Νίκος Χατζηβεροιώτης: «Ο χρόνος τελειώνει κύριε Τσίπρα»

Μετά από μια τρίμηνη ευφυή και αποτελεσματική διαπραγμάτευση, η χώρα κατέληξε αντιμέτωπη με ένα δίλημμα: ή θα πέσει στα βράχια ή θα πηδήξει στον γκρεμό. Κι αυτό επειδή η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη όχι μόνο με τη διάψευση της προεκλογικής ρητορικής της, αλλά και με την κατάρρευση της μετεκλογικής στρατηγικής της. Είναι προφανές πλέον ότι οι Ευρωπαίοι είναι αποφασισμένοι να επιμείνουν στην απόφαση της 20ής Φεβρουαρίου... η οποία προβλέπει ότι μόνο εφόσον ολοκληρωθεί και εγκριθεί από τους «θεσμούς» η αξιολόγηση του «παραταθέντος προγράμματος» (ξέρετε ποιο εννοεί, ε;) μπορεί το Eurogroup να προχωρήσει σε εκταμίευση της δόσης. Ως εκ τούτου, η προσπάθεια της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού προσωπικά να επιτύχει μια «πολιτική παράκαμψη» της διαδικασίας δεν έχει έως τώρα αποτέλεσμα.

Τι επιλογές διαθέτει πλέον η κυβέρνηση; Είπαμε: γκρεμό ή βράχια. Είτε θα επιταχύνει τις διαπραγματεύσεις και θα κάνει σοβαρές υποχωρήσεις για να επιτύχει τη συμφωνία και τη ρευστότητα, είτε θα οδηγηθεί (αργά ή γρήγορα) σε ρήξη με τους δανειστές. Αλλά σε μια ρήξη μέσα σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας. Στο τραπέζι δεν υπάρχει ούτε «πολιτική λύση» ούτε «έντιμος συμβιβασμός». Φυσικά η τράπουλα είναι στα χέρια της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού. Απλώς το παιχνίδι είναι δεδομένο, οι αυταπάτες διαψεύστηκαν και οι υπεκφυγές ακυρώθηκαν.

Η κυβέρνηση καλείται να διαπραγματευτεί σοβαρά, να διαπραγματευτεί για όλα και να διαπραγματευτεί με τους καλύτερους - μεταξύ των οποίων δεν είναι βέβαιο ότι συγκαταλέγεται ο υπουργός Οικονομικών. Και κυρίως να σταματήσει την αριστερή φιγούρα που νομίζει ότι της δίνει πόντους στο εσωτερικό της χώρας αλλά ουσιαστικά υπονομεύει την πορεία της διαπραγμάτευσης. Διότι είναι προφανές (όπως είπε και ο Γίρκι Κατάινεν) ότι «δεν μπορείς να διαπραγματευτείς αν δεν εμπιστεύεσαι τον άλλον». Και ποιος μπορεί να εμπιστευτεί μια κυβέρνηση που άλλα λέει μέσα, άλλα λέει έξω, άλλα λέει χθες, άλλα λέει σήμερα, άλλα λέει το πρωί κι άλλα το μεσημέρι;

Ακόμη και η «επιχείρηση αισιοδοξίας» εγείρει απορίες. Είχαν άραγε συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει ή άλλα νόμιζαν κι άλλα είδαν; Το βέβαιο είναι ότι ο χρόνος τελειώνει. Μαζί του και η ανέμελη εκδρομή. Και το μόνο που μένει είναι να αποφύγουμε τον γκρεμό. Εστω κι αν κάποιοι πέσουν στα βράχια.