Να ξεκινήσω από το Μπαρτσελόνα-Μπάγερν. Πόσες φορές σας έχω πει για τον Γκουαρντιόλα ότι ποτέ δεν τον πίστεψα για μεγάλο προπονητή, ότι σιχαίνομαι αυτό το πάσα-πάσα-πάσα, και τότε που έπαιρνε τους τίτλους στην Μπαρτσελόνα φώναζα «καθίστε να τον δούμε τι θα κάνει άμα πάει σε άλλη ομάδα, όχι μόνο στην πατρίδα του, στην πόλη του, με τον Μέσι να καθαρίζει και με τους Τσάβι-Ινιέστα στα ντουζένια τους. Μην τον συγκρίνετε με τον πραγματικό προπονηταρά Μουρίνιο που πετυχαίνει σε όλες τις ομάδες που πάει».
Πήγε λοιπόν ο Γκουαρντιόλα στην Μπάγερν και απέτυχε. Όταν παραλαμβάνεις μία ομαδάρα από τον Γερμανό Χάινκες ο οποίος έχει πάρει το Πρωτάθλημα, το Κύπελλο και το Τσάμπιονς Λιγκ, και δύο σερί χρονιές τρως χαστούκια στο Τσάμπιονς Λιγκ, πρέπει να παραιτηθείς! Απέτυχες. Για το Τσάμπιονς Λιγκ σε πήραν, ονειρεύονταν ότι θα έπαιρναν και άλλα Τσάμπιονς Λιγκ όπως στη δεκαετία του ΄70 που είχαν πάρει τρία συνεχόμενα.
Η Μπάγερν ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης όταν την ανέλαβες κύριε Γκουαρντιόλα, αλλά με εσένα τρώει τεσσάρες από τη Ρεάλ και τριάρες από την Μπαρτσελόνα που κανονικά έπρεπε να έχεις φάει 6 γκολ! Ο Νόιερ σε έσωσε στο πρώτο ημίχρονο.
Με ένα ποδόσφαιρο η Μπάγερν τότε του Χάινκες όπου με 3 πάσες έφευγε από τη μια περιοχή στην άλλη. Ενώ με τον Γκουαρντιόλα θέλει 15 πάσες για να φύγει από τη μια περιοχή στην άλλη! Τις μετράω κάθε φορά, 15 πάσες. Αυτά στη Γερμανία πιάνουν γιατί εκεί είναι αδύναμες οι άλλες ομάδες, στο Τσάμπιονς Λιγκ όμως σου παίρνουν τα σώβρακα!
Επίσης για την τωρινή Μπαρτσελόνα είχα βγει στη στήλη και είπα προ καιρού σε ανύποπτο χρόνο ότι η Μπαρτσελόνα φέτος είναι η ομάδα που μου αρέσει να βλέπω πιο πολύ απ΄ όλες στην Ευρώπη! Έβλεπα ισπανικό πρωτάθλημα και παρατηρούσα ότι ο Λουίς Ενρίκε τη ξαναφτιάχνει. Έφτιαξε την άμυνα, έφτιαξε το κέντρο και έβαλε μπροστά το τρίο του θανάτου, οι τρεις άγγελοι με το λερωμένο πρόσωπο! Έτσι μου αρέσει να τους λέω.
Το τρίο του θανάτου, οι τρεις άγγελοι με το λερωμένο πρόσωπο! Έτσι αποκαλούσανε παλιά τη φοβερή τριάδα που είχε μπροστά η άλλοτε μεγάλη Τορίνο. Κούμπωσε ο Λουίς Ενρίκε τον Μέσι με τον Νεϊμάρ και τον Σουάρες, παίκτες που μου αρέσουν, γρήγοροι, ντριμπλέρ, με φαντασία.
Από τότε λοιπόν που τα είπα αυτά, η Μπαρτσελόνα άρχισε να ρίχνει 6άρες και 8άρες στην Ισπανία, και να διαλύει στο Τσάμπιονς Λιγκ την Παρί Σεν Ζερμέν και την Μπάγερν. Και δεν είμαι οπαδός της Μπαρτσελόνα, αντιθέτως πάντα έλεγα για τη Ρεάλ του Ρονάλντο και τα προηγούμενα 2 χρόνια έλεγα για την Ατλέτικο του Σιμεόνε. Πριν κάνει το μπαμ η Ατλέτικο, όχι μετά που τα είδαν όλοι.
Θέλει στόπερ που να ξέρουν μπάλα ο Γκουαρντιόλα, αλλά είναι αργοί! Και τους ανεβάζει και ψηλά! Παίζεις με την ταχύτατη Μπαρτσελόνα και ανεβάζεις ψηλά τα αργά σου στόπερ; Τέσσερα γκολ έπρεπε να έχεις φάει από το α΄ ημίχρονο! Σε έσωσε ο Νόιερ. Με μια τετράδα στην ευθεία τρύπια.
Στο β΄ ημίχρονο ανέβασε πολύ την απόδοσή του ο Μέσι και τα διέλυσε όλα. Έκανε και τον Νόιερ να φαίνεται μικρός τερματοφύλακας. Δεν ξεφτίλισε μόνο τον Μπόατενγκ που λένε όλοι, ξεφτίλισε και τον Νόιερ με το σκάψιμο που του έκανε, αλλά έχει ευθύνη και στο άλλο γκολ που έφαγε από τη γωνία του.
Είδα και τον κορυφαίο στόπερ κατ΄ εμέ στον κόσμο, τον Πικέ ο οποίος είχε χάσει τις δυνάμεις του όταν είχε μπλέξει με τη Σακίρα που είναι γυναικάρα… Όμως έκανε οικογένεια, έκανε παιδί και έστρωσε ξανά, βρήκε τον εαυτό του και είναι ο καλύτερος στόπερ στον κόσμο. Μεγάλη μπάλα ξέρει για στόπερ, ψηλό κορμί που το θεωρώ απαραίτητο γι΄ αυτή τη θέση, κεφαλιές, και πολύ ταχύτητα. Πού να τα βρεις αυτά;
Και θα ξαναπώ κάτι για τους νεότερους: Έχετε την τύχη να βλέπετε ταυτόχρονα τους δύο μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία μετά τον Πελέ! Τον Μέσι και τον Ρονάλντο. Μην ασχολείστε με Μαραντόνα και Κρόιφ και όλους τους άλλους. Εδώ μιλάμε για φαινόμενα διαρκείας, οι δύο αυτοί παίκτες σπάνε τα κοντέρ επί χρόνια, σε μία τρομερή μονομαχία που δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά. Ποτέ δεν ξαναυπήρξαν στην ίδια ακριβώς εποχή δύο τόσο μεγάλοι παικταράδες να σκοτώνονται ποιος θα βάλει τα περισσότερα γκολ στην ίδια χώρα αλλά και στο Τσάμπιονς Λιγκ! Αυτά που κάνουν οι δυο τους δεν ξαναέγιναν. Και μακάρι να τους δούμε στον τελικό, να δούμε τελικό συγκλονιστικό Μέσι με Ρονάλντο, Μπαρτσελόνα με Ρεάλ.
Αν και η Γιουβέντους είναι σκληρό καρύδι, δε θα παραδώσει εύκολα τα όπλα. Σας είχα πει για τη Γιουβέντους ότι τη θαυμάζω διότι αν και δεν έχει παικταράδες, είναι σκυλίσια ομάδα, είτε με το 3-5-2, είτε με το 4-4-2 που τα εναλλάσσει ο Αλέγκρι. Έχει παίκτες σκυλιά. Τη νίκησε λοιπόν τη Ρεάλ.
Όμως η Ρεάλ μπορεί να προκριθεί, μπορεί να κάνει το 1-0 ή να πάει στην παράταση, μπορεί να νικήσει και 2-0 χωρίς παράταση. Αλλά η Γιουβέντους είναι σκληρό καρύδι. Με 4-4-2 ξεκίνησε η Γιουβέντους και όταν έγινε το 2-1 έκανε την κίνηση ο Αλέγκρι, έβγαλε ένα χαφ και έβαλε τρίτο στόπερ. Έπαιξε με 3 χαφ Πίρλο, Μαρκίζιο, Βιντάλ, 5 πίσω και 2 μπροστά, πού να φάει γκολ, κλείδωσε τη νίκη.
Η Ρεάλ είχε προβλήματα διότι αυτή τη φορά δεν τράβηξε ο Ράμος στα χαφ, καμία σχέση με το προηγούμενο μεγάλο ματς που είχε κάνει. Δεν είχε και εξτρέμ να πλευροκοπούνε έτσι όπως τους παρέταξε ο Αντσελότι. Ο Ροντρίγκες δεν έχει ταχύτητα για να φύγει από έξω, ούτε τον Εβρά σε αυτήν την ηλικία που έχει γεράσει, δεν μπορούσε να περάσει! Και πού να φύγει από μέσα, έπεφτε πάνω στα σκυλιά στόπερ της Γιουβέντους.
Ο Ίσκο από την άλλη είναι πιο πολύ για δεκάρι ή πίσω από τον κυνηγό, ούτε αυτός μπορούσε να πλευροκοπήσει. Ο Μπέιλ τα είχε χαμένα, δεν έβγαινε δίπλα στον Ρονάλντο ο οποίος δεν έκανε μεγάλο ματς, πίσω είχε τον Κρόος και τον Ράμος, μπλέξανε, κολλήσανε, δεν τράβηξε η Ρεάλ.
