῶν ἀπολαύσεων, γι᾽ αὐτό καί δυσκολεύονται σέ παραιτήσεις μέ ὑπόβαθρο πνευματικό. Ἀγαποῦν τή ζωή, ὅπως ὅλες οἱ ἡλικίες, ἀλλά λίγοι παραδέχονται τή μεγάλη ἀλήθεια, ὅτι ἡ ἀγάπη γιά τή ζωή πρέπει νά εἶναι ἀγάπη γιά αὐτόν πού τήν προσφέρει.
Αὐτή ἡ ἀγάπη συνεῖχε τήν ταπεινή καί φιλότιμη καρδιά τοῦ ἁγίου Ἰωάαννου, ἀγάπη ἀμετακίνητη ἀπό τίς ἀπειλές τῆς ἀλλαξοπιστίας, ἀσυγκίνητη ἀπό τή δυνατότητα νά δραπετεύσει τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ Τούρκου ἀφέντη του, ἀγάπη ἀκλόνητη μπροστά στίς εὐκαιρίες μιᾶς ἄνετης ζωὴς. Ποιός νέος σήμερα νά ἀνεχόταν ἀδιαμαρτύρητα νά εἶναι δοῦλος, νά ντύνεται φτωχικά, νά εἶναι ἀνυπόδητος, νά νηστεύει ὅλη μέρα κάθε μέρα, νά κοιμᾶται μέσα σέ στάβλο, ὅπως ὁ ἅγιος Ἰωάννης; Καί προσέξτε, ἀδελφοί μου! Δέν θέλω νά παρεξηγηθῶ. Ὁ κοινωνικός ἀγώνας γιά τήν κατάκτηση τῶν δικαιωμάτων στή ζωή, τήν ἐργασία, τήν διατροφή, τήν ἐλευθερία, εἶναι ἀγώνας ἱερός, πανίερος! Καί ὅσοι ἀγωνίζονται γιά τέτοια δικαιώματα εἶναι ἥρωες καί ἀξιοσέβαστοι, ἀρκεῖ νά ἀγωνίζονται μέ γνώμονα τό κοινό καί ὄχι τό ἴδιον συμφέρον, ἀπό τό ὁποῖο καί παραιτήθηκε οἰκειοθελῶς ὁ ἅγιος γιά νά ζήσει ὡς ἀσκητής μέσα στόν κόσμο.
Ἐδῶ βρίσκεται καί τό κλειδί τῆς ἑρμηνείας τῶν ὅσων βιώνουμε τήν περίοδο αὐτή ὡς κοινωνία καί ὡς χώρα, ἀλλά τό πρῖσμα μέσα ἀπό τό ὁποῖο μποροῦμε νά διακρίνουμε τό πῶς ἡ ζωή τοῦ ἑορτάζοντος ἁγίου γίνεται πρότυπο γιά ὅλους μας, κληρικούς καί λαϊκούς, ἄρχοντες καί ἀρχομένους. Ποθήσαμε τά πολλά, τά περισσότερα, τά ἀχρείαστα, τά μάταια· τώρα στερούμαστε καί τά λίγα, τά χρήσιμα, τά ἀπαραίτητα. Ξοδέψαμε τή ζωή, τήν σπαταλήσαμε εὔκολα, γιατί δέν μάθαμε νά ἐκτιμοῦμε ὅ,τι οἱ προηγούμενες γενιές κατέκτησαν μέ ἀγώνα καί στέρηση. Δέν ἀρκεστήκαμε στά χρειώδη, ἡ ἀχρειότητα δηλητηρίασε καρδιές.
Σβήσαμε τό πῦρ τῆς θείας ἀγάπης, γιατί οἱ φλόγες τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῶν ἡδονῶν περικύκλωσαν τήν ψυχή καί τό σῶμα μας. Θέσαμε τήν ἄνεση ὡς στόχο πάγιο, ὑποτιμήσαμε τόν μόνον ἅγιο. Χρεοκοπήσαμε πνευματικά, γιατί δέν φροντίσαμε νά ἀποπληρώσουμε τό χρέος τῶν ἁμαρτιῶν μας μέ τήν μετάνοια. Νιώσαμε αὐτάρκεις στίς δυνάμεις μας καί διαψευτήκαμε, ἀλλά ἄν δανειζόμασταν ἀπό ἀσκητικῆς βιοτῆς τῶν ἁγίων μας, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσσου, σήμερα θά περισσεύαμε σέ ἀντοχές. Μᾶς διέφυγε ὅτι ἀνεξάντλητη πηγή ἀγαθῶν εἶναι ὁ Θεός. Τώρα καί πάλι Τόν ἀναζητοῦμε καί καλά κάνουμε.
Αὐτό ταιριάζει σέ ἀσώτους. Πατέρας μας εἶναι καί μᾶς δέχεται. Ἐκεῖνος ἔχει τίς λύσεις γιά τά προβλήματά μας, μπορεῖ νά μᾶς σώσει, ἀρκεῖ νά ἔρθουμε «εἰς ἑαυτόν», νά ἀνασυντάξουμε τίς ἐσωτερικές μας δυνάμεις καί νά καταλάβουμε ποιός ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας. Μήπως ὁ ἅγιος Ἰωάννης παρενόησε αὐτόν τόν σκοπό, ὅταν αὐτοβούλως ὑπετάχθηκε στήν ἄσκηση; Μήπως ἀποδέχθηκε ἄβουλα καί παθητικά τήν μοῖρα του καί φάνηκε ρίψασπις στόν ἀγώνα τῆς ζωῆς; Μήπως ἀποτελεῖ κακό παράδειγμα γιά ἕνα νέο πού θέλει νά βρεῖ τόν ἑαυτό του σέ μία περίοδο κοινωνικῆς ἀστάθειας, οἰκονομικῆς δυσχέρειας, ἐπαγγελματικῆς ἀβεβαιότητας;
Τήν ἀπάντηση, ἀδελφοί μου, μᾶς τήν δίνει τό ὁρατό σημάδι τῆς παρουσίας τοῦ ἁγίου στόν κόσμο αὐτό, τό πανίερο καί χαριτόβρυτο λείψανό του. Ἰδού ἐνώπιόν μας ἡ ἀπάντηση στά ἐρωτήματα καί τίς ἀγωνίες τῶν νέων ἀνθρώπων, ἀλλά καί ἡμῶν τῶν μεγαλυτέρων. Ἕνα λείχανο ὁλόσωμο, ἀδιλαύτο, ἄφθαρτο, μαρτυρεῖ ὅτι δέν διαλύεται καί δέν φθείρεται ἡ ζωή ὅσων μένουν ἑνωμένοι μέ τήν πηγή τῆς ζωῆς καί τῆς ἀφθαρσίας, τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἕνα λείψανο ἱερό μιλᾶ μέ τή μυστική γλῶσσα τῆς ἀσκητικῆς ἐγκράτειας. Δίνει μαθήματα ἤθους καί διαχείρισης ὑλικῶν καί ἀΰλων πραγμάτων καί ἐπιλύει τά δυσεπίλυτα προβλήματα μιᾶς κοινωνίας πού βλέπει πλέον παντοῦ ἀριθμούς καί ψηφία, ἀκόμη δέ καί στά πρόσωπα τῶν πολιτῶν της. Ἕνα λείψανο «ζωντανό» ἀπό τήν πνοή τοῦ Παρακλήτου, ἡ κάθοδος τοῦ Ὁποίου εἶναι «προθεσμία ἐπαγγελίας καί ἐλπίδος συμπλήρωσις» πού καταγγέλλει τίς ἀπάνθρωπες προθεσμίες τῶν ἐπαγγελματιῶν τοῦ κέρδους γιά τήν ἐκπλήρωση ἀπελπιστικά σκληρῶν ἀπαιτήσεων.
Οἱ ἅγιοι, ἀγαπητοί μου, δέν διαπραγματεύονται τήν πίστη τους. Δέν ξεπουλᾶνε τήν περιουσία τῆς καρδιᾶς τους, γιατί αὐτή ἡ περιουσία εἶναι ὁ Χριστός. Ἔλαβαν τό δάνειο τῆς χάριτος, τά πνευματικά τάλαντα καί τά πολλαπλασίασαν. Τά ἐπένδυσαν στό χρηματιστήριο τῆς ἀληθείας καί κέρδισαν τόσα, ὥστε νά δανείζουν καί σ᾽ ἐμᾶς μερίδιο ἀπό τά μεγάλα κέρδη, τήν χάρη διά τῶν θαυμάτων τους. Δέν εἶναι τοκογλύφοι, δέν ζητοῦν ὑποταγή καί ἐξόντωσή μας, ὅπως κάποιοι διεθνεῖς πιστωτές πού παίζουν μέ τίς τύχες τῶν λαῶν καί ἀδιαφοροῦν γιά τήν ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. «Δωρεάν δίδωσι» «ἐπί πᾶσαν σάρκα» αὐτό πού ἔλαβαν δωρεάν μετά ἀπό πολύ ἀγώνα καί κόπο. Νήστευσαν, ἐγκρατεύθηκαν, στερήθηκαν ἀπολαύσεις, ἀγρύπνησαν, ἔκλαυσαν, δοξολόγησαν, ἁγιάστηκαν μέσα ἀπό ἕνα δρόμο ἀνηφορικό. Ἐμεῖς πήραμε τήν κατηφόρα, γιατί ζητήσαμε νά διατρέξουμε γρήγορα τήν λεωφόρο τῶν ἡδονῶν. Καί τώρα ἀναρωτιόμαατε: «Ποιός θά μᾶς βοηθήσει νά ἀνακόψουμε τήν κατρακύλα μας πρός τόν γκρεμό;»
«Μήν ἀπελπίζεστε, ὀρθόδοξοι Ἕλληνες χριστιανοί», μᾶς προτρέπει καί μᾶς ἐνθαρρύνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης. «Κι ὅσες μπόρες κι ἄν ἔρθουν, ἀκόμη κι ἄν τό σύμπαν ὁλάκερο συνωμοτήσει ἐναντίον σας, ἡ δύναμή σας νά εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Θεός τῶν δυνάμεων», ἡ παράκληση καί παρηγοριά σας τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, «ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός».
Ἄς μένουμε κοντά στόν Θεό, κοντά στούς ἁγίους Του, ἄς ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στήν ἀσκητική βιοτή τῆς ἑλληνορθόδοξης παράδοσής μας, γιατί αὐτή λειτουργεῖ ὡς προϋπόθεση εὐτυχίας καί σωτηρίας προσώπων, οἰκογενειῶν, λαῶν, κρατῶν, ἄς ἀσπαζόμαστε μέ εὐλάβεια τά πανίερα λείψανά τους, πού μαρτυροῦν τήν ἐλπίδα πώς ἡ ζωή συνεχίζεται καί συνεχίζει νά ἐνεργεῖ τό θαῦμα καί μετά θάνατον. Νά δοξάζουμε τόν Θεό πού χάρισε καί σ᾽ αὐτόν τόν εὐλογημένο τόπο τό ἱερό λείψανο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσσου γιά νά ἀποτελεῖ πηγή εὐλογίας καί χάριτος καί γιά τόν τόπο αὐτό καί γιά τήν Ἱερά Μητρόπολη Χαλκίδος καί τόν θεοφιλῆ ποιμενάρχη της, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ.κ. Χρυσόστομο, ἀλλά καί γιά ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι κατόπιν εὐγενοῦς καί ἀδελφικῆς προσκλήσεώς του ἔχουμε τή χαρά νά συμπανηγυρίζουμε τήν παμφαῆ καί χαρμόσυνο μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσσου ἐδῶ στό ἱερό Προσκύνημά του.
Γι᾽ αὐτό καί θά ἤθελα νά ἐκφράσω τίς ὁλοκάρδιες εὐχαριστίες μου πρός τόν Σεβασμιώτατο καί πολυφίλητο ἀδελφό Ἅγιο Χαλκίδος γιά τήν πρόσκλησή του, καί νά εὐχηθῶ ταπεινῶς ἡ χάρη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου νά τόν ἐνισχύει καί νά τόν στηρίζει στή θεοφιλῆ ποιμαντορία του εἰς ἔτη πολλά καί νά εὐλογεῖ ὅλους τούς εὐσεβεῖς προσκυνητές του.
.jpg)
